Του Νίκου Σίμου - Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Παρά την επιλογή του να σιωπά και να αποφεύγει με διακριτικότητα την ανάμιξή του σε κρίσιμα νεοδημοκρατικά και κυβερνητικά ζητήματα, τουλάχιστον πέντε στοιχεία της συμπεριφοράς του Κώστα Καραμανλή αποκαλύπτουν σαφώς το πώς σκέπτεται το πολιτικό μέλλον του, αφού διετέλεσε επί μία πενταετία πρωθυπουργός και επί δωδεκαετία πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Τα στοιχεία αυτά, συνδυαστικά αναλυόμενα, αποκαλύπτουν ότι ο Κώστας Καραμανλής: 

(α) μάλλον θα πάρει πολιτικό διαζύγιο από τη σημερινή Νέα Δημοκρατία, 

(β) προτιμά ένα προσωρινό πολιτικό παροπλισμό, μέχρις ότου οι συνθήκες τού επιτρέψουν την πολιτική επάνοδο, επικεφαλής ενδεχομένως ενός άλλου πολιτικού φορέα, σε μια περίοδο μάλιστα που η ίδια η κοινωνία θα επιβάλει επιτακτικά (μέσω εκλογικών αποτελεσμάτων που θα προκαλούν αδιέξοδα) την αναμόρφωση του σημερινού πολιτικού σκηνικού! 

ΑΠΟΧΗ

Το πρώτο στοιχείο είναι η κατά πάσα βεβαιότητα αποχή του από την προσεχή εκλογική αναμέτρηση, ειδικώς μάλιστα αν προκύψει η ανάγκη για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, εξ αφορμής της αδυναμίας εκλογής νέου Προέδρου από την παρούσα Βουλή. Μολονότι η άρνηση αυτή του κ. Καραμανλή να είναι και πάλι υποψήφιος βουλευτής μπορεί να θεωρηθεί από τον πρωθυπουργό και τους περί αυτόν χτύπημα, εν τούτοις υπάρχει και αντίλογος. Πρώτον, ο Κώστας Καραμανλής έχει αποφύγει οποιαδήποτε παρέμβαση και δήλωση που θα μπορούσε να θεωρηθεί υπονομευτική προς τον Αντώνη Σαμαρά και, δεύτερον, αναγκάστηκε να ψηφίσει και νομοσχέδια με μέτρα στην αποτελεσματικότητα των οποίων δεν πίστευε, ενώ συγχρόνως είχαν έντονο αντικοινωνικό χαρακτήρα. Ομως, το έπραξε διότι μία διαφορετική στάση του θα εκλαμβανόταν και αυτή ως υπονομευτική προς την κυβέρνηση. Από εδώ και στο εξής, αν συνέχιζε την ίδια τακτική, με μία νεοδημοκρατική κυβέρνηση και πάλι στα πράγματα, θα ήταν ανακόλουθος προς τα πιστεύω του και δεν θα είχε και το προηγούμενο άλλοθι, ότι ήταν υποχρεωμένος να στηρίζει τον Αντώνη Σαμαρά. 

Η μη συμμετοχή του Κώστα Καραμανλή στις επόμενες εκλογές είναι η πλέον σαφής ένδειξη της απόστασης που παίρνει, ίσως οριστικώς, από τη Νέα Δημοκρατία, καθώς η στάση της σιωπής, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, δεν θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως πολιτικό διαζύγιο από το κόμμα του οποίου επί μία δωδεκαετία διετέλεσε πρόεδρος. Ισως τώρα να θεωρεί ως ιδιαίτερα επίκαιρη την προ ετών διαπίστωση του παλαιού συμβούλου του, Γιάννη Λούλη, ότι «η Νέα Δημοκρατία είναι ένα φθαρμένο προϊόν». Με ό,τι κι αν αυτό σημαίνει και ό,τι και αν προοιωνίζεται για τις προσεχείς κινήσεις του Κώστα Καραμανλή. 

ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΣΗ

Το δεύτερο στοιχείο είναι η επιδεικτική αποχή του από όσα συμβαίνουν μέσα στη Νέα Δημοκρατία, από τη στιγμή που εξελέγη νέος αρχηγός. Με συνετή και συνεπή στάση, ο Κώστας Καραμανλής απέφυγε την οιαδήποτε εσωκομματική ανάμιξη, ώστε να μην κατηγορηθεί ότι στους στόχους του είναι η υπονόμευση της νέας ηγεσίας του κόμματος. Η αυτοπεριοριστική αυτή συμπεριφορά, παρά την πολιτικά ηθική διάστασή της, πολλές φορές ερμηνεύθηκε, κακώς, ως αδράνεια του πρώην πρωθυπουργού, ενώ τα ελατήριά της ήταν και είναι άλλα. Από την άλλη πλευρά, η στάση αυτή έδειχνε και τη σταδιακή αποστασιοποίηση από τη Ν.Δ. Η αρνητική του στάση στο ενδεχόμενο να αλλάξει όνομα το κόμμα, μετασχηματιζόμενο σε κάτι άλλο, με την πάροδο του χρόνου, αποκαλύπτει ότι ο ίδιος αντιτάχθηκε στο συγκεκριμένο ενδεχόμενο. Κι αυτό όχι διότι είχε σκοπό να αναμιχθεί ξανά στο κόμμα του οποίου ιδρυτής υπήρξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αλλά επειδή θεωρούσε προσβολή να αλλάξει όνομα το κόμμα, παρόντος αυτού, ενεργού πολιτικά και, το κυριότερο, ενώ ο ίδιος απέφευγε ενέργειες και δηλώσεις κατά της σημερινής ηγεσίας του. 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ

Το τρίτο στοιχείο είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις απέτρεψε βουλευτές, ανεξαρτήτως αν πρόσκειντο σε αυτόν ή όχι, από πρωτοβουλίες οι οποίες είτε θα έφεραν σε δύσκολη θέση τον πρωθυπουργό είτε θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως απόπειρα υπονόμευσής του. Αντιθέτως, τελευταίως, αν δεν παρότρυνε, εν πάση περιπτώσει, δεν απέτρεπε νεοδημοκράτες βουλευτές από το να εκφράζουν δημοσίως την αντίθεσή τους προς την κυβέρνηση σε ζητήματα κοινωνικής ευαισθησίας, όπως ο ΕΝΦΙΑ ή το αντιρατσιστικό. Ο ίδιος, ως εκ της θέσης του και της προϊστορίας του, δεν θα ήταν δυνατόν να αντιδράσει δημοσίως. Μη αποτρέποντας, όμως, την εκδήλωση της αντίθεσης νεοδημοκρατών βουλευτών σε κυβερνητικά μέτρα, όπως έκανε στο παρελθόν, έδωσε το στίγμα της δικής του κοινωνικής ευαισθησίας, την οποία άλλωστε είχε επιδείξει και κατά την περίοδο της διακυβέρνησής του και είναι στοιχείο που θυμάται καλά, πλέον, η κοινωνία.

Οι σκέψεις του για την Προεδρία και την αλλαγή πολιτεύματος

Το τέταρτο στοιχείο είναι η κατηγορηματική άρνησή του στην εμπλοκή του ονόματός του στα σενάρια περί υποψηφιότητάς του για την Προεδρία. Με πολιτικά κομψό τρόπο «έκαψε» τα σενάρια αυτά, επισημαίνοντας, με τη δέουσα σημασία, ότι μία αποδοχή τώρα της υποψηφιότητάς του για την Προεδρία θα σήμαινε τον πρόωρο πολιτικό παροπλισμό του. Και αυτό σημαίνει ότι έχει κατά νου την ενεργό ενασχόλησή του με την πολιτική με συγκεκριμένη ευκαιρία και από συγκεκριμένη θέση στο μέλλον. 

Το πέμπτο στοιχείο είναι οι προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες θα αποδεχόταν να είναι υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Οπως είχαν γράψει τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» σε σχετικό ρεπορτάζ, ο Κώστας Καραμανλής μόνο με αλλαγή στο Σύνταγμα των αρμοδιοτήτων του Προέδρου, ώστε αυτός να μην είναι διακοσμητικό στοιχείο, αλλά πραγματικός ρυθμιστής του πολιτεύματος, θα δεχόταν την υποψηφιότητα. Με άλλα λόγια, τον ενδιέφερε η μετατροπή του πολιτεύματος, αν όχι σε μια αμιγώς Προεδρική Δημοκρατία, όπως στη Γαλλία, σε μια οιονεί Προεδρική Δημοκρατία, με τον Πρόεδρο να έχει συγκεκριμένες παρεμβατικές αρμοδιότητες και υπό την εποπτεία του την εξωτερική πολιτική, ανεξαρτήτως του αν θα εκλεγόταν άμεσα από τον λαό ή από τη Βουλή. Και μόνο η πρόθεση αυτή του Κώστα Καραμανλή πείθει ότι κάθε άλλο παρά είναι στις σκέψεις του ένας πολιτικός παροπλισμός.