Καυγάς Μητσοτάκη – Κυριακού
Από κάτι καλές πηγές που εξακολουθώ να διατηρώ στην πιάτσα, πληροφορήθηκα ότι τις προηγούμενες μέρες, εξελίχθηκε ένας γιγαντιαίος καβγάς ανάμεσα στον πρόεδρο Μητσοτάκη και τον καναλάρχη Κυριακού. Αν και προσπάθησα να μάθω τον λόγο που ξανατσακώθηκαν οι δύο άνδρες, οφείλω να παραδεχτώ ότι δεν τα κατάφερα. Μένω ωστόσο στο γεγονός ότι επρόκειτο περί χοντροκομμένου τσακωμού.



Πρόταση Ανδρουλάκη για την αλλαγή του εκλογικού νόμου
Την ίδια ώρα που ο πρόεδρος Μητσοτάκης σε κάθε ευκαιρία επαναλαμβάνει ότι δεν προτίθεται να προχωρήσει στην αλλαγή του εκλογικού νόμου, δεν ξέρω τι με κάνει εσχάτως να πιστεύω ότι κατά το αμέσως προσεχές διάστημα θα ζητήσει την αλλαγή του, ο αρχηγός Ανδρουλάκης. Ναι πολύ καλά διαβάσατε. Από κάτι καλές πηγές μαθαίνω ότι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχοντας προηγουμένως ολοκληρώσει ένα κύκλο επαφών με τους ισχυρούς των media, αποφάσισε να ζητήσει από τον αρχηγό Κυριάκο, να αλλάξει το ισχύον εκλογικό σύστημα. Και κάτι μου λέει, ότι αν συμβεί αυτό, ο αρχηγός Κυριάκος, θα σηκώσει το γάντι και θα προχωρήσει άμεσα στην αλλαγή του εκλογικού νόμου, μειώνοντας το ποσοστό της αυτοδυναμίας από τη μία και αυξάνοντας το όριο εισόδου ενός κόμματος στη Βουλή από το 3% στο 5%.


Αύξηση κεφαλαίου στη ΔΕΗ
Από μια σχετικώς καλή επιχειρηματική πηγή πληροφορήθηκα ότι η καθόλα επιτυχημένη διοίκηση Στάσση στη ΔΕΗ, εκτός από το ομόλογο, σχεδιάζει και μια γενναία αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Από τα λίγα που κατάφερα να μάθω, είναι ότι για τη συγκεκριμένη εξέλιξη ασχολείται προσωπικά ο πρόεδρος Μητσοτάκης, ο οποίος αναγνωρίζοντας την αποτελεσματικότητα του υφιστάμενου μάνατζμεντ, πιστεύει ότι η αύξηση θα προκαλέσει ένα σοκαριστικό επενδυτικό ενδιαφέρον.


Το όνειρο και το σενάριο της συγχώνευσης Εθνικής – Πειραιώς
Επιστρέφοντας από πολύωρο ταξίδι στις ΗΠΑ, δεν σας κρύβω ότι είχα πολύ διάθεση για ύπνο. Για σχεδόν μία μέρα, κοιμόμουν, ξυπνούσα και πάλι την έπεφτα για ύπνο. Μέχρι να έρθω στα ίσια μου, ομολογώ ότι πρέπει να είδα τον μισό ονειροκρίτη σε όνειρα, τα περισσότερα εκ των οποίων ξεχνούσα πριν προλάβω να τα δω. Συγκράτησα όμως κάνα δύο. Για παράδειγμα είδα ένα όνειρο, όπου ένας φτυστός ο Μεγάλου της Πειραιώς, αναλάμβανε το τιμόνι της Εθνικής και στη θέση του στην Πειραιώς πήγαινε μια παλιά γνώριμη της τράπεζας, χωρίς ωστόσο να μπορώ να ταυτοποιήσω το πρόσωπο στον ξύπνιο μου. Και αφού πήγαινε ο Μεγάλου στην Εθνική και η παλιά γνώριμη της Πειραιώς επέστρεφε στον κιτρινόμαυρη τράπεζα, σχεδόν αυτόματα (σύμφωνα με τα όσα είδα στο όνειρό μου) με τις ευλογίες και της κυβέρνησης ξεκινούσε μια συζήτηση για τη συγχώνευση των δύο τραπεζών. Ωστόσο και αφού είχαν προχωρήσει τα πράγματα, κάποια στιγμή κάτι κακοί άνθρωποι, έθεταν θέμα δεσπόζουσας θέσης, με αποτέλεσμα η εποπτεία, να αναζητούσε (πάντα σύμφωνα με το όνειρο) τρόπους για να μειώσει το όγκο της ενοποιημένης τράπεζας. Και η λύση δεν ήταν άλλη από τη μεταφορά ενός μεγάλου χαρτοφυλακίου σε μια μικρότερη (μη συστημική) τράπεζα, εξέλιξη που θα άνοιγε διάπλατα το δρόμο για τη συγχώνευση Εθνικής – Πειραιώς. Κάπου εδώ ξύπνησα με αποτέλεσμα να μην μπορέσω να καταλάβω ποια ήταν η εξέλιξη, έστω και στο όνειρό (μου).

Σε ρόλο προέδρου Εδεσσαϊκού ο υφυπουργός Τσάφος
Ομολογώ ότι τον υφυπουργό Τσάφο μέχρι την Παρασκευή το απόγευμα δεν τον είχα δει ούτε σε φωτογραφία. Ωστόσο πίστευα ότι επρόκειτο περί ενός σοβαρού τεχνοκράτη, από αυτούς που προκαλούν έναν κάποιο ενθουσιασμό στον πρόεδρο Μητσοτάκη. Επειδή σταθερά και διαχρονικά εμπιστεύομαι (λες και είμαι η θεία μου) το αλάνθαστο κριτήριο του αρχηγού Κυριάκου, ότι επρόκειτο περί ενός μύθου της Ενέργειας. Για να σας είμαι ειλικρινής είχα φτιάξει ένα μύθο για τον Τσάφο, που πλησίαζε αυτόν που φτιάχνουν κατά καιρούς οι Αμερικανοί για κάτι αστέρια που ανατέλλουν, φωτίζοντας το διεθνές σύμπαν. Αρκούσε μια ερώτηση του βουλευτή Σαλμά για να καταρρεύσουν σαν χάρτινος πύργος όσα είχα ονειρευτεί για τον Τσάφο. Αρχικά ακούγοντάς τον, πίστευα ότι επρόκειτο περί βίντεο ΑΙ, αφού διαπίστωσα ότι ήταν αυθεντικό, έσπευσα να μάθω αν ο εκλεκτός του Μητσοτάκη, έχει καλή σχέση με το αλκοόλ και αφού πήρα αρνητική απάντηση, αναζήτησα απάντηση στα αναρίθμητα ερωτήματά μου, στο θαυμαστό χώρο του ποδοσφαίρου. Μάλιστα έψαξα να μάθω αν έχει σχέση με την Έδεσσα, αφού κάτι αντίστοιχο με τον Τσάφο, το είχαμε δει με τον πρόεδρο του Εδεσσαϊκού. Και να φανταστείτε ότι αυτός ο τύπος έχει εξουσιοδοτηθεί από τον πρωθυπουργό να λύσει τα θέματα που αντιμετωπίζουν οι Εξάρχου, Κοπελούζος, Μυτιληναίος και Περιστέρης. Νομίζω ότι ακούγοντας το βίντεο είναι περιττό να σας πω που προβλέπω να καταλήξει η επίμαχη εξουσιοδότηση.




Ρευματοκλοπές και απλήρωτοι λογαριασμοί: δεν κουνιέται φύλλο
Σας έγραφα τις προηγούμενες μέρες για τις ρευματοκλοπές και τώρα έρχονται κατά κύματα τα καμπανάκια, ή καμπάνες καλύτερα από τους επίσημους φορείς. Μετά τις επισημάνσεις των μεγάλων ενεργοβόρων βιομηχανιών, ήρθε η ανακοίνωση του ΒΕΑ να συμπληρώσει αιτιολογώντας την ακρίβεια σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες, λέγοντας το εξής απλό. Το ηλεκτρικό ρεύμα είναι ακριβό! Εκτός των όποιων αστοχιών και δύσκολων καταστάσεων στη χονδρεμπορία και στη διεθνή αγορά, εμείς εδώ βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας. Ξαναλέμε, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΡΑΑΕΥ, οι απλήρωτοι λογαριασμοί έχουν φτάσει κοντά στα 2 δισ. ευρώ ενώ η μετρημένη ρευματοκλοπή είναι στα 400 εκατ. ευρώ. Όλα αυτά έχουν φτάσει να είναι το 50% επί του τελικού λογαριασμού, το οποίο καλείται να πληρώσει ο καταναλωτής μέσω των ρυθμιστικών χρεώσεων. Δηλαδή, αν το πραγματικό κόστος κατανάλωσης είναι 100 ευρώ, ο τελικός λογαριασμός προσεγγίζει τελικά τα 200 ευρώ, αφού μπαίνει στους ευσυνείδητους και νομοταγείς χαράτσι ακόμα ένα 100άρικο. Αυτή την κοινωνική αδικία, τη στρέβλωση και την αθέμιτο ανταγωνισμό ο ΔΕΔΔΗΕ, η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων και η ΑΑΔΕ την κοιτούν χωρίς να προβούν άμεσα στην τεχνική υλοποίηση την εφαρμογής του νομικού πλαισίου, το οποίο τους έχει ήδη δώσει το ΥΠΕΝ και το ΥΠΟΙΚ.

Τσαφ-τσουφ και… καπέλο στο ρεύμα
Συνεχίζω και γράφω. Η εύκολη αιτιολόγηση είναι ότι έχουμε πολλά έργα προς υλοποίηση, λίγο κόσμο και μας βάζουν και εμβόλιμα καυτές πατάτες (βλ. ΟΠΕΚΕΠΕ). Είναι να απορεί κανείς όταν συζητάμε για σχεδόν 2,5 δισ. χαμένα λεφτά, τα οποία επιβαρύνουν την κοινωνία με άμεσο και έμμεσο τρόπο, να μπαίνουμε και σε διαλογική συζήτηση για το αν θα πρέπει να υλοποιηθεί η διαλειτουργικότητα ώστε ο ΔΕΔΔΗΕ να εντοπίσει και να κλείσει αυτή την τεράστια πληγή. Φυσικά, ο αρμόδιος υφυπουργός Τσάφος ακόμα και τώρα δεν ανησυχεί και αναρωτιέται κανείς μήπως τελικά πάλι ο υπουργός Παπασταύρου πρέπει να σηκώσει τα τηλέφωνα και να μιλήσει με τον Πιτσιλή της ΑΑΔΕ και τον Αναγνωστόπουλο για να λύσει και αυτό το θέμα; Λέω μήπως γιατί εδώ που τα λέμε δεν μου πέφτει λόγος, δεδομένου ότι ο Τσάφος αποτελεί μια από τις σκληροπυρηνικές επιλογές του προέδρου Μητσοτάκη, ο οποίος θα κληθεί να πληρώσει τον λογαριασμό στο πολιτικό ταμείο για λογαριασμό της επιλογής του. Γιατί με τα… τσαφ-τσουφ θα πληρώνουμε το ρεύμα χρυσό!! Παραθέτω εδώ από την έρευνα της Κάπα Research, το στοιχείο ότι ένας στους τέσσερις πολίτες έχει μειωμένη πρόσβαση στην ενέργεια και ότι το 78% από αυτούς επικαλούνται το υψηλό κόστος.


Περί Λεμπέση συνέχεια
Σας έγραφα την Παρασκευή διάφορα για τον νέο αναπληρωτή γραμματέα της ΝΔ Παναγιώτη Λεμπέση. Σήμερα σας έχω νεότερα, αφού έμαθα ότι ο γνωστός διατροφολόγος ξεκίνησε την καριέρα του στον ΔΑΠΕΕΠ ως συμβασιούχος, μέσω περίεργων νομοθετικών ρυθμίσεων που επιτρέπουν σε δημόσια εταιρεία να παίρνει κατ’ εξαίρεση συμβασιούχους, όταν «επεβλήθη» από τον Μαρινάκη στον Γιάννη Γιαρέντη (τότε Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο του ΔΑΠΕΕΠ) που ήταν μεν στέλεχος της ενεργειακής αγοράς, αλλά γνωστός ως άνθρωπος του Χατζηδάκη. Η αντίρρηση του Γιαρέντη για πρόσληψη ενός άσχετου με την ενέργεια, εκάμφθη με την «απόσπασή» του στο ΥΠΕΝ και «απασχόλησή» του στο γραφείο της Σδούκου. Ήταν η περίοδος που ο εκπρόσωπος Μαρινάκης είχε κάνει επιθετική είσοδο κάτι σαν «εισβολή» στον ΔΑΠΕΕΠ, μέσω δικηγόρου που είναι συνεταίρος του στη δικηγορική εταιρεία MRLaw. Σύμφωνα με τα όσα μου είπαν ο ψηλός του Μαξίμου, επέβαλε τον συνεταίρό του, το 2023 σαν μέλος του ΔΣ του ΔΑΠΕΕΠ, μετά σαν μεταβατικό πρόεδρο του ΔΑΠΕΕΠ και προσφάτως από τον Φεβρουάριο σαν κανονικό πρόεδρο ΔΣ, στη θέση του Γιαρέντη (με «νυχτερινή» και περίεργη αντικατάσταση μάλιστα, η οποία έγινε παρά τις ενστάσεις του Χατζηδάκη). Η προαγωγή του συνεταίρου του υπουργού Παύλου ήταν συγχρονισμένη με τα τεκταινόμενα, αφού ήταν γνωστή για ΠΑΣΟΚικών πεποιθήσεων πιστεύω της.

Οι περίεργες συμβάσεις
Η «εισβολή» του Μαρινάκη στον ΔΑΠΕΕΠ, που είχε υπό τον έλεγχό του ο Χατζηδάκης, δεν σταμάτησε στον Λεμπέση. Συνεχίστηκε φυσικά, μέσω της προέδρου (συνέταιρος του Π.Μ. στη MRlaw) με απευθείας αναθέσεις σε ελεγχόμενους δικηγόρους, όπως στην κουμπάρα του ψηλού, στην ξαδέρφη της προέδρου και η ευνοιοκρατία καλά κρατεί με πολλές ακόμη συμβάσεις σε κολλητές δικηγόρους. Εντύπωση προκάλεσε και η προκλητική σύμβαση των 29.000 ευρώ που υπέγραψε ο Βοϊβόντας, νυν Διευθύνων Σύμβουλος του ΔΑΠΕΕΠ. Το θέμα έγινε γνωστό μέχρι και στον υπουργό Παπασταύρου, ο οποίος ανάμεσα στις τεράστιες γεωπολιτικές και ενεργειακές υποθέσεις που τον απασχολούσαν, θα έπρεπε να απασχοληθεί και με τα «μικρά» και την κατηφορική πορεία που είχε πάρει τελευταία ο ΔΑΠΕΕΠ. Αλλά ας επιστρέψουμε στον διατροφολόγο, ο οποίος αποσπασμένος στο ΥΠΕΝ, είχε αναλάβει σύμβουλος της Σδούκου. Δεν ξέρουμε αν ο ορισμός του σαν αναπληρωτής γραμματέας της ΠΕ της ΝΔ (μήπως έπρεπε της ΟΝΝΕΔ), θα σημαίνει συνεργασία με τον Σκρέκα, ή την Σδούκου, όπως στο ΥΠΕΝ. Σημασία έχει ότι η βεντέτα Χατζηδάκη με τον Μαρινάκη θα έχει πολλά επεισόδια.

Σύσκεψη για τους δικηγόρους
Με ενημέρωσε δικηγόρος – στέλεχος του ΠΑΣΟΚ ότι την Παρασκευή που μας πέρασε, τους ειδοποίησαν ότι σήμερα θα γίνει συγκέντρωση των δικηγόρων του κόμματος ενόψει των εκλογών στον ΔΣΑ. Στη συγκέντρωση μάλιστα, τους λένε ότι θα είναι παρών και ο Γραμματέας του κόμματος Ανδρέας Σπυρόπουλος (που ούτε καλημέρα δεν λέει πλέον με τον Ανδρουλάκη αλλά αυτό είναι άσχετο) και γίνεται όλο αυτό προκειμένου να καταστεί σαφές ότι το ΠΑΣΟΚ στηρίζει Καλαντζόπουλο. Μάλιστα εξ όσων μου μετέφερε ο πληροφοριοδότης μου, όλο αυτό γίνεται γιατί υπάρχουν κι άλλες υποψηφιότητες από το χώρο και μάλιστα κάποιοι αντιανδρουλακικοί υποστηρίζουν ότι οι δημοσκοπήσεις που έχουν κάνει δεν δείχνουν τον Καλαντζόπουλο να πηγαίνει καλά. Ο ίδιος ο Καλαντζόπουλος, πάντως μαθαίνω από άλλον ΠΑΣΟΚο, πως διατείνεται ότι αν περάσει στον δεύτερο γύρο θα είναι και ο επόμενος πρόεδρος σε κάθε περίπτωση.


Ο καινούργιος Βερναρδάκης
«Καλέ ποιος είναι αυτός, ποιο είναι το παιδί. Τον είδα μόλις μπήκε και έχω τρελαθεί». Αυτοί οι στίχοι από το γνωστό σουξέ της λαϊκής τραγουδίστριας Ανδρομάχης, ήρθαν στο μυαλό μου όταν αντίκρισα τη φωτογραφία που έχει για προφίλ στο fb ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Χριστόφορος Βερναρδάκης. Ο λόγος, που μπήκα στον πειρασμό να τον αναζητήσω ήταν επειδή εσχάτως έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Κράτος και Διακυβέρνηση. Η πολιτική εξουσία στην εποχή του νεοφιλελευθερισμού». Δεν ξέρω εάν η συγκεκριμένη φωτογραφία έχει υποστεί ανελέητο φιλτράρισμα ή εάν ο πρώην υπουργός εζήλωσε τη λόξα του Άδωνι και επιδόθηκε σε πλαστικές επεμβάσεις, μπότοξ ή δεν ξέρω τι άλλο, αλλά σίγουρα αυτή εικόνα μου θύμιζε ένα ξάδερφό μου από το σόι της μάνας μου λίγο πριν πάει στο στρατό.






Ησυχάστε, τα τανκς δεν θα βγουν στους δρόμους
Ο κόκκινος συναγερμός έληξε στην Αθήνα. Ο Δήμαρχος της καρδιάς μας, Χάρης Δούκας, με άρθρο του, μας βεβαιώνει ότι «δεν φοβόμαστε μην βγουν τα τανκς στους δρόμους». Αλλά στη συνέχεια επιχειρεί να μας εξηγήσει τι σημαίνει το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, που ομολογώ ότι με μπέρδεψε. «Ανησυχούμε όμως, γιατί όταν η εξουσία μιλά για “προστασία” του μνημείου, αναφέρεται στην αποστειρωμένη, ελεγχόμενη, ακίνδυνη χρήση του». Κι επειδή ο Δήμαρχος δεν είναι υπέρ της αποστείρωσης κλείνει το μάτι στους… ανυπάκουους: «η Ιστορία μας διδάσκει ότι η μνήμη δεν είναι παθητική. Είναι ζωντανή, συμμετοχική και ενίοτε ανυπάκουη». Οπότε να και το προσφιλές σύνθημα της ανυπακοής, που για χρόνια μας ταλαιπώρησε σφόδρα και οδήγησε στις ακρότητες των επεισοδίων του 2008 και του «δεν πληρώνω». Μια ταπεινή συμβουλή: όταν παίρνεις θέση επί παντός του επιστητού, κάπου θα τα κάνεις μαντάρα. Εκτός, αν, πριν από τις πολιτικές σου παρεμβάσεις, συμβουλεύεσαι τον πρόεδρο του κόμματός σου, για να πάρεις γραμμή. Τι, όχι;

Η Όλγα, ο Πάγκαλος και ο Βενιζέλος (ο Ελευθέριος)
Μπορεί βέβαια ο Δήμαρχος να μας καθησυχάζει ότι δεν θα βγουν τα τανκς στους δρόμους, η Όλγα Γεροβασίλη όμως δεν κρατιέται να αποκαλύψει τις πραγματικές διαθέσεις της αριστεράς απέναντι στο μνημείο. Έτσι, καλεί τον πρωθυπουργό να ξεκαθαρίσει αν με όσα λέει, αναφέρεται «στον Ελευθέριο Βενιζέλο, που είπε ότι η θέση του μνημείου είναι μπροστά στη Βουλή για να θυμίζει «αυτούς που θυσιάστηκαν για τους δημοκρατικούς θεσμούς»… ή στον δικτάτορα Πάγκαλο (και αρχικό εμπνευστή της δημιουργίας του μνημείου), ο οποίος ήθελε να κάνει τη σημερινή Βουλή «υπουργείο Στρατιωτικών». Δεν συνεχίζω, σας αφήνω να βασανιστείτε με τα ιστορικά διλήμματα που ανακάλυψε η μέλλουσα συνοδοιπόρος του Αλέξη. Απλώς να σημειώσω την απέχθεια του συρρικνούμενου κόμματός της απέναντι σε μνημεία – υποθέτω ειδικά σε αυτό που εμπνεύστηκε ο Πάγκαλος-, σε σύμβολα και, παλιότερα, στις παρελάσεις στις εθνικές επετείους, όταν ζητούσε να καταργηθούν. Η πονηριά στην τοποθέτηση βέβαια είναι πως αφού το εμπνεύστηκε ένας δικτάτορας, ίσως να μην του αξίζει -του μνημείου- και τόσος σεβασμός. Κάπου έχει μπερδέψει μήλα με δαμάσκηνα η συντρόφισσα…

Ο Τσίπρας και η θάλασσα
Μπορεί να φταίει ο νόστος που μας πιάνει τους Έλληνες όταν βρισκόμαστε στο εξωτερικό, αλλά ομολογώ ότι μόλις διάβασα στη Νέα Υόρκη ότι το βιβλίο του συντρόφου Αλέξη θα λέγεται «Ιθάκη», κάτι μέσα μου σκίρτησε. Βέβαια, τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως η συγκίνησή μου να προήλθε από τη συνωνυμία με το γνωστό εστιατόριο, το οποίο τιμώ τακτικά. Ωστόσο, αυτό που με προβλημάτισε στην επιλογή του επίμαχου τίτλου είναι ότι ο σύντροφος Τσίπρας δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε συνδεδεμένος με τη θάλασσα. Ακόμα και με την Ιθάκη, η μόνη του σύνδεση ήταν εκείνο το (μάλλον ατυχές) βίντεο περί εξόδου από τα μνημόνια, λίγες ημέρες μετά την τραγωδία στο Μάτι. Και επειδή στην Ελλάδα ζούσαμε και τότε, θυμόμαστε πολύ καλά πόσο ακριβά μας κόστισε εκείνη η έξοδος, αλλά και πόσο συνέβαλε η τετραετία Τσίπρα για να μας κοστίσει όσο το δυνατόν ακριβότερα.


Πέραν αυτού, αν δεν με απατά η μνήμη μου, τα μόνα σημεία επαφής του πρώην πρωθυπουργού με τον «υδάτινο κόσμο» είναι η θητεία του στο Πολεμικό Ναυτικό (που δεν τη λες και δυσμενή) και κάτι διακοπές στο κότερο της οικογένειας Παναγόπουλου (που σίγουρα δεν τις λες καλή δημοσιότητα). Μάλιστα, σκαλίζοντας λίγο τα δημοσιεύματα της εποχής, πρόσεξα μια μικρή λεπτομέρεια: ότι το περίφημο σκάφος του μακαρίτη του εφοπλιστή Παναγόπουλου λέγεται «Odyssey»! Χωρίς να θέλω να μπω στα χωράφια των εκδοτικών οίκων, θα πρότεινα να αναζητηθεί ένας άλλος τίτλος, με λιγότερο αρνητικές συνεπαγωγές για τον σύντροφο Αλέξη. Μια καλή εναλλακτική θα ήταν «Το γεφύρι της Άρτας», από την οποία κατάγεται ο (οσονούπω) πρόεδρος Τσίπρας – αν και αυτό παραπέμπει στο rebranding του: ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν.



Κάποιος θέλει το κακό του
Σε γενικές γραμμές, πάντως, η rebranded εκδοχή Τσίπρα δεν πάει τόσο καλά όσο νόμιζε ο πρώην πρωθυπουργός. Χωρίς να θέλω να σπείρω εσωτερικές έριδες, θα έλεγα ότι κάποιος από το επιτελείο του Αλέξη θέλει το κακό του. Η πρώτη «σφαίρα» ήρθε στην ομιλία του στο περιθώριο της ΔΕΘ, από την οποία έμεινε κυρίως η αποστροφή περί «πατριωτικής εισφοράς» – που έδωσε στην κυβέρνηση μια εξαιρετική πάσα για να σκοράρει αντιπαραθέτοντας σε αυτό τις πατριωτικές φοροελαφρύνσεις έξι ετών. Ακολούθησε η συνέντευξή του στη Monde, που ως εν ενεργεία βουλευτής εξομολογήθηκε ότι του λείπει η ενεργός πολιτική. Το κακό «τρίτωσε» στη προ ημερών συνέντευξη στην Εφημερίδα των Συντακτών και του Τίγρη, με τις απαξιωτικές αναφορές για το σύνολο της αντιπολίτευσης – δηλαδή για εκείνους με τους οποίους θα (λέει πως) θέλει να συνεργαστεί. Και, τώρα, ο τίτλος του βιβλίου του. Όλα αυτά μέσα σε έναν μήνα και κάτι. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι κάποιος θέλει το κακό του Αλέξη. Εκτός εάν ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός έχει τάσεις πολιτικής αυτοκτονίας. Σε αυτή την περίπτωση, αντί για την «Ιθάκη», θα μπορούσε να επιλέξει για τίτλο ένα άλλο καβαφικό ποίημα – με μια ελαφρά παράφραση: το «Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον» (εν προκειμένω Αλέξιον).


Ο Αλέξης και η Αλίκη
Μια από τις ατάκες που αποδίδονται στην Αλίκη Βουγιουκλάκη είναι το «δεν με ενοχλεί τίποτα, αρκεί να ασχολούνται μαζί μου». Γιατί θυμήθηκα τώρα τη σταρ του ελληνικού κινηματογράφου; Γιατί νομίζω ότι αυτή είναι η στρατηγική του Αλέξη Τσίπρα: δημοσιότητα να ‘ναι, κι ότι να ‘ναι. Μόνο που (ευτυχώς ή δυστυχώς) στην πολιτική δεν πάει έτσι. Ειδικά για έναν πολιτικό που πριν από δύο χρόνια έχασε με double score και είκοσι μονάδες στο κεφάλι από τον (ήδη για μια τετραετία πρωθυπουργό) Μητσοτάκη. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι κάποιες από τις (πολλές) ήττες του συντρόφου παραμένουν «φρέσκιες». Εάν το μήνυμά του εξακολουθεί να παραπέμπει στον «παλιό Τσίπρα», τότε είναι πολύ πιθανό μέχρι να φτιάξει το περίφημο κόμμα του, να καταγραφεί στη συνείδηση του κόσμου ως «καμένο χαρτί».

Νευράκια και οι Τούρκοι
Ακούγοντας (χωρίς να βλέπω εικόνα) τις δηλώσεις Φιντάν τις τελευταίες ώρες, απόρησα πότε έμαθε τόσο καλά τουρκικά ο Νίκος Ανδρουλάκης. Μην παρεξηγηθώ, δεν υπονοώ ότι ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας βρίσκεται στην ίδια γραμμή με τον πρόεδρο Νικόλα, απλώς είχα καιρό να ακούσω τόσο θυμωμένο άνθρωπο. Ο Τούρκος διπλωμάτης έγινε… Τούρκος λόγω των δυσκολιών συμμετοχής της χώρας του στο πρόγραμμα SAFE, ισχυριζόμενος ότι η ΕΕ «είναι εγκλωβισμένη στους στενόμυαλους πολιτικούς υπολογισμούς κάποιων μελών της». Μάλιστα, μέσα στο Σαββατοκύριακο το πήγε και ένα βήμα πιο πέρα, λέγοντας ότι «το σύστημα ασφάλειας της Ευρώπης έχει καταληφθεί από μία ή δύο χώρες, όπως η Ελλάδα». Και επειδή το έργο έχει παιχτεί αρκετές φορές, όποιος ξέρει την πλοκή καταλαβαίνει ότι η πλευρά που έχει νεύρα είναι αυτή που βλέπει τα πράγματα να μην πηγαίνουν όπως τα σχεδίαζε. Και αυτό μάλλον δείχνει ότι η ελληνική πλευρά έχει κάνει κάτι σωστά σε αυτή την «παρτίδα». Οπότε, μην αποκλείετε το επόμενο διάστημα τα τουρκικά νευράκια να… εισαχθούν εντός των συνόρων, στους γνωστούς πατριδέμπορες που περίμεναν μια ευνοϊκή εξέλιξη για την Τουρκία, προκειμένου να πουλήσουν κούφιο πατριωτισμό στο ακροατήριό τους.

! Το πόσο άσχημα εξελίσσεται το πρόγραμμα SAFE για την Τουρκία αποδεικνύεται από μια άλλη αποστροφή του Φιντάν. «Το πρόβλημα στο Αιγαίο δεν είναι πρόβλημα το οποίο δεν μπορεί να επιλυθεί», είπε ο Τούρκος ΥΠΕΞ. Και επειδή οι γείτονές μας δεν μας έχουν συνηθίσει σε τέτοια διαλλακτικότητα (έστω και ως γαρνιτούρα των γνωστών απειλών τους), μάλλον η κυβέρνηση δεν τα έχει καταφέρει απλώς καλά, αλλά πολύ καλά.


Το ντεκόρ Ανδρουλάκη στο Άμστερνταμ
Η παροιμία «μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες» έχει αποδειχθεί πολλάκις σοφή οδηγία για όλους τους πολιτικούς. Αρκετές φορές, μάλιστα, έχει το κακό συνήθειο να επαληθεύεται σε διάστημα λίγων ωρών, με πρόσφατο «θύμα» της τον Νίκο Ανδρουλάκη. Ήταν μόλις την περασμένη Πέμπτη όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης χαρακτήριζε τον Κυριάκο Μητσοτάκη «ντεκόρ στο φόντο του προέδρου Τραμπ». Σχεδόν μόλις κατέβηκε από το βήμα, ο πρόεδρος Νίκος ανέβηκε στο αεροπλάνο με προορισμό το Άμστερνταμ, ώστε να συμμετάσχει στο συνέδριο των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών. Τι έκανε εκεί; Κάτι χειραψίες, κάτι κατ’ ιδίαν συναντήσεις και… πίσω. Διαβάζοντας, δε, τις διαρροές της Χαριλάου Τρικούπη, πίστεψα προς στιγμήν ότι η λεβεντογέννα Κρήτη έβγαλε τον νέο Κίσινγκερ. Ανέτρεξα, λοιπόν, στις επίσημες δημοσιεύσεις του συνεδρίου του PES για να βρω επικυρωμένες τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για τον αποκλεισμό της Τουρκίας από το πρόγραμμα SAFE ή για τη στέγαση και τι να δω; Τίποτα! Εξέλεξε, μήπως, το ΠΑΣΟΚ στο 14μελές προεδρείο του PES; Ούτε καν. Για να το πω με δικά του λόγια, ο κραταιός Νικόλας στο Άμστερνταμ έκανε το… ντεκόρ των Ευρωπαίων σοσιαλιστών- που δεν τους λες και πρωταγωνιστές στη διεθνή σκακιέρα.

! Παρατήρησα, ακόμη, ότι ο πρόεδρος Ανδρουλάκης δεν τοποθετήθηκε στο συνέδριο – αλλά, αντίθετα, τοποθετήθηκε -ποιος να το περίμενε- ο σύντροφος Δούκας. Ακόμα χειρότερα, λοιπόν: ο κραταιός Νικόλας έκανε το… ντεκόρ του βασικού δελφίνου του.

Γκολ και ο Γερουλάνος
Και επειδή μια άλλη παροιμία που έχει εφαρμογή στην πολιτική είναι πως «ενός κακού μύρια έπονται», τα κακά μαντάτα για τον Ανδρουλάκη δεν τελείωσαν στο ότι έκανε το ντεκόρ του Δούκα στο Άμστερνταμ. Πίσω στην Ελλάδα, ένας ακόμα δελφίνος του ΠΑΣΟΚ πέτυχε γκολ – αυτή τη φορά με την ευγενική χορηγία της Νίκης Κεραμέως. Διαβάζω, λοιπόν, χθες στα social media του συντρόφου Παύλου ότι στη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εργασίας η υπουργός Νίκη κατέθεσε στα πρακτικά μία Συλλογική Σύμβαση Εργασίας της Ομοσπονδία Ασφαλιστικών Συλλόγων Ελλάδος, η οποία προβλέπει εργασία την 6η ημέρα. Μόνο που… η Ομοσπονδία είχε αντίθετη γνώμη βγάζοντας ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ότι «η κλαδική αυτή Σύμβαση η οποία υπεγράφη εδώ και τρεις μήνες και ακόμα αναμένουμε από το Υπουργείο να την κηρύξει υποχρεωτική, όχι μόνο δεν περιλαμβάνει 6ημερη εργασία στις ασφαλιστικές εταιρείες αλλά αντίθετα ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας έχει οριστεί στις 39 ώρες». Μάλιστα, ο Γερουλάνος κλείνει την ανάρτησή του με το θρυλικό «δεν περιγράφω άλλο» του Γιώργου Χελάκη από τον θρίαμβο της Εθνικής το 2004 στην Πορτογαλία. Το μόνο που έλειπε στον σύντροφο Ανδρουλάκη είναι να βγάζουν ασίστ στους αντιπάλους του και μέλη της κυβέρνησης…