Η στήλη θέλει πάντα να διακατέχεται από ειλικρίνεια. Ως εκ τούτου, οφείλουμε να σας πούμε ότι τα περί συναντήσεων «γαλάζιων» βουλευτών με ισχυρές αναφορές στον Αντώνη Σαμαρά, αλλά και οι επαφές του πρώην πρωθυπουργού μαζί τους δεν οφείλονται σε καμία… κάψα του Μεσσήνιου να δημιουργήσει πυρήνες με φόντο τη διαφοροποίησή του από την επιλογή των διερευνητικών επαφών με την Άγκυρα και το επερχόμενο αντάρτικό του όσον αφορά την κύρωση των συμβάσεων για τη Βόρεια Μακεδονία.

Στον αντίποδα, τα εν λόγω κοινοβουλευτικά στελέχη είναι αυτά που… ξύνονται στην γκλίτσα του τσοπάνη, επιδιώκοντας είτε να βρουν ευήκοα ώτα για τα παράπονά τους, είτε ικανοποίηση της ξεπερασμένης – είναι η αλήθεια- ανάγκης να νιώσουν ότι αποτελούν μέλη της ευρύτερης εσωκομματικής ομάδας, με κοινές ανησυχίες. Εδώ που τα λέμε, πάντως, θα πρέπει να βρεθεί τρόπος για να αισθάνεται η Κοινοβουλευτική Ομάδα συμμέτοχη στο μέτωπο της άσκησης εξουσίας. Βλέπετε, αφενός η καλή θέληση του διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου, Γρηγόρη Δημητριάδη, δεν αρκεί (ο άνθρωπος τρέχει και δεν φτάνει, αλλά είναι ο μόνος από το στενό σύστημα που συνομιλεί τακτικά με τους βουλευτές), αφετέρου, τώρα που πάνε καλά τα πράγματα με την κυβέρνηση, μπορούν οι σχετικές γκρίνιες να κρύβονται κάτω από το χαλί. Αλλιώς, αν έρθουν τα σκούρα, αυτά τα μέτωπα καθίστανται δύσκολα διαχειρίσιμα.