Η πρόταση Κυρανάκη και η «πλακίτσα»

Εριξε µια ιδέα στον δηµόσιο διάλογο ο αναπληρωτής υπουργός Μεταφορών και Υποδοµών, Κ. Κυρανάκης, η οποία αφορούσε στα εργαλεία που µπορεί να χρησιµοποιήσει η Πολιτεία για να αντιµετωπίσει τα θανατηφόρα δυστυχήµατα από τη χρήση αλκοόλ, κυρίως µε θύµατα νέους ανθρώπους, και ακολούθησε ένας ορυµαγδός χλευαστικών και ειρωνικών σχολίων από τους «εξοχότατους» εκφραστές της προοδευτικής κουλτούρας, που υποτίθεται οµνύουν στο ευαγγέλιο της «αλληλεγγύης» και της «έγνοιας» προς τον συνάνθρωπο.

Καλή είναι η αφ’ υψηλού πλακίτσα στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης, όµως θα περίµενε κανείς, κυρίως από αυτούς που υποδύονται ότι «είναι µε τον άνθρωπο» και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάθε φορά που νέα παιδιά χάνουν τη ζωή τους στην άσφαλτο, να έρθουν στη θέση των συγγενών που έχουν βιώσει την απώλεια αγαπηµένων τους προσώπων επειδή ύστερα από µια νυχτερινή έξοδο δεν «βρέθηκε κάποιος» να ενδιαφερθεί για την ασφαλή επιστροφή στα σπίτια τους. Είναι άλλο να διαφωνεί κάποιος µε την «πρόταση» του Κ. Κυρανάκη και να την αξιολογεί ως ανεφάρµοστη και άλλο να τη διακωµωδεί, γράφοντας εξυπνάδες στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι η κυβέρνηση θα θεσµοθετήσει το «ντίρλα pass». Επίσης, όταν κάνεις τέτοιου είδους χαβαλέ µε ανθρώπους, οι οποίοι µπορεί να έχουν πρόβληµα µε το αλκοόλ, νέοι ή µεγαλύτεροι δεν έχει σηµασία, δεν συνιστά µια ιδιότυπη µορφή ρατσισµού;

Κατά τα άλλα, όλοι αυτοί οι «χαχανούληδες» έχουν κάνει «προοδευτική καριέρα» µε το να το παίζουν «επαγγελµατίες» ταγοί της «συµπερίληψης», πουλώντας µε το κιλό «δικαιωµατισµό» και «αλληλεγγύη», στη ζυγαριά µιας ακραίας πολιτικής ορθότητας. Και εννοείται πως αυτός ο υφέρπων ή αν θέλετε κεκαλυµµένος, µε τον φερετζέ της «διακωµώδησης», ρατσισµός που κοµίζουν οι «χαχανούληδες» του προοδευτικού τόξου, στο τέλος συναντιέται και δικαιώνει θεαµατικά τις θέσεις του «Θύµιου του Τραµπαρίφα», που στο ταξί του δεν θέλει την «επικουρική ταρίφα» της πολιτείας για να µεταφέρει στα σπίτια τους νεαρά παιδιά που έχουν πιει για να µην του λερώσουν µε τα «ξερατά» τους το όχηµά του. Ο ρατσισµός και η απανθρωπιά στο µεγαλείο τους. Βέβαια, για να είµαστε δίκαιοι απέναντί του, ο κ. Λυµπερόπουλος στις δηλώσεις που έκανε για να σχολιάσει την πρόταση του Κ. Κυρανάκη και το µήνυµα που έστειλε είναι ότι «θέλω µεθυσµένους επιβάτες στο ταξί µου», αλλά όταν τύχει και ξεράσουν «να πληρώσουν κάτι παραπάνω» και όχι να τους «πηγαίνω στα σπίτια τους» µε πέντε και δέκα ευρώ, τα οποία θα πληρώνει η πολιτεία.
Ξερνώντας στο ταξί του Λυµπερόπουλου, ευωδιάζουν οι «χαχανούληδες» ρατσιστές του προοδευτικού τόξου



Δεν «περπατά» η «μεσσιανική» επιστροφή του Τσίπρα

Με βάση τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων φαίνεται ότι η κοινή γνώμη αλλά και οι ψηφοφόροι της Αριστεράς δεν εκτίμησαν την προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να ανανεώσει το ηγετικό προφίλ του, μέσα από το θορυβώδες επικοινωνιακά πέρασμά του στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ με την «ιδιότητα» του σοφού διδασκάλου. Τι σημαίνει αυτό; Πως η ενδεχόμενη επιστροφή του στα πολιτικά πράγματα της χώρας, με όρους «μεσσιανικής» αναγνώρισης της προσωπικότητάς του, δεν συγκινεί κανέναν και συνάμα διχάζει και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του «αδελφού» κόμματος της Νέας Αριστεράς. Και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις στο 6% και οι ψηφοφόροι του δηλώνουν στο 30% ότι δεν θέλουν ξανά τον Αλ. Τσίπρα, αυτό σημαίνει και ότι δικό του κόμμα να φτιάξει, δύσκολα θα μπει στη Βουλή.

Στο μνημείο των θυμάτων της Marfin βρέθηκε ο βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, Παναγιώτης Δουδωνής, καταθέτοντας ένα λουλούδι στη μνήμη τους. Με ανάρτησή του στα social media, ο κ. Δουδωνής έκανε την ακόλουθη δήλωση: «15 χρόνια μετά είμαστε εδώ για να τιμήσουμε τη μνήμη της Αγγελικής, του Νώντα, της Παρασκευής, των θυμάτων της Marfin. Δεν ξεχνάμε τον διχασμό, τη ρίζα τόσων δεινών για τη χώρα. Και ζητάμε δικαι οσύνη για τα θύματα και τις οικογένειές τους».


Το μήνυμα της «αλεπούς» Άννας Διαμαντοπούλου στον Νίκο Ανδρουλάκη

Όπως έχω ξαναγράψει, η Άννα Διαμαντοπούλου ανήκει στην κατηγορία των παλαιών αλεπούδων της πολιτικής και ως εκ τούτου μπορεί να υπηρετήσει με μαεστρία την τέχνη της αποδόμησης ενός προσώπου, στέλνοντας τα μηνύματά της με «ευγενικό» και «αθώο» τρόπο. Τι και αν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, πασχίζει με νύχια και με δόντια να αποδείξει στην κοινωνική βάση του κόμματος ότι η σχέση του με την κυρία Διαμαντοπούλου είναι «θεσμικά έντιμη» και «συντροφικά τίμια», εντούτοις όλοι αντιλαμβάνονται πως ανάμεσά τους δεν υπάρχει «πολιτική μπέσα» αλλά μια ευκαιριακή «λυκοφιλία» με ημερομηνία λήξεως. Την προηγούμενη εβδομάδα η Άννα Διαμαντοπούλου βγήκε και υπερασπίστηκε τον «αντάρτη» βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο για τις επικριτικές παρατηρήσεις που έκανε εναντίον της ηγεσίας, ενώ χθες με νέα παρέμβασή της έστειλε μήνυμα στον κ. Ανδρουλάκη να μην τολμήσει ξανά να εμπλακεί σε παιχνίδια κοινοβουλευτικής συνεννόησης με την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Πώς το έκανε αυτό; Βγήκε και υπερασπίστηκε τον Ευάγγελο Βενιζέλο, λέγοντας ότι όταν επιχειρούσε να σώσει τη χώρα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου καβαλούσε μαζί με τη Ραχήλ Μακρή τα κάγκελα της ΕΡΤ.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή