Αντιμετωπίζοντας μια από τις χειρότερες αγορές εργασίας του κόσμου, καθώς το ποσοστό νεανικής ανεργίας έχει φτάσει το 40%, πολλοί Έλληνες millenials αφήνουν πίσω τους τα όνειρα δημιουργικής και εξειδικευμένης εργασίας και αντ 'αυτού, προχωρούν σε ένα σχέδιο Β για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα, όπως αναφέρει το BBC.

Την εικόνα αυτή στη χώρα μας απεικονίζει το βρετανικό δίκτυο παραθέτοντας μια σειρά από μαρτυρίες νεαρών Ελλήνων, που έχουν γεννηθεί κατά τις δεκαετίες 1980 έως και 2000 και επιδιώκουν να βγάλουν τον επιούσιο κάνοντας όμως οποιαδήποτε δουλειά.

Η Αρετή Στεμπέλου, από την Αθήνα, είναι άνεργη από τότε που η ίδια και οι 24 συνάδελφοί της απολύθηκαν από την υπηρεσία τηλεφωνικών κέντρων τον Ιούλιο

Δεν της άρεσε η δουλειά της. Ήταν δύσκολη και απορροφούσε την ενέργεια της.

«Ήμουν εκεί μόνο για τα χρήματα - δεν μου έδωσε τίποτα άλλο», λέει. Είναι μια από τις χαμηλής ειδίκευσης εργασίες που απασχολήθηκε η 28χρονη αφ' ότου αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο των πολιτικών επιστημών το 2011. Δεν κατάφερε να βρει κάτι καλύτερο.

«Θα ήθελα να κάνω κάτι δημιουργικό. Όταν έφυγα για πρώτη φορά από πανεπιστήμιο, ήθελα να εργαστώ σε πολιτική ανάλυση ή για μη κερδοσκοπικό σκοπό», δηλώνει η Αρετή.

Αλλά όταν οι γονείς της μετακόμισαν, χρειαζόμουν ένα εισόδημα για να ζήσω. «Έπρεπε να στηρίξω τον εαυτό μου και να βρω οποιαδήποτε δουλειά για να το καταφέρω αυτό».

Εκείνοι που καταφέρνουν να βρουν μια δουλειά συχνά βρίσκονται, όπως και ο Αρετή, παγιδευμένοι σε μια δύσκολη, χαμηλής εξειδίκευσης δουλειά.

Σημειώνεται, ότι ο ελάχιστος μηνιαίος μισθός που οι περισσότεροι απόφοιτοι λαμβάνουν έχει μειωθεί από τα 800 ευρώ στα 600 ευρώ με την έναρξη της κρίσης και ένας στους τέσσερις νέους χαρακτηρίζεται ως φτωχοί.

Είναι ένας από τους λόγους που περίπου 250.000 απόφοιτοι εγκατέλειψαν την Ελλάδα να αναζητήσουν εργασία σε άλλες χώρες τα τελευταία οκτώ χρόνια.

Σύμφωνα με τον Δρ Μάικλ Αργυρού, Έλληνας αναγνώστης στα οικονομικά στο Cardiff Business School, η σκιώδης οικονομία της χώρας αντιπροσωπεύει περίπου το ένα τρίτο της συνολικής οικονομικής της δραστηριότητας.

«Είμαι βέβαιος ότι πολλά από αυτά συνεπάγονται τη συμμετοχή νέων», λέει. «Επηρεάζει την προσωπική τους ευημερία επειδή αισθάνονται ανασφαλείς και αυτό επηρεάζει τα οικονομικά της χώρας».

Ένα άλλο παράδειγμα είναι η Αγάπη Κατσόρτσι, 28 ετών, που αποφοίτησε το 2011 με πτυχίο πολιτικών επιστημών, επανεκπαιδεύτηκε ως τεχνικός νυχιών αφού αγωνίστηκε να βρει κάθε είδους καλοπληρωμένη δουλειά.

«Ήθελα μια καριέρα δημιουργική και με έμπνευση. Θα ήθελα να συνεχίσω να σπουδάζω, αλλά δεν είχα αρκετά χρήματα. Ήμουν ακόμα αισιόδοξη όταν ξεκίνησε η κρίση, αλλά όταν τελείωσα το πανεπιστήμιο συνειδητοποίησα πόσο είχε ήδη επηρεάσει το μέλλον μας».

Το καλοκαίρι του 2011, όταν αποφοίτησε η Αγάπη, ο μέσος όρος των μισθών στην Ελλάδα είχε μειωθεί κατά 13% εξαιτίας του πακέτου διάσωσης ύψους 109 δισ. ευρώ που συμφωνήθηκε το καλοκαίρι ενώ οι απεργίες και οι διαμαρτυρίες κράτησαν τη χώρα στάσιμη.

«Οι φίλοι μου και εγώ ήμασταν πολύ ανήσυχοι για την εύρεση εργασίας που σχετίζεται με τις σπουδές μας και αν αυτή η δουλειά θα ήταν μόνιμη. Ήμουν τυχερή επειδή θα μπορούσα να ζήσω με τους γονείς μου, αλλά για εκείνους που έπρεπε να ζουν μόνοι ήταν εξαιρετικά σκληρός», επισημαίνει η Αγάπη.