Νέα θεαματική στροφή στο θέμα των συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ και άνοιγμα στις κοινωνικές, αλλά και τις πολιτικές δυνάμεις της κεντροαριστεράς, αλλά και του κέντρου αυτή τη φορά, επιχειρεί ο Αλέξης Τσίπρας. Σε ένα αναλυτικό άρθρο-παρέμβασή του, που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Εποχή» ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης παρουσιάζει το σχέδιό του για τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης και με ένταση αναδεικνύει την ανάγκη των ευρύτερων συμμαχιών ως προϋπόθεση για την κατάκτηση της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ. Τσίπρας είναι περισσότερο σαφής από ποτέ στο θέμα αυτό και χτυπά το καμπανάκι στους εσωκομματικούς αμφισβητίες της στρατηγικής των συμμαχιών, τονίζοντας ότι εξυφαίνεται σχέδιο για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς με στόχο να αποτρέψει την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία:

«Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το πολιτικό και οικονομικό σύστημα δεν πρόκειται να αφήσει το ΣΥΡΙΖΑ ανενόχλητο στον μεγάλο αγώνα ανατροπής. Εδώ και αρκετό καιρό πολλά και διαφορετικά κέντρα εξουσίας απεργάζονται σχέδια για να αποτρέψουν το ιστορικό ορόσημο της ανάληψης λαϊκής εντολής διακυβέρνησης από μια ευρεία πολιτική και κοινωνική συμμαχία με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ» προειδοποιεί και εξηγεί:

«Ενορχηστρώνουν τον εκφοβισμό των μεσαίων στρωμάτων από τα ΜΜΕ. Θέτουν πλαστά διλήμματα. Σχεδιάζουν ακόμα και εκ των πρότερων το ολισθηρό έδαφος, τον περιορισμό των κινήσεων μιας τέτοιας κυβέρνησης, ώστε να προεξοφλήσουν τη σύντομη πτώση της (αριστερή παρένθεση).

Και φυσικά δίνουν τα ρέστα τους στη προσπάθεια ανασυγκρότησης του πολιτικού χώρου του κέντρου και της κεντροαριστεράς σε μνημονιακή κατεύθυνση ώστε να λειτουργήσει ως εφεδρεία αλλά και ως ανάχωμα απέναντι στην άνοδο του Σύριζα και την αλλαγή του κοινωνικού και πολιτικού συσχετισμού δύναμης. Στόχος είναι είτε η επαναδημιουργία ενός μεγάλου πολιτικού πόλου που θα εκλαϊκεύει επί το προοδευτικότερον την ίδια μνημονιακή πολιτική, είτε η συγκρότηση μιας παράταξης που θα παίξει το ρόλο ενός αμφίπλευρου συνομιλητή με στόχο την ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ στο κυρίαρχο πολιτικό μπλοκ εξουσίας».

Προς τούτο θεωρεί ότι «απαραίτητη προϋπόθεση για να υπηρετήσει η αριστερά το σχέδιό της για τη εξυπηρέτηση των συμφερόντων των "από κάτω", είναι να αποτρέψει το σχέδιο του αντίπαλου μπλοκ για την ανάσχεση, τη φθορά ή τον εξαναγκασμό σε επιλογές ενσωμάτωσής της» και ξεκαθαρίζει ότι «η στρατηγική ανασυγκρότησης του κέντρου και της κεντροαριστεράς μόνο αδιάφορους στο όνομα μιας δήθεν ιδεολογικής καθαρότητας και ταξικής ιεράρχησης προτεραιοτήτων, δε μπορεί να μας αφήνει».

Στο πλαίσιο αυτό υποστηρίζει ότι «ο μόνος τρόπος για να αποτρέψουμε αυτή την διαδικασία ανασυγκρότησης είναι  μια ανοιχτή πολιτική συμμαχιών. Η επιδίωξη της  πλατύτερης δυνατής συσπείρωσης των κυριαρχούμενων τάξεων και πολιτικών δυνάμεων που αναγνωρίζουν το αδιέξοδο της ασκούμενης πολιτικής της λιτότητας με άξονα ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής πολιτικής. Και με στόχο αυτή η πλατιά συσπείρωση να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τους συμμάχους του, στην κατάκτηση της αυτοδυναμίας στις επόμενες εθνικές εκλογές».

Σε κάθε περίπτωση οι συμμαχίες είναι καθοριστικής σημασίας για την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να κατακτήσει την εξουσία, υπό το εξής πρίσμα:

«Η διαδικασία της κατάκτησης της κρατικής εξουσίας θα είναι μια μακρά διαδικασία αγώνων και συγκρούσεων η έκβαση των οποίων θα εξαρτάται και από τη δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ να αποσπά τις ευρύτερες δυνατές συναινέσεις και να δημιουργεί τις ευρύτερες δυνατές κοινωνικές και πολιτικές συσπειρώσεις γύρω από συγκεκριμένα διλήμματα που θα προκύπτουν από τις ίδιες τις προγραμματικές του δεσμεύσεις αλλά και την έκβαση των προηγούμενων συγκρούσεων».

Για να μην αμφισβητηθεί πάντως η ουσία των συμμαχιών και των πολιτικών επιδιώξεων μια τέτοιας στρατηγικής ο κ. Τσίπρας καθησυχάζει όσους έχουν ενδοιασμούς μήπως η στρατηγική αυτή οδηγήσει σε αναδιπλώσεις και υπαναχωρήσεις, ότι «πρώτοι στόχοι σε αυτή τη διαδικασία, όπως έχουμε ήδη δεσμευτεί, είναι η ακύρωση του μνημονίου και η ανατροπή της λιτότητας καθώς και η επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης». Διευκρινίζει ωστόσο ότι «ανατροπή όμως της λιτότητας δεν σημαίνει απλώς αυξήσεις στους μισθούς με κυβερνητικές εντολές αλλά αφορά σε τελευταία ανάλυση την αύξηση της διαπραγματευτικής ισχύος των εργαζόμενων τάξεων και τελικά την κατάκτηση της εξουσίας από αυτές τις ίδιες, αφού εξουσία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η δυνατότητα μιας τάξης να ικανοποιεί τα ειδικά της συμφέροντα. Αυτός είναι ο καθοδηγητικός μίτος της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και όχι η επιδίωξη μιας φαντασιωτικής κοινωνικής αρμονίας σοσιαλδημοκρατικής έμπνευσης που μόνο σε ήττες έχει οδηγήσει».