Το θέμα της ρύθμισης των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τα ασφαλιστικά ταμεία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αδιεξόδου, που οφείλεται αποκλειστικά σχεδόν στην εμμονική και αδιάλλακτη στάση της τρόικας. Η μείωση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων και η αδυναμία όλο και περισσότερων επιχειρήσεων να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, είναι πράγματι προβλήματα υπαρκτά. Αποτελούν άμεση συνέπεια της ύφεσης, η οποία συνεχίζεται για περισσότερα από έξι συνεχή έτη. Γι’ αυτό και η αντιμετώπισή τους θα πρέπει να στηρίζεται σε ένα ρεαλιστικό σχέδιο, που θα λαμβάνει υπόψη ακριβώς αυτή την πραγματικότητα.

 Δυστυχώς, η προσέγγιση στην οποία επιμένουν οι εκπρόσωποι των δανειστών μας, φαίνεται να αγνοεί επιδεικτικά τις συνθήκες που επικρατούν στην αγορά και στην οικονομία, με αποτέλεσμα τα μέτρα που λαμβάνονται να οδηγούνται σε πλήρη αποτυχία.

 Με τις ρυθμίσεις που ισχύουν σήμερα, οι επιχειρήσεις όχι μόνο δεν διευκολύνονται ώστε να καλύψουν τις οφειλές τους, αλλά ουσιαστικά τιμωρούνται. Σε μια περίοδο όπου η αγορά είναι παγωμένη και οι επιχειρήσεις ασφυκτιούν από την έλλειψη ρευστότητας, η απειλή των κατασχέσεων για όσες δεν καταφέρνουν να ρυθμίσουν τις οφειλές τους εντός 10 ημερών, ισοδυναμεί με καταδίκη. Το ίδιο ισχύει και για την απειλή στέρησης της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε περιπτώσεις καθυστέρησης πληρωμών.  Αυτού του είδους τα μέτρα σήμερα οδηγούν τις επιχειρήσεις και τους επιχειρηματίες στην καταστροφή και στην εξαθλίωση.

Κυρίως, η εμμονή της τρόικας στον προαπαιτούμενο όρο να εξοφλούνται εφάπαξ οι οφειλές του 2013, προκειμένου να ρυθμιστούν οι ληξιπρόθεσμες ασφαλιστικές οφειλές προς τα Ασφαλιστικά Ταμεία έως τις 31/12/2012 σε 48 δόσεις είναι τουλάχιστον ακατανόητη. Αν ο όρος αυτός δεν απαλειφθεί το συντομότερο δυνατόν και αν η ρύθμιση της «Νέας Αρχής» δεν προσαρμοστεί στις σημερινές ανάγκες, οι αρνητικές επιπτώσεις θα είναι ανεπανόρθωτες για την οικονομία και τις επιχειρήσεις.

Η λύση που έχουν προτείνει επανειλημμένα τα Επιμελητήρια – και έχουν επαναφέρει με νέα επιστολή προς την τρόικα – συνιστά τη μόνη βιώσιμη και ρεαλιστική επιλογή: ένταξη στη ρύθμιση του συνόλου της ληξιπρόθεσμης οφειλής, από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης, στις προβλεπόμενες 48 δόσεις της «Νέας Αρχής» με εκκίνηση αποπληρωμής από 1/1/2015 και καταβολή το 2014 μόνο των τρεχουσών εισφορών και επιπλέον μηνιαία προσαύξηση στο ύψος του 1% του συνόλου της ληξιπρόθεσμης οφειλής.

Στόχος αυτής της πρότασης δεν είναι να αποφύγουν οι επιχειρήσεις τις υποχρεώσεις τους, ούτε καλυφθούν οι ασυνεπείς σε βάρος των συνεπών, αλλά να δοθεί σε όσο το δυνατόν περισσότερες επιχειρήσεις, που σήμερα βρίσκονται σε δύσκολη θέση, η ευκαιρία να τακτοποιήσουν τις εκκρεμότητές τους, χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η επιβίωσή τους. Είναι καιρός η τρόικα να κατανοήσει ότι τα ταμεία δεν μπορούν να περιμένουν έσοδα από κλειστές επιχειρήσεις.