«Η αδράνεια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) είναι ιδιαιτέρως ανησυχητική, καθώς αποτελεί το μόνο δημόσιο θεσμό που θα μπορούσε να ενισχύσει την εξασθενημένη οικονομία της Ευρωζώνης» αναφέρουν οι New York Times, μιλώντας για ανάγκη «μιας πιο ενεργούς παρέμβασης» και υπογραμμίζοντας τον «κίνδυνο» του αποπληθωρισμού στην Ευρώπη.

Στο κύριο άρθρο της αμερικανικής εφημερίδας χαρακτηρίζεται ως «υπεραισιόδοξη» η άποψη διαφόρων αναλυτών ότι η Ευρωζώνη έχει εισέλθει στο δρόμο της ανάκαμψης, λόγω των τελευταίων στοιχείων που παρουσιάζουν μικρή μείωση της ανεργίας και ελαφρά ανάπτυξη 0,3%.

Όπως σημειώνεται, πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι οι οικονομίες πολλών ευρωπαϊκών χωρών παραμένουν αδύναμες, ενώ η Ευρωζώνη στο σύνολό της θα μπορούσε σύντομα να βιώσει την εμπειρία του αποπληθωρισμού, με μια γενική πτώση των τιμών.

Τον προηγούμενο μήνα, ο πληθωρισμός στα 18 κράτη-μέλη του ευρώ κυμάνθηκε στο 0,7%, παρουσιάζοντας περαιτέρω πτώση από το Δεκέμβριο (0,8%), ενώ παρέμεινε πολύ πιο κάτω από τον στόχο της ΕΚΤ (2%).

Ο αποπληθωρισμός είναι ένα καταστροφικό και αυτοτροφοδοτούμενο φαινόμενο, που αποδυναμώνει τις οικονομίες, όπως έδειξε και η εμπειρία της Ιαπωνίας τα τελευταία 15 χρόνια, εξηγεί η εφημερίδα.

Όταν παρατηρείται ευρεία πτώση των τιμών, τονίζεται στο κύριο άρθρο της, οι καταναλωτές αποφεύγουν τις αγορές, ενώ οι επιχειρήσεις δεν κρίνουν ανταποδοτικές για το μέλλον τις επενδύσεις τους, δημιουργώντας μια καθοδική περιδίνηση. Ο αποπληθωρισμός καθιστά επίσης δυσχερέστερη για τις κυβερνήσεις και τους άλλους δανειζόμενους την αποπληρωμή των χρεών τους.

Σύμφωνα με τους Times της Νέας Υόρκης, η αδράνεια της ΕΚΤ είναι ιδιαιτέρως ανησυχητική, καθώς αποτελεί το μόνο δημόσιο θεσμό που θα μπορούσε να ενισχύσει την εξασθενημένη οικονομία της Ευρωζώνης.

Υπό την πίεση της Γερμανίας οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις υποχρεώθηκαν σε περικοπές δαπανών και σε αύξηση της φορολογίας σε μια αντιπαραγωγική προσπάθεια να μειώσουν τα ελλείμματά τους, όπως σημειώνεται.

Στο κύριο άρθρο διατυπώνεται η άποψη ότι οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι έχουν επίσης καθυστερήσει ή μετριάσει τα σχέδια για τη δημιουργία μιας τραπεζικής ένωσης στην Ευρωζώνη, η οποία χρειάζεται για την ανακεφαλαιοποίηση ή το κλείσιμο των προβληματικών τραπεζών, που αποτελούν βάρος για τις πληττόμενες οικονομίες της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.