Πολλοί -ενδεχοµένως και δικαιολογηµένα- προσπαθούν να εντοπίσουν πολιτική συνάφεια µεταξύ των όσων είπε για τον κίνδυνο των θεσµών ο Κώστας Καραµανλής στην εκδήλωση για την Ψαρούδα-Μπενάκη και της παρουσίας Σαµαρά στην ίδια εκδήλωση. Ειδικώς δε διότι η εµφάνιση εκεί του Αντώνη Σαµαρά είχε συγκεκριµένη σηµειολογία, δεδοµένου ότι ήταν εµφατική η απουσία του -ως προσωπική επιλογή µάλιστα- από την παρουσίαση σε ευρύ νεοδηµοκρατικό κοινό του βιβλίου για την Τεχνητή Νοηµοσύνη που είχε επιµεληθεί ο «καραµανλικός» Ευριπίδης Στυλιανίδης. Η πραγµατική διάσταση των όσων είπε ο Κώστας Καραµανλής πρέπει να αναζητηθεί στην ανάγκη που αισθάνθηκε ο πρώην πρωθυπουργός να δώσει κάποιου είδους απάντηση στον Κυριάκο Μητσοτάκη στα όσα αυτός είχε πει περί «ακινησίας» στην εξωτερική πολιτική κατά τη διακυβέρνηση Καραµανλή. Που, άλλωστε, για το ίδιο θέµα έµµεση, αλλά σαφή απάντηση στον πρωθυπουργό έδωσε και η Ντόρα Μπακογιάννη, καθώς είχε διατελέσει υπουργός των Εξωτερικών σε εκείνη την κυβέρνηση.

Διαβάστε: Από το 2007 οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τους θεσμούς - Οι δηλώσεις Καραμανλή και η περίοδος Σαμαρά

Από την άλλη πλευρά, όσοι γνωρίζουν καλά τα νεοδηµοκρατικά πράγµατα και την ιστορική διαδροµή των εσωκοµµατικών γεγονότων, επιχειρώντας να ερµηνεύσουν τις προθέσεις Σαµαρά, παρατηρούν τα εξής: Μετά το µεγάλο δράµα που έπληξε την οικογένεια Σαµαρά, ορισµένοι πιστεύουν ότι ο πρώην πρωθυπουργός εξ αντικειµενικών και προσωπικών λόγων δεν έχει τη διάθεση για ενέργειες που έτσι κι αλλιώς θα επιβεβαίωναν απλώς ένα γινάτι. Κατόπιν τούτου, είναι φυσικό να αποδίδουν τις διακινούµενες πληροφορίες στις προθέσεις στενών συνεργατών του, που σκοπό έχουν να βρουν θέση στο πολιτικό προσκήνιο. Μάλιστα, αυτές τις φήµες τις αποδίδουν σε συγκεκριµένους συνεργάτες του Αντώνη Σαµαρά. Από την άλλη πλευρά, όσο και αν εµφανίζεται πεισµωµένος ο πρώην πρωθυπουργός και τελείως αποκοµµένος από τη Νέα ∆ηµοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, οι ίδιοι γνώστες των νεοδηµοκρατικών πραγµάτων θεωρούν ότι, τουλάχιστον για λόγους υστεροφηµίας, ο Αντώνης Σαµαράς είναι φυσικό να λαµβάνει υπόψη τις σε βάρος του συνέπειες από τη συγκρότηση ενός κόµµατος. Το οποίο, κακά τα ψέµατα, θα αποτελούσε τη δεύτερη υπονοµευτική ενέργειά του σε βάρος της Νέας ∆ηµοκρατίας. ∆ιότι και η παρεµπόδιση της ούτως ή άλλως δύσκολης επίτευξης αυτοδυναµίας, µε τα σηµερινά δεδοµένα, από το κυβερνών κόµµα ισοδυναµεί στη συνείδηση των Νεοδηµοκρατών οπαδών µε την πτώση της κυβέρνησης του Κώστα Μητσοτάκη, τη δεκαετία του ’90, από τον κ. Σαµαρά, στην οποία πτώση είχε συµβάλει τα µάλα.

Δημοσιεύθηκε στο Secret των Παραπολιτικών