Ήταν ίσως η µεγαλύτερη είδηση της εβδοµάδας που πέρασε αυτή που έδωσε ο πρωθυπουργός από το βήµα της Βουλής για τη ∆ιάσκεψη της Ανατολικής Μεσογείου µε τη συµµετοχή της χώρας µας, της Τουρκίας, της Αιγύπτου, της Λιβύης και της Κύπρου. Για τη διάσκεψη αυτή καθαυτή θα βρείτε λεπτοµερές ρεπορτάζ σε άλλες σελίδες της εφηµερίδας. Η στήλη θα επιχειρήσει να εξετάσει τις πολιτικές προεκτάσεις της πρωτοβουλίας.

Πρώτα από όλα, αν η κυβέρνηση θα αντέξει µία τέτοια πρωτοβουλία, την οποία δεν χωρά αµφιβολία ότι σχεδίασαν ο Ντόναλντ Τραµπ και το επιτελείο του. Και κυρίως αν την αντέξει χωρίς προηγουµένως να κάνει κινήσεις που θα την ισχυροποιούν στη διαπραγµάτευση, όπως παραδείγµατος χάρη την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά µίλια, τουλάχιστον στις περιοχές που η Τουρκία δεν θεωρεί την επέκταση casus belli (αιτία πολέµου). Αν θα κατορθώσει να καθίσει η Κύπρος στο τραπέζι της διάσκεψης χωρίς τη συµµετοχή του ψευδοκράτους, ούτε µε φόρµουλα που θα αφήνει ανοιχτό το θέµα αναγνώρισής του στο µέλλον.

Σε κάθε περίπτωση η δεξιά παράταξη είναι η παράταξη που έχει τις περισσότερες αντιδράσεις στο εσωτερικό της σε κάθε περίπτωση διαλόγου µε την Τουρκία ή επίλυσης του Κυπριακού - όπως συνέβη και µε το «Μακεδονικό», µε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη που επιχείρησε να το επιλύσει να συναντάει λυσσαλέες αντιδράσεις στο εσωτερικό της Ν∆ και µε τον ίδιο να αποδίδει στον λόγο αυτόν την πτώση της κυβέρνησής του από τον Αντώνη Σαµαρά.

Η πενταµερής για την Ανατολική Μεσόγειο, ιδίως στην περίπτωση που δεν πάει καλά, ίσως δώσει και τη «δικαιολογητική βάση» στον Αντώνη Σαµαρά για την ίδρυση νέου κόµµατος αλλά και να µεγεθύνει την απόσταση του Κώστα Καραµανλή έναντι του Μαξίµου. Ενός Μαξίµου που τα περιθώρια θα στενεύσουν αν ο Ντόναλντ Τραµπ αποφασίσει να προχωρήσει σε λύσεις, αν η ∆ιάσκεψη δε για την Ανατολική Μεσόγειο καταλήξει σε αδιέξοδο.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε πρώτη τουλάχιστον φάση θα έχει την πλήρη πρωτοβουλία των κινήσεων στο εσωτερικό της χώρας έναντι των κοµµάτων της αντιπολίτευσης. Πολύ περισσότερο που θα ενισχύσει ως προσόν για την ηγεσία την κυβερνησιµότητα, κάτι που από την αντιπολίτευση διαθέτει µόνο ο Αλέξης Τσίπρας.

Επιπλέον, ο Κ. Μητσοτάκης θα έχει την ευκαιρία να αποκαταστήσει σχέσεις µε τους Ρεπουµπλικανούς και προσωπικά µε τον Ντ. Τραµπ, εφόσον βεβαίως τα εθνικά συµφέροντα συµβαδίζουν µε τις λύσεις που θα αποφασιστούν στη διάσκεψη. Μην ξεχνούµε άλλωστε και τις ιδιαίτερες σχέσεις όπως και την προσωπική χηµεία που διαθέτει ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ µε τον πρόεδρο της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν.


Γιατί θα διχαστεί και η αντιπολίτευση

Διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο (ερώτημα αν περιλαμβάνει και το Αιγαίο) εκτιμάται ότι θα διασπάσει και κόμματα της αντιπολίτευσης. Και δεν εννοούμε κόμματα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας όπως η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου, η ΝΙΚΗ του Δημήτρη Νατσιού ή η Φωνή Λογικής της Αφροδίτης Λατινοπούλου. Ούτε από την άλλη πλευρά τη Νέα Αριστερά και πολύ περισσότερο το ΚΚΕ. Εννοούμε πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ και δευτερευόντως τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα πείτε και δικαίως ότι ακόμα δεν γνωρίζουμε καν την ατζέντα και τη σύνθεση της διάσκεψης, προβλέπουμε τις αντιδράσεις;

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, για παράδειγμα, αν και εκσυγχρονιστής και οπαδός της πολιτικής του Κώστα Σημίτη, στα Ελληνοτουρκικά έχει μια διαφορετική προσέγγιση, πιο πολύ κοντά στη σκληρή γραμμή που είχε σε πολλές εποχές ο Ανδρέας Παπανδρέου. Εν αντιθέσει με τον Γιώργο Παπανδρέου ή την Άννα Διαμαντοπούλου, τη στιγμή που ο Παύλος Γερουλάνος και κυρίως ο Χάρης Δούκας δεν έχουν ανοίξει τα χαρτιά τους.

Αντιδράσεις όμως θα υπάρχουν και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς βουλευτές προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ (π.χ. Νίνα Κασιμάτη) ή τους Ανεξάρτητους Έλληνες (π.χ. Βασίλης Κόκκαλης) είναι βέβαιο -για να το πούμε κομψά- πως θα εκφράσουν τις αντιρρήσεις τους. Σε κάθε περίπτωση η λεγόμενη «κεντρώα» αντιπολίτευση θα έχει τα προβλήματά της με τους χειρισμούς της στο θέμα της διάσκεψης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον παραπέρα κατακερματισμό της.

 

Εν ολίγοις…

Μετά τον Κώστα Καραμανλή, που επισημαίνει τον κίνδυνο πολιτικής και εθνικής κρίσης, έρχεται ο Ευάγγελος Βενιζέλος και δηλώνει στη δημόσια τηλεόραση και στον Γιώργο Κουβαρά πως η χώρα δεν είναι διακυβερνήσιμη. Και εδώ η είδηση δεν είναι η οργή του Μαξίμου. Είναι πως ο εκ των κορυφαίων καθηγητών της χώρας δεν πρόκειται να χαμηλώσει την κριτική του. Να την εντείνει όμως, ίσως...

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος βέβαια εμφανίζεται ιδιαίτερα ανήσυχος και για την πορεία των εθνικών θεμάτων. Και αν ερωτηθεί, μάλλον αγωνιά για τη Διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο που ανήγγειλε ο πρωθυπουργός στη Βουλή. Θεωρεί πως ο διμερής διάλογος με την Τουρκία ήταν ασφαλέστερος για τη χώρα.

Η στάση, πάντως, των αρχηγών της αντιπολίτευσης στο σύνολό τους θα μείνει στην ιστορία ως πολύ κακή στιγμή. Ο πρωθυπουργός εξήγγειλε στη Βουλή τη διεξαγωγή Διάσκεψης για την Αν. Μεσόγειο και ουδείς αρχηγός της αντιπολίτευσης τοποθετήθηκε. Δεν το κατάλαβαν και το έμαθαν από τις… εφημερίδες την επομένη ή δεν θέλησαν να ζητήσουν ούτε διευκρινίσεις; Το ένα χειρότερο από το άλλο.

Σε κάθε περίπτωση η νέα πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών, Κίμπερλι Γκιλφόιλ, θα έχει σημαντικό ρόλο στη χώρα μας και στις εξελίξεις στην περιοχή. Πολύ περισσότερο καθώς ιδιαίτερα δραστήριος είναι ήδη ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Τουρκία. Α, και μην ξεχάσουμε και τον ρόλο που παρασκηνιακά έπαιξε για τη διάσκεψη ο συμπέθερος του Τραμπ, Μασάντ Μπούλος. Και που προφανώς θα συνεχίσει να παίζει...

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή