EnΗ επιστροφή του καθηγητή στο Μαξίμου, τα κλειστά αυτιά των πολιτών, το κόστος της αλαζονείας και τα απανωτά ραντεβού του Τσίπρα με τη Γεροβασίλη
Έρχεται γιορτινός ανασχηματισμός
Έμαθα πως κάποια πρώην φιλαράκια μου στο Μαξίμου-που τώρα διαβάζουν το Big Mouth από τα χαράματα και βγάζουν φλύκταινες- γελούσαν με τα όσα έγραψα για δομικό ανασχηματισμό και τη συγκρότηση κυβερνητικής επιτροπής της προκοπής. Εγώ δεν τους παρεξηγώ γιατί η ακινησία και το τέλμα στο κυβερνητικό στρατόπεδο μάλλον τους βολεύει για να μη τρίξει η καρέκλα τους. Έχω όμως να τους πω κάτι ακόμα σήμερα και ας το κρατήσουν στο μυαλό τους. Ο πρόεδρος Μητσοτάκης μπορεί να μην κάνει δομικές αλλαγές, αλλά είναι αποφασισμένος, σε κάθε περίπτωση, να προχωρήσει σε ριζικό ανασχηματισμό στο τέλος του χρόνου ή το αργότερο μέσα στον Ιανουάριο. Με κάποιους έκανε ήδη αναγνωριστικές κουβέντες και κάποιοι ψίθυροι έφτασαν στα αυτιά μου. Γιατί συμβαίνει κάτι μαγικό. Από την ώρα που το φρούριο του Μαξίμου έγινε απόρθητο για μένα, αφού και ο Πίνατ έπαψε να μου γαυγίζει συνθηματικά, τώρα έρχονται πληροφορίες από παντού. Λες και κάποιοι να με κυνηγούν για να γίνω σοφότερος. Γι’ αυτό σας λέω, κρατήστε αυτό για τον ανασχηματισμό.
Η επιστροφή του καθηγητή στο Μαξίμου
Και επειδή φαντάζει υπερβολικό να ξεκινήσει να συζητά ο αρχηγός Κυριάκος από τον Σεπτέμβριο για κάτι που θα κάνει τον Δεκέμβριο, αντιλαμβάνομαι, ότι σας προκαλεί μια κάποια έκπληξη η σχετική πληροφορία περί διερευνητικών επαφών. Ωστόσο επειδή ανάμεσα στις σκέψεις που γίνονται είναι και η επιστροφή του υπουργού Γεραπετρίτη στο Μαξίμου, επιβάλλεται μια πολύμηνη προετοιμασία. Βλέπετε, ο πρόεδρος Μητσοτάκης, αν και με καθυστέρηση έχει καταλάβει ότι ο μόνος που μπορεί να «τρέξει» το όχημα του επιτελικού κράτους είναι ο Γεραπετρίτης. Το απέδειξε άλλωστε κατά την πρώτη θητεία του. Στην περίπτωση που μετακινηθεί ο τελευταίος στην κεντρική κυβέρνηση, κάτι μου λέει αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς ότι ο διάδοχός του στο ΥΠΕΞ, θα φέρει το όνομα Σταύρος.
Το σαράκι της αναποτελεσματικότητας για την κυβέρνηση
Διαβάζοντας τη χθεσινή δημοσκόπηση της ALCO, άρχισα να ευλογώ τα γένια μου για όσα έγραψα χτες στη στήλη για την κυβέρνηση, την κυβερνητική επιτροπή και το δομικό ανασχηματισμό. Γιατί αν δει κάποιος, όχι τα ποσοστά στην πρόθεση ψήφου αλλά τα ποιοτικά στοιχεία η κυβέρνηση παίρνει πλέον κάτω από τη βάση ακόμα και σε τομείς που νόμισε ότι είχε το πάνω χέρι. Παράδειγμα; Το 71% των ερωτηθέντων θεωρεί αναποτελεσματική την πολιτική της κυβέρνησης στο μεταναστευτικό. Πάμε όμως και στο ζουμί. Το 69% θεωρεί ως βασικό πρόβλημα της κυβέρνησης την αναποτελεσματικότητα και μόλις το 23% την θεωρεί αποτελεσματική. Να τολμήσω να πω ότι μου φαίνεται πως οι εξαγγελίες για τα φορολογικά εξάντλησαν την απήχησή τους και έχουμε συνεπώς μια μονάδα πτώση της ΝΔ στην πρόθεση ψήφου; Χτυπάνε τα καμπανάκια, αλλά ακούει κανείς στο Μαξίμου;
Χάνουμε και το κέντρο, παλικάρια!
Αντί πάντως να βάζουν πλερέζες οι yesmenηδες του Μαξίμου, που εθελοτυφλούν και πανικοβάλλονται από τα νούμερα της δημοσκόπησης, ας στρωθούν στη δουλειά χθες κιόλας. Και το λέω αυτό γιατί αν υπάρχει μια πρόκληση για την κυβέρνηση είναι η ταυτότητα που δίνει η ALCO στους αναποφάσιστους – που πιάνουν πλέον ταβάνι με 20%. Έχουμε και λέμε, το 28% δηλώνουν κεντροδεξιοί, το 21% κεντρώοι και το 6% δεξιοί. Σύνολο, 55%. Οπότε έχουμε θέμα και στο κέντρο. Γιατί καλές οι μεταγραφές του συναγωνιστή Ανδρέα Λοβέρδου, αλλά το πώς ο Κυριάκος θα κερδίσει τους αναποφάσιστους με το μέρος του, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Πάντως, είναι απορίας άξιο πώς όλοι αυτοί παραμένουν σε αναμονή και δεν κάνουν τη στροφή προς το ΠΑΣΟΚ, ας πούμε. Κοντολογίς, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα για τον πρωθυπουργό να ξαναβρεί τρόπο επικοινωνίας με τους αναποφάσιστους.
Τα κλειστά αυτιά των πολιτών
Προφανώς και δεν αξιώνω να φτάσω στο μισό του μυαλού που διαθέτουν όσοι συμβουλεύουν τον πρόεδρο Μητσοτάκη. Ωστόσο αυτό δεν με αποτρέπει να μεταφέρω μια εικόνα από αυτές που αποκόμισα το Σαββατοκύριακο, κάνοντας κάτι βόλτες στο χωριό μου. Έχοντας άπειρες συζητήσεις με κάτι φίλους μου, αποκόμισα τη βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει άνθρωπος ζωγραφιστός που να ασχολείται με το mystreet, ούτε φυσικά με τους ηλεκτρονικούς πίνακες στα σχολεία, ούτε με τα υπόλοιπα που κουβεντιάζουν νυχθημερόν στο Μαξίμου, για να περνούν την ώρα τους δίπλα στον αρχηγό Κυριάκο. Ο κόσμος έχει πρόβλημα με την ακρίβεια και για τα υπόλοιπα δεν του καίγεται καρφί. Όσο λοιπόν η κυβέρνηση, αποδεικνύεται ανίκανη να αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο θέμα, όπως και τα υπόλοιπα που σχετίζονται με την καθημερινότητα του κόσμου, τόσο θα κλείνει τα αυτιά στον πρόεδρο Μητσοτάκη. Γιατί πλέον το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο πρωθυπουργός δεν είναι ότι έγινε χειρότερος σε σχέση με τον παλιότερο, ίδιος και απαράλλακτος είναι. Αυτό που άλλαξε και δη άρδην είναι η απροθυμία του κόσμου να ακούσει αυτά που του λέει εσχάτως ο Μητσοτάκης.
Κοστίζει η αλαζονεία
Κουβεντιάζοντας προχθές με έναν εκ των κορυφαίων του επιχειρηματικού κόσμου (μιλάω και με τέτοιους), που τυγχάνει και φίλος του προέδρου Μητσοτάκη, επιβεβαίωσα κάτι που κυκλοφορούσε στο μυαλό μου ως αίσθηση. Το γεγονός ότι ένας από τους λόγους που άρχισαν να παίρνουν αποστάσεις οι ισχυροί του χρήματος, έχει να κάνει με την αλαζονεία που κυριαρχεί στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια. Κάποιοι μάλιστα λένε ότι αυτή η αλαζονεία, έχει προσβάλει και τον ίδιο τον αρχηγό Κυριάκο, κάτι που φυσικά δεν μπορώ να πιστέψω, έχοντας προσωπική άποψη για την ταπεινότητα που διακρίνει τον άνδρα. Πάντως ο ίδιος ο πρόεδρος κατά καιρούς έχει ζητήσει από τους συνεργάτες του, να συμπεριφέρονται με μεγαλύτερη αμεσότητα, χωρίς να γίνεται πιο συγκεκριμένος.
Οι πεσμένες μετοχές του Χατζηδάκη
Συνεχίζω στο ίδιο πάνω κάτω πεδίο και γράφω. Ευρισκόμενος από το καλοκαίρι σε εμπάργκο (αυτό που μου επέβαλε ο πρόεδρος Μητσοτάκης) προσπαθώ από μια σχετικά μεγάλη απόσταση να καταλάβω όσα διαδραματίζονται στο εσωτερικό της κυβέρνησης. Από αυτή την απόσταση λοιπόν έχω αρχίσει να διακρίνω μια δυσκολία στη συνεννόηση ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τον αντιπρόεδρο Χατζηδάκη. Έχοντας περάσει κάμποσος χρόνος από την ημέρα που ο αρχηγός Κυριάκος αποφάσισε να «προσλάβει» ως νούμερο δύο στην κυβέρνηση τον υπουργό Κωστή, δεν είναι λίγοι (πλέον) εκείνοι που παραδέχονται ότι ο τελευταίος αποδεικνύεται κατώτερος των αρχικών προσδοκιών. Ακόμη και οι βουλευτές που στην αρχή είχαν επενδύσει στην παρουσία Χατζηδάκη στο Μαξίμου, πλέον δηλώνουν απογοητευμένοι από την αδυναμία του να προωθήσει τα στοιχειώδη. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά κάτι μου λέει ότι και ο πρόεδρος Μητσοτάκης, έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει με σχετική καχυποψία τη γενικότερη δράση του αντιπροέδρου του.
Άφαντος ο γραμματέας Σκρέκας
Ένας άλλος από αυτούς που έχουν αποδειχθεί κατώτεροι των περιστάσεων, είναι ο γραμματέας Σκρέκας (των Τρικάλων), ο οποίος ομολογώ ότι δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς κάνει το τελευταίο διάστημα. Το πιθανότερο είναι να μην κάνει απολύτως τίποτα, άλλωστε τι μπορεί να γίνει στη ΝΔ στην μετά Παύλου Μαρινάκη (όπως λέμε μετά Χριστό) εποχή, όταν ο τελευταίος στη συνείδηση του κόσμου ήταν και παραμένει ο καλύτερος γραμματέας από συστάσεως του κόμματος.
Ο Σαμαράς περιμένει την αποπομπή Γεραπετρίτη
Συνομιλώντας με κάτι φίλους μου από αυτούς που έχω κοινούς με τον πρόεδρο Σαμαρά, άρχισα να καταλαβαίνω πάνω κάτω τι σκέφτεται να κάνει ο πρώην πρωθυπουργός. Θα περιμένει τον Μητσοτάκη να τον δικαιώσει και αναλόγως θα πράξει. Όπως λέει η αρχή έγινε με την πρωθυπουργική παραδοχή ότι ο νόμος για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών μάλλον ήταν ολίγον λάθος. Οι κοινοί φίλοι με τον αρχηγό Αντώνη μου έχουν επισημάνει και δυο τρεις ακόμη κυβερνητικές κωλοτούμπες. Αν κατάλαβα καλά εκείνο που περιμένει ο Μεσσήνιος πολιτικός ως κερασάκι στην (πολιτική) τούρτα είναι η αποπομπή του υπουργού Γεραπετρίτη από το ΥΠΕΞ. Όταν θα έχουν συμβεί όλα αυτά δεν αποκλείεται να σκεφτεί να ανταποκριθεί μέχρι και στο προσκλητήριο που του κάνει το Μαξίμου. Μέχρι τότε ωστόσο όλα τα ανοίγματα ακόμη και εκείνα του Μαρινάκη (του Παύλου) τα εκλαμβάνει ως παγίδες. Συγκεκριμένα πιστεύει ότι οι δημόσιες προσκλήσεις έχουν ως στόχο να τον εκθέσουν στα μάτια της νεοδημοκρατικής κοινής γνώμης, όχι ότι δεν είναι διαχρονικά εκτεθειμένος. Αλλά όπως όλοι οι πολιτικοί, επενδύει στην ασθενή μνήμη των πολιτών. Άλλωστε την έχει δοκιμάσει στο έπακρον, όταν διεκδίκησε την αρχηγία της ΝΔ.
Ευρωπαϊκή εισαγγελέας ελέγχει (;) την Λατινοπούλου
Διάβασα μια είδηση στο ethnos.gr του προέδρου Ιβάν και δεν σας κρύβω ότι εντυπωσιάστηκα, αφού ποτέ δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ανάμεσα στα άλλα η Ευρωπαία Εισαγγελέας θα μπορούσε να ελέγξει και πολιτικό κόμμα. Σύμφωνα με το επίμαχο δημοσίευμα, εσχάτως έχει ξεκινήσει έρευνα για τη «Φωνή Λογικής» της Αφροδίτης Λατινοπούλου. Επειδή δεν μπόρεσα να τσεκάρω την σχετική πληροφορία, κρίνω σκόπιμο να σας παραπέμψω στο δημοσίευμα που φιλοξενήθηκε στο site του προέδρου Ιβάν.
Η πρωτιά Σαράκη και οι ενορχηστρωτές του φιάσκου
Αναμφίβολα η είδηση που προέκυψε από τη δημοσιοποίηση των «πόθεν έσχες» των πολιτικών ήταν η πρωτιά του Παύλου Σαράκη στη λίστα των πλουσιότερων της Βουλής. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι ο γνωστός δικηγόρος και ανεξάρτητος βουλευτής αναρριχήθηκε στην πρώτη θέση ουσιαστικά με την αμοιβή που έλαβε για μία μόνο υπόθεση: αυτή των προστατευόμενων μαρτύρων της υπόθεσης Novartis στις ΗΠΑ. Όλα απολύτως νόμιμα και καλώς καμωμένα. Για τον ίδιο, αλλά όχι για κάποιους άλλους, οι οποίοι πρέπει να εξηγήσουν πώς στην ευχή οι υπηρεσίες ενός δικηγόρου κρίνονται άξιες 18 εκατομμυρίων για τις αμερικανικές αρχές, αλλά στην Ελλάδα οδήγησαν όχι απλώς σε φιάσκο, αλλά σε ποινικές καταδίκες κάτι απερίγραπτων τύπων που πήγαν να βάλουν φυλακή τη μισή αντιπολίτευση με κάτι κατηγορίες της συμφοράς. Και η καμπάνα «χτυπάει» για τους πολιτικούς και δικαστικούς εγκεφάλους της σκευωρίας Novartis, οι οποίοι αντί να διερευνήσουν ενδεχόμενες παρανομίες σε όλη την «αλυσίδα», σκέφτηκαν ότι θα ήταν πιο έξυπνο αν έστηναν μια ανύπαρκτη ιστορία, που παραπέμπει σε remake του θρυλικού «The kopanoi». Και όχι μόνο αυτό, αλλά ακόμη και σήμερα δεν έχουν το θάρρος να ζητήσουν έστω μια συγγνώμη από τα πρόσωπα και τα κόμματα που επιδίωξαν να σπιλώσουν με συνειδητά ψέματα. Θα μου πείτε, ποιος έχασε την αξιοπρέπειά του για να τη βρουν εκείνοι – και δίκιο θα έχετε. Αλλά κάθε φορά που έχουμε μια ευκαιρία, καλό είναι να θυμόμαστε από ποιους γλιτώσαμε – και με ποιους κινδυνεύουμε να ξαναμπλέξουμε, είτε τους ξαναφέρουμε στην εξουσία από την πόρτα, είτε από το παράθυρο.
Απανωτά ραντεβού Τσίπρα – Γεροβασίλη
Από σχετικά αξιόπιστη πηγή πληροφορούμαι ότι η βουλευτής Γεροβασίλη, διαδραματίζει στο παρασκήνιο κεντρικό ρόλο, προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της νεκρανάστασης του πολιτικού μύθου που ακούει στο ονοματεπώνυμο Αλέξης Τσίπρας. Σύμφωνα με την ίδια ακριβώς πηγή, ο πρώην πρωθυπουργός (παρόντος κοινού φίλου τους), έχει αλλεπάλληλες συναντήσεις με την Όλγα του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, οι δύο, Τσίπρας και Γεροβασίλη, φαίνεται ότι έχουν ήδη αποφασίσει πως θα κινηθούν, όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου, που οδηγεί εκτός των άλλων και στην παραίτηση από το αξίωμα του βουλευτή.
Το «μυαλό» της Καρυστιανού
Εκτός από την «Καθημερινή» την προηγούμενη εβδομάδα σας είχα γράψει για το «μυαλό» που κρύβεται πίσω από την Καρυστιανού, που δεν είναι άλλο από την Μαρία Γρατσία, δικηγόρο στο επάγγελμα και υποψήφια της «Νίκης» στις προηγούμενες εκλογές. Η συγκεκριμένη όπως με πληροφόρησε ένας καλός φίλος που ασχολείται με αυτά είναι λέει γνωστή ρωσόφιλη στη Θεσσαλονίκη. Επίσης ήταν και δικηγόρος των στασιαστών της Μονής Σινά και είχε επιτεθεί στο υπουργείο Παιδείας το καλοκαίρι όταν είχε καταθέσει το νομοσχέδιο για τη νομική κατοχύρωση της Μονής στην Ελλάδα. Αν δεν το καταλάβατε είναι κάτι μεταξύ «Νίκης» και Τσίπρα ή αν το θέλετε καλύτερα Καμμένος σε θηλυκή εκδοχή.
Ισορροπία σε δύο βάρκες
Μπορεί η «προεδρική φρουρά» του ΠΑΣΟΚ να διαβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει εσωστρέφεια, ωστόσο η αξιωματική αντιπολίτευση εξακολουθεί να εκπέμπει αντικρουόμενα μηνύματα, όχι μόνο μπερδεύοντας τους πολίτες, αλλά βραχυκυκλώνοντας τον ίδιο τον μηχανισμό της. Τελευταίο κρούσμα η χθεσινή παρουσία του Μανώλη Χριστοδουλάκη, ο οποίος αντίθετα στη «γραμμή» Ανδρουλάκη απάλλαξε την κυβέρνηση από οποιαδήποτε εμπλοκή σχετικά με τα αιτήματα του Πάνου Ρούτσι. Μάλιστα, σε σχετική ερώτηση που έγινε χθες στον κυβερνητικό εκπρόσωπο, ο τελευταίος «ξετύλιξε το δώρο», απαντώντας ότι πλέον είναι είδηση όταν ένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ λέει το αυτονόητο.
Στην περίπτωση του τραγικού πατέρα το ΠΑΣΟΚ επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος που κάνει σε κάθε σύγκρουση με την κυβέρνηση: προσπαθεί να πατήσει σε δύο βάρκες. Από τη μία επιδιώκει να «πλειοδοτήσει» στις καταγγελίες έναντι των υπολοίπων κομμάτων της αντιπολίτευσης και από την άλλη διεκδικεί έναν «θεσμικό» ρόλο. Μόνο που αυτά τα δύο τις περισσότερες φορές δεν συνδυάζονται. Ιδίως, μάλιστα, δεν συνδυάζονται όταν η παρουσία των στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης χαρακτηρίζεται από υπερβολές, εντάσεις και «ρητορική αμφιθεάτρου». Με τη στρατηγική αυτή, όμως, το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να προσεγγίσει τόσο ψηφοφόρους που στρέφονται προς κόμματα όπως η Πλεύση Ελευθερίας γιατί δεν είναι αρκετά αντισυστημικό, όσο και εν δυνάμει ψηφοφόρους της κυβέρνησης, γιατί δεν τους προσφέρει επαρκείς εγγυήσεις σταθερότητας και υπευθυνότητας. Τι θα γίνει στην κάλπη κανείς δεν ξέρει, ωστόσο η πορεία όσων πατάνε σε δύο βάρκες συνήθως δεν είναι καλή. Για να μην τα ρίχνουμε, όμως, όλα στα στελέχη, όταν ο πρόεδρος Ανδρουλάκης πολιτεύεται ως θυμωμένος, τι μήνυμα εκπέμπει στο κόμμα του;
Η τέταρτη μετατόπιση του ΠΑΣΟΚ
Αν, πάντως, έχω καταλάβει σωστά, η νέα γραμμή του ΠΑΣΟΚ στο θέμα της εκταφής και των τοξικολογικών εξετάσεων είναι ότι «αφού η κυβέρνηση έχει παρέμβει και στο παρελθόν στη Δικαιοσύνη, ας παρέμβει και τώρα». Μάλιστα, αυτά δεν τα λέει όποιος κι όποιος, αλλά ο ίδιος ο πρόεδρος Ανδρουλάκης. Για τους λάτρεις της στατιστικής, αυτή είναι η τέταρτη μετατόπιση θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης πάνω σε αυτό το θέμα. Για την ιστορία, αρχικά το ΠΑΣΟΚ είχε ζητήσει την ικανοποίηση των αιτημάτων του τραγικού πατέρα. Στη συνέχεια ο σύντροφος Τσουκαλάς είπε ότι είναι θέμα της Δικαιοσύνης, αλλά δύο μέρες μετά ανακάλυψε τη διακομματική συναίνεση στα αιτήματα του Πάνου Ρούτσι, θεωρώντας αυτή τη συνθήκη ικανή να υπαγορεύσει (διακριτικά πάντα) την απόφαση της Δικαιοσύνης. Τώρα μάλλον στην Χαριλάου Τρικούπη διαπιστώνουν ότι δεν υπάρχει διακομματική συναίνεση, καλώντας την κυβέρνηση να παρέμβει. Συγγνώμη, αλλά δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Και η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη από τη στιγμή που η κυβιστήσεις αυτές διατυπώνονται από τα πλέον αρμόδια χείλη, δηλαδή τον αρχηγό Νικόλα και τον εκπρόσωπο Τσουκαλά. Αν στις επόμενες δημοσκοπήσεις η αξιωματική αντιπολίτευση εξακολουθεί να βρίσκεται στο «δέκα και κάτι», όλο και κάποιον θα βρει για φταίχτη ή «προεδρική φρουρά». Απλώς αντί να αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους, ίσως στη Χαριλάου Τρικούπη να ήταν καλύτερο αν επένδυαν στην αγορά ορισμένων καθρεφτών.
Διαφημιστική εταιρεία ελέγχεται από την Αρχή για το Ξέπλυμα
Μετά από (σχεδόν) επώνυμη καταγγελία, κάτι μου λέει, ότι πασίγνωστη διαφημιστική εταιρεία έχει μπλέξει εσχάτως στα δίκτυα των αρχών. Εκτός από τους εισαγγελείς, ρόλο έχει αναλάβει και η Αρχή για το Ξέπλυμα.
37.200 ευρώ από τον Δούκα σε κομματικούς φίλους από τη Χαλκιδική
Συνέδριο διοργανώνει ο Δήμαρχος της Αθήνας για του Αναπτυξιακούς Οργανισμούς των Δήμων. Και κάπως έτσι σκέφτηκε με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια. Και μαζεύω τους αυτοδιοικητικούς μήπως και τους πείσω ότι ασχολούμαι σοβαρά με το σπορ και βρίσκω ευκαιρία να κάνω ένα δώρο σε ημέτερους. Επειδή που λέτε είναι πολύ… δύσκολη και απαιτητική η διοργάνωση, δεν το ανέθεσε στην ΕΑΤΑ την εταιρεία του Δήμου που μια χαρά εμπειρία έχει από αυτά, αλλά έβαλε την άλλη εταιρεία του Δήμου, τη ΔΑΕΜ, που έχει και έναν σημαντικό βαθμό ευελιξίας εδώ που τα λέμε τώρα τελευταία στις αναθέσεις, να προσλάβει εταιρεία διοργάνωσης συνεδρίων, η οποία κατά τύχη ανήκει στη σύζυγο του φίλου του και βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στη Χαλκιδική, Απόστολου Πάνα. Έχουμε και λέμε λοιπόν 37.200 ευρώ απευθείας ανάθεση στην εταιρεία ALPHA GROUP ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΙΚΕ, με έδρα τη Θεσσαλονίκη που ανήκει στην κυρία Αΐντα Νίκα, σύζυγο του κ. Πάνα. Πρόσφατα το μισό ΠΑΣΟΚ (συμπεριλαμβανομένου του Δημάρχου Δούκα) βρέθηκε στη Νέα Καλλικράτεια, για τη βάφτιση της κόρης του κ. Πάνα.
Το MAGA του Εξάρχου
Όπως σας έγραφα στη χθεσινή έκδοση της στήλης ολοκληρώθηκε επισήμως (αφού έπεσαν οι υπογραφές) η εξαγορά της ΑΚΤΩΡ Παραχωρήσεις από την AKTOR και το σχέδιο του συναγωνιστή Εξάρχου πήρε πλέον σάρκα και οστά. Αν δεν το πήρατε χαμπάρι επί της ουσίας από χθες ξαναγεννήθηκε η παλιά ΑΚΤΩΡ μετά από χρόνια εσωτερικών ταραχών οικονομικής δυσπραγίας και γενικής απαξίωσης. Ο κατασκευαστικός όμιλος που ήταν κάποτε συνώνυμο ισχύος και κατασκευαστικής δύναμης απέκτησε και πάλι την αίγλη και κυρίως την ισχύ του παρελθόντος. Πήρε δύο χρόνια και σχεδόν μισό δισ.εκατομμύριο ευρώ, (τόσα έχει πληρώσει στην Ελλάκτωρ η παλιά Ιντρακάτ για να αγοράσει την Άκτωρ και την ΑΚΤΩΡ παραχωρήσεις από τον Νοέμβριο του ’23 μέχρι χθες) για να γίνει πράξη το σύνθημα Εξάρχου Make Aktor Great Again. Η νέα AKTOR που το 2022 (τότε με το όνομα Ιντρακάτ ) είχε τζίρο 200 εκατ. ευρώ, κεφαλαιοποίηση 250 εκατ. ευρώ και χρόνια αδυναμία παραγωγής κερδών είναι σήμερα ένας όμιλος που χωρίς την ένταξη των παραχωρήσεων και των ΑΠΕ (τα νούμερα αυτά θα αρχίσουν να φαίνονται με τα αποτελέσματα 12μηνου του ’25) έχει τζίρο 1,2 δισ. ανεκτέλεστο 4,3 δισ. κεφαλαιοποίηση 1,7 δισ. και Ebitda που αναμένεται να φτάσει στο τέλος της χρήσης του ’25 τα 180 με 200 εκατ. ευρώ. Και αυτά παρά το γεγονός ότι τα τελευταία δύο χρόνια έχει εκταμιεύσει προς την Ελλάκτωρ το συνολικό ποσό (χθες εξοφλήθηκε πλήρως) των 450 εκατ. ευρώ. Όπως σας έγραψα και παραπάνω η εξαγορά που ολοκληρώθηκε χθες απλά συνιστά ιστορικά το μεγαλύτερο turn around story στο χώρο των υποδομών. Και αυτό μας αρέσει δεν μας αρέσει έχει την υπογραφή του συναγωνιστή Εξάρχου, που δεν σας κρύβω ότι αν είχα κόρη, που δεν έχω, θα τον ήθελα για γαμπρό.
Και η αποθέωση Κόκκαλη
Και μιας και το έφερε η κουβέντα για τον Εξάρχου δεν σας κρύβω ότι διαβάζοντας πριν από τρεις μέρες την ανακοίνωση Κόκκαλη, ο οποίος αποεπένδυσε από την AKTOR με κέρδη μεγαλύτερα από το τίμημα που είχε πουλήσει το μερίδιο του στην τότε Ιντρακάτ, κατάλαβα ότι το αφεντικό της AKTOR «γεννά» λεφτά και για όσους έχουν επενδύσει στο σχέδιό του. Και σας το γράφω εγώ, που έχασα την ευκαιρία να αποτελέσω έναν από τους ευτυχείς μετόχους της AKTOR. Βλέπετε, εμπιστεύθηκα κάτι φίλους μου του Ψυχικού και όχι τη θεία μου από τα Χανιά που με είχε τρελάνει με το «πάρε και ξανά πάρε AKTOR», λες και ήταν ο εκπρόσωπος του Τζουζέπε στην Κρήτη. Την πάτησα όμως γιατί γνωρίζοντας τον έρωτα που έτρεφε στον Εξάρχου από τη στιγμή που αγόρασε την Παγκρήτια, πίστευα ότι τα όσα μου έλεγε είχαν να κάνουν περισσότερο με τα συναισθήματα, παρά με την πραγματικότητα. Κάπως έτσι την πάτησα και τώρα κλαίω με μαύρο δάκρυ, όπως έκλαιγε η 85χρονη Χανιώτισσα, τη μέρα που έφυγε ο μπάρμπας μου από τη ζωή. Απλά αυτή τον έχωσε και έφυγε, ενώ εγώ κλαίω που δεν κατάφερα να εξαπλασιάσω τις οικονομίες μου.
Ο σύγχρονος Μινωτής και το Όσκαρ θράσους
Αν κάποιος πρέπει με μια φράση να περιγράψει σε έναν εξωγήινο τι πρεσβεύει ο αντισυστημισμός στην Ελλάδα, αρκεί να του δείξει τη χθεσινή δήλωση του Βασίλη Μπισμπίκη έξω από την Ευελπίδων, μετά την αναβολή της δίκης του για τις ζημιές που προκάλεσε σε 10 (ολογράφως: δέκα) οχήματα, εγκαταλείποντας το σημείο της σύγκρουσης. «Ελπίζω τον ίδιο ζήλο που δείχνετε σήμερα να δείξετε για την τέχνη και τον πολιτισμό» είπε ο σύγχρονος Μινωτής. Δεν μιλάμε για απλή αφασία, αλλά για Όσκαρ θράσους. Και επειδή σε αυτή τη χώρα γνωριζόμαστε όλοι τόσο καλά, που έχουμε παραγνωριστεί, ας πει κάποιος στον γίγαντα της υποκριτικής ότι από καθαρό θέμα τύχης δεν είχαμε τουλάχιστον τραυματίες από το συμβάν που προκάλεσε. Το τι και το πώς θα το βρει σε λίγες ημέρες η Δικαιοσύνη, αλλά λίγη ταπεινότητα δεν βλάπτει. Ακόμα και από αυτούς που νομίζουν ότι με τρεις αντισυστημικές ατάκες έχουν κατακτήσει το δικαίωμα να κάνουν ό,τι γουστάρουν και να μη δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Και δυστυχώς ο (κάθε) Μπισμπίκης είναι απλώς το σύμπτωμα ενός χώρου, που πορεύεται με το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε» στα χείλη.
Έμαθα πως κάποια πρώην φιλαράκια μου στο Μαξίμου-που τώρα διαβάζουν το Big Mouth από τα χαράματα και βγάζουν φλύκταινες- γελούσαν με τα όσα έγραψα για δομικό ανασχηματισμό και τη συγκρότηση κυβερνητικής επιτροπής της προκοπής. Εγώ δεν τους παρεξηγώ γιατί η ακινησία και το τέλμα στο κυβερνητικό στρατόπεδο μάλλον τους βολεύει για να μη τρίξει η καρέκλα τους. Έχω όμως να τους πω κάτι ακόμα σήμερα και ας το κρατήσουν στο μυαλό τους. Ο πρόεδρος Μητσοτάκης μπορεί να μην κάνει δομικές αλλαγές, αλλά είναι αποφασισμένος, σε κάθε περίπτωση, να προχωρήσει σε ριζικό ανασχηματισμό στο τέλος του χρόνου ή το αργότερο μέσα στον Ιανουάριο. Με κάποιους έκανε ήδη αναγνωριστικές κουβέντες και κάποιοι ψίθυροι έφτασαν στα αυτιά μου. Γιατί συμβαίνει κάτι μαγικό. Από την ώρα που το φρούριο του Μαξίμου έγινε απόρθητο για μένα, αφού και ο Πίνατ έπαψε να μου γαυγίζει συνθηματικά, τώρα έρχονται πληροφορίες από παντού. Λες και κάποιοι να με κυνηγούν για να γίνω σοφότερος. Γι’ αυτό σας λέω, κρατήστε αυτό για τον ανασχηματισμό.
Η επιστροφή του καθηγητή στο Μαξίμου
Και επειδή φαντάζει υπερβολικό να ξεκινήσει να συζητά ο αρχηγός Κυριάκος από τον Σεπτέμβριο για κάτι που θα κάνει τον Δεκέμβριο, αντιλαμβάνομαι, ότι σας προκαλεί μια κάποια έκπληξη η σχετική πληροφορία περί διερευνητικών επαφών. Ωστόσο επειδή ανάμεσα στις σκέψεις που γίνονται είναι και η επιστροφή του υπουργού Γεραπετρίτη στο Μαξίμου, επιβάλλεται μια πολύμηνη προετοιμασία. Βλέπετε, ο πρόεδρος Μητσοτάκης, αν και με καθυστέρηση έχει καταλάβει ότι ο μόνος που μπορεί να «τρέξει» το όχημα του επιτελικού κράτους είναι ο Γεραπετρίτης. Το απέδειξε άλλωστε κατά την πρώτη θητεία του. Στην περίπτωση που μετακινηθεί ο τελευταίος στην κεντρική κυβέρνηση, κάτι μου λέει αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς ότι ο διάδοχός του στο ΥΠΕΞ, θα φέρει το όνομα Σταύρος.
Το σαράκι της αναποτελεσματικότητας για την κυβέρνηση
Διαβάζοντας τη χθεσινή δημοσκόπηση της ALCO, άρχισα να ευλογώ τα γένια μου για όσα έγραψα χτες στη στήλη για την κυβέρνηση, την κυβερνητική επιτροπή και το δομικό ανασχηματισμό. Γιατί αν δει κάποιος, όχι τα ποσοστά στην πρόθεση ψήφου αλλά τα ποιοτικά στοιχεία η κυβέρνηση παίρνει πλέον κάτω από τη βάση ακόμα και σε τομείς που νόμισε ότι είχε το πάνω χέρι. Παράδειγμα; Το 71% των ερωτηθέντων θεωρεί αναποτελεσματική την πολιτική της κυβέρνησης στο μεταναστευτικό. Πάμε όμως και στο ζουμί. Το 69% θεωρεί ως βασικό πρόβλημα της κυβέρνησης την αναποτελεσματικότητα και μόλις το 23% την θεωρεί αποτελεσματική. Να τολμήσω να πω ότι μου φαίνεται πως οι εξαγγελίες για τα φορολογικά εξάντλησαν την απήχησή τους και έχουμε συνεπώς μια μονάδα πτώση της ΝΔ στην πρόθεση ψήφου; Χτυπάνε τα καμπανάκια, αλλά ακούει κανείς στο Μαξίμου;
Χάνουμε και το κέντρο, παλικάρια!
Αντί πάντως να βάζουν πλερέζες οι yesmenηδες του Μαξίμου, που εθελοτυφλούν και πανικοβάλλονται από τα νούμερα της δημοσκόπησης, ας στρωθούν στη δουλειά χθες κιόλας. Και το λέω αυτό γιατί αν υπάρχει μια πρόκληση για την κυβέρνηση είναι η ταυτότητα που δίνει η ALCO στους αναποφάσιστους – που πιάνουν πλέον ταβάνι με 20%. Έχουμε και λέμε, το 28% δηλώνουν κεντροδεξιοί, το 21% κεντρώοι και το 6% δεξιοί. Σύνολο, 55%. Οπότε έχουμε θέμα και στο κέντρο. Γιατί καλές οι μεταγραφές του συναγωνιστή Ανδρέα Λοβέρδου, αλλά το πώς ο Κυριάκος θα κερδίσει τους αναποφάσιστους με το μέρος του, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Πάντως, είναι απορίας άξιο πώς όλοι αυτοί παραμένουν σε αναμονή και δεν κάνουν τη στροφή προς το ΠΑΣΟΚ, ας πούμε. Κοντολογίς, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα για τον πρωθυπουργό να ξαναβρεί τρόπο επικοινωνίας με τους αναποφάσιστους.
Τα κλειστά αυτιά των πολιτών
Προφανώς και δεν αξιώνω να φτάσω στο μισό του μυαλού που διαθέτουν όσοι συμβουλεύουν τον πρόεδρο Μητσοτάκη. Ωστόσο αυτό δεν με αποτρέπει να μεταφέρω μια εικόνα από αυτές που αποκόμισα το Σαββατοκύριακο, κάνοντας κάτι βόλτες στο χωριό μου. Έχοντας άπειρες συζητήσεις με κάτι φίλους μου, αποκόμισα τη βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει άνθρωπος ζωγραφιστός που να ασχολείται με το mystreet, ούτε φυσικά με τους ηλεκτρονικούς πίνακες στα σχολεία, ούτε με τα υπόλοιπα που κουβεντιάζουν νυχθημερόν στο Μαξίμου, για να περνούν την ώρα τους δίπλα στον αρχηγό Κυριάκο. Ο κόσμος έχει πρόβλημα με την ακρίβεια και για τα υπόλοιπα δεν του καίγεται καρφί. Όσο λοιπόν η κυβέρνηση, αποδεικνύεται ανίκανη να αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο θέμα, όπως και τα υπόλοιπα που σχετίζονται με την καθημερινότητα του κόσμου, τόσο θα κλείνει τα αυτιά στον πρόεδρο Μητσοτάκη. Γιατί πλέον το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο πρωθυπουργός δεν είναι ότι έγινε χειρότερος σε σχέση με τον παλιότερο, ίδιος και απαράλλακτος είναι. Αυτό που άλλαξε και δη άρδην είναι η απροθυμία του κόσμου να ακούσει αυτά που του λέει εσχάτως ο Μητσοτάκης.
Κοστίζει η αλαζονεία
Κουβεντιάζοντας προχθές με έναν εκ των κορυφαίων του επιχειρηματικού κόσμου (μιλάω και με τέτοιους), που τυγχάνει και φίλος του προέδρου Μητσοτάκη, επιβεβαίωσα κάτι που κυκλοφορούσε στο μυαλό μου ως αίσθηση. Το γεγονός ότι ένας από τους λόγους που άρχισαν να παίρνουν αποστάσεις οι ισχυροί του χρήματος, έχει να κάνει με την αλαζονεία που κυριαρχεί στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια. Κάποιοι μάλιστα λένε ότι αυτή η αλαζονεία, έχει προσβάλει και τον ίδιο τον αρχηγό Κυριάκο, κάτι που φυσικά δεν μπορώ να πιστέψω, έχοντας προσωπική άποψη για την ταπεινότητα που διακρίνει τον άνδρα. Πάντως ο ίδιος ο πρόεδρος κατά καιρούς έχει ζητήσει από τους συνεργάτες του, να συμπεριφέρονται με μεγαλύτερη αμεσότητα, χωρίς να γίνεται πιο συγκεκριμένος.
Οι πεσμένες μετοχές του Χατζηδάκη
Συνεχίζω στο ίδιο πάνω κάτω πεδίο και γράφω. Ευρισκόμενος από το καλοκαίρι σε εμπάργκο (αυτό που μου επέβαλε ο πρόεδρος Μητσοτάκης) προσπαθώ από μια σχετικά μεγάλη απόσταση να καταλάβω όσα διαδραματίζονται στο εσωτερικό της κυβέρνησης. Από αυτή την απόσταση λοιπόν έχω αρχίσει να διακρίνω μια δυσκολία στη συνεννόηση ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τον αντιπρόεδρο Χατζηδάκη. Έχοντας περάσει κάμποσος χρόνος από την ημέρα που ο αρχηγός Κυριάκος αποφάσισε να «προσλάβει» ως νούμερο δύο στην κυβέρνηση τον υπουργό Κωστή, δεν είναι λίγοι (πλέον) εκείνοι που παραδέχονται ότι ο τελευταίος αποδεικνύεται κατώτερος των αρχικών προσδοκιών. Ακόμη και οι βουλευτές που στην αρχή είχαν επενδύσει στην παρουσία Χατζηδάκη στο Μαξίμου, πλέον δηλώνουν απογοητευμένοι από την αδυναμία του να προωθήσει τα στοιχειώδη. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά κάτι μου λέει ότι και ο πρόεδρος Μητσοτάκης, έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει με σχετική καχυποψία τη γενικότερη δράση του αντιπροέδρου του.
Άφαντος ο γραμματέας Σκρέκας
Ένας άλλος από αυτούς που έχουν αποδειχθεί κατώτεροι των περιστάσεων, είναι ο γραμματέας Σκρέκας (των Τρικάλων), ο οποίος ομολογώ ότι δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς κάνει το τελευταίο διάστημα. Το πιθανότερο είναι να μην κάνει απολύτως τίποτα, άλλωστε τι μπορεί να γίνει στη ΝΔ στην μετά Παύλου Μαρινάκη (όπως λέμε μετά Χριστό) εποχή, όταν ο τελευταίος στη συνείδηση του κόσμου ήταν και παραμένει ο καλύτερος γραμματέας από συστάσεως του κόμματος.
Ο Σαμαράς περιμένει την αποπομπή Γεραπετρίτη
Συνομιλώντας με κάτι φίλους μου από αυτούς που έχω κοινούς με τον πρόεδρο Σαμαρά, άρχισα να καταλαβαίνω πάνω κάτω τι σκέφτεται να κάνει ο πρώην πρωθυπουργός. Θα περιμένει τον Μητσοτάκη να τον δικαιώσει και αναλόγως θα πράξει. Όπως λέει η αρχή έγινε με την πρωθυπουργική παραδοχή ότι ο νόμος για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών μάλλον ήταν ολίγον λάθος. Οι κοινοί φίλοι με τον αρχηγό Αντώνη μου έχουν επισημάνει και δυο τρεις ακόμη κυβερνητικές κωλοτούμπες. Αν κατάλαβα καλά εκείνο που περιμένει ο Μεσσήνιος πολιτικός ως κερασάκι στην (πολιτική) τούρτα είναι η αποπομπή του υπουργού Γεραπετρίτη από το ΥΠΕΞ. Όταν θα έχουν συμβεί όλα αυτά δεν αποκλείεται να σκεφτεί να ανταποκριθεί μέχρι και στο προσκλητήριο που του κάνει το Μαξίμου. Μέχρι τότε ωστόσο όλα τα ανοίγματα ακόμη και εκείνα του Μαρινάκη (του Παύλου) τα εκλαμβάνει ως παγίδες. Συγκεκριμένα πιστεύει ότι οι δημόσιες προσκλήσεις έχουν ως στόχο να τον εκθέσουν στα μάτια της νεοδημοκρατικής κοινής γνώμης, όχι ότι δεν είναι διαχρονικά εκτεθειμένος. Αλλά όπως όλοι οι πολιτικοί, επενδύει στην ασθενή μνήμη των πολιτών. Άλλωστε την έχει δοκιμάσει στο έπακρον, όταν διεκδίκησε την αρχηγία της ΝΔ.
Ευρωπαϊκή εισαγγελέας ελέγχει (;) την Λατινοπούλου
Διάβασα μια είδηση στο ethnos.gr του προέδρου Ιβάν και δεν σας κρύβω ότι εντυπωσιάστηκα, αφού ποτέ δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ανάμεσα στα άλλα η Ευρωπαία Εισαγγελέας θα μπορούσε να ελέγξει και πολιτικό κόμμα. Σύμφωνα με το επίμαχο δημοσίευμα, εσχάτως έχει ξεκινήσει έρευνα για τη «Φωνή Λογικής» της Αφροδίτης Λατινοπούλου. Επειδή δεν μπόρεσα να τσεκάρω την σχετική πληροφορία, κρίνω σκόπιμο να σας παραπέμψω στο δημοσίευμα που φιλοξενήθηκε στο site του προέδρου Ιβάν.
Η πρωτιά Σαράκη και οι ενορχηστρωτές του φιάσκου
Αναμφίβολα η είδηση που προέκυψε από τη δημοσιοποίηση των «πόθεν έσχες» των πολιτικών ήταν η πρωτιά του Παύλου Σαράκη στη λίστα των πλουσιότερων της Βουλής. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι ο γνωστός δικηγόρος και ανεξάρτητος βουλευτής αναρριχήθηκε στην πρώτη θέση ουσιαστικά με την αμοιβή που έλαβε για μία μόνο υπόθεση: αυτή των προστατευόμενων μαρτύρων της υπόθεσης Novartis στις ΗΠΑ. Όλα απολύτως νόμιμα και καλώς καμωμένα. Για τον ίδιο, αλλά όχι για κάποιους άλλους, οι οποίοι πρέπει να εξηγήσουν πώς στην ευχή οι υπηρεσίες ενός δικηγόρου κρίνονται άξιες 18 εκατομμυρίων για τις αμερικανικές αρχές, αλλά στην Ελλάδα οδήγησαν όχι απλώς σε φιάσκο, αλλά σε ποινικές καταδίκες κάτι απερίγραπτων τύπων που πήγαν να βάλουν φυλακή τη μισή αντιπολίτευση με κάτι κατηγορίες της συμφοράς. Και η καμπάνα «χτυπάει» για τους πολιτικούς και δικαστικούς εγκεφάλους της σκευωρίας Novartis, οι οποίοι αντί να διερευνήσουν ενδεχόμενες παρανομίες σε όλη την «αλυσίδα», σκέφτηκαν ότι θα ήταν πιο έξυπνο αν έστηναν μια ανύπαρκτη ιστορία, που παραπέμπει σε remake του θρυλικού «The kopanoi». Και όχι μόνο αυτό, αλλά ακόμη και σήμερα δεν έχουν το θάρρος να ζητήσουν έστω μια συγγνώμη από τα πρόσωπα και τα κόμματα που επιδίωξαν να σπιλώσουν με συνειδητά ψέματα. Θα μου πείτε, ποιος έχασε την αξιοπρέπειά του για να τη βρουν εκείνοι – και δίκιο θα έχετε. Αλλά κάθε φορά που έχουμε μια ευκαιρία, καλό είναι να θυμόμαστε από ποιους γλιτώσαμε – και με ποιους κινδυνεύουμε να ξαναμπλέξουμε, είτε τους ξαναφέρουμε στην εξουσία από την πόρτα, είτε από το παράθυρο.
Απανωτά ραντεβού Τσίπρα – Γεροβασίλη
Από σχετικά αξιόπιστη πηγή πληροφορούμαι ότι η βουλευτής Γεροβασίλη, διαδραματίζει στο παρασκήνιο κεντρικό ρόλο, προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της νεκρανάστασης του πολιτικού μύθου που ακούει στο ονοματεπώνυμο Αλέξης Τσίπρας. Σύμφωνα με την ίδια ακριβώς πηγή, ο πρώην πρωθυπουργός (παρόντος κοινού φίλου τους), έχει αλλεπάλληλες συναντήσεις με την Όλγα του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, οι δύο, Τσίπρας και Γεροβασίλη, φαίνεται ότι έχουν ήδη αποφασίσει πως θα κινηθούν, όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου, που οδηγεί εκτός των άλλων και στην παραίτηση από το αξίωμα του βουλευτή.
Το «μυαλό» της Καρυστιανού
Εκτός από την «Καθημερινή» την προηγούμενη εβδομάδα σας είχα γράψει για το «μυαλό» που κρύβεται πίσω από την Καρυστιανού, που δεν είναι άλλο από την Μαρία Γρατσία, δικηγόρο στο επάγγελμα και υποψήφια της «Νίκης» στις προηγούμενες εκλογές. Η συγκεκριμένη όπως με πληροφόρησε ένας καλός φίλος που ασχολείται με αυτά είναι λέει γνωστή ρωσόφιλη στη Θεσσαλονίκη. Επίσης ήταν και δικηγόρος των στασιαστών της Μονής Σινά και είχε επιτεθεί στο υπουργείο Παιδείας το καλοκαίρι όταν είχε καταθέσει το νομοσχέδιο για τη νομική κατοχύρωση της Μονής στην Ελλάδα. Αν δεν το καταλάβατε είναι κάτι μεταξύ «Νίκης» και Τσίπρα ή αν το θέλετε καλύτερα Καμμένος σε θηλυκή εκδοχή.
Ισορροπία σε δύο βάρκες
Μπορεί η «προεδρική φρουρά» του ΠΑΣΟΚ να διαβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει εσωστρέφεια, ωστόσο η αξιωματική αντιπολίτευση εξακολουθεί να εκπέμπει αντικρουόμενα μηνύματα, όχι μόνο μπερδεύοντας τους πολίτες, αλλά βραχυκυκλώνοντας τον ίδιο τον μηχανισμό της. Τελευταίο κρούσμα η χθεσινή παρουσία του Μανώλη Χριστοδουλάκη, ο οποίος αντίθετα στη «γραμμή» Ανδρουλάκη απάλλαξε την κυβέρνηση από οποιαδήποτε εμπλοκή σχετικά με τα αιτήματα του Πάνου Ρούτσι. Μάλιστα, σε σχετική ερώτηση που έγινε χθες στον κυβερνητικό εκπρόσωπο, ο τελευταίος «ξετύλιξε το δώρο», απαντώντας ότι πλέον είναι είδηση όταν ένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ λέει το αυτονόητο.
Στην περίπτωση του τραγικού πατέρα το ΠΑΣΟΚ επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος που κάνει σε κάθε σύγκρουση με την κυβέρνηση: προσπαθεί να πατήσει σε δύο βάρκες. Από τη μία επιδιώκει να «πλειοδοτήσει» στις καταγγελίες έναντι των υπολοίπων κομμάτων της αντιπολίτευσης και από την άλλη διεκδικεί έναν «θεσμικό» ρόλο. Μόνο που αυτά τα δύο τις περισσότερες φορές δεν συνδυάζονται. Ιδίως, μάλιστα, δεν συνδυάζονται όταν η παρουσία των στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης χαρακτηρίζεται από υπερβολές, εντάσεις και «ρητορική αμφιθεάτρου». Με τη στρατηγική αυτή, όμως, το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να προσεγγίσει τόσο ψηφοφόρους που στρέφονται προς κόμματα όπως η Πλεύση Ελευθερίας γιατί δεν είναι αρκετά αντισυστημικό, όσο και εν δυνάμει ψηφοφόρους της κυβέρνησης, γιατί δεν τους προσφέρει επαρκείς εγγυήσεις σταθερότητας και υπευθυνότητας. Τι θα γίνει στην κάλπη κανείς δεν ξέρει, ωστόσο η πορεία όσων πατάνε σε δύο βάρκες συνήθως δεν είναι καλή. Για να μην τα ρίχνουμε, όμως, όλα στα στελέχη, όταν ο πρόεδρος Ανδρουλάκης πολιτεύεται ως θυμωμένος, τι μήνυμα εκπέμπει στο κόμμα του;
Η τέταρτη μετατόπιση του ΠΑΣΟΚ
Αν, πάντως, έχω καταλάβει σωστά, η νέα γραμμή του ΠΑΣΟΚ στο θέμα της εκταφής και των τοξικολογικών εξετάσεων είναι ότι «αφού η κυβέρνηση έχει παρέμβει και στο παρελθόν στη Δικαιοσύνη, ας παρέμβει και τώρα». Μάλιστα, αυτά δεν τα λέει όποιος κι όποιος, αλλά ο ίδιος ο πρόεδρος Ανδρουλάκης. Για τους λάτρεις της στατιστικής, αυτή είναι η τέταρτη μετατόπιση θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης πάνω σε αυτό το θέμα. Για την ιστορία, αρχικά το ΠΑΣΟΚ είχε ζητήσει την ικανοποίηση των αιτημάτων του τραγικού πατέρα. Στη συνέχεια ο σύντροφος Τσουκαλάς είπε ότι είναι θέμα της Δικαιοσύνης, αλλά δύο μέρες μετά ανακάλυψε τη διακομματική συναίνεση στα αιτήματα του Πάνου Ρούτσι, θεωρώντας αυτή τη συνθήκη ικανή να υπαγορεύσει (διακριτικά πάντα) την απόφαση της Δικαιοσύνης. Τώρα μάλλον στην Χαριλάου Τρικούπη διαπιστώνουν ότι δεν υπάρχει διακομματική συναίνεση, καλώντας την κυβέρνηση να παρέμβει. Συγγνώμη, αλλά δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Και η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη από τη στιγμή που η κυβιστήσεις αυτές διατυπώνονται από τα πλέον αρμόδια χείλη, δηλαδή τον αρχηγό Νικόλα και τον εκπρόσωπο Τσουκαλά. Αν στις επόμενες δημοσκοπήσεις η αξιωματική αντιπολίτευση εξακολουθεί να βρίσκεται στο «δέκα και κάτι», όλο και κάποιον θα βρει για φταίχτη ή «προεδρική φρουρά». Απλώς αντί να αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους, ίσως στη Χαριλάου Τρικούπη να ήταν καλύτερο αν επένδυαν στην αγορά ορισμένων καθρεφτών.
Διαφημιστική εταιρεία ελέγχεται από την Αρχή για το Ξέπλυμα
Μετά από (σχεδόν) επώνυμη καταγγελία, κάτι μου λέει, ότι πασίγνωστη διαφημιστική εταιρεία έχει μπλέξει εσχάτως στα δίκτυα των αρχών. Εκτός από τους εισαγγελείς, ρόλο έχει αναλάβει και η Αρχή για το Ξέπλυμα.
37.200 ευρώ από τον Δούκα σε κομματικούς φίλους από τη Χαλκιδική
Συνέδριο διοργανώνει ο Δήμαρχος της Αθήνας για του Αναπτυξιακούς Οργανισμούς των Δήμων. Και κάπως έτσι σκέφτηκε με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια. Και μαζεύω τους αυτοδιοικητικούς μήπως και τους πείσω ότι ασχολούμαι σοβαρά με το σπορ και βρίσκω ευκαιρία να κάνω ένα δώρο σε ημέτερους. Επειδή που λέτε είναι πολύ… δύσκολη και απαιτητική η διοργάνωση, δεν το ανέθεσε στην ΕΑΤΑ την εταιρεία του Δήμου που μια χαρά εμπειρία έχει από αυτά, αλλά έβαλε την άλλη εταιρεία του Δήμου, τη ΔΑΕΜ, που έχει και έναν σημαντικό βαθμό ευελιξίας εδώ που τα λέμε τώρα τελευταία στις αναθέσεις, να προσλάβει εταιρεία διοργάνωσης συνεδρίων, η οποία κατά τύχη ανήκει στη σύζυγο του φίλου του και βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στη Χαλκιδική, Απόστολου Πάνα. Έχουμε και λέμε λοιπόν 37.200 ευρώ απευθείας ανάθεση στην εταιρεία ALPHA GROUP ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΙΚΕ, με έδρα τη Θεσσαλονίκη που ανήκει στην κυρία Αΐντα Νίκα, σύζυγο του κ. Πάνα. Πρόσφατα το μισό ΠΑΣΟΚ (συμπεριλαμβανομένου του Δημάρχου Δούκα) βρέθηκε στη Νέα Καλλικράτεια, για τη βάφτιση της κόρης του κ. Πάνα.
Το MAGA του Εξάρχου
Όπως σας έγραφα στη χθεσινή έκδοση της στήλης ολοκληρώθηκε επισήμως (αφού έπεσαν οι υπογραφές) η εξαγορά της ΑΚΤΩΡ Παραχωρήσεις από την AKTOR και το σχέδιο του συναγωνιστή Εξάρχου πήρε πλέον σάρκα και οστά. Αν δεν το πήρατε χαμπάρι επί της ουσίας από χθες ξαναγεννήθηκε η παλιά ΑΚΤΩΡ μετά από χρόνια εσωτερικών ταραχών οικονομικής δυσπραγίας και γενικής απαξίωσης. Ο κατασκευαστικός όμιλος που ήταν κάποτε συνώνυμο ισχύος και κατασκευαστικής δύναμης απέκτησε και πάλι την αίγλη και κυρίως την ισχύ του παρελθόντος. Πήρε δύο χρόνια και σχεδόν μισό δισ.εκατομμύριο ευρώ, (τόσα έχει πληρώσει στην Ελλάκτωρ η παλιά Ιντρακάτ για να αγοράσει την Άκτωρ και την ΑΚΤΩΡ παραχωρήσεις από τον Νοέμβριο του ’23 μέχρι χθες) για να γίνει πράξη το σύνθημα Εξάρχου Make Aktor Great Again. Η νέα AKTOR που το 2022 (τότε με το όνομα Ιντρακάτ ) είχε τζίρο 200 εκατ. ευρώ, κεφαλαιοποίηση 250 εκατ. ευρώ και χρόνια αδυναμία παραγωγής κερδών είναι σήμερα ένας όμιλος που χωρίς την ένταξη των παραχωρήσεων και των ΑΠΕ (τα νούμερα αυτά θα αρχίσουν να φαίνονται με τα αποτελέσματα 12μηνου του ’25) έχει τζίρο 1,2 δισ. ανεκτέλεστο 4,3 δισ. κεφαλαιοποίηση 1,7 δισ. και Ebitda που αναμένεται να φτάσει στο τέλος της χρήσης του ’25 τα 180 με 200 εκατ. ευρώ. Και αυτά παρά το γεγονός ότι τα τελευταία δύο χρόνια έχει εκταμιεύσει προς την Ελλάκτωρ το συνολικό ποσό (χθες εξοφλήθηκε πλήρως) των 450 εκατ. ευρώ. Όπως σας έγραψα και παραπάνω η εξαγορά που ολοκληρώθηκε χθες απλά συνιστά ιστορικά το μεγαλύτερο turn around story στο χώρο των υποδομών. Και αυτό μας αρέσει δεν μας αρέσει έχει την υπογραφή του συναγωνιστή Εξάρχου, που δεν σας κρύβω ότι αν είχα κόρη, που δεν έχω, θα τον ήθελα για γαμπρό.
Και η αποθέωση Κόκκαλη
Και μιας και το έφερε η κουβέντα για τον Εξάρχου δεν σας κρύβω ότι διαβάζοντας πριν από τρεις μέρες την ανακοίνωση Κόκκαλη, ο οποίος αποεπένδυσε από την AKTOR με κέρδη μεγαλύτερα από το τίμημα που είχε πουλήσει το μερίδιο του στην τότε Ιντρακάτ, κατάλαβα ότι το αφεντικό της AKTOR «γεννά» λεφτά και για όσους έχουν επενδύσει στο σχέδιό του. Και σας το γράφω εγώ, που έχασα την ευκαιρία να αποτελέσω έναν από τους ευτυχείς μετόχους της AKTOR. Βλέπετε, εμπιστεύθηκα κάτι φίλους μου του Ψυχικού και όχι τη θεία μου από τα Χανιά που με είχε τρελάνει με το «πάρε και ξανά πάρε AKTOR», λες και ήταν ο εκπρόσωπος του Τζουζέπε στην Κρήτη. Την πάτησα όμως γιατί γνωρίζοντας τον έρωτα που έτρεφε στον Εξάρχου από τη στιγμή που αγόρασε την Παγκρήτια, πίστευα ότι τα όσα μου έλεγε είχαν να κάνουν περισσότερο με τα συναισθήματα, παρά με την πραγματικότητα. Κάπως έτσι την πάτησα και τώρα κλαίω με μαύρο δάκρυ, όπως έκλαιγε η 85χρονη Χανιώτισσα, τη μέρα που έφυγε ο μπάρμπας μου από τη ζωή. Απλά αυτή τον έχωσε και έφυγε, ενώ εγώ κλαίω που δεν κατάφερα να εξαπλασιάσω τις οικονομίες μου.
Ο σύγχρονος Μινωτής και το Όσκαρ θράσους
Αν κάποιος πρέπει με μια φράση να περιγράψει σε έναν εξωγήινο τι πρεσβεύει ο αντισυστημισμός στην Ελλάδα, αρκεί να του δείξει τη χθεσινή δήλωση του Βασίλη Μπισμπίκη έξω από την Ευελπίδων, μετά την αναβολή της δίκης του για τις ζημιές που προκάλεσε σε 10 (ολογράφως: δέκα) οχήματα, εγκαταλείποντας το σημείο της σύγκρουσης. «Ελπίζω τον ίδιο ζήλο που δείχνετε σήμερα να δείξετε για την τέχνη και τον πολιτισμό» είπε ο σύγχρονος Μινωτής. Δεν μιλάμε για απλή αφασία, αλλά για Όσκαρ θράσους. Και επειδή σε αυτή τη χώρα γνωριζόμαστε όλοι τόσο καλά, που έχουμε παραγνωριστεί, ας πει κάποιος στον γίγαντα της υποκριτικής ότι από καθαρό θέμα τύχης δεν είχαμε τουλάχιστον τραυματίες από το συμβάν που προκάλεσε. Το τι και το πώς θα το βρει σε λίγες ημέρες η Δικαιοσύνη, αλλά λίγη ταπεινότητα δεν βλάπτει. Ακόμα και από αυτούς που νομίζουν ότι με τρεις αντισυστημικές ατάκες έχουν κατακτήσει το δικαίωμα να κάνουν ό,τι γουστάρουν και να μη δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Και δυστυχώς ο (κάθε) Μπισμπίκης είναι απλώς το σύμπτωμα ενός χώρου, που πορεύεται με το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε» στα χείλη.
