Σε τεντωμένο σκοινί το μέλλον των συνεταιριστικών τραπεζών!
Κρίιμα τα επόμενα 24ωρο
Ακόμα και μέσα στην μέρα η Τραπεζα της Ελλαδος θα αποφασίσει για την εκκαθάριση ή την παράταση χρόνου για εύρεση κεφαλαίων για 4 συνεταιριστικές Τράπεζες. Πληροφορίες εμπλέκουν σε αυτή την διαδικασία και την Τραπεζα Δωδεκανήσου για ανεπάρκεια κεφαλαίου λόγω έπαναταξινόμησης από την Τραπεζα Ελλαδος ρυθμισμενων καθυστερημένων δανείων, μιας πρακτικής δηλαδή που τα τελευταία χρόνια εχει υιοθετήσει όλος ο τραπεζικός κλάδος.
Το ποσο δε των πρόσθετων κεφαλαίων που ζητείται είναι ιδιαίτερα χαμηλό που είναι απορίας άξιο πως η τραπεζα Ελλαδος δεν έχει ήδη δώσει την ζητούμενη παράταση χρόνου για την υλοποίηση του.
Η Τραπεζα Δωδεκανήσου είναι το αντιπροσωπευτικότερο ίσως παράδειγμα του τι σημαίνει ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ τραπεζα. Δημιουργήθηκε πριν από 18 χρόνια με πρωτοβουλία του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου και σήμερα κατέχει το 10% της τοπικής αγοράς με πάνω από 24.000 μέλη, μικρομεσαίες κυρίως επιχειρήσεις. Διαθέτει ένα δίκτυο 19 καταστημάτων και εξυπηρετεί όλα τα νησιά της Δωδεκανήσου μεταξύ των οποίων και τα μικρά ακριτικά νησιά όπως η Νίσυρος, η Κάσος, η Τήλος και οι Λειψοι, όπου δεν υπάρχει καμμιά άλλη Τραπεζα.
Έχει τόσο θετική παρουσία στην αγορά της Δωδεκανήσου που οποιαδήποτε διατάραξη της λειτουργίας της θα είχε τεράστια επίπτωση στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της Δωδεκανήσου.
Το ζητούμενο τελικά είναι να αποφασίσει η Πολιτεία τι πραγματικά θέλει για τις Συνεταιριστικές Τράπεζες. Τις θέλει στην Ελλάδα ή θέλει 4 συστημικες Τράπεζες και όλοι οι άλλοι μηχανισμοί ανταγωνιστικότητας του τραπεζικού συστήματος να εξαφανιστούν ;
Το τι θα γίνει με την τραπεζα Δωδεκανήσου, την τρίτη μεγαλύτερη συνεταιριστικη τραπεζα, θα αποτελέσει προκριμα γαι τον ίδιο τον θεσμό. Οποιαδήποτε αρνητική εξέλιξη ειδικά στα Δωδεκανησα θα ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων με απρόβλεπτες συνέπειες!
Πρέπει επίσης να διευκρινιστεί πως σε κάθε περίπτωση οι καταθέσεις ειναι πλήρως εξασφαλισμένες σε κάθε λύση που θα δοθεί, αυτό όμως δεν δίνει απάντηση στις τοπικές κοινωνίες που έκτισαν με κόπο τα δικά τους πιστωτικά ιδρύματα και απαιτούν τον απαραίτητο χρόνο σε μια παραπαίουσα οικονομία, για να μαζέψουν τα κεφάλαια που χρειάζονται μονοι τους, χωρίς να επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό.