Του Γιώργου Παππού - Secret - Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Εξω φρενών και εμφανώς αμήχανοι είναι στην κυβέρνηση, όχι μόνο για την τακτική που ακολουθεί το ΔΝΤ, αλλά και για τα «στραβά μάτια» των Ευρωπαίων, που ανέχονται –κατά την ελληνική πλευρά– τα τερτίπια του Ταμείου. Επί της ουσίας, από το καλοκαίρι του 2014 το ΔΝΤ έχει καταφέρει να... πετάει συστηματικά την μπάλα στην εξέδρα, «πατώντας» στους κανονισμούς του, με αποτέλεσμα, ενώ δεν έχει πληρώσει ούτε μισό ευρώ εδώ και 18 μήνες, να επιμένει να επιβάλλει τους δικούς του, σκληρούς όρους και τη δική του ατζέντα. Οπως λένε χαρακτηριστικά όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, εκείνοι που... ενθουσιάστηκαν από την πρόωρη λήξη του προηγούμενου προγράμματος του ΔΝΤ μάλλον αγνοούν τους κανόνες του παιχνιδιού.

Στην πραγματικότητα, το Ταμείο «γλύτωσε» τα 16 δισ. ευρώ του δεύτερου προγράμματος και για να ξαναμπεί στο «παιχνίδι» –σύμφωνα με τον απαράβατο όρο που έχουν θέσει οι Ευρωπαίοι–, δηλαδή για να βάλει αυτά τα 16 δισ. ευρώ που «χρωστάει» από το προηγούμενο πρόγραμμα, απαιτεί πολύ περισσότερα και πολύ πιο σκληρά μέτρα από όσα προέβλεπε το δεύτερο Μνημόνιο. Τουλάχιστον απλοϊκή χαρακτηρίζεται, επίσης, η αντίδραση κυβερνητικών στελεχών, που επικαλούνται τη συμφωνία του Αυγούστου για να υποστηρίξουν ότι «άλλα είπαμε το καλοκαίρι κι άλλα ζητάει τώρα το ΔΝΤ», καθώς το Ταμείο αφενός συμμετέχει επί του παρόντος στις διαπραγματεύσεις ως τεχνικός σύμβουλος και όχι ως δανειστής, αφετέρου πάντα υπογράφει ξεχωριστό Μνημόνιο (Memorandum of Economic and Financial Policies) από αυτό που υπογράφουν οι Ευρωπαίοι (Memorandum of Understanding).

ΔΙΠΛΗ ΠΙΕΣΗ

Και κάπου εδώ ξεκινάνε τα ζόρικα, καθώς το ΔΝΤ «χτυπάει» σε δύο μέτωπα: στο δημοσιονομικό «κενό» και στις περικοπές κύριων συντάξεων. Οι επαφές με τα τεχνικά κλιμάκια διεξάγονται στη σκιά των εκτιμήσεων του Ταμείου για «τρύπα» τουλάχιστον 1,5 δισ. ευρώ και, όπως φαίνεται, αυτή δεν πρόκειται να κλείσει σε τεχνικό επίπεδο, αλλά μόνο όταν θα επιστρέψουν οι επικεφαλής, καθώς, όπως όλα δείχνουν, θα απαιτηθούν πολιτικές αποφάσεις για το πώς αυτή θα καλυφθεί. Οσον αφορά στο μείζον θέμα του Ασφαλιστικού, οι θέσεις του Ταμείου δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, για όσους τουλάχιστον δεν κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους. Οπως σημειώνουν πρόσωπα που συμμετείχαν στο πρόσφατο παρελθόν στις διαπραγματεύσεις για το δεύτερο Μνημόνιο, η μοιραία τελευταία αξιολόγηση δεν έκλεισε ποτέ γιατί το Ταμείο ζητούσε αυτά ακριβώς που ζητάει και τώρα:

α) Μείωση των κύριων συντάξεων κατά 15%-20% μέσω της μείωσης των συντελεστών αναπλήρωσης του νόμου Λοβέρδου- Κουτρουμάνη,

β) μείωση των επικουρικών συντάξεων και των εφάπαξ,

γ) αύξηση των ελάχιστων ετών ασφάλισης από τα 15 στα 20 έτη.

Ως προς την τρέχουσα αξιολόγηση, που έχει ήδη καθυστερήσει, είναι ενδεικτικό των διαθέσεων του Ταμείου αλλά και των Ευρωπαίων ότι δεν έχουν ανοίξει τα χαρτιά τους όσον αφορά στις αλλαγές που έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση για τις συντάξεις αγροτών-επαγγελματιών, καθώς θεωρούν ότι όλος ο σχεδιασμός πάσχει από πλευράς επαρκούς τεκμηρίωσης αλλά και αποτελεσματικότητας. Πού οδηγεί αυτό; Στη μείωση των κύριων συντάξεων, ώστε να κλείσει και μέρος της δημοσιονομικής «τρύπας». «Θολούρα» υπάρχει και στο μέτωπο της φορολογίας, καθώς, αν και οι προτάσεις της ελληνικής πλευράς δεν έχουν απορριφθεί εκ προοιμίου (αυτό χαρακτηρίζεται θετική έκβαση από το οικονομικό επιτελείο), υπάρχει έντονη πίεση για παροχή περισσότερων στοιχείων αναφορικά με την απόδοση των προτεινόμενων κλιμάκων και κλιμακίων, πόσω μάλλον από τη στιγμή που διαφοροποιούνται από όσα προβλέπει η συμφωνία του καλοκαιριού.

ΑΡΝΗΤΙΚΟΙ

Αναμφίβολα προβληματίζει το ότι ακόμα και σε τεχνικό επίπεδο οι δανειστές εμφανίζονται «δύστροποι» απέναντι σε προτάσεις που σχετίζονται με πρακτικά φορολογικά θέματα. Ετσι, για παράδειγμα, δεν πείθονται για τη σκοπιμότητα αλλαγής του τρόπου καταβολής των τελών κυκλοφορίας, εκτιμώντας ότι η πληρωμή ανά τρίμηνο, εκτός του ότι θα προκαλέσει γραφειοκρατικά προβλήματα –άλλωστε αυτό είναι κάτι που είχαν επισημάνει προ διετίας και οι υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών–, μπορεί να επιφέρει και απώλειες εσόδων, αφού δεν συμμερίζονται την αισιοδοξία του οικονομικού επιτελείου ότι με το νέο σύστημα θα βγουν ξανά στους δρόμους πολλά από τα 1,2 εκατομμύρια οχήματα που βρίσκονται σε ακινησία. Από «κρησάρα» περνάει και η πρόταση για εξόφληση του φόρου εισοδήματος σε πέντε έως οκτώ μηνιαίες δόσεις, καθώς η ένσταση που είχαν εγείρει εξαρχής οι δανειστές ήταν ότι με αυτόν τον ρυθμό είναι πολύ πιο εύκολο να αυξηθούν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές, πόσω μάλλον όταν από το καλοκαίρι μειώνεται σε 15 ημέρες το διάστημα των 30 ημερών για την καταβολή οφειλών στην Εφορία. Ο αντίλογος του υπουργείου Οικονομικών, που δεν πείθει ακόμα, είναι ότι «απλώνοντας» το χρονοδιάγραμμα των πληρωμών διευκολύνονται οι φορολογούμενοι.

Για εκκρεμότητες «από τα παλιά» μιλά το Μαξίμου

Η στρατηγική της κυβέρνησης στο πεδίο της μάχης για το δημοσιονομικό «κενό» είναι ότι οι διαφορές που υπάρχουν με τους δανειστές αφορούν μόνο στην εφαρμογή των μέτρων που προβλέπει ο Προϋπολογισμός, η οποία ακόμα δεν έχει προχωρήσει. Πηγές υποστηρίζουν, δε, ότι η Εκθεση της Κομισιόν, που «άναψε φωτιές» μιλώντας για πρόσθετα μέτρα, αφορούσε αυτές και μόνο τις εκκρεμότητες. Ποια είναι τα ανοικτά θέματα; nΕξοικονόμηση 500 εκατ. ευρώ από το σκέλος των αμυντικών δαπανών για το 2016, ενώ υποτίθεται ότι έπρεπε να εξοικονομηθούν άλλα 100 εκατ. ευρώ το 2015. Επί του παρόντος, δεν υπάρχει η παραμικρή κίνηση στο θέμα, αλλά, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, ένα μέρος αυτών των χρημάτων μπορεί να καλυφθεί από την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. nΕίσπραξη 300 εκατ. ευρώ από τα τυχερά παιχνίδια (100 εκατ. ευρώ από τα «φρουτάκια» και 200 εκατ. ευρώ από την αύξηση του τέλους ανά στήλη). Πληροφορίες αναφέρουν ότι αναζητείται φόρμουλα με τον ΟΠΑΠ, ώστε αυτά τα ποσά να καλυφθούν από άλλες πηγές (π.χ. με την αύξηση του φόρου επί του τζίρου), και είναι ενδεικτικό ότι παρατάθηκε έως τα μέσα Απριλίου, με απόφαση της τελευταίας στιγμής, η πρώτη απόδοση του τέλους. nΕκκρεμότητα 180-200 εκατ. ευρώ στο μέτωπο της φορολογίας. Ενώ έχουν προβλεφθεί τα σχετικά έσοδα από την αύξηση του φόρου εισοδήματος των αγροτών και των ενοικίων, η κυβέρνηση αναζητά από άλλες πηγές τρόπους να τα καλύψει. Η εξίσωση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη αν λάβει κανείς υπ’ όψιν ότι το σχέδιο που προτάθηκε στους αγρότες προβλέπει έκπτωση φόρου ανάλογη με αυτή των μισθωτών, που καλύπτει περίπου το 80% των υπόχρεων.