Όπου φύγει φύγει έπειτα από τη "γαλάζια µπλόφα"

Θα µπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι τα κόµµατα της αντιπολίτευσης, δηλαδή ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά, µε τις προτάσεις που κατέθεσαν για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ για τους Μ. Βορίδη και Λ. Αυγενάκη «πήγαν για µαλλί και βγήκαν κουρεµένα», αφού στο τέλος βρέθηκαν σε αδιέξοδο και έπεσαν µέσα στην παγίδα που εξαρχής πήγαν να στήσουν στη Ν∆. Φάνηκε δηλαδή πως δεν τους ενδιέφερε ούτε ο Βορίδης ούτε ο Αυγενάκης. Απλώς ήθελαν να κάνουν «επικοινωνιακό σαµατά» επάνω σε ένα εντελώς «αυθαίρετο» αφήγηµα που είχαν επινοήσει, προκειµένου να δικαιολογήσουν την αναµενόµενη απόρριψη της πρότασής τους. Από τις αρχές της εβδοµάδας διακινούσαν δεξιά και αριστερά ότι η Ν∆ τάχα µου δεν θέλει την ψηφοφορία για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής, επειδή φοβάται την εκδήλωση «γαλάζιων» διαρροών.

Διαβάστε: Ραντεβού τον Σεπτέμβριο δίνουν οι "γαλάζιοι αντάρτες" βουλευτές με νέες ερωτήσεις και οι κινήσεις του Γιώργου Βλάχου

Μόνοι τους τα σκέφτονταν, µόνοι τους τα έλεγαν και µόνοι τους τα πίστευαν. Για να δώσουν αληθοφανή υπόσταση στον ισχυρισµό τους, έβγαιναν στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις, προεξοφλώντας ότι στο τέλος αυτή θα είναι η στάση της Ν∆. Εν τω µεταξύ, η Ν∆ από την Τρίτη είχε ξεκαθαρίσει πως για τους Μ. Βορίδη και Λ. Αυγενάκη δεν υπάρχουν ενδείξεις τέλεσης ποινικών αδικηµάτων και -ως εκ τούτου- τους ισχυρισµούς της αντιπολίτευσης δεν τους έπαιρναν στα σοβαρά. Φαίνεται όµως πως στα σοβαρά δεν τις είχαν καταθέσει σε βάρος τους ούτε τα κόµµατα της αντιπολίτευσης, τα οποία είχαν επενδύσει όλη την εξέλιξη της συζήτησης στη Βουλή πάνω στο σενάριο της αποχώρησης της Νέας ∆ηµοκρατίας από την ψηφοφορία, ώστε µετά να την καταγγείλουν για «φυγοµαχία» και «συγκάλυψη», πασπαλισµένες και µε εικασίες περί… φοβίας του Κ. Μητσοτάκη για «γαλάζιες» διαρροές.

Όσοι παρακολουθούσαν από την Τετάρτη το πρωί τη σχετική συζήτηση στη Βουλή δεν ήταν δύσκολο να αντιληφθούν ότι το άγχος του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν να αναδείξουν ή να αποκαλύψουν µε τεκµηριωµένο τρόπο τα «αδικήµατα» που υποτίθεται ότι έχουν διαπράξει οι Μ. Βορίδης και Λ. Αυγενάκης, αλλά η έγνοια τους ήταν εάν θα αποχωρήσει ή όχι από την ψηφοφορία η Ν∆.

Γιατί άραγε τέτοια «πρεµούρα» και «ανησυχία»; Αν µη τι άλλο, το «εναρµονισµένο άγχος» τους γεννά υποψίες για «καλοκουρδισµένη» συνεννόηση, αίσθηση της οποίας εξέπεµπαν οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Μήπως επειδή δεν είχαν εναλλακτική λύση, εάν δεν τους έβγαινε το σενάριο πάνω στο οποίο είχαν οικοδοµήσει την αντιπολιτευτική τους τακτική σε πολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο; ∆ηλαδή της αποχώρησης της Ν∆ από την ψηφοφορία, κάτι που -µε κοινοβουλευτική µαεστρία- τους άφησε να πιστεύουν µέχρι τέλους ο Νότης Μηταράκης.

Εδώ µάλλον το ΠΑΣΟΚ µαζί µε τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού µαρτύρησαν δίχως ξύλο το «κοινό σχέδιό τους», στο τέλος «πληρώθηκαν» από τη Ν∆ µε ανάλογο τρόπο. ∆ηλαδή «έχασαν τα αυγά και τα πασχάλια» µε την κοινοβουλευτική «µπλόφα» της Ν∆, που τους άφησε επίτηδες να πιστεύουν ότι θα αποχωρήσει από την ψηφοφορία, αλλά την ίδια στιγµή είχε οργανώσει την καταψήφιση των προτάσεών τους. Κοινώς η στρατηγική κίνηση της Ν∆ απέναντί τους συνοψίζεται στη γνωστή παροιµία «δεν γίνεται να είναι 100 χρονών η αλεπού και 110 το αλεπουδάκι». Η ουσία όµως για όλα όσα συνέβησαν προχθές τη νύχτα στη Βουλή δεν βρίσκεται στις συνθήκες κάτω από τις οποίες διεξήχθη στο τέλος η ψηφοφορία, ούτε στις περισπούδαστες επιστηµονικές αναλύσεις που έκανε ο Ευ. Βενιζέλος επ’ αυτής, αλλά στο γεγονός ότι οι δυνάµεις της αντιπολίτευσης, αντί να υπερασπιστούν µέχρι τέλους τις θέσεις τους, δηλαδή το κατηγορητήριο που είχαν συντάξει εναντίον δύο υπουργών της κυβέρνησης, την… κοπάνησαν από τη Βουλή.


Αφιερωμένο σε όλους όσοι "έσβησαν" σε δρόμους-καρμανιόλες

Πολλές φορές η ολοκλήρωση ενός δημοσίου έργου, όπως είναι ένας αυτοκινητόδρομος, δεν εκτιμάται από τους πολίτες και δεν τους αγγίζει συναισθηματικά. Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις εκείνες που ένας δρόμος-καρμανιόλα έχει σημαδέψει ζωές: τις ζωές εκατοντάδων ανθρώπων, που ταξιδεύοντας σε αυτόν κατά το παρελθόν τραυματίστηκαν ή/και έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα.

Γι’ αυτούς τους ανθρώπους η ολοκλήρωση ενός τέτοιου έργου, που πλέον δεν εγκυμονεί κινδύνους για τους διερχόμενους οδηγούς, είναι κάτι που δεν τους αφήνει ασυγκίνητους. Με αφορμή τον νέο αυτοκινητόδρομο Πάτρας-Πύργου, τα εγκαίνια του οποίου έγιναν χθες από τον πρωθυπουργό, ένας αγαπημένος συνάδελφος από την παλιά «Απογευματινή», ο Περικλής Καπετανόπουλος, έκανε την εξής ανάρτηση στη μνήμη του πατέρα του: «Από την 1η Αυγούστου 2025 θα πηγαίνουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια στους τόπους καταγωγής μας, στις πόλεις και τα χωριά του Νομού Ηλείας και οι νησιώτες στη Ζάκυνθο και την Κεφαλονιά, μέσω Κυλλήνης. Από τη δεκαετία του ’80, τότε που έπρεπε να έχει γίνει ο σύγχρονος αυτοκινητόδρομος, μέχρι αύριο που θα δοθεί στην κυκλοφορία το μεγαλύτερο μέρος του (65 χλμ.), έχουν χαθεί εκατοντάδες ζωές στον δρόμοκαρμανιόλα. Μία από τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν άδικα σε αυτόν τον “δρόμο του αίματος” είναι και ο πατέρας μου Δημήτρης Καπετανόπουλος. Ήταν 6 Απριλίου 2002. Πηγαίναμε από Αθήνα-Ανδραβίδα. Περάσαμε την Πάτρα από μέσα (δεν είχε δοθεί ακόμα στην κυκλοφορία ο περιφερειακός) και στο ύψος του Κάτω Αλισσού, ένα φορτηγάκι με κατεύθυνση προς Πάτρα, που έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα, παρεξέκλινε της πορείας του και έπεσε πάνω μας. Πλαγιομετωπική είπε η Τροχαία.

Αν υπήρχε μπάρα διαχωριστική, δεν θα παθαίναμε τίποτα εμείς που πηγαίναμε κανονικά στον δρόμο μας, δεξιά και με κανονική ταχύτητα. Εκεί “έσβησε” ο πατέρας μου, δίπλα μου. Εγώ τραυματίστηκα βαριά και η μητέρα μου ελαφρότερα στα πόδια. Με το ίδιο ασθενοφόρο μάς μετέφεραν στο Κέντρο Υγείας Κάτω Αχαγιάς, σε διπλανά κρεβάτια μάς ξάπλωσαν. Από εκεί μας χώρισαν. Εμένα με πήραν για το Νοσοκομείο του Αγίου Ανδρέα, για να μπω στο χειρουργείο και ο πατέρας μου για το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο και από εκεί για την Ανδραβίδα, που τόσο αγαπούσε. Την επομένη μέρα, Κυριακή 7 Απριλίου, εγώ έμπαινα για πολύωρη εγχείρηση στο χειρουργείο και στην Ανδραβίδα, συγγενείς και φίλοι αποχαιρετούσαν τον πατέρα μου στον Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου. Την 1η Αυγούστου, που θα λειτουργήσει για πρώτη φορά ο νέος σύγχρονος αυτοκινητόδρομος, την αφιερώνω στη μνήμη του αγαπημένου μου πατέρα και όλων όσων έχασαν άδικα τη ζωή τους στον χειρότερο δρόμο της Ευρώπης. Ας μη θρηνήσουν άλλες οικογένειες, ας μη βαφτεί η άσφαλτος με άλλο αίμα».

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή