Ο νομπελίστας οικονομολόγος δεν θεωρεί πλέον ότι η απόφαση της Ελλάδας να μείνει στο ευρώ είναι παράλογη, αν και επιμένει ότι η χώρα μας θα έπρεπε να είχε βγει από την Ευρωζώνη κατά την αρχή της κρίσης.

Η κατάσταση στην Ελλάδα «είναι οριακή, είναι σκληρό», δηλώνει ο νομπελίστας οικονομολόγος, αλλά προσθέτει ότι η συμμετοχή της στην Ευρωζώνη προσφέρει στην Ελλάδα σταθερότητα και πρόσβαση σε επενδυτικά και χρηματοδοτικά κεφάλαια.

«Από τη μία έχει κάνει πρόοδο, έχει πλέον πρωτογενές πλεόνασμα και δεν χρειάζεται χρηματοδότηση, αλλά εξακολουθεί να χρειάζεται κεφάλαια συνοχής, θέλει πρόσβαση στις αγορές, θέλει κάποια σταθερότητα... είναι μια πολύ δύσκολη απόφαση», δηλώνει στην «Καθημερινή της Κυριακής».

Σε μία συμβολική ομιλία στο διήμερο ετήσιο συνέδριο των ερευνητών του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον, ο διασημότερος πολέμιος της λιτότητας υποστήριξε ότι οι ΗΠΑ δεν κινδυνεύουν να γίνουν Ελλάδα, και ότι η πολιτική της λιτότητας ή η ανησυχία για το ύψος του δημόσιου χρέους δεν έχουν νόημα στην περίπτωσή τους.

Αντιθέτως, στην περίπτωση της Ελλάδας, προειδοποιεί για το πλήγμα που θα προκαλούσε στο αξιόχρεο της χώρας ένα νέο «κούρεμα» του χρέους, την ώρα που προετοιμάζεται να ξαναβγεί σταδιακά στις αγορές.

Σε ερώτημα εάν η Ελλάδα χρειάζεται νέα αναδιάρθρωση του χρέους, απάντησε ότι αυτό θα έχει αρνητικές επιπτώσεις μακροπρόθεσμα.

«Δεν είμαι σίγουρος, οι βραχυπρόθεσμες μακροοικονομικές συνέπειες θα είναι πιθανώς θετικές, αλλά υπάρχουν και οι μακροχρόνιες επιπτώσεις», όπως είπε.

Στην ομιλία του παραδέχτηκε ότι υποτίμησε την πολιτική βούληση κάποιων χωρών της Ευρωζώνης να παραμείνουν στο ευρώ, καθώς προτίμησαν το υψηλό κόστος παραμονής από την έξοδο και την υποτίμηση.

Σύμφωνα με τον ίδιο, κράτη όπως η Ελλάδα και η Κύπρος «που επιμένουν να μένουν στο ευρώ παρά το πολύ υψηλό κόστος, μπορεί να πει κανείς ότι κάνουν μια επιλογή».

«Η Ελλάδα δεν πληρώνει το χρέος της στο ακέραιο, ενώ η Κύπρος έχει επιβάλλει συναλλαγματικούς περιορισμούς, στην ουσία χάνοντας τα όποια μακροοικονομικά οφέλη της συμμετοχής στο κοινό νόμισμα», επισήμανε.

Βασικός άξονας της ομιλίας του, ήταν ότι οι ΗΠΑ δεν κινδυνεύουν να γίνουν Ελλάδα, εκτίμησε ότι μια κρίση εμπιστοσύνης στις ΗΠΑ δεν είναι πιθανή, ενώ ακόμα κι αν συμβεί η Κεντρική Τράπεζα μπορεί να τυπώσει χρήμα.

Αντιθέτως, σημείωσε ότι χώρες όπως η Ελλάδα και η Ισπανία δεν μπορούν να το κάνουν, ενώ επιπλέον «οι κυβερνήσεις τους είναι τόσο ικανές να διαχειριστούν χρήματα όσο το Οραντζ Κάουντι».

Κατά τα λοιπά, επέμεινε ότι η λιτότητα δεν αποτελεί λύση σε ένα υφεσιακό περιβάλλον, ενώ στο διπλανό κτήριο ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ προσπαθούσε να χειριστεί τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων...