Σε ρόλο πλασιέ για να µετρήσει την προσέλευση

Όπως έχω ξαναγράψει, ο Αλ. Τσίπρας -στην προσπάθειά του να βρίσκεται συνεχώς στην πρώτη γραµµή της επικαιρότητας- έχει εργαλειοποιήσει µε επιδέξιο επικοινωνιακό τρόπο ουκ ολίγους δηµοσιογράφους, οι οποίοι εδώ και τουλάχιστον ένα εξάµηνο προπαγανδίζουν την επιστροφή του στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Στις αρχές του καλοκαιριού διαβάζαµε πως ο Αλ. Τσίπρας «το αργότερο µέχρι τις αρχές Οκτωβρίου και ίσως νωρίτερα» θα έχει παραιτηθεί από µέλος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να δροµολογήσει τη δηµιουργία νέου πολιτικού φορέα. Εµείς, από αυτήν εδώ τη στήλη, κρατούσαµε τις επιφυλάξεις µας και -απ’ ό,τι φαίνεται- µέχρι τώρα δεν έχουµε πέσει έξω. Χθες, από το γραφείο του κ. Τσίπρα έγινε γνωστό ότι βρίσκεται «στην τελική ευθεία» η έκδοση του βιβλίου του, κάτι που πάλι το είχαµε αναφέρει εγκαίρως, επισηµαίνοντας ότι το συγκεκριµένο συγγραφικό του πόνηµα θα το περιφέρει ανά την επικράτεια από τις αρχές του χρόνου, διοργανώνοντας σε πόλεις και χωριά εκδηλώσεις για την παρουσίασή του, ώστε να µπορεί να «τεστάρει» εάν η συµµετοχή του κόσµου σε αυτές θα είναι εξόχως θεαµατική.

Σύµφωνα µε πηγές από το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού, το βιβλίο που ολοκλήρωσε τις προηγούµενες ηµέρες αποτελεί µαρτυρία -και µάλιστα του ίδιου του πρωταγωνιστή- των κρίσιµων γεγονότων µιας από τις πιο ταραγµένες περιόδους της µεταπολιτευτικής ελληνικής ιστορίας. Στα έντεκα κεφάλαιά του, ο συγγραφέας περιγράφει και αποκαλύπτει το δραµατικό παρασκήνιο των διαπραγµατεύσεων, άγνωστες συνοµιλίες µε ξένους ηγέτες, τι τον οδήγησε στην απόφασή του για το δηµοψήφισµα, αλλά και τη ναρκοθετηµένη διαδροµή αµέσως µετά τη συµφωνία για την έξοδο της χώρας από τα µνηµόνια.

Όπως αναφέρεται, ο Αλέξης Τσίπρας δεν αποφεύγει, το αντίθετο µάλιστα, να εξηγήσει και να αποτιµήσει κριτικά και αυτοκριτικά τις κεντρικές του επιλογές σε όλη αυτή την πορεία, ενώ δεν διστάζει να αναφερθεί και σε όσα συνέβησαν την περίοδο 2019-2023, τις αιτίες της ήττας, καθώς και την κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ που ακολούθησε την παραίτησή του. Τέλος, στο βιβλίο καταγράφει την προσωπική του «πυξίδα», την οραµατική του κατάθεση για το αύριο της Αριστεράς, της προοδευτικής παράταξης και της χώρας. Το βιβλίο αναµένεται στις προθήκες των βιβλιοπωλείων µέχρι τις αρχές ∆εκεµβρίου από τις εκδόσεις Gutenberg.

Ο «μπουρζουάς» Μητσοτάκης και τα «φτωχαδάκια» της αντιπολίτευσης

Δεν σας κρύβω ότι με αφορμή τη δημοσιοποίηση των «Πόθεν Έσχες» των πολιτικών αρχηγών, βουλευτών και ευρωβουλευτών, περίμενα πώς και πώς να γίνει πρώτη είδηση ο Κ. Μητσοτάκης, καθώς από τις προηγούμενες εκλογές η περιουσιακή του κατάσταση είχε «δαιμονοποιηθεί» και δεχόταν συστηματικές επιθέσεις με υπαινιγμούς και έωλες καταγγελίες πως αγοράζει κρυφίως και στα μουλωχτά οτιδήποτε… δεν κινείται στην Ελλάδα. Από τα σπίτια του Βολταίρου, του Σεφέρη, του Καβάφη και του Ρίτσου, μέχρι τους τάφους των Βενιζέλων στα Χανιά, την Άρτα και τα Γιάννενα, την Ακρόπολη μαζί με τον Παρθενώνα, καθώς και τον νέο ουρανοξύστη στο Ελληνικό.

Όμως τελικά δεν επαληθεύτηκε μια τέτοια σκανδαλώδης είδηση σε βάρος του πρωθυπουργού, όπως τουλάχιστον προέβλεπαν ότι θα συμβεί όλοι εκείνοι που δολίως υπαινίσσονταν κάτι τέτοιο την τελευταία τετραετία, και έτσι φτάσαμε ακόμη και η «Αυγή» του ΣΥΡΙΖΑ να αναφέρεται χωρίς αποκαλυπτικές παρατηρήσεις ή εντυπωσιακές επισημάνσεις στην περιουσιακή του κατάσταση, γράφοντας απλά και ξερά: «Δείτε το “Πόθεν Έσχες” του πρωθυπουργού και της συζύγου του».

Και καλά ο Κ. Μητσοτάκης, όλοι ξέρουμε πως ανήκει στην κατηγορία των ευκατάστατων της χώρας, προέρχεται από πολιτικό τζάκι, έχοντας πίσω του ιστορία 100 ετών. Κάτι άλλοι όμως πολιτικοί από τον χώρο της Αριστεράς ή της -τάχα μου- πατριωτικής Δεξιάς πώς διάβολο γίνεται να έχουν μεγαλύτερη ακίνητη περιουσία και εισοδήματα από τον σημερινό πρωθυπουργό; Πώς γίνεται επίσης κάποιοι αρχηγοί πολιτικών κομμάτων να έχουν δηλώσει εισοδήματα εντελώς «φτωχικά» σε σχέση με τις προεκλογικές τους δαπάνες ή με τις επαγγελματικές τους ενασχολήσεις κατά τα προηγούμενα έτη; Εδώ κάτι δεν πάει καλά. Όταν είσαι πολιτικός στα όρια τού να ενταχθείς στο ταμείο ανεργίας του ΟΑΕΔ, ούτε το παράβολο για να κατέβεις στις εθνικές εκλογές ή τις ευρωεκλογές δεν μπορείς να πληρώσεις.


Ουαί υμίν, φασαίοι υποκριταί!

Πήξαμε από φασαίους-φαρισαίους αριστερούς, κατατρεγμένους από το ενοχικό σύνδρομο του «κηφήνα», που για να γλιτώσει από τη χλεύη του συστημικού καλοπερασάκια, είτε είναι δημόσιο πρόσωπο είτε όχι, υποδύεται «μποέμικους» ρόλους με αντισυμβατικό και επαναστατικό ύφος και ήθος, για να ξεγελά την κοινότητα των φασαριόζων και των αγανακτισμένων, των επικίνδυνων και των βαρεμένων. Αυτών που δεν βολεύονται με τις συνθήκες της κοινωνικής ευταξίας και δεν προσαρμόζονται στους κανόνες του λελογισμένου σεβασμού του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.

Βλέπετε, είναι καλύτερο να πας με τα νερά όλων αυτών που δεν λογαριάζουν τίποτα και μπορεί να σε βρίσουν ή να σε προπηλακίσουν για πλάκα, εάν δεν τους πεις «αυτά που θέλουν να ακούσουν» ή δεν προσχωρήσεις στις θεωρίες συνωμοσίας τις οποίες πρεσβεύουν, παρά να τους πας κόντρα και να τους χάσεις από «σίγουρους πελάτες». Αυτή την ευθυνόφοβη και συνάμα γελοία συμπεριφορά την εισπράττουμε σε υπερθετικό βαθμό από πολλούς καλλιτέχνες, οι οποίοι με τις δημόσιες εμφανίσεις τους και τοποθετήσεις τους επιλέγουν να «λαϊκίσουν» αισχρά, ταυτιζόμενοι απερίσκεπτα με τα «θέλω και τα πιστεύω» των «εξοργισμένων» της κοινωνίας μας, επειδή ακριβώς ποντάρουν στην αστική ευγένεια και τη μετριοπάθεια των «μη επικίνδυνων» πολιτών. Τους φασαίους της… επαναστατικής καλλιτεχνίας, που έχουν εξευτελίσει τις αξίες και τα ιδεώδη της Αριστεράς, θα τους δεις να δίνουν συνέντευξη στη «Ρόζα», παίρνοντας αντισυμβατική πόζα, αλλά την ίδια στιγμή να κυκλοφορούν στη Φιλοθέη με υπερλούξ οχήματα, να προκαλούν ατυχήματα και να μην τηρούν ούτε τα προσχήματα. Θα τους δεις σε πανάκριβα εστιατόρια στο Κολωνάκι, να τσαμπουκαλεύονται με όσους τολμούν να τους «βάλουν νάρκη», για να τους αποδείξουν πως η υποκρισία τους δεν έχει αρχή, μέση και άκρη. Και πολλά παραδείγματα ακόμη από φασαίους-φαρισαίους, που ποτέ τους δεν ζητάνε μια συγγνώμη.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή