Οργή Λαλιώτη και για τους δηµοσκόπους

Στο παρελθόν ο Κ. Λαλιώτης κατηγορήθηκε ότι έβαλε κι αυτός πλάτη για να βρεθεί στα σαλόνια της εξουσίας ο Αλ. Τσίπρας, κατακτώντας το αξίωµα του πρωθυπουργού µε τις δόλιες τακτικές που ακολούθησε, όπως το να µοιράζει παραπλανητικές υποσχέσεις και ανεδαφικές διαβεβαιώσεις στον θυµωµένο και απελπισµένο από τα µνηµόνια ελληνικό λαό. Ωστόσο, στην παρούσα φάση, το πάλαι ποτέ «θείο βρέφος» του ΠΑΣΟΚ φαίνεται πως δεν έχει σκοπό να ξαναβάλει το κεφάλι του στον τορβά και να συνδεθεί το όνοµά του µε τα ηγεµονικά ντέρτια του πρώην πρωθυπουργού της Αριστεράς.

Όπως µαθαίνω, αυτήν τη φορά ο Κ. Λαλιώτης, που πολύ θα ήθελε ο Αλ. Τσίπρας να του παρουσιάσει το βιβλίο, µαζί µε τον Κ. Καραµανλή, τον Π. Παυλόπουλο ή την Ντόρα Μπακογιάννη, θεωρεί ότι ο πρώην πρωθυπουργός είναι καταδικασµένος να κάνει µια τρύπα στο νερό. Τι σηµαίνει αυτό; Πως ο Κ. Λαλιώτης συνεχίζει να πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι «εφτάψυχο» και (παρά την επικοινωνιακή υπονόµευση που υφίσταται από τη «σκανδαλώδη προβολή» του Αλ. Τσίπρα, που -τάχα µου- εµφανίζεται ως «καταλύτης εξελίξεων» στον χώρο της Κεντροαριστεράς) στο τέλος όλος αυτός ο σαµατάς θα στεφθεί µε τον τίτλο: «Πολύ κακό για το τίποτα». Προς επίρρωση όλων των παραπάνω πληροφορήθηκα ότι ο Κ. Λαλιώτης, κάτι που δεν το κάνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ν. Ανδρουλάκης, ή οι στενοί του συνεργάτες, τηλεφωνεί σε δηµοσκόπους ζητώντας τους να «διορθώσουν» την επικοινωνιακή στρεψοδικία που γίνεται σε βάρος του ΠΑΣΟΚ, όταν στις µετρήσεις που διεξάγουν δεν αναδεικνύουν ότι η «δυνητική ψήφος» υπέρ τού πάλαι ποτέ κραταιού Κινήµατος είναι πάνω από 30%. Και γιατί το κάνει αυτό; ∆ιότι βλέπει δεξιά και αριστερά δηµοσιεύµατα να αναφέρονται µε διθυραµβικό τρόπο στο ότι ένα πιθανό κόµµα του Αλ. Τσίπρα «µπορεί» να αξιολογηθεί θετικά από το 18% του εκλογικού σώµατος. ∆ηλαδή δεν αναδεικνύουν ότι η «δυνητική ψήφος» υπέρ του ΠΑΣΟΚ είναι πάνω από 30%, αλλά δίνουν πάσες σε κάποιους µε το να διαστρεβλώνουν τη δηµοσκοπική επιρροή του Αλ. Τσίπρα, συγκρίνοντας τη δυνητική ψήφο για το νέο του κόµµα µε την «πρόθεση ψήφου» υπέρ του ΠΑΣΟΚ.


Ο διεθνής ΓΑΠ περί «αυταρχικότητας» και «πόλωσης»

Μετά τον Αλ. Τσίπρα, τα μηνύματά του προς το εσωτερικό της χώρας έστειλε και ο Γ. Παπανδρέου. Στο πλαίσιο της φετινής Εβδομάδας Δημοκρατίας της Γενεύης, ο πρώην πρωθυπουργός συμμετείχε ως κεντρικός ομιλητής σε ειδική εκδήλωση που διοργάνωσε το Albert Hirschman Center του Geneva Graduate Institute, σε συνεργασία με την τοπική κυβέρνηση της Γενεύης, με θέμα «Μπορεί η Δημοκρατία να επιβιώσει της πόλωσης;».

Αναλύοντας τη σύγχρονη κρίση της Δημοκρατίας, ο Γιώργος Παπανδρέου επισήμανε ότι το πρόβλημα δεν είναι οι διαφωνίες, αλλά η απώλεια της ικανότητας για «δημιουργική διαφωνία». Κλείνοντας προειδοποίησε για «τα “εγχειρίδια των αυταρχικών” που εκμεταλλεύονται τον φόβο, τη φτώχεια και τη σύγχυση» και παρουσίασε το «“αντίδοτο του πολίτη” - τη διαφάνεια, την ενσυναίσθηση, τη συνεργασία και πάνω απ’ όλα την ελπίδα: Η εποχή της ανασφάλειας μπορεί να γίνει εποχή αναγέννησης - αν ξαναμάθουμε να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον».
Όπως την πάτησε ο Νίκος Ανδρουλάκης, με το να «χορεύει» για την υπόθεση των Τεμπών στον ρυθμό που έδινε η Ζωή Κωνσταντοπούλου με τον Κυριάκο Βελόπουλο, έτσι ακριβώς θα εκτεθούν στο τέλος και κάποια πρωτοκλασάτα στελέχη της ΝΔ, που έστελναν αμφιλεγόμενα μηνύματα γύρω από την απεργία πείνας του κ. Ρούτσι.


Ο "άμπαλος" και το "κοινό μέτωπο" στην προοδευτική αλάνα

Η κατάσταση στον χώρο της Κεντροαριστεράς θυμίζει το «μεταγραφικό» αλισβερίσι που κάναμε στις ποδοσφαιρικές αλάνες όταν ήμασταν παιδιά, για να στήσουμε ομάδες και να παίξουμε μπάλα. Τις περισσότερες φορές τον πρώτο λόγο τον είχε αυτός που έφερνε το «τόπι», κι ας μη σκάμπαζε από ποδόσφαιρο. Ο «μπούλης» της παρέας, καταπώς θα έλεγε και ο Π. Καμμένος. Ο οποίος όμως έσκαγε στο γήπεδο έχοντας στις κερκίδες τη μαμά και τον μπαμπά για «χορηγούς», οπότε όλοι οι υπόλοιποι αναγκάζονταν να του αναγνωρίσουν το πλεονέκτημα της επιλογής και κανένας να μην του φέρει αντίρρηση. Βέβαια, και εκείνοι που δεν «είχαν» την μπάλα φρόντιζαν να λάβουν τα μέτρα τους για να κερδίσουν το ματς, ασχέτως εάν τα προγνωστικά ήταν σε βάρος τους.

Όταν ο Αλ. Τσίπρας εμφανίστηκε στο γήπεδο της Κεντροαριστεράς, έχοντας υπό μάλης την «μπάλα», για να ορίσει τους κανόνες του παι χνιδιού, οι υπόλοιποι που δεν τον θεωρούν «άχαστο» άρχισαν να ψάχνονται πώς θα τον αντιμετωπίσουν. Και κάπως έτσι φτάσαμε τις τελευταίες ώρες να ακούμε για σενάρια περί συνεννόησης του Ν. Ανδρουλάκη με τις ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς, δηλαδή τον Σ. Φάμελλο και τον Αλ. Χαρίτση, ώστε από κοινού να συντονίσουν τις δυνάμεις τους χτίζοντας μια «ενιαία», συμπαγή προοδευτική ομάδα, που στο τέλος θα κυριαρχήσει απέναντι στον «άμπαλο» Τσίπρα.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή