Όταν βρίσκουμε θέση να παρκάρουμε, δεν την παραχωρούμε σε κάποιον άλλον. Παρκάρουμε οι ίδιοι. Όταν αρρωσταίνουμε, δεν στέλνουμε κάποιον άλλον στον γιατρό για να κάνει εξετάσεις. Πάμε οι ίδιοι. Γιατί, λοιπόν, όταν έχουμε την ευκαιρία να θεραπεύσουμε την καθημερινότητά μας, όταν έχουμε την ευκαιρία να περιγράψουμε τα συγκεκριμένα προβλήματα που μας απασχολούν και να ζητήσουμε λύσεις, αφήνουμε τους άλλους να αποφασίσουν πώς θα ζήσουμε καλύτερα;

Καταλαβαίνω πως οι περισσότεροι περιμένουν πώς και πώς την Κυριακή ως τη μία μέρα που δεν είναι υποχρεωμένοι να κάνουν κάτι (αν δεν ανήκουν στην κατηγορία των συμπολιτών μας που δουλεύουν ακόμα και τις Κυριακές). Δεν θέλουν να «σταθούν στην ουρά», έχουν νεύρα που «δεν ψηφίζει όλη η οικογένεια στο ίδιο εκλογικό τμήμα», ή είναι ετεροδημότες που δεν έχουν μεταφέρει τα δικαιώματά τους και «δεν θέλουν να κάνουν ολόκληρη διαδρομή για να ψηφίσουν». Και υπάρχουν και πολλοί ψηφοφόροι που αρνούνται ιδεολογικά τη διαδικασία: Έχουν εκνευριστεί, έχουν απογοητευθεί, έχουν επιλέξει να αδιαφορούν για τις εκλογές. Τίποτα από αυτά δεν μετράει μπροστά στην ευκαιρία να φωνάξουμε αυτό που θέλουμε για τη ζωή μας στην πόλη, μέσα από τις εκλογές, το σπουδαιότερο μεγάφωνο της δημοκρατίας. Ακόμα και στο επίπεδο της ιδεολογικής αντίθεσης, το οποίο σέβομαι, ψήφος διαμαρτυρίας υπάρχει, αποχή διαμαρτυρίας όχι.

Η αποχή δεν είναι διαμαρτυρία. Είναι αυτοεξαίρεση από τις αποφάσεις, από τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας. Οι εκλογές πραγματοποιούνται σε μία ημέρα, αλλά οι συνέπειές τους διαρκούν για χρόνια. Και όταν οι εκλογές δεν μας περιέχουν, δεν μας περιέχει ούτε η πολιτική, ούτε η δημοκρατία. Είμαι υποψήφια δημοτική σύμβουλος στην Αθήνα με τον συνδυασμό του Κώστα Μπακογιάννη «Αθήνα Ψηλά», επειδή αντιλαμβάνομαι την συμμετοχή μου στην πολιτική ως μια υποχρέωση που δεν εξαντλείται στην ψήφο. Μου φαίνεται, λοιπόν, απίστευτο πως μπορεί κάποιος να εγκαταλείψει το δικαίωμα και την υποχρέωσή του να ψηφίσει. Για τον καθένα μας, η ψήφος με την μεγαλύτερη βαρύτητα είναι μία: Η δική του.

Πολλές φορές σε αυτήν την προεκλογική εκστρατεία έχω συναντήσει ανθρώπους που μου λένε ότι θα ψηφίσουν και θα με ψηφίσουν, ότι έχουν τόσες ψήφους στο σπίτι τους και παρόμοια. Η μεγαλύτερη χαρά, όμως, είναι οι άνθρωποι που σου λένε ότι θα σε ψηφίσουν οι ίδιοι, με τη μία και μοναδική τους ψήφο, ή οι άνθρωποι που πείθονται να ψηφίσουν ενώ ήταν αναποφάσιστοι. Ελπίζω ότι θα ψηφίσετε τον Κώστα Μπακογιάννη και θα μου εμπιστευτείτε τον έναν σταυρό από τους τέσσερις που έχετε στη διάθεσή σας για τους δημοτικούς συμβούλους. Πάνω από όλα, όμως, ελπίζω ότι θα ψηφίσετε.

*Η Ντόρα Βυζοβίτου είναι υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος Αθηναίων με τον συνδυασμό “Αθήνα Ψηλά”