Άκρως συγκινητικός ήταν ο σύζυγος της Φώφης Γεννηματά, Ανδρέας Τσούνης στο πολιτικό μνημόσυνο της αείμνηστης πολιτικού.

Ειδικότερα, στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο 7ο Διαμέρισμα Κινήματος Αλλαγής Αθήνας, ανέφερε σε φορτισμένο κλιμα ότι «το ΠΑΣΟΚ ήταν το σπίτι της, εγώ θα πρόσθετα ότι και το σπίτι μας ήταν το ΠΑΣΟΚ. Γιατί προσωπική ζωή με την έννοια που δίνουν οι περισσότεροι δεν είχε».

«Η Φώφη Γεννηματά ακόμη και μέσα από το νοσοκομείο τις τελευταίες ημέρες της ζωής της πάλεψε για την ενότητα, εγγυήθηκε τολμώ να πω την ενότητα, λίγο πριν από τις εσωκομματικές εκλογές». Η αποτίμηση φόρου τιμής στο πρόσωπό της αποτέλεσε για όλο το Κίνημα Αλλαγής το ελάχιστο «ευχαριστώ» που θα μπορούσαν να δώσουν φίλοι, στελέχη, αξιωματούχοι και μη του κόμματος στον άνθρωπο εκείνο που έσωσε, αναστήλωσε και παρέδωσε το κόμμα που αυτή τη στιγμή «κοιτάει στα μάτια» τον ΣΥΡΙΖΑ.

«Είμαι βέβαιος ότι από εκεί ψηλά η Φώφη θα χαμογελά για την άνοδο της παράταξης», κατέληξε.



Αναλυτικά η τοποθέτησή του 

Σας ευχαριστώ.

Μέσα από την καρδιά μου.

Για αυτή την εκδήλωση τιμής

Στη Φώφη Γεννηματά, τη γυναίκα μου, την μητέρα των παιδιών μου, την Πρόεδρο μου.

Γιατί όπως και για εσάς έτσι και για μένα ήταν η Πρόεδρος της παράταξης που πασχίσαμε να την κρατήσουμε ζωντανή και να την κάνουμε ξανά μεγάλη. Μια παράταξη που η Φώφη την βρήκε, διαλυμένη, κατακερματισμένη, με δημοσκοπικά ποσοστά κάτω από το 3%, το όριο εισόδου στη Βουλή.

Για τη Φώφη Γεννηματά, όπως έλεγε κι η ίδια, το ΠΑΣΟΚ ήταν το σπίτι της, εγώ θα πρόσθετα ότι και το σπίτι μας ήταν το ΠΑΣΟΚ. Γιατί προσωπική ζωή με την έννοια που δίνουν οι περισσότεροι δεν είχε. Η δουλειά συνεχιζόταν στο σπίτι, πολλές φορές και τα ραντεβού, ακόμη και οι συσκέψεις. Το μυαλό της ήταν πάντα εκεί: Στην Παράταξη .

Όπου και να βρισκόμασταν με το Κίνημα Αλλαγής και το ΠΑΣΟΚ ασχολιόταν. Παντού οι άνθρωποι την πλησίαζαν και της μίλαγαν για τα καλύτερα χρόνια που έζησαν με το ΠΑΣΟΚ, για το αύριο που το ήθελαν καλύτερο, με την παράταξη πρωταγωνιστή.

Η ζωή της Φώφης ήταν μια μάχη. Ειδικά μετά την εκδήλωση του καρκίνου, μια διπλή μάχη. Μάχη για την παράταξη, μάχη για την ζωή.

Ήταν αισιόδοξη . Πίστευε ότι θα τα καταφέρει. Να ξαναγίνει η παράταξη μεγάλη. Δούλεψε σκληρά. Είμαστε η παράταξη με τις καλύτερες, τις πιο ρεαλιστικές προτάσεις.

Ιδίως τους τελευταίους μήνες πριν φύγει από τη ζωή τα μηνύματα έρχονταν από όλη την Ελλάδα. "Δυναμώνουμε, ο κόσμος επιστρέφει", μου έλεγε. Δυστυχώς όσο κέρδιζε την μάχη για την ζωή της παράταξης, έχανε την μάχη για τη δική της ζωή.

Η Φώφη Γεννηματά ακόμη και μέσα από το νοσοκομείο τις τελευταίες ημέρες της ζωής της πάλεψε για την ενότητα, εγγυήθηκε τολμώ να πω την ενότητα, λίγο πριν από τις εσωκομματικές εκλογές.

Έδειξε τον δρόμο, ξέχασε το χθες και τις προσωπικές της πικρίες και στήριξε την παράταξη, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα της με την πολιτική της Παρακαταθήκη. Μια παρακαταθήκη που είναι αναρτημένη έξω από τα γραφεία του κόμματος μας στην Χ. Τρικούπη: Πρωταγωνιστικό ρόλο για την Παράταξη μας, με προοδευτικό πρόσημο, αυτόνομη πορεία και ενότητα.

Αυτή της η στάση, μα και η ίδια η απώλεια της, σκόρπισαν ρίγη συγκίνησης στο Πανελλήνιο, έστρεψαν ακόμη περισσότερο κόσμο στο Κίνημα Αλλαγής και το ΠΑΣΟΚ, έφεραν εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών στις κάλπες. Δεν είναι τυχαίο ότι συνόδεψαν πεζοί την σορό της Φώφης, μαζί με εμάς, την οικογένεια της, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός της χώρας. Όλη τη διαδρομή από την Μητρόπολη ως το Ά Νεκροταφείο. Δεν ήταν υποχρεωμένοι να το κάνουν, τους το υπαγόρευσε η συνείδηση τους.

Είμαι βέβαιος ότι από εκεί ψηλά η Φώφη θα χαμογελά για την άνοδο της παράταξης, όμως την ίδια ώρα θα μας προτρέπει να είμαστε σε εγρήγορση, να μην εφησυχάζουμε.

Θα μας λέει, όπως και ο πατέρας της, ο αείμνηστος Γιώργος Γεννηματάς, ότι για να κερδίσουμε τις μάχες που έρχονται χρειάζεται δουλειά, δουλειά, δουλειά . Και η Φώφη θα συμπλήρωνε: χρειάζεται ενότητα, ενότητα, ενότητα.

(Από την εκδήλωση απότισης τιμής στη ζωή και το έργο της Φώφης Γεννηματά, του 7ου Διαμερίσματος Κινήματος Αλλαγής Αθήνας)