Το σενάριο των πρόωρων εκλογών έχει επιστρέψει για τα καλά στη γαλάζια καθημερινότητα μετά τον καταιγισμό των αποκαλύψεων για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν πως η τοξικότητα, η οποία κυριαρχεί στο πολιτικό σύστημα δεν είναι δυνατόν να μακροημερεύσει υπό τις συνθήκες που επικρατούν στο διεθνές και γεωστρατηγικό γιγνεσθαι. Μάλιστα η παράμετρος αυτή θα ήταν -σύμφωνα με συνομιλητές της πρωθυπουργικής αυλής- και ο μοναδικός παράγων που θα μπορούσε να πείσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη να εγκαταλείψει την πάγια λογική του περί εξάντλησης της τετραετίας και την επιμονή του στην θεσμική προσέγγιση των κυβερνητικών κρίσεων. Μια λογική η οποία τον διακατέχει και σήμερα παρά την δυναμική επιστροφή των εισηγήσεων επιτελών και συνομιλητών του για την ιχνηλάτηση του πεδίου προκειμένου να προετοιμαστεί η κυβέρνηση για παν ενδεχόμενο ακόμη και για την πρόωρη προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία μέχρι και την άνοιξη ή το καλοκαίρι του 2026.

Στο επίκεντρο των σχετικών αναλύσεων, είναι αφενός η ανάγκη να ξεκαθαριστεί μια και καλή το πολιτικό τοπίο, και αφετέρου, η πεποίθηση ότι η έλλειψη ισότιμου αντιπάλου, σε συνδυασμό με τις παροχές που θα εξαγγείλει ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ και την δεδομένη επιθυμία των λεγόμενων θεσμικών ψηφοφόρων για τη διατήρηση της σταθερότητας της χώρας θα μπορούσε -αν συντρέξουν μια σειρά από κρίσιμες προϋποθέσεις- να φέρει και πάλι τη ΝΔ σε θέση ισχύος με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται για το εκλογικό αποτέλεσμα. Στον αντίποδα, οι ίδιοι κύκλοι εκφράζουν φόβους ότι η αδράνεια και η ατολμία ίσως από το σε αυτή τη συγκυρία μοιραία για το κυβερνών κόμμα και για τη χώρα, αφού η όποια ελπίδα να αναπαραχθεί και πάλι ισχυρή δυναμική είναι ιδιαιτέρως πιθανό να «πνιγεί» στη σκανδαλολογία και τον λαϊκισμό που θα βρίσκει με μαθηματική ακρίβεια όλο και περισσότερα ευήκοα ωτα.

Ο προβληματισμός των υπέρμαχων των παραπάνω απόψεων είναι πως εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα έχει «καεί» (με τα σημερινά δεδομένα κι αν τελικώς αποφασιζόταν στήσιμο καλπών σε εύλογο χρονικό διάστημα) το θέμα της αλλαγής του εκλογικού νόμου για το οποίο οι ίδιοι προχωρούσαν σε σιωπηλές παρεμβάσεις επι σχεδον ένα χρόνο, προκειμένου να υιοθετηθεί ένα σύστημα που θα διευκόλυνε την επίτευξη της αυτοδυναμίας. Το κεντρικό επιχείρημα δεν ήταν άλλο από το παράδειγμα της Μεγαλης Βρετανίας όπου ο Σταρμερ και οι Εργατικοί ήταν αυτοδύναμοι με ποσοστό κάτω του 35%. Στο πλαίσιο αυτό ήταν κοινό μυστικό ότι υπήρξαν ακόμη και κάποια drafts για ένα νέο εκλογικο νόμο που παράμεναν και παραμένουν στις καλένδες. Φυσικά δεν θα πρέπει να λησμονείται ότι και αυτή η προοπτική τύγχανε της δημόσιας απόλυτης αποδοκιμασίας του πρωθυπουργού. Οπως και να ‘χει πάντως, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί έχει φέρει σε αναταραχή την Κοινοβουκευτικη Ομάδα της ΝΔ, πολλά στελέχη της οποίας αγωνιούν για το μέλλον της ειδικά στην περίπτωση της μη ύπαρξης αυτοδυναμίας… Χώρια για τον φόβο που διακατέχει και τα κυβερνητικά στελέχη για το προηγούμενο που δημιουργείται με τις συνοπτικών διαδικασιών απομακρύνσεις υπουργών και υφυπουργών σε δύσκολες στιγμές…