Εκτός από την κοινή μανιάτικη καταγωγή τους , φαίνεται πως τον Τάκη Μπαλτάκο και τον Ηλία Κασιδιάρη τους συνέδεε και η... Αρχαία Σπάρτη.

Ο πρώην γενικός γραμματέας της κυβέρνησης από το 2004 μέχρι σήμερα έχει εκδώσει δυο βιβλία στα οποία αποθεώνει τη σπαρτιατική φιλοσοφία και την αγάπη του για την σπάρτιατικη κρυπτεία, ένα έθιμο των αρχαίων Σπαρτιατών , όπου οι νέοι σχεδόν άοπλοι, σκότωναν έναν είλωτα για να γίνουν πιο γενναίοι. 

Το πρώτο το 2004 με τίτλο "Το τέλος του Εφιάλτη" που  περιγράφεται ως « ένα συναρπαστικό ερωτικό μυθιστόρημα, με θέατρο την Αθήνα του 415 π.Χ., γραμμένο με ιστορική τεκμηρίωση και πραγματική αγάπη για την "κλασική" σοφία της ζωής».

Το δεύτερο το 2006 με τίτλο «Ερμοκόπιδες» στο οποίο μιλάει την «Σπαρτιατική Κρυπτεία» την πρώτη μυστική υπηρεσία της Αρχαίας Ελλάδας.

«H δική μας πορεία στη ζωή δεν είναι γραμμένη με μελάνι. Είναι γραμμένη με αίμα» λένε οι « πρωταγωνιστές» του βιβλίου το «Τέλος του Εφιάλτη Τάκη Μπαλτάκου».

Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα απο το βιβλίο του κυρίου Μπαλτάκου: 

«H διαφορά μας από τους άλλους είναι πολιτική, όχι φυσική. Δεν διαφέρουμε επειδή υπερέχουμε. Υπερέχουμε επειδή διαφέρουμε» Οι Σπαρτιάτες δεν μάχονται για να νικήσουν. Νικούν, επειδή μάχονται. H νίκη είναι τυπικά ο σκοπός, αλλά πραγματική ενδόμυχη επιδίωξή τους είναι η μάχη η ίδια. Το ταξίδι, δηλαδή, όχι ο προορισμός. Ποια μάχη, όμως; H μάχη στη ζωή, όχι μόνο στον πόλεμο. «Ηττημένος στη ζωή, τι αξία έχει αν νικήσεις στη μάχη; Ηττημένος από τον εαυτό σου, τι αξία έχει αν νικήσεις τον αντίπαλο;» μονολογεί ο σπαρτιάτης αξιωματικός.

O Κασιδιάρης στις Θερμοπύλες το 2008 έλεγε: 

 «Εν πλήρη ευταξία η παράταξις αυτή αναδεικνύει τον προορισμό του κινήματος. Είμαστε η ασπίδα της Σπάρτης, που καρτερικά φυλάττει το σώμα της Ελλάδος. Συνεχίζουμε τον μοναχικό μας δρόμο, υπομένοντας τις διώξεις, τις συκοφαντίες, τα συνεχή κτυπήματα των εχθρών που πληγώνουν με βαθιές χαρακιές τον όγκο της ασπίδας μας».