Όταν το ΚΚΕ πάει... Εκκλησία
Ποιος είπε ότι το ΚΚΕ δεν πάει εκκλησία; Μπορεί να μην εκκλησιάζεται τις Κυριακές ή να απέχει από θρησκευτικές εορτές και αντίστοιχες εκδηλώσεις που χρήζουν Χριστιανικής ευλογίας (γάμοι, βαπτίσεις κτλ), παρά ταύτα ενίοτε παρίσταται σε κηδείες και πιο σπάνια εκφέρει κι έναν επικήδειο.
Αυτό συνέβη την Τετάρτη το μεσημέρι στο παρεκκλήσιο του Αγ. Νικολάου στο νεκροταφείο Ζωγράφου, όπου πλήθος κόσμου- περισσότεροι από χίλιοι - συνέρρευσε για το Ύστατο Χαίρε στον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και μεταξύ αυτών παλαιά και νέα στελέχη του κομμουνιστικού κόμματος όπως ο Σπύρος Χαλβατζής.
Τούτο διότι ο «Λάρυ» άνοιγε επί δεκαετίες με τις συναυλίες του τα Φεστιβάλ της ΚΝΕ και συνεπώς τα τραγούδια του ψιθυρίζονται από νυν και πρώην νεολαίους του κόμματος.
Σε αυτό το μοτίβο κινήθηκε ο σύντομος αποχαιρετισμός του εκπροσώπου του Περισσού ο οποίος υπόμνησε στο… πλήρωμα ότι ο παππούς του Μαχαιρίτσα είχε πυκνώσει τις γραμμές του «αντάρτικου» και έπεσε αγωνιζόμενος το 1948 για την προλεταριακή επανάσταση η οποία μοιραίως κατέληξε σε ιστορικό συμβιβασμό.
Όπως και να έχει το ιστορικό δρώμενο, στον ενεστώτα χρόνο το ένα κατηχητικό (ΚΚΕ) εισήλθε στον χώρο κατήχησης του άλλου (εκκλησία) κι όμως τα σχόλια ήταν περιορισμένα. Συγκίνηση για τον αγαπημένο τραγουδοποιό; Συγκίνηση και ζέστη μαζί; Συγκίνηση, ζέστη και συνωστισμός; Ή απλά εξοικείωση καθώς πολλοί εκ των φίλων του (Παπακωνσταντίνου, Τσακνής κτλ) προέρχονται από ΚΟΒες και «Αχτίνες»;
Αυτό συνέβη την Τετάρτη το μεσημέρι στο παρεκκλήσιο του Αγ. Νικολάου στο νεκροταφείο Ζωγράφου, όπου πλήθος κόσμου- περισσότεροι από χίλιοι - συνέρρευσε για το Ύστατο Χαίρε στον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και μεταξύ αυτών παλαιά και νέα στελέχη του κομμουνιστικού κόμματος όπως ο Σπύρος Χαλβατζής.
Τούτο διότι ο «Λάρυ» άνοιγε επί δεκαετίες με τις συναυλίες του τα Φεστιβάλ της ΚΝΕ και συνεπώς τα τραγούδια του ψιθυρίζονται από νυν και πρώην νεολαίους του κόμματος.
Σε αυτό το μοτίβο κινήθηκε ο σύντομος αποχαιρετισμός του εκπροσώπου του Περισσού ο οποίος υπόμνησε στο… πλήρωμα ότι ο παππούς του Μαχαιρίτσα είχε πυκνώσει τις γραμμές του «αντάρτικου» και έπεσε αγωνιζόμενος το 1948 για την προλεταριακή επανάσταση η οποία μοιραίως κατέληξε σε ιστορικό συμβιβασμό.
Όπως και να έχει το ιστορικό δρώμενο, στον ενεστώτα χρόνο το ένα κατηχητικό (ΚΚΕ) εισήλθε στον χώρο κατήχησης του άλλου (εκκλησία) κι όμως τα σχόλια ήταν περιορισμένα. Συγκίνηση για τον αγαπημένο τραγουδοποιό; Συγκίνηση και ζέστη μαζί; Συγκίνηση, ζέστη και συνωστισμός; Ή απλά εξοικείωση καθώς πολλοί εκ των φίλων του (Παπακωνσταντίνου, Τσακνής κτλ) προέρχονται από ΚΟΒες και «Αχτίνες»;