Του Νίκου Σίμου – Εφημερίδα «Παραπολιτικά» 

Σοβαρές πολιτικές διεργασίες βρίσκονται σε εξέλιξη στο παρασκήνιο, με επίκεντρο το πρόσωπο-έκπληξη που θα επιλεγεί και θα προταθεί ως υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Κι αυτό διότι η εκλογή από τη Βουλή του διαδόχου του κ. Παπούλια επηρεάζει άμεσα τα πολιτικά δεδομένα, καθώς η αδυναμία ανάδειξης νέου Προέδρου από το παρόν Κοινοβούλιο οδηγεί, κατά το Σύνταγμα, σε γενικές εκλογές. Και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταλήξει σε πρόσωπο ευρύτερης αποδοχής, προερχόμενο μάλιστα από τον νεοδημοκρατικό χώρο, στην εξέλιξη αυτή παρεισφρέει ο αμερικανικός παράγοντας, ο οποίος, με τη δυνατότητα παρέμβασης που του έχει επιτρέψει το ίδιο το πολιτικό σύστημα, θέτει βέτο στην εν λόγω υποψηφιότητα! 

Η αντίδραση του αμερικανικού παράγοντα, που θυμίζει άλλες εποχές, μιας αδύναμης Ελλάδας, έχει προκληθεί από το γεγονός ότι η προσωπικότητα που θα ήθελε να προτείνει και να υποστηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ο οποίος προφανώς συνεχίζει να είναι κόκκινο πανί για την Ουάσινγκτον, επειδή σε συγκεκριμένη περίοδο ενήργησε προς το συμφέρον της χώρας -κατά τη δική του εκτίμηση και αξιολόγηση- και δεν θέλησε να προωθήσει, μονομερώς, αμερικανικά συμφέροντα στον τομέα της ενέργειας. 

«ΑΝΤΕΚΔΙΚΗΣΗ»

Παρά το γεγονός ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν έχει εκφραστεί με οριστικό τρόπο όσον αφορά στην πρόθεσή του να μεταπηδήσει από την ενεργό πολιτική στην απομαχία της Προεδρίας της Δημοκρατίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες, διά της εδώ πρεσβείας τους, σπεύδουν να ακυρώσουν, με «υποδείξεις και συστάσεις», την υποψηφιότητα Καραμανλή. Πολιτικοί κύκλοι, πάντως, ερμηνεύουν το βέτο αυτό ως αντεκδικητική πρωτοβουλία και ως αμερικανική απάντηση στο δικαίωμα αρνησικυρίας που είχε προβάλει ο Κ. Καραμανλής στο Βουκουρέστι για τα Σκόπια. Πέραν αυτού, όμως, και παρά τις ισορροπίες που ως πρωθυπουργός είχε διατηρήσει στις διεθνείς σχέσεις της χώρας, το άνοιγμα που είχε επιχειρήσει προς την πλευρά της Ρωσίας στο πλαίσιο των ενεργειακών συμφερόντων της χώρας είχε ενοχλήσει την Ουάσινγκτον. Το αποτέλεσμα ήταν πολλές αποσταθεροποιητικές ενέργειες σε βάρος της κυβέρνησης Καραμανλή (στις οποίες περιλαμβάνονται και οι αποδεδειγμένες τηλεφωνικές υποκλοπές με θύμα και τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό) να αποδίδονται στην πέραν του Ατλαντικού πλευρά, διά της σχετικής ενεργοποίησης της εδώ αμερικανικής πρεσβείας. 

Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

Είναι προφανές ότι ο προβληματισμός για το πρόσωπο του νέου Προέδρου διατρέχει και τα δύο μεγάλα κόμματα, τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς περίπου κοινός στόχος είναι ένα πρόσωπο που θα μπορέσει να προσελκύσει τον απαιτούμενο αριθμό ψήφων, έστω και στην τρίτη ψηφοφορία στη Βουλή. Και αυτό διότι κανένα από τα δύο αυτά κόμματα δεν επιθυμεί, για διαφορετικούς λόγους το καθένα, πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Ειδικότερα, και προκειμένου να αποφευχθούν συνθήκες πρόωρης αναμέτρησης, ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει θετικότατα μια υποψηφιότητα του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος, όπως πιστεύουν στην Κουμουνδούρου, μπορεί να τύχει της γενικότερης αποδοχής των κομμάτων, πλην εξαιρέσεων, όπως λ.χ. η Χρυσή Αυγή ή -για λόγους καθαρά ιδεολογικής αγκύλωσης- το ΚΚΕ. Αντιθέτως, στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι ο Κώστας Καραμανλής δεν προκαλεί αρνητικά πολιτικά αισθήματα. 

Η ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑ

Κατά τις εκτιμήσεις της Κουμουνδούρου, σε ό,τι αφορά την κεντροδεξιά παράταξη, υπό την ευρεία έννοιά της (δηλαδή όπως την απαρτίζουν η Ν.Δ. και τα κόμματα που έχουν δημιουργηθεί δεξιά αυτής), η προσωπικότητα Καραμανλή δρα συσπειρωτικά. Αυτό, άλλωστε, έχει διαφανεί και από τις προθέσεις των δεξιών κομματιδίων για την περίπτωση της επανενοποίησης της παράταξης και από τις προϋποθέσεις που έχουν θέσει, κατά καιρούς, για την αποκατάσταση της ενότητας στον συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο. Ειδικότερα, όσον αφορά στη Νέα Δημοκρατία, ο πρωθυπουργός έχει κάθε λόγο να θέλει να αποφύγει η χώρα μια εκλογική περιπέτεια, καθώς εκείνο το οποίο προέχει για τον κ. Σαμαρά είναι η πολιτική σταθερότητα. Αυτή η -τόσο αναγκαία για τη σταδιακή αποκατάσταση των δημοσιονομικών της χώρας και της ανάπτυξης- σταθερότητα θα μπορούσε να διαταραχθεί με μια πρόωρη εκλογική αναμέτρηση, όταν μάλιστα εκείνο που διαφαίνεται από όλες τις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις είναι μια μεγάλη κινητικότητα ψηφοφόρων μεταξύ των κομμάτων και ένα εξ ίσου μεγάλο ποσοστό αναποφάσιστων, οι οποίοι κανείς δεν αποτολμά να προβλέψει προς τα πού μπορεί να μετακινηθούν.

Η Κεντροαριστερά και τα… υπόλοιπά της

Στον χώρο της Κεντροαριστεράς (α), στο μέτρο που αυτή εκπροσωπείται από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτονόητη η στήριξη της υποψηφιότητας του Κ. Καραμανλή για την Προεδρία και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ερμηνεία των προθέσεών της έναντι του πρώην πρωθυπουργού, τη στιγμή που οι πληροφορίες λένε ότι η σχετική πρωτοβουλία προέρχεται από εκεί. Αλλωστε, έχει κατά καιρούς κυκλοφορήσει η πληροφορία ότι από το πλαίσιο των αυτονόητων συζητήσεων του κ. Καραμανλή για τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στη χώρα δεν είχε αποκλεισθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργήσει έναν δίαυλο επικοινωνίας μέσω βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο εμπιστεύεται η πλευρά Καραμανλή. Ο λόγος για τον οποίον έχει αναληφθεί και η σχετική πρωτοβουλία οφείλεται στο γεγονός ότι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί μια πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, οι οποίες ενδεχομένως να του έβαζαν στα δικά του χέρια την καυτή, ακόμη, πατάτα της οικονομικής διαχείρισης, την οποία τώρα κρατά ο Αντ. Σαμαράς. Επιπλέον, η περί τον κ. Τσίπρα ηγετική ομάδα έχει συναίσθηση των αντιφάσεων στις θέσεις που προωθεί προς τα έξω η Κουμουνδούρου, υπό την πίεση των συνιστωσών, οι οποίες προφανώς παραμένουν ζωντανές με την ανοχή της ηγεσίας του κόμματος. Αντιλαμβάνονται, δε, ότι οι αντιφάσεις αυτές έχουν αντίκτυπο στο εκλογικό σώμα, που θα μπορούσε να αποβεί σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ. Τρανό παράδειγμα των παραπάνω είναι η αποσυρθείσα υποψηφιότητα από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές της Ρομά Σουλεϊμάν Σαμπιχά, οι απόψεις της οποίας για τη μειονότητα της Θράκης ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες με εκείνες άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. 

