Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος μπορεί να μη γίνει ποτέ αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τουλάχιστον ο δημόσιος λόγος του εμπεριέχει στοιχεία τιμιότητας και ειλικρίνειας, κάτι που δεν συναντάς στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος άλλα λέει, άλλα κάνει και άλλα ισχυρίζεται όταν πιαστεί με τη «γίδα» της αναξιοπιστίας στην πλάτη, για να γλυτώσει την κριτική και την απολογία.

Ο κ. Τσακαλώτος μπορεί να είναι ο εκφραστής του 3% της Αριστεράς, δηλαδή του τμήματος εκείνου που προτάσσει αντιδημοφιλείς θέσεις για το Μεταναστευτικό, τις σχέσεις κράτους - Εκκλησίας, τα Ελληνοτουρκικά, τα ζητήματα ισότητας κ.ά., ωστόσο δεν συμπεριφέρεται σαν τραμπούκος, αλλά δίνει τη μάχη των πεποιθήσεών του με ιδεολογικούς όρους. Και κυρίως με εγκράτεια, ευγένεια και σεβασμό απέναντι στους εκάστοτε πολιτικούς αντιπάλους του κόμματός του. Οχι με τυφλό φανατισμό, διαδικτυακό «κουτσαβακισμό», επικοινωνιακά νταηλίκια και μονίμως μια εκδικητική φρασεολογία, στη λογική «Όλα τα σφάζουμε και όλα τα μαχαιρώνουμε γιατί έχουμε λυμένο το ζωνάρι για καυγά».

Δίνει ιδεολογικές μάχες δίχως απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, προσβολές και συκοφαντίες, φτηνή αντιπολίτευση και χυδαίες πρακτικές για την εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων.