Του Γιώργου Λυκουρέντζου-Εφημερίδα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» 

Σε εξίσωση για πολύ δυνατούς λύτες εξελίσσεται η διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, με την κυβέρνηση να βρίσκεται στην αναζήτηση των 35 από την παρούσα Βουλή οι οποίοι μπορούν να εκλέξουν τον ανώτατο πολιτειακό άρχοντα, ώστε να αποφευχθούν οι υποχρεωτικές εκλογές σε διαφορετική περίπτωση. 

Σύμφωνα με το άρθρο 32 του Συντάγματος, η διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας πρέπει να γίνει σε ειδική συνεδρίαση της Βουλής, έναν μήνα πριν λήξει η θητεία του απερχόμενου Προέδρου. Με τα σημερινά δεδομένα, αυτό σημαίνει ότι η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου του 2015, χωρίς όμως να αποκλείεται να έχει γίνει και νωρίτερα. 

Η διαδικασία εκλογής διεξάγεται με αλλεπάλληλες ψηφοφορίες στην Ολομέλεια. Στην πρώτη ψηφοφορία απαιτείται πλειοψηφία 200 βουλευτών. Αν δεν συγκεντρωθεί αυτή η πλειοψηφία, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μετά από πέντε ημέρες και απαιτείται η ίδια πλειοψηφία. Αν και πάλι δεν συγκεντρωθεί η απαιτούμενη πλειοψηφία, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μετά από πέντε ημέρες και εκλέγεται Πρόεδρος Δημοκρατίας εκείνος που συγκεντρώνει πλειοψηφία 180 βουλευτών. Αν αποβεί άκαρπη και η τρίτη ψηφοφορία, τότε η Βουλή διαλύεται μέσα σε δέκα μέρες και προκηρύσσονται εκλογές για την ανάδειξη νέας Βουλής, η οποία πλέον θα μπορεί να εκλέξει Πρόεδρο με 151 βουλευτές. Με απλά λόγια και με βάση τις συνταγματικές επιταγές, η σημερινή κυβέρνηση των 155 βουλευτών (σ.σ.: συνυπολογιζομένων των Αν. Λοβέρδου και Χρ. Αηδόνη, καθώς επίσης του αντικαταστάτη του Ν. Σταυρογιάννη, Δ. Μπριάνη) βρίσκεται σε αναζήτηση 35 βουλευτών προκειμένου να αποφευχθούν οι εκλογές και να μην επαναληφθεί το σκηνικό του 2009, όταν ο Γ. Παπανδρέου έσυρε ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τη χώρα σε εκλογές.

ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ. Στην κυβέρνηση, πάντως, το σκηνικό που προέκυψε μετά τις ευρωεκλογές έχει σκορπίσει αισιοδοξία όσον αφορά στο ζήτημα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, καθώς θεωρούν ότι πλέον αυτοί που δεν θέλουν πρόωρες εκλογές είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που θέλουν το αντίθετο. Και φυσικά εννοούν τη Δημοκρατική Αριστερά, βουλευτές των ΑΝ.ΕΛ, αλλά και πολλούς ακόμα ανεξάρτητους, οι οποίοι, έχοντας το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, θεωρείται δεδομένο πως επιθυμούν την παράταση του κοινοβουλευτικού τους βίου για 15 ακόμα μήνες. 

Ποιοι μπορεί να είναι οι 35; Εξ αντικειμένου, η κυβερνητική αναζήτηση για την επίτευξη του πολυπόθητου στόχου των 180 ξεκινά από τους 14 βουλευτές της ΔΗΜ.ΑΡ., ώστε οι συμφωνούντες βουλευτές να φτάσουν τους 169. Ούτως ή άλλως, ακόμα και αριθμητικά, χωρίς τη σύμπραξη της ΔΗΜ.ΑΡ., είναι σχεδόν αδύνατο να επιτευχθεί το 180. Στο κυβερνητικό στρατόπεδο θεωρείται πως υπάρχει ακόμα δίαυλος επικοινωνίας αλλά και πεδίο συνεννόησης με το επιτελείο της Αγίου Κωνσταντίνου. Ο «πονοκέφαλος» είναι η πιθανή διχοτόμηση της ΔΗΜ.ΑΡ. μεταξύ όσων επιθυμούν την επαναπροσέγγιση με την κυβέρνηση και όσων γλυκοκοιτάζουν προς τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Πιθανό «ναι» της ΔΗΜ.ΑΡ., πάντως, θεωρείται πως θα μετακυλήσει μεγαλύτερη ευθύνη σε ανεξάρτητους βουλευτές οι οποίοι δεν είναι βέβαιο αν θα μπορούν να σηκώσουν το βάρος τού να οδηγήσουν τη χώρα σε πρόωρες κάλπες. 

Με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει ήδη δηλώσει πως αυτή η Βουλή δεν θα βγάλει Πρόεδρο, αλλά και το ΚΚΕ και τη Χρυσή Αυγή να μη δείχνουν διατεθειμένοι να συμφωνήσουν με την κυβέρνηση, αναπόφευκτα η αναζήτηση των υπόλοιπων 11 βουλευτών που απαιτούνται θα στραφεί στη «δεξαμενή» των ανεξάρτητων βουλευτών και πιθανώς σε συγκεκριμένους βουλευτές των ΑΝ.ΕΛ. 

Από τους ανεξάρτητους βουλευτές καμία συζήτηση δεν μπορεί να γίνει με τη Θεοδώρα Τζάκρη, τον Οδυσσέα Βουδούρη, τον Πάρι Μουτσινά και τον Θεόδωρο Παραστατίδη, οι οποίοι θα πρέπει να θεωρούνται ατύπως βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ και ο Πέτρος Τατσόπουλος έχει δηλώσει ότι, όταν έρθει η ώρα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας θα συμπράξει με τη «γραμμή» του ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο είχε εκλεγεί βουλευτής. 

Από εκεί και πέρα, στην κυβέρνηση θεωρούν ότι το «ναι» θα μπορούσαν να πουν τόσο ο Μάρκος Μπόλαρης όσο και ο Μίμης Ανδρουλάκης, ειδικά αν υποψήφιος είναι ο Φώτης Κουβέλης, αλλά και ο προερχόμενος από τη Νέα Δημοκρατία Γιώργος Κασαπίδης. Ακόμα μία ομάδα με την οποία από την κυβέρνηση θεωρούν ότι μπορεί να υπάρξει πεδίο συνεννόησης είναι αυτή των προερχόμενων από τους Ανεξάρτητους Ελληνες βουλευτών, όπως ο Γιώργος Νταβρής, η Χρυσούλα Γιαταγάνα και ο Κωνσταντίνος Γιοβανόπουλος. Ο μόνος από τους τρεις που έχει τοποθετηθεί για το θέμα είναι ο κ. Νταβρής, ο οποίος σε ανύποπτη στιγμή έχει δηλώσει πως σε μια πανστρατιά εθνικής ενότητας δεν θα ήταν αρνητικός.

Ερωτηματικό ο Πολύδωρας

Ερώτημα παραμένει το τι θα πράξουν η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κ. Βύρωνα Πολύδωρα, η οποία αποτελείται από τον ίδιο τον πρώην πρόεδρο της Βουλής και από τους κ.κ. Νίκο Νικολόπουλο και Γιάννη Κουράκο, ο ανεξάρτητος πλέον Νικήτας Κακλαμάνης, αλλά και οι δύο ανεξάρτητοι βουλευτές Χρυσοβαλάντης Αλεξόπουλος και Στάθης Μπούκουρας, οι οποίοι προέρχονται από τη Χρυσή Αυγή. Σε ανύποπτη στιγμή ο κ. Πολύδωρας είχε χαρακτηρίσει πολύ «χλωμό» το να συμφωνήσει για Πρόεδρο, ωστόσο μετά το σχεδόν αποκαρδιωτικό αποτέλεσμα της Κυριακής τα δεδομένα ίσως να έχουν αλλάξει και γι’ αυτόν. Πάντως, αν όλοι οι παραπάνω πουν το «ναι», τότε συμπληρώνεται το 180, ακόμα και χωρίς τη σύμπραξη βουλευτών των Ανεξάρτητων Ελλήνων.