Υπάρχουν κάποιες συνήθειες στο ΠAΣΟΚ που δεν αλλάζουν, ούτε όταν αλλάζει ο αρχηγός, ή όταν αλλάζουν τα σύμβολα, ακόμα και οι σημαίες του κόμματος. Και αυτή η συνήθεια που παραμένει σταθερή διά μέσου των χρόνων και δεν αλλάζει με τίποτα είναι η περιβόητη «ώρα ΠΑΣΟΚ», είτε το κόμμα λέγεται ΠΑΣΟΚ είτε ΚΙΝΑΛ.

Γράφει σχετικά ο Βηματοδότης:

«Να, πάρτε για παράδειγμα την εκδήλωση για τα 45α γενέθλια του κόμματος, στην πλατεία Βενιζέλου στη Λάρισα. Η «ώρα ΠΑΣΟΚ» τηρήθηκε ευλαβικά αφού από τις 7.30 που ήταν προγραμματισμένη να αρχίσει, τελικά πήγε στις 9.30 το βράδυ έως ότου ολοκληρώσει την ομιλία της η Φώφη Γεννηματά. Προτού σας πω τι έγινε και ποια κυρία -για να τιμήσει το ΠΑΣΟΚ- εμφανίστηκε με καταπράσινο φουστάνι, ας σταθούμε λιγάκι σε αυτή την περιβόητη «ώρα ΠΑΣΟΚ».

Αυτός που τη δημιούργησε δεν ήταν ούτε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ ούτε οι δημοσιογράφοι (που συνήθως ρίχνουν πάνω τους κάθε στραβό που θα συμβεί), αλλά ένα ιστορικό (τότε έτσι το ονόμαζαν) στέλεχος που αργούσε πάντοτε στα ραντεβού του, στις εκδηλώσεις, ακόμα και να πάει στο γραφείο του. Ηταν ο Ακης Τσοχατζόπουλος που καθυστερούσε. Μάλιστα βγήκαν τότε και διάφορα ανέκδοτα για την «ώρα ΠΑΣΟΚ», για τον… «κατασκευαστή» της κ. Τσοχατζόπουλο και για την τυφλή αφοσίωση που έδειχνε στον Ανδρέα Παπανδρέου. Τον ρωτάει λοιπόν ο Ανδρέας: «Τι ώρα είναι, Ακη;», και αυτός χωρίς καν να κοιτάξει το ρολόι του απαντά «ό,τι ώρα θέλετε εσείς, κύριε Πρόεδρε…».

Από τότε όλοι οι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ και όλα τα στελέχη του τήρησαν με ευλάβεια την «ώρα ΠΑΣΟΚ».

Πάμε όμως στα γενέθλια: Πολύς κόσμος βρέθηκε στον πεζόδρομο της Λάρισας για να ακούσει τη Φώφη. Οπως διαβάζω στο onlarissa κάποιοι εξ αυτών (οι νοσταλγοί του Ανδρέα) κρατούσαν τις σημαίες με τον ήλιο του ΠαΣοΚ (ήταν αυτοί που φώναξαν το κλασικό σύνθημα «το ΠαΣοΚ είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό») και άλλοι τη σημαία του ΚΙΝΑΛ. Αυτό που εντυπωσίασε ήταν η βουλευτής Ευαγγελία Λιακούλη, η οποία ήταν ντυμένη στα πράσινα.


Ξέρετε τι άλλο με εντυπωσίασε στα 45α γενέθλια του ΠΑΣΟΚ; Το μενού που εμφανίστηκε σε κάποια τραπέζια στο δείπνο. Δύο ολόκληρες σελίδες… φαγητά, όλα τοπικά  και με… ιστορία. Εγραφε φέρ’ ειπείν μαύρος χοίρος και στο μενού σημειωνόταν: «Ο μαύρος χοίρος είναι ελληνικής εκτροφής. Εζησε στον τόπο μας τα τελευταία 9.000 χρόνια». Και τα φρούτα που σερβιρίστηκαν είχαν και αυτά την ιστορία τους: «Καρπούζι Μακρυχωρίου, ροδάκινα και αχλάδια Τυρνάβου, ακτινίδια Πυργέτου, μήλα Αγιάς». Το μοσχαράκι ήταν βιολογικό, από τη φάρμα Μπαϊράμογλου που σερβιρίστηκε με μελιτζάνες, κολοκυθάκια Τυρνάβου και σκόρδο Πλατυκάμπου, τα δε κρασιά από τον συνεταιρισμό Τυρνάβου. Ε, γενέθλια ήταν αυτά, να μην τα γιορτάσουν και με κρασιά (και με σφηνάκια τσίπουρου); Και να μην ξοδέψω 500 λέξεις για αυτά;»