Η στρατηγική Μητσοτάκη για να καλύψει τον χώρο που διεκδικεί ο Σαμαράς: Η επιλογή Πλεύρη και η δεξιά ατζέντα
Η στόχευση του πρωθυπουργού
Το διαρκές -από τις ευρωεκλογές και μετά- άνοιγμα της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη στο δεξιό ακροατήριο της ΝΔ, προκειμένου να αποφευχθούν περαιτέρω δημοσκοπικές διαρροές, οφείλει πια να μπει σε μια διαφορετική διάσταση

Ενδεικτική της στρατηγικής που θα ακολουθήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης το επόμενο διάστημα, στο πλαίσιο της προσπάθειας να μεταφέρει το επίκεντρο της πολιτικής ατζέντας μακριά από την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, είναι η απόφαση του πρωθυπουργού για την αντικατάσταση του Μάκη Βορίδη από τον Θάνο Πλεύρη στο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Βλέπετε, είναι σαφές πως το διαρκές -απο τις ευρωεκλογές και μετά- άνοιγμα στο δεξιό ακροατήριο της ΝΔ, προκειμένου να αποφευχθούν περαιτέρω δημοσκοπικές διαρροές, οφείλει πια να μπει σε μια διαφορετική διάσταση, με φόντο τα δεδομένα που έχουν προκύψει εντός και εκτός συνόρων.
Σε ό,τι αφορά τη δεύτερη παράμετρο, η συνεχώς αυξανόμενη κριτική για τα ανακλαστικά της κυβέρνησης σε κρίσιμα μέτωπα, και ιδιαίτερα εκ των έσω, αφού μετά τον Κώστα Καραμανλή και τον Αντώνη Σαμαρά ήρθε η σειρά του Άδωνι Γεωργιάδη να μπει στον χορό της αμφισβήτησης της αποτελεσματικότητας της ελληνικής διπλωματίας (έστω κι αν κατά βάση στόχευε ξεκάθαρα και προσωπικά στον Νίκο Δένδια με τις δηλώσεις του για το τουρκολιβυκό μνημόνιο και την καθυστερημένη αντίδραση της Αθήνας), έρχεται να συμπληρώσει με χαρακτηριστικό τρόπο το σκηνικό της κρίσης που βιώνει το κυβερνών κόμμα αυτό το διάστημα.
Δεν είναι τυχαίο ότι στο πρώτο κενό που είχε ο πρωθυπουργός στο πρόγραμμά του αυτό το κομβικό διάστημα με τα διαδοχικά ταξίδια και τη δύσκολη για την κυβέρνηση υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ επέλεξε να επισκεφθεί τη Δυτική Θεσσαλονίκη, με τους περιορισμούς που θα ακολουθήσουν να εξυπηρετούν ακριβώς τη στόχευση της επαναπροσέγγισης με παραδοσιακές δεξαμενές της «γαλάζιας» παράταξης, οι οποίες μετά το 2023 δείχνουν να βρίσκονται σε απόσταση από το «μεγάλο μαγαζί» της ελληνικής Κεντροδεξιάς.
Σε ό,τι αφορά τη δεύτερη παράμετρο, η συνεχώς αυξανόμενη κριτική για τα ανακλαστικά της κυβέρνησης σε κρίσιμα μέτωπα, και ιδιαίτερα εκ των έσω, αφού μετά τον Κώστα Καραμανλή και τον Αντώνη Σαμαρά ήρθε η σειρά του Άδωνι Γεωργιάδη να μπει στον χορό της αμφισβήτησης της αποτελεσματικότητας της ελληνικής διπλωματίας (έστω κι αν κατά βάση στόχευε ξεκάθαρα και προσωπικά στον Νίκο Δένδια με τις δηλώσεις του για το τουρκολιβυκό μνημόνιο και την καθυστερημένη αντίδραση της Αθήνας), έρχεται να συμπληρώσει με χαρακτηριστικό τρόπο το σκηνικό της κρίσης που βιώνει το κυβερνών κόμμα αυτό το διάστημα.
Η στόχευση του Κυριάκου Μητσοτάκη, η επίσκεψη στη Δυτική Θεσσαλονίκη και η προφανής λύση του Πλεύρη στη θέση του Βορίδη
Παράλληλα, η ανοδική ταση που αναπτύσσουν εκ νέου οι σχηματισμοί στα δεξιά της ΝΔ καθιστά ακόμα πιο αναγκαία την υιοθέτηση της αντίστοιχης τακτικής, με τον ίδιο τον πρωθυπουργό να δίνει την εβδομάδα που πέρασε το στίγμα των προθέσεών του με τις αυστηρές δηλωσεις που πραγματοποίησε, ότι η χώρα δεν θα γίνει ξέφραγο αμπέλι και πως τα θαλάσσια σύνορα της χώρας στα νότια της Κρήτης θα προστατευθούν δυναμικά. Ως εκ τούτου, η επιλογή ενός προσώπου για το χαρτοφυλάκιο της Μεταναστευτικής Πολιτικής που θα είχε τη δυνατότητα να ανταποκριθεί στις βασικές γραμμές της ρητορικής και πολιτικής Βορίδη ήταν μονόδρομος, με τον Θανο Πλεύρη να συνιστά την προφανή λύση.Δεν είναι τυχαίο ότι στο πρώτο κενό που είχε ο πρωθυπουργός στο πρόγραμμά του αυτό το κομβικό διάστημα με τα διαδοχικά ταξίδια και τη δύσκολη για την κυβέρνηση υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ επέλεξε να επισκεφθεί τη Δυτική Θεσσαλονίκη, με τους περιορισμούς που θα ακολουθήσουν να εξυπηρετούν ακριβώς τη στόχευση της επαναπροσέγγισης με παραδοσιακές δεξαμενές της «γαλάζιας» παράταξης, οι οποίες μετά το 2023 δείχνουν να βρίσκονται σε απόσταση από το «μεγάλο μαγαζί» της ελληνικής Κεντροδεξιάς.