Καµία οργή για τα θύµατα στο Μάτι

Τόσα χρόνια δεν εκβίασαν τη ∆ικαιοσύνη, αµφισβητώντας εξαρχής τις έρευνές της. ∆εν πολιτικολόγησαν στα κανάλια, για να παίξουν κοµµατικά παιχνίδια υπέρ του ενός ή του άλλου. ∆εν εµπορεύτηκαν επικοινωνιακά τον πόνο τους µε ισοπεδωτικές εικασίες και αφορισµούς. ∆εν βρέθηκαν από πίσω τους υστερόβουλοι καθοδηγητές, για να γράψουν τα ονόµατα των νεκρών τους στο ηρώο του Άγνωστου Στρατιώτη. ∆εν επέτρεψαν σε κανέναν πονηρό πολιτευτή ή δόλιο κοµµατικό παράγοντα να τους περιφέρει στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή στα αµφιθέατρα των πανεπιστηµίων, για να διαφηµίσει την τραγωδία τους προς όφελός του. Αλλά και δεν διέθεταν το προνόµιο να περιστοιχίζονται από επαγγελµατίες ψυχοπονιάρηδες, «ακτιβιστές» και «αλληλέγγυους», ή γνωστούς άγνωστους καλλιτέχνες που ξέρουν να θρηνούν επί σκηνής µόνο επιλεκτικά. Και στις περιπτώσεις που είναι σίγουροι πως η δηµόσια στάση τους δεν θα εκθέσει και δεν θα προσβάλει την «αγία Αριστερά», στην οποία ανήκουν και γι’ αυτό «διαλέγουν» ποια θύµατα πρέπει να τιµήσουν µε συναυλίες και θεατρικά δρώµενα και ποια όχι.

Για την τραγωδία στο Μάτι λοιπόν, όπου η ∆ικαιοσύνη κατέστη εντελώς αόµµατη, καθώς οι κατηγορούµενοι δικάστηκαν µε τις ευµενέστερες διατάξεις που είχαν θεσπιστεί επί ΣΥΡΙΖΑ, δεν εκδηλώθηκε κανένας κοινωνικός αγώνας, µε αίτηµα την τιµωρία των ενόχων απ’ τους επαγγελµατίες ευαισθητούληδες της Αριστεράς και της προόδου. Κανένας θρήνος και οργή για τα θύµατα. Η µόνη συγκίνηση τους, υπό µορφή πανηγυρισµών, αφορούσε την αθώωση της συντρόφισσας Ρένας ∆ούρου, η οποία -αντί να σιωπήσει- είχε το πολιτικό θράσος να ζητήσει και τα ρέστα για την κριτική που ασκήθηκε για τον τρόπο µε τον οποίο αντιµετώπισε τη συγκεκριµένη τραγωδία ως περιφερειάρχης Αττικής.

Με λίγες απλές μαθηματικές πράξεις διαπιστώνουμε ότι η ποινή για τους πέντε εκ των έξι ενόχων για την τραγωδία στο Μάτι με εξαγορά έναντι 10 € την ημέρα μεταφράζεται σε περίπου 40.000 ευρώ. Διά των 104 νεκρών = 384,6 € για τον καθένα . Τόσο αποτιμήθηκαν οι ζωές των θυμάτων.

Καραμανλικοί τρεις και εχάθη η πατρίς

Θα συνιστούσα στον πρόεδρο Κασσελάκη να βάλει σε τάξη και σε σειρά όσους «παλαιοκαραμανλικούς» συμβούλους επιχειρεί να αξιοποιήσει σε πολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο, διότι στο τέλος μπορεί να τσακωθούν μεταξύ τους. Τα ίδια έκανε και ο Τσίπρας στο παρελθόν, αξιοποιώντας στενούς συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, αλλά στο τέλος αποδείχτηκαν κατώτεροι των προσδοκιών του. Απ’ ό,τι έχω καταλάβει, στην επικοινωνιακή του αυλή επιχειρεί να κάνει ένα νέο «Καραμανλικομάζωμα» με τον Άρη Σπηλιωτόπουλο, τον Γιώργο Κύρτσο, που κάποτε ήθελε να βρεθεί και αυτός στη θέση του εκπροσώπου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, αλλά τον έφαγε στη στροφή ο Θεόδωρος Ρουσόπουλος, που πήρε τη θέση του Άρη και έβαλε δίπλα του ως αναπληρωτή εκπρόσωπο τον Ευάγγελο Αντώναρο, ο οποίος επίσης βρίσκεται στον ΣΥΡΙΖΑ και διεκδικεί μια έδρα στην Ευρωβουλή, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί σχέσεις με τον παλαιότερο εκπρόσωπο Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, που στην πορεία έγινε, «ελέω Τσίπρα», και Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ενώ με φόντο όλο αυτό το θαυμάσιο σκηνικό η προσφορά της «καραμανλικής» επικοινωνιακής ομάδας προς τον ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να κουμπώσει και με την εικαζόμενη συμμετοχή του Γ. Λούλη στη στρατηγική της Κουμουνδούρου.

Για δες ποιος μιλάει

Και να θέλει κανείς να πάρει στα σοβαρά τις παρεμβάσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη δεν γίνεται. Διότι σε κάποιες περιπτώσεις πάει να ρεφάρει επικοινωνιακά σε ζητήματα όπου κατά το πρόσφατο παρελθόν έχει ο ίδιος εκτεθεί σε ατομικό επίπεδο. Χθες ζήτησε την αποπομπή του Δ. Βαρτζόπουλου από την κυβέρνηση, επειδή ο υφυπουργός Υγείας προέβη σε κάποιες αμφιλεγόμενες δηλώσεις που επιδέχονταν αρνητικές ερμηνείες. Ο ίδιος βέβαια έδωσε τις εξηγήσεις του, αλλά το να τις τραβάει από τα μαλλιά ο Κασσελάκης τις επίμαχες δηλώσεις του μόνο θυμηδία προκαλεί. Όταν ο Κασσελάκης, που τάχα μου ζητά την παραίτηση Βαρτζόπουλου, επειδή πρόσβαλε τις γυναίκες, είναι αυτός που, όταν ανέλαβε την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ, τις εμφάνιζε ως «σκεύος σεξουαλικής αναπαραγωγής» για να αποκτήσει παιδιά που θα έχουν την προσωπικότητα τη δική του και του συζύγου του, Τάιλερ.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή