Η στροφή της κυβέρνησης προς το ρεαλισμό συνεχίζεται. Η απόφασή της να ξεκινήσει επιτέλους την ουσιαστική διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Μπορεί να χάθηκε χρόνος με βαρύ τίμημα για την πραγματική οικονομία, η κυβέρνηση όμως απέκτησε τη δυνατότητα να αλλάξει το μείγμα μέτρων του προγράμματος.

Το πιο σημαντικό όμως είναι να αρχίσει και να τελειώσει η διαπραγμάτευση, γρήγορα. Διότι η πραγματική οικονομία δεν αντέχει την αβεβαιότητα, δεν αντέχει την έλλειψη ρευστότητας, δεν αντέχει μια νέα περίοδο ύφεσης, που ήδη έχουμε ξαναμπεί.

Η φυγή καταθέσεων, η έλλειψη ρευστότητας από τον τραπεζικό τομέα προς τις επιχειρήσεις, οι πιέσεις από τους προμηθευτές του εξωτερικού για αγορές μόνο μετρητοίς, η παύση των πληρωμών του δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα, η μείωση του τζίρου στο λιανεμπόριο, το χρηματοδοτικό και δημοσιονομικό κενό, το πάγωμα ή ματαίωση επενδύσεων, η αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, η κόπωση στα έσοδα του δημοσίου, η χειροτέρευση των οικονομικών των ασφαλιστικών ταμείων συνθέτουν μία εξαιρετικά δύσκολη και επικίνδυνη κατάσταση.

Το δίλημμα για την κυβέρνηση και την χώρα είναι σαφές: Ή θα κάνουμε ένα έντιμο συμβιβασμό με τους εταίρους για να παραμείνουμε στο ευρώ και να ενισχύσουμε την ρευστότητα και τις αναπτυξιακές δυνατότητας της χώρας ή θα χρεοκοπήσουμε εντός ή εκτός του ευρώ, με συνέπεια την περαιτέρω «φτωχοποίηση» του ελληνικού λαού.
Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, όπως αποδεικνύουν και όλες οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις, ασφαλώς και είναι υπέρ ενός έντιμου συμβιβασμού με τους εταίρους μας. Και αυτή η πραγματικότητα είναι η μεγάλη δύναμη της παρούσας κυβέρνησης, παρά τις ισχυρές εσωτερικές αντιστάσεις που υπάρχουν.

Ο δρόμος του έντιμου συμβιβασμού δίνει προοπτική και στην κυβέρνηση και στη χώρα. Η ρήξη και η χρεωκοπία δεν δίνει διέξοδο ούτε στην κυβέρνηση ούτε στη χώρα. Και αυτό είναι κάτι που ασφαλώς οφείλει να το συνειδητοποιήσει η κυβερνώσα
πλειοψηφία.