Τα λεφτά του ΟΤΕ και οι ευχαριστημένοι Γερμανοί
– Αυτές τις ημέρες ο σύντροφος (του κόλλησε από τότε που ήταν αγκαζέ με τον Νίκο τον Παππά) Μιχάλης Τσαμάζ θα συμπληρώσει 11 χρόνια στην ηγεσία του ΟΤΕ. Πέρυσι, με αφορμή τα δέκα χρόνια θητείας, είχε δώσει αρκετές σαλονάτες συνεντεύξεις για να εξηγήσει πως κατάφερε να βγάλει το πρώην μονοπώλιο αλώβητο από την κρίση. Οι άσπονδοι φίλοι του, βέβαια, υπενθυμίζουν πως επί θητείας Τσαμάζ ο ΟΤΕ σώθηκε, αλλά συρρικνώθηκε! Οι Γερμανοί βασικοί μέτοχοι έβγαλαν τον ΟΤΕ από τις αγορές της Νοτιοανατολικής Ευρώπης που είχε κυρίαρχη παρουσία και τον περιόρισαν στην Ελλάδα.

– Το τελευταίο βήμα έγινε πρόσφατα με την πώληση της σταθερής τηλεφωνίας στη Ρουμανία. Στον πρώτο ετήσιο ισολογισμό που υπέγραψε ο Τσαμάζ, το 2010, ο όμιλος ΟΤΕ είχε έσοδα 5,4 δισ. ευρώ. Στον ισολογισμό του 2020 τα έσοδα είχαν περιοριστεί στα 3,3 δισ. Για όσο καιρό ο Τσαμάζ εξασφαλίζει κέρδη και πρόσθετα μερίσματα από τις πωλήσεις θυγατρικών στα Βαλκάνια θα είναι ευχαριστημένοι οι Γερμανοί. Άλλωστε ποιος ενδιαφέρεται πλέον για τους Έλληνες στον ΟΤΕ. Ούτε ο Τσαμάζ…


! Εσχάτως πάντως ο Μιχάλης Τσαμάζ έχει αυξημένο άγχος. Το σχέδιο του Γιώργου Στάσση της ΔΕΗ για την ανάπτυξη δικτύου οπτικών ινών μέχρι το σπίτι μπορεί να δυσκολέψει τα πράγματα για την ηγεσία του ΟΤΕ. Μετά το μονοπώλιο που έχει σήμερα στο χαλκό, ο Τσαμάζ κάποια στιγμή είχε πιστέψει (και σ αυτά τα όνειρα είναι καλός) πως θα έχει μονοπώλιο και στις οπτικές ίνες μέχρι το σπίτι, το λεγόμενο «τελευταίο μίλι». Και οι κινήσεις του Στάσση έχουν προκαλέσει μερικούς πονοκεφάλους. Όχι μόνο στο μέγαρο του ΟΤΕ.


Ο νόμος Βορίδη και τα «δώρα» στους πολιτικούς
– Νόμος του κράτους είναι πλέον η διάταξη που έφερε προς ψήφιση στη Βουλή ο υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης, σύμφωνα με την οποία δώρα που δέχονται οι πολιτικοί και η αξία τους ξεπερνά τα 200 ευρώ θα πρέπει να δηλώνονται. Αν τη Δευτέρα πάω για φαγητό με ένα πολιτικό και του κάνω το τραπέζι, πριν φύγουμε, έχω υποχρέωση να του πω πόσα πλήρωσα γιατί πλέον είναι υποχρεωμένος από το νόμο να το δηλώσει. Επί της ουσίας το εγχώριο σύστημα εναρμονίζεται με τα ισχύοντα (κυρίως) στις ΗΠΑ, όπου οποιαδήποτε χορηγία δηλώνεται κανονικά και με το νόμο.


? Αληθεύει ότι εσχάτως πρόσωπα που μετέχουν στη διοικητική πυραμίδα της V+O εμφανίζονται φόρα παρτίδα, συμμετέχοντας σε νευραλγικά πόστα, στα δρώμενα συστημικών τραπεζών; Μάλιστα, ασχέτως αυτού, προκαλεί εντύπωση η ανοχή που επιδεικνύει εδώ και χρόνια ο σύντροφος Γιάννης Στουρνάρας, μπροστά στην πραγματικότητα που θέλει το δίδυμο Βαρβιτσιώτη – Ολύμπιου, να συμμετέχει σε όλες τις τράπεζες συν την Ελληνική Ένωση Τραπεζών.

Ενισχύει τη Wind η Nova
– Σε επενδύσεις στα κέντρα εκπομπής σήματος, αλλά και τις κεραίες, σκοπεύει να προχωρήσει η νέα ιδιοκτησία της Wind. Ήδη ο πολύπειρος CEO της εταιρείας Νάσος Ζαρκαλής, έχει καταγράψει και τα προβλήματα, και τις αδυναμίες αλλά και τις λύσεις που προτείνει προκειμένου η εταιρεία να απογειωθεί και σε τεχνολογικό επίπεδο έναντι του ανταγωνισμού.


-Ο Νίκος Σταθόπουλος της United Group είναι ένας άνθρωπος που δείχνει αποφασισμένος να ρίξει το βάρος της στρατηγικής του στη Wind. Στο πλαίσιο αυτό μαθαίνω ότι έχει συναντηθεί με πολλούς και διάφορους, παρουσιάζοντας τους βασικούς στόχους που έχει θέσει για την αναβάθμιση συνολικά της εταιρείας.

! Επί τη ευκαιρία να σας πω ότι ο Σταθόπουλος έχει αποφασίσει να επενδύσει και στην αναβάθμιση της Nova. Τα σχέδια του καλού μάνατζερ εσχάτως έχουν ενοχλήσει πασίγνωστο καναλάρχη, ο οποίος έχει αρχίσει να λέει πολλά και διάφορα, επισημαίνοντας προς τους συνομιλητές του, ότι ο ίδιος: «θα καταπιεί τη United, αν το αποφασίσει».

Η αποκάλυψη για την πώληση της Intrasoft
– Για να ευλογούμε και τα γένια μας (που δεν έχουμε) ο πρώτος που αποκάλυψε με διευθύνσεις και ονόματα το deal της Intrasoft με τους Δανούς, ήταν ο πολύπειρος συνάδελφος Φώτης Κόλλιας, εδώ στο powergame.gr. Όταν οι υπόλοιποι πετούσαν χαρταετό! Την επομένη η στήλη πήγε λίγο πιο κάτω το ρεπορτάζ, αναφέροντας ότι είχαν πέσει οι υπογραφές και ότι το τίμημα της εξαγοράς θα κινούνταν πέριξ των 200 εκ. εκατ. ευρώ. Χθες, ήρθε και επισήμως η επιβεβαίωση και του τιμήματος στο ρεπορτάζ του Κόλλια. Με αφορμή την πώληση της Intrasoft περιήλθαν σε γνώση μου δύο τρία προς αξιολόγηση πράγματα.

– Το ένα αφορά τις αποφάσεις του Σωκράτη Κόκκαλη, ο οποίος έχοντας αντιληφθεί τις δυσκολίες της επόμενης μέρας, θέλει να πουλήσει τα asset που διαθέτει. Επί της ουσίας ο πολύπειρος επιχειρηματίας, αφού προηγουμένως δοκίμασε τον φίλο μου τον Ντίνο Κόκκαλη και είδε ότι δεν τραβάει, έκρινε σκόπιμο να προχωρήσει σ’ αυτό που συντελείται στην παρούσα φάση. Στο να πουλήσει. Το δεύτερο δεδομένο έχει κάνει με τις μεγάλες αλλαγές που συντελούνται (και σε ελληνικό επίπεδο) στον τομέα των ψηφιακών.

– Ο πρεσβύτερος Κόκκαλης, που διαθέτει τεράστια εμπειρία, άρχισε να καταλαβαίνει ότι η Intrasoft, εκτός από μεγάλους, έχει και σοβαρούς ανταγωνιστές. Και επειδή τις εταιρείες τις «τρέχουν» τα πρόσωπα, ο πρόεδρος Σωκράτης, αντιλήφθηκε ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο, υπό τον Ντίνο, να ανταποκριθεί η Intrasoft με αξιώσεις στο σκληρό ανταγωνισμό. Υπάρχει και μια τρίτη παράμετρος για το deal της Intrasoft με τη δανέζικη Net Company, βασικού προμηθευτή του δανέζικου δημοσίου και ενός εκ των μεγαλύτερων «παικτών» στην αγορά πληροφορικής στην Ευρώπη.

-Η τρίτη λοιπόν παράμετρος έχει να κάνει με την ουσιαστική δουλειά που έχει γίνει από την κυβέρνηση του προέδρου Κυριάκου, με μπροστάρη τον συναγωνιστή Κυριάκο Πιερρακάκη. Όσοι «ζουν» στον θαυμαστό χώρο της πληροφορικής (προσωπικά δεν σκαμπάζω) διατείνονται ότι τα τελευταία δύο χρόνια, έχει συντελεστεί μια μικρή επανάσταση στην Ελλάδα στον τομέα του ψηφιακού μετασχηματισμού. Το χθεσινό deal εκλαμβάνεται και ως ψήφος εμπιστοσύνης, σ’ αυτά που έχει σχεδιάσει αλλά και υλοποιήσει ο Πιερρακάκης.

-Α και για να μην το ξεχάσω, επειδή κανείς δεν επενδύει με την προοπτική να χάσει τα λεφτά του, οι Δανοί, είναι βέβαιο ότι πριν αγοράσουν από τον Κόκκαλη, χαρτογράφησαν το τοπίο. Ποντάρουν λοιπόν στο γεγονός ότι θα «πέσουν» κάπου στα 8 δισ. ευρώ στην αγορά. Και τέλος, αυτό που μου λένε όσοι γνωρίζουν τις αλλαγές που συντελούνται στα ψηφιακά, είναι σχεδόν βέβαιο ότι αν δεν ήταν ο Πιερρακάκης, θα ζούσαμε στα ψηφιακά, μια αντίστοιχη πραγματικότητα με εκείνη που βιώσαμε στον τουρισμό τη δεκαετία του ’80 με το rooms for rent.