Ο Δένδιας, τα κόλπα του Μπλίνκεν και οι περίεργες συναντήσεις
*** Ενδεχομένως, διέφυγε της προσοχής, αλλά προχθές ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, στη συνάντηση της Ρώμης, που ουσιαστικά τη διοργάνωσαν οι Αμερικανοί, συμμετείχε πέραν όλων των άλλων και σε μια σύσκεψη για το συριακό πρόβλημα. Γιατί το αναφέρουμε; Διότι αν δεν κάνουμε λάθος, ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε κάτι τέτοιο για την ελληνική πλευρά (σχεδόν) από τη μέρα που προέκυψε η εμπλοκή. Τουλάχιστον, σε τέτοιο επίπεδο.
^^^ Ok, θα πείτε, και ποιο είναι το point αυτής της εξέλιξης; Κρίσιμο και ενδεικτικό, κυρίως των αμερικανικών προθέσεων. Προσέξτε: Έρχεται λίγες μέρες μετά τον δεύτερο γερμανικό αποκλεισμό της Αθήνας από τις συζητήσεις για το λιβυκό ζήτημα, που τόσο πείραξε την Ελλάδα και αποτελεί ένα διπλό μήνυμα της Ουάσιγκτον:
Α) προς την Ελλάδα, λέγοντας της πως την υπολογίζει για τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή
Β) προς τη Γερμανία, διαμηνύοντας της ότι η αμερικανική στάση διαφοροποιείται σημαντικά σε σχέση με τη δική της.
! Είναι όμως κι ένα μήνυμα προς την Τουρκία. Η Ελλάδα αναβαθμίζεται σε «παίκτη» στην περιοχή από την αμερικανική διπλωματία. Η Άγκυρα, με τη στάση της όλο αυτό το διάστημα, δημιούργησε κενό, το οποίο έρχεται να καλύψει (και) η Αθήνα. Τόσο απλά, τόσο εύκολα.
*** Η αμερικανική διπλωματία, ωστόσο, είναι πολυδιάστατη. Την ίδια ώρα που συμβαίνουν όλα τα παραπάνω – σε ό,τι αφορά στην περιοχή μας – προχωρά και σε μια άλλη ευρύτερη κίνηση. Συγκεκριμένα:
Α) προσεγγίζει το Βερολίνο, ως βασικό συνομιλητή της για τις εξελίξεις στην Ευρώπη,
Β) βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το Ηνωμένο Βασίλειο, μετά το Brexit και
Γ) τη Γαλλία, που αποδεδειγμένα δεν ανήκει στην κατηγορία των ατλαντιστών
^^^ Οι Γερμανοί, επί Μπάιντεν, αποδεικνύονται οι πιο προνομιακοί συνομιλητές των Αμερικανών. Εξ ου και οι «παροχές» της Ουάσιγκτον προς το Βερολίνο, όπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση του Nord Stream II. Στην πορεία, αυτό θα φανεί ακόμα περισσότερο.
! Αλλά προσοχή: όλα γίνονται με μέτρο, με αντίβαρα και με πολλές επιμέρους διαφοροποιήσεις.
*** Κι αφού αρχίσαμε σε γεωπολιτικό mood να συνεχίσουμε έτσι, σημειώνοντας άλλα δυο πράγματα:
Ο Δένδιας πριν φύγει για τη Ρώμη, συναντήθηκε με τον εδώ Αμερικανό πρεσβευτή, Πάιατ, «για ενημέρωση». Και κάτι μας λέει ότι θα ξανασυναντηθούν, τώρα που επέστρεψε και πριν ξαναφύγει
2. Η Μόσχα ξεκίνησε νότια της Κρήτης μεγάλες ναυτικές ασκήσεις, με πραγματικά πυρά. Που ακριβώς; Εκεί που η Άγκυρα έχει οριοθετήσει υποτίθεται την τουρκο-λυβική ΑΟΖ. Ως μήνυμα στους Τούρκους για τα drones που πούλησαν στους Ουκρανούς, πρόσφατα, προκαλώντας την οργή τους.
! Και κάτι ακόμα, που έχει τη σημασία του: Το τελευταίο διάστημα ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών συναντάται με ομολόγους του χωρών, που από μια πρώτη ματιά λίγα μας συνδέουν (όπως, για παράδειγμα, κάποιων αφρικανικών κρατών). Γιατί το κάνει; Έχει προφανώς το λόγο του. Μαθαίνουμε ότι αναλαμβάνουν προσωρινά μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του …ΟΗΕ. Οπότε, μας χρειάζονται. Το κυπριακό μπαίνει πάλι σε πολύ περίεργη φάση.
^^^ Ok, θα πείτε, και ποιο είναι το point αυτής της εξέλιξης; Κρίσιμο και ενδεικτικό, κυρίως των αμερικανικών προθέσεων. Προσέξτε: Έρχεται λίγες μέρες μετά τον δεύτερο γερμανικό αποκλεισμό της Αθήνας από τις συζητήσεις για το λιβυκό ζήτημα, που τόσο πείραξε την Ελλάδα και αποτελεί ένα διπλό μήνυμα της Ουάσιγκτον:
Α) προς την Ελλάδα, λέγοντας της πως την υπολογίζει για τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή
Β) προς τη Γερμανία, διαμηνύοντας της ότι η αμερικανική στάση διαφοροποιείται σημαντικά σε σχέση με τη δική της.
! Είναι όμως κι ένα μήνυμα προς την Τουρκία. Η Ελλάδα αναβαθμίζεται σε «παίκτη» στην περιοχή από την αμερικανική διπλωματία. Η Άγκυρα, με τη στάση της όλο αυτό το διάστημα, δημιούργησε κενό, το οποίο έρχεται να καλύψει (και) η Αθήνα. Τόσο απλά, τόσο εύκολα.
*** Η αμερικανική διπλωματία, ωστόσο, είναι πολυδιάστατη. Την ίδια ώρα που συμβαίνουν όλα τα παραπάνω – σε ό,τι αφορά στην περιοχή μας – προχωρά και σε μια άλλη ευρύτερη κίνηση. Συγκεκριμένα:
Α) προσεγγίζει το Βερολίνο, ως βασικό συνομιλητή της για τις εξελίξεις στην Ευρώπη,
Β) βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το Ηνωμένο Βασίλειο, μετά το Brexit και
Γ) τη Γαλλία, που αποδεδειγμένα δεν ανήκει στην κατηγορία των ατλαντιστών
^^^ Οι Γερμανοί, επί Μπάιντεν, αποδεικνύονται οι πιο προνομιακοί συνομιλητές των Αμερικανών. Εξ ου και οι «παροχές» της Ουάσιγκτον προς το Βερολίνο, όπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση του Nord Stream II. Στην πορεία, αυτό θα φανεί ακόμα περισσότερο.
! Αλλά προσοχή: όλα γίνονται με μέτρο, με αντίβαρα και με πολλές επιμέρους διαφοροποιήσεις.
*** Κι αφού αρχίσαμε σε γεωπολιτικό mood να συνεχίσουμε έτσι, σημειώνοντας άλλα δυο πράγματα:
Ο Δένδιας πριν φύγει για τη Ρώμη, συναντήθηκε με τον εδώ Αμερικανό πρεσβευτή, Πάιατ, «για ενημέρωση». Και κάτι μας λέει ότι θα ξανασυναντηθούν, τώρα που επέστρεψε και πριν ξαναφύγει
2. Η Μόσχα ξεκίνησε νότια της Κρήτης μεγάλες ναυτικές ασκήσεις, με πραγματικά πυρά. Που ακριβώς; Εκεί που η Άγκυρα έχει οριοθετήσει υποτίθεται την τουρκο-λυβική ΑΟΖ. Ως μήνυμα στους Τούρκους για τα drones που πούλησαν στους Ουκρανούς, πρόσφατα, προκαλώντας την οργή τους.
! Και κάτι ακόμα, που έχει τη σημασία του: Το τελευταίο διάστημα ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών συναντάται με ομολόγους του χωρών, που από μια πρώτη ματιά λίγα μας συνδέουν (όπως, για παράδειγμα, κάποιων αφρικανικών κρατών). Γιατί το κάνει; Έχει προφανώς το λόγο του. Μαθαίνουμε ότι αναλαμβάνουν προσωρινά μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του …ΟΗΕ. Οπότε, μας χρειάζονται. Το κυπριακό μπαίνει πάλι σε πολύ περίεργη φάση.