(β) Προκειμένου περί των άλλων κομμάτων που συνωθούνται στον ίδιο κεντροαριστερό ιδεολογικό χώρο, είναι μάλλον αυτονόητο ότι η προσωπικότητα Καραμανλή δεν τους είναι πολιτικώς αρνητική, ειδικώς μάλιστα για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα, ενώ έχουν κάθε λόγο να μην εκτεθούν προώρως σε μια εκλογική βάσανο, για ευνόητους λόγους. Οι δημοσκοπικές αναλύσεις είναι αρκετές ώστε να δικαιολογήσουν την αρνητική στάση τους απέναντι σε μια αναμέτρηση πριν της ώρας της. 

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ως ιδιαίτερα ενδεικτική των φόβων των μικρών, πλέον, κομμάτων της Κεντροαριστεράς έναντι μιας πρόωρης έκθεσής τους στην κρίση του λαού το γεγονός της υπαναχώρησης της κίνησης των «58» για τις ευρωεκλογές, ευθύς ως επιβλήθηκε η διεξαγωγή τους με σταυρό προτίμησης.  

Επανέρχεται το εναλλακτικό σενάριο με Κωνσταντόπουλο

Η αμερικανική «σύσταση» για αποφυγή μιας υποψηφιότητας K. Καραμανλή για την Προεδρία της Δημοκρατίας, αλλά και το γεγονός ότι και ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός δεν έχει εκφράσει οριστικά τις προθέσεις του για τις εξελίξεις στο επίκεντρο των οποίων τον βάζουν οδηγούν αναγκαστικώς σε εναλλακτικές λύσεις. Δηλαδή στην αναζήτηση ενός άλλου προσώπου, που θα μπορούσε και αυτό να είναι κοινής αποδοχής από όλες (ή σχεδόν όλες) τις πλευρές. 

Ως ένα τέτοιο πρόσωπο προβάλλει ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ, Νίκος Κωνσταντόπουλος. Μάλιστα, την υποψηφιότητά του για την Προεδρία της Δημοκρατίας είχε συζητήσει και ο Κώστας Καραμανλής όταν ήταν πρωθυπουργός, αλλά για λόγους προφανώς πολιτικής τακτικής είχε επιλεγεί τελικώς ο Κάρολος Παπούλιας. Υπενθυμίζεται σχετικώς ότι, ενώ η Προεδρική θητεία του Κωστή Στεφανόπουλου έφτανε στο τέλος της, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ εθεωρείτο ένα από τα πλέον επικρατέστερα πρόσωπα, αν όχι το επικρατέστερο, για την Προεδρική διαδοχή. 

Σημειωτέον ότι για το ενδεχόμενο της πρότασης από τη Νέα Δημοκρατία του Νίκου Κωνσταντόπουλου είχαν υπάρξει πολλές συναντήσεις και σχετικές συνομιλίες μεταξύ αυτού και του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος εκτιμά ιδιαίτερα τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΝ. Αλλωστε, πάντοτε υπήρχε ένας δίαυλος επικοινωνίας της Ν.Δ. με τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, αν μάλιστα θυμηθούμε ότι ο κ. Κωνσταντόπουλος είχε διατελέσει υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση συνασπισμού με πρωθυπουργό τον Τζαννή Τζαννετάκη, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι η Νέα Δημοκρατία, καίτοι με πολιτική ταυτότητα συντηρητικής παράταξης, την οποία επέσειε συνήθως το «προοδευτικό» ΠΑΣΟΚ, μπορούσε να συνεννοείται καλύτερα με την Αριστερά με όρους πολιτικής ειλικρίνειας, παρά η Αριστερά με το κατ’ όνομα σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ! 

ΠΑΣΟΚΙΚΟ ΜΙΣΟΣ

Το ΠΑΣΟΚ ήταν αυτό που είχε αντιδράσει έντονα στην επιλογή του Ν. Κωνσταντόπουλου, γεγονός που προφανώς μέτρησε διότι ήταν βέβαιο ότι θα μπλόκαρε την Προεδρική εκλογή και θα καταφεύγαμε αναγκαστικώς σε πρόωρη εκλογική αναμέτρηση. Τότε το ΠΑΣΟΚ ήταν ακόμη μεγάλο κόμμα, με μεγάλη Κοινοβουλευτική Ομάδα, και δεν είχε συρρικνωθεί τόσο ώστε να χαροπαλεύει πολιτικά μεταξύ του 3,5% και του 5%, υπό οιανδήποτε μορφή και μανδύα. 

Η άρνηση τότε του ΠΑΣΟΚ οφειλόταν στην παραδοσιακή αποστροφή του βαθέος τμήματος του Κινήματος προς το πρόσωπο του Νίκου Κωνσταντόπουλου, ως κατάλοιπο του μίσους που ο Ανδρέας Παπανδρέου έτρεφε προς αυτόν, τον οποίον μάλιστα έδιωξε από το κόμμα. Αλλά και στο γεγονός ότι ο Κωνσταντόπουλος ήταν ένας από τους βασικούς, αλλά και πιο εύγλωττους κατηγόρους στη δίκη του Ανδρέα Παπανδρέου. 

Τώρα, βεβαίως, το ΠΑΣΟΚ ως μικρό κόμμα δεν έχει την παλαιά δυνατότητα να επηρεάσει την υποψηφιότητα Κωνσταντόπουλου. Από την άλλη, σε περίπτωση που παραμείνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν έχει κανέναν ιδιαίτερο λόγο να μην αποδεχθεί μία υποψηφιότητα που θα εκνεύριζε τους Παπανδρέου. 

Η υποψηφιότητα Κωνσταντόπουλου έχει αποδοχή, όπως φαίνεται, και από τον εκδοτικό και επιχειρηματικό κόσμο της χώρας. Οχι τόσο διότι ο κ. Κωνσταντόπουλος βρίσκεται στην ίδια ιδεολογική ευθεία με τους εκπροσώπους του κατεστημένου αυτού, αλλά επειδή, καίτοι εκπρόσωπος της Αριστεράς, διακρίνεται για την πολιτική του νηφαλιότητα και την προσήλωσή του στο Σύνταγμα, που ως Πρόεδρος θα εκαλείτο να υπηρετήσει και να τηρήσει. 

Επιπλέον, έχει διατηρήσει, λόγω της επαγγελματικής του ιδιότητας του επιτυχημένου νομικού και ποινικολόγου, άριστες σχέσεις με τις λεγόμενες μεγάλες επιχειρηματικές οικογένειες. Υπενθυμίζεται, λ.χ., ότι ο Νίκος Κωνσταντόπουλος υπήρξε δικηγόρος επί σειράν ετών γνωστής μεγάλης εφοπλιστικής οικογένειας και ιδιοκτήτριας μιντιακού συγκροτήματος, ενώ διατηρεί πάντα καλές σχέσεις με δύο ακόμα πασίγνωστες και πανίσχυρες οικογένειες, με εμπλοκή, μεταξύ άλλων, και στον χώρο του αθλητισμού. Κάπως έτσι μετά την προεδρική καρέκλα του Συνασπισμού, αλλά και μεγάλης ποδοσφαιρικής ΠΑΕ, ο κ. Κωνσταντόπουλος ίσως κληθεί να καθήσει και στην καρέκλα του Προέδρου της Δημοκρατίας.