Το µέτωπο της λογικής και η διεκδίκηση της ψήφου των "λούµπεν"

Μες στο κατακαλόκαιρο σε πολλές πλατφόρµες κοινωνικής δικτύωσης «ύποπτοι» τροφοδότες ψηφιακοί λογαριασµοί χρησιµοποιούσαν ως «βαποράκια» χιλιάδες χρήστες για την αναµετάδοση µιας προβοκατόρικης πληροφορίας. Ότι τάχα µου µυστικές δηµοσκοπήσεις που διενήργησαν οι ξένες πρεσβείες στην Ελλάδα δείχνουν πως η Ν∆ έχει πέσει σε ποσοστά της τάξεως του 15%. Σε κάποιες περιπτώσεις πηγή της επίµαχης «είδησης» ήταν κάτι «λαθραία» sites και ερασιτεχνικές ιστοσελίδες, που έχουν ως αναγνωστικό κοινό, δηλαδή «πελατεία» για να εισπράττουν likes και αναδηµοσιεύσεις, συµπολίτες µας, υπαρκτούς και µη κάποιες φορές, που γοητεύονται από τις θεωρίες συνωµοσίας, είναι θρησκόληπτοι, δίνουν µάχη εναντίον των εµβολίων, πιστεύουν ότι οι αλλαγές στις ταυτότητες είναι µια σατανική µεθόδευση της «νέας τάξης πραγµάτων», νοσταλγοί της χούντας και του Γεώργιου Παπαδόπουλου, φανατικοί υποστηρικτές του Βλαντίµιρ Πούτιν, αντισηµίτες, που εκδηλώνουν ευκαιριακά τη συµπόνια τους για τους Παλαιστινίους, αλλά κατά βάθος το µίσος τους εναντίον των Εβραίων εκκινεί από στερεότυπα του τύπου «αυτοί σταύρωσαν τον Χριστό». Γουστάρουν πολιτικούς που τους λένε µε αιµοβόρικο και βάρβαρο τρόπο αυτά που θέλουν να ακούσουν, τύπου Πολάκη, Βελόπουλου ή Κασιδιάρη, φτιάχνονται µε τον Ντόναλντ Τραµπ, έχουν πιστέψει στο παρελθόν ως αγανακτισµένοι τον Αλέξη Τσίπρα, τον Πάνο Καµµένο και τον Αρτέµη Σώρρα. Για πολλούς το προφίλ αυτών των ανθρώπων εντάσσεται στην κατηγορία των «λούµπεν» ψηφοφόρων. Όµως δεν είναι λίγοι σε αυτή τη χώρα και για αυτό τα κόµµατα της αντιπολίτευσης τους κανακεύουν ή κοιτάνε να πάνε µε τα νερά τους. Ο λόγος που το κάνουν; Είναι γιατί δεν µπορούν να απευθυνθούν στην κοινωνία των λογικών και των σκεπτόµενων αυτής της χώρας. Των ανθρώπων που δεν θέλουν να δουν την πατρίδα τους να φλέγεται όπως το Νεπάλ, που επιζητούν σταθερότητα και ασφάλεια. Οµόνοια και όχι διχασµό. ∆ιάλογο και συνεννόηση, όχι αφορισµούς και κατάρες. Προπηλακισµούς, ροχάλες ή µούντζες. ∆ηµοκρατία και όχι αναρχία. Ούτε «αίµα στην αρένα», ούτε διασάλευση της κοινωνικής ειρήνης, ούτε να «καεί η Βουλή», ούτε «κρεµάλες» στο Σύνταγµα. Τα ζήσαµε αυτά και τα λουστήκαµε ως λαός την περίοδο των «ίδιων αγανακτισµένων», που σήµερα έχουν πιάσει στασίδι και ωρύονται στις συγκεντρώσεις για τα Τέµπη, τάχα µου υπέρ των θυµάτων αυτής της τραγωδίας.

Διαβάστε: Η ισχυρή αμερικανική στήριξη στην Ελλάδα, η επικοινωνική κυριαρχία Δένδια, το φαβορί για τη θέση του γραμματέα της ΚΟ της ΝΔ και τα... σουτζουκάκια του ΠΑΣΟΚ


Ο Αλέξης "γλεντάει" τον Σωκράτη

Αλήθεια, τι άλλο έπρεπε να συμβεί προκειμένου ο Σωκράτης Φάμελλος να αντιληφθεί πως ο Αλέξης Τσίπρας τον «γλεντάει» κανονικά και τον θεωρεί «κομπάρσο» στα σενάρια επιστροφής του στο πολιτικό σκηνικό της χώρας; Είναι αρχηγός κόμματος. Υποτίθεται ότι ελέγχει την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Αν θέλει να κατοχυρώσει τον ρόλο του ηγέτη, πρέπει να επιδεικνύει πυγμή και αποφασιστικότητα. Χθες έδωσε μία συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ και επί τρεις περίπου ώρες ανέχθηκε να τον προσβάλλουν οι δημοσιογράφοι, θέτοντάς του ερωτήσεις για τον Τσίπρα. Απαντούσε διπλωματικά, υποκρινόταν ότι δεν συμβαίνει τίποτα, προσπαθούσε να εξηγήσει πως ο Τσίπρας είναι δικός μας άνθρωπος και δεν θέλει το κακό μας. Βέβαια σε αυτή την υπόθεση εκείνος που έπρεπε να αποδείξει πως έχει πολιτική μπέσα και δεν θέλει να βγαίνει προς τα έξω ότι «κάνει επικοινωνιακά καψόνια» στον πρόεδρο του συγκεκριμένου κόμματος είναι ο Αλέξης Τσίπρας.

Οι πληροφορίες αναφέρουν πως η αντιπολιτευτική δράση της Μαρίας Καρυστιανού απέναντι στην κυβέρνηση δεν «ετεροκαθορίζεται» από την καθοδήγηση των υφιστάμενων πολιτικών σχηματισμών ή κομματικών φορέων, που μέχρι πρότινος αγκάλιαζαν με «κλειστά τα μάτια» οποιαδήποτε εκδήλωση οργάνωνε για την τραγωδία των Τεμπών.


Οι δύο ατάκες του Φάμελλου για την επόμενη μέρα

Από τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου του Σωκράτη Φάμελλου στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης εκείνο που συγκράτησα ήταν δύο ατάκες του. Στο κλείσιμο και αφού ευχαρίστησε τους δημοσιογράφους για την παρουσία τους σε αυτήν ανέφερε: «Και του χρόνου λοιπόν να τα πούμε με καινούργια πράγματα». Το γεγονός ότι έκανε μια τέτοια ευχή υποδηλώνει και αγωνία και αισιοδοξία ταυτόχρονα. Πήγε να προεξοφλήσει, απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους πως θα είναι πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και την επόμενη χρονιά. Αλήθεια είναι σίγουρος πως και του χρόνου θα βρεθεί στην ίδια θέση; Τον Αλέξη Τσίπρα τον ρώτησε ή σχεδιάζει χωρίς τον ξενοδόχο; Και καλά με τον Α. Τσίπρα, μπορεί να μην έχει θέμα αν φτιάξει νέο κόμμα, τον Π. Πολάκη τον θεωρεί «σύμμαχό» του μέχρι του χρόνου τέτοιες ημέρες; Η δεύτερη ατάκα, που επίσης συνδέεται με τα σενάρια περί δημιουργίας νέου κόμματος από τον Αλέξη Τσίπρα, τα οποία για την τιμή των όπλων τα χαρακτήρισε «αδιανόητα», ήταν -πάλι σε σχετική ερώτηση για Τσίπρα- η εξής: «Εμείς όλα αυτά τα συζητάμε στα όργανά μας, δομημένα και οργανωμένα». Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Πως εάν ο Αλέξης Τσίπρας ανακοινώσει τη δημιουργία νέου κόμματος τότε τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ θα συνεδριάσουν προκειμένου να αποφασίσουν εάν θα πρέπει να τον διαγράψουν ή να του αναγνωρίσουν το δικαίωμα πως η πρωτοβουλία του εντάσσεται στο σχέδιο ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς με σκοπό την επίτευξη προοδευτικής λύσης για τη χώρα.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή