Πόσο κόµπλεξ πια στην Αριστερά µε τον Μητσοτάκη;

Όταν η εθνική µας οµάδα στην καλαθοσφαίριση ηττήθηκε από την Τουρκία και δεν κατάφερε να βρεθεί στον τελικό του Eurobasket, κανένας µας δεν χάρηκε. Όταν όµως ο πρόεδρος της Τουρκίας ακύρωσε την τελευταία στιγµή το ραντεβού που είχε ζητήσει από τον Έλληνα πρωθυπουργό στη Νέα Υόρκη, σχεδόν όλα τα κόµµατα της αντιπολίτευσης αντιµετώπισαν τη συγκεκριµένη είδηση µε απίστευτη χαιρεκακία. Αντί να αποδοκιµάζουν τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που ενδέχεται και για βάσιµους λόγους να µην του επέτρεψε το πρόγραµµά του να συναντηθεί µε τον Κ. Μητσοτάκη, επιδόθηκαν σε ένα επιθετικό κρεσέντο εναντίον του πρωθυπουργού της χώρας. Άκουγα δε, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν να πανηγυρίζουν, µιλώντας για «χουνέρι» και «καψόνι», και ειλικρινά δεν πίστευα στα αυτιά µου. Αντί να καταγγείλουν την «απρέπεια» του Τούρκου προέδρου, εφόσον αυτό που κατάλαβαν ήταν πως επίτηδες ακύρωσε τη συνάντησή του µε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, προσπαθούσαν να ρίξουν το φταίξιµο στον Έλληνα πρωθυπουργό, επιχαίροντας γι’ αυτό που συνέβη. Και αναρωτιέµαι, είναι αυτή πατριωτική στάση; Αντί να κράζεις τον Ερντογάν, να κοιτάς πώς θα διασύρεις ή θα ταπεινώσεις τον πρωθυπουργό της χώρας σου στο εξωτερικό, επειδή τον έχεις πολιτικό αντίπαλο στο εσωτερικό; Το οξύµωρο εδώ είναι πως όλοι αυτοί οι πολιτικοί ρεµπεσκέδες κατηγορούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη πως κάνει υποκλίσεις στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερτογάν, ενώ στην τελική οι ίδιοι βάζουν πλάτη, για να τον «ανεβάσουν» στα µάτια της κοινής γνώµης.

Διαβάστε: Η δικηγορική "ξυλολιάδα" με φόντο τα Τέμπη και... το "λαθρεμπόριο" ενός υλικού φθηνότερου κι από το Evian


Έχει τους λόγους της να μην αρχίσει η δίκη

Λογικό είναι η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, να μη θέλει να αρχίσει η δίκη για τα Τέμπη. Ως δικηγόρος θα πρέπει να αφιερώσει μεγάλο χρόνο κατά την εκκίνηση και την εκδίκασή της. Και αυτό μπορεί να μην εξυπηρετεί το υπόλοιπο πρόγραμμά της, εντός και εκτός Βουλής. Διότι -κακά τα ψέματα- σε μια τόσο σοβαρή υπόθεση πρέπει να είσαι καλά διαβασμένος και να αφοσιωθείς με αυταπάρνηση σε αυτήν εντός της δικαστικής αίθουσας. Έξω από το ακροατήριο του δικαστηρίου όλα είναι εύκολα. Εντός της αιθούσης όμως τα πράγματα γίνονται πιο ζόρικα και αυτό απαιτεί σκληρή δουλειά και μελέτη. Γιατί εκεί θα έχεις «αντίλογο» και «αντίδικο». Το να «δικάζεις» στις πλατείες είναι κάτι που δεν απαιτεί προσόντα, ούτε καν πτυχίο δικηγόρου. Η μαγκιά είναι να «δικαιώσεις» τον πελάτη σου στα δικαστήρια όχι να κοιτάς πώς θα επωφεληθείς εσύ σε συλλαλητήρια.


Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα…

Στην υπόθεση των Τεμπών το ΠΑΣΟΚ τερμάτισε τη βελόνα του «λαϊκισμού», υιοθετώντας πολλές φορές θεωρίες συνωμοσίας και ιστορίες για αγρίους, νομίζοντας πως με τον τρόπο αυτό θα προσποριστεί πολιτικά και εκλογικά οφέλη, εάν «μοιάσει» στον Κυριάκο Βελόπουλο ή τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Αποδείχτηκε όμως πως όταν ως κόμμα επιχειρείς να «συγχρωτιστείς» με αυτούς που είναι «εξοικειωμένοι» με τη ζούγκλα και τον πολιτικό κανιβαλισμό των αντιπάλων τους, τότε κινδυνεύεις να γίνεις και εσύ βορά στις «λαϊκιστικές» τους ορέξεις. Η μόνη που είχε το σθένος να στείλει αυτό το μήνυμα στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και την ηγετική ομάδα που τον πλαισιώνει, ήταν η Άννα Διαμαντοπούλου. Οι ηγέτες δεν ετεροκαθορίζονται. Ούτε άγονται και φέρονται απ’ όσους υπηρετούν δολίως παρανοϊκές ή παραπλανητικές ατζέντες.


Η τραγωδία των Τεμπών σαν ντεκόρ για πάσα (ιδεολογική) νόσο

Δείτε ποιοι έχουν πέσει σαν τα κοράκια επάνω στους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών και αμέσως θα βγάλετε τα συμπεράσματά σας για το εάν αξίζει να τους πάρει κανείς στα σοβαρά ή όχι. Τα κίνητρά τους μόνο αθώα δεν είναι. Και το χειρότερο είναι πως «μαγαρίζουν» και τον ιερό αγώνα που δίνουν για δικαίωση όσοι έχασαν στο δυστύχημα των Τεμπών τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να πάρει στα σοβαρά αυτούς που «μπουρδουκλώνουν» τις ιδεοληψίες τους και τις εμμονές τους με την τραγωδία των Τεμπών; Χρησιμοποιούν σαν ντεκόρ τη «Δικαιοσύνη» για τα Τέμπη, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για την Παλαιστίνη, για τα εμβόλια, για τις νέες ταυτότητες, για το ναυάγιο της Πύλου, για τον Ζακ Κωστόπουλο, για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, για τη στάση της Ελλάδος υπέρ της Ουκρανίας και πάει λέγοντας και γράφοντας. Και εννοείται πως δεν αναφέρομαι στους χιλιάδες συμπολίτες μας, οι οποίοι συμμετείχαν στην πρώτη και τελευταία μεγαλειώδη συγκέντρωση για τα Τέμπη. Γιατί όμως στη συνέχεια όλος αυτός ο κόσμος «έπαψε» να ανταποκρίνεται με την ίδια ζέση στα καλέσματά τους; Μήπως επειδή τους «πήρε χαμπάρι» και κατάλαβε πως πάνε να καταχραστούν τη δική τους καλοπροαίρετη συμπόνια και συμπαράσταση στους συγγενείς των θυμάτων, για να εξυπηρετήσουν τα πολιτικά παίγνιά τους ή ενδεχομένως και τα οικονομικά συμφέροντά τους; Διότι τα Τέμπη έγιναν και «μπίζνα» για κάποιους.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή