Ο Ανδρουλάκης θέλει να γίνει Τσίπρας και ο Τσίπρας… Μητσοτάκης

Η στρατηγική της αντι-µητσοτακικής υστερίας, που ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ, δεν συνιστά σοφή επιλογή για το επικοινωνιακό επιτελείο της Χαριλάου Τρικούπη και σίγουρα δεν ευνοεί τον σχεδιασµό του Νίκου Ανδρουλάκη να διευρύνει την εκλογική απήχησή του στον κεντρώο χώρο. Το εντυπωσιακό δε είναι ότι ο Ανδρουλάκης υπό τον φόβο µην τον παρεξηγήσουν ότι πλαισιώνεται από ανθρώπους οι οποίοι δεν µισούν τον σηµερινό πρωθυπουργό ή συµπεριφέρονται κόσµια και πολιτισµένα απέναντι στους πολιτικούς αντιπάλους τους, αναγνωρίζοντας ενδεχοµένως και θετικές στιγµές στο κυβερνητικό παρελθόν τους, προτιµά να τους αποµακρύνει από κοντά του µε γνώµονα το παιδαριώδες πολιτικό σκεπτικό «τι θα πει ο κόσµος της Αριστεράς».

Αυτή η µπρουτάλ συµπεριφορά, δείγµα της αστικής αγένειας του ΠΑΣΟΚ, εξαντλήθηκε στο πρόσωπο του Γιώργου Παπαβασιλείου, τον οποίο ο Νίκος Ανδρουλάκης στα µέσα της προηγούµενης εβδοµάδας όρισε διευθυντή του πολιτικού του γραφείου και µέσα στο Σαββατοκύριακο, επειδή αποκαλύφθηκε ότι ο συγκεκριµένος άνθρωπος είχε κάνει στο παρελθόν κάποια επαινετικά σχόλια για τον πρωθυπουργό και άλλους «γαλάζιους» παράγοντες επί µεµονωµένων γεγονότων και όχι γενικώς και αορίστως, τον έστειλε στο σπίτι του, γιατί τάχα µου «δεν τα σηκώνει κάτι τέτοια». Στην προκειµένη περίπτωση η αντίδραση της Χαριλάου Τρικούπη είναι για γέλια και για κλάµατα. ∆ιότι το µήνυµα που έστειλε ο Ν. Ανδρουλάκης µε την ενέργειά του δείχνει ότι δεν τον ενδιαφέρει να «διεµβολίσει» την παντοδυναµία της Ν∆ και του Κυριάκου Μητσοτάκη στον χώρο του Κέντρου, επιλέγοντας σε θέσεις ευθύνης µετριοπαθείς ανθρώπους, αλλά πώς θα καλοπιάσει όσους προέρχονται από τον χώρο της Αριστεράς, επειδή στο µυαλό του µπορεί να έχει τη ζηµιά που θα του κάνει ο Αλέξης Τσίπρας αν προχωρήσει στη δηµιουργία νέου πολιτικού φορέα. Και εδώ τίθεται το εξής ερώτηµα, το οποίο θα πρέπει να απαντήσουν όσοι τον συµβουλεύουν: πιστεύει ότι θα του βγει σε καλό να µοιάζει µε τον Τσίπρα του 2013-2023, όταν την ίδια στιγµή ο Τσίπρας µετά το περίφηµο… rebranding επιδιώκει να µεταµορφωθεί σε Μητσοτάκη του 2019;

Οι «ανθρωποφύλακες» της νέας ΕΣΑ κατά Σαββόπουλου

Το μεγαλύτερο έγκλημα του αείμνηστου Διονύση Σαββόπουλου ήταν η ηρωική έξοδός του προς την ελευθερία. Εξαιτίας της απόδρασής του από τις κομματικές φυλακές της Αριστεράς, υπέστη ένα ανελέητο κυνηγητό από τους ιδεοληπτικούς και μνησίκακους «ανθρωποφύλακές» της. Όμως όταν έγραφε «και αν βγω από αυτή τη φυλακή, κανείς δεν θα με περιμένει», τον πρώτο στίχο από το αριστουργηματικό άσμα του «Δημοσθένους λέξις», ίσως να μην είχε διανοηθεί ποτέ ότι οι όλοι αυτοί οι «μπαγάσες», που έκαναν «επαναστατική καριέρα» επάνω στο δικό του βιωματικό έργο, οι φέροντες τον ανεπάγγελτο τίτλο του «αγωνιστή της Αριστεράς και των κινημάτων», δεν θα ήταν θεσμικά παρόντες στο Α΄ Νεκροταφείο για να τον τιμήσουν όπως του άξιζε στο τελευταίο του «φευγιό».

Βέβαια, τα επικοινωνιακά βασανιστήρια που υπέστη ο Διονύσης Σαββόπουλος από τους «ανακριτές» της Εκδικητικής Σοσιαλιστικής Αριστεράς (ΕΣΑ), τόσο εν ζωή όσο και μετά θάνατον, αποτελούν θριαμβευτική δικαίωση των επιλογών ενός ηρωικά ελεύθερου ανθρώπου.


Ένας (Νίκος) Παπανδρέου δεν σώζει την παρτίδα στο ΠΑΣΟΚ

Όταν καταδικάζεις ένα συμβάν με χαρακτηριστικά εκφοβιστικής επίθεσης και στοιχεία τρομοκρατικού προπηλακισμού, οφείλεις -αν μη τι άλλο- να στέλνεις τα μηνύματά σου και στους πρωτεργάτες μιας τέτοιας φασιστικής ενέργειας. Με αφορμή την επίθεση που δέχθηκαν ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Μάκης Βορίδης και η οικογένειά του, την ώρα που δειπνούσαν σε εστιατόριο του Ηρακλείου και στο πλαίσιο ιδιωτικής επίσκεψής τους στην περιοχή, το ΠΑΣΟΚ εξέδωσε μία ξερή και τυπική ανακοίνωση, στην οποία ενώ γνώριζε «ποιος είναι ο Μάκης» που έπεσε θύμα, δεν τον ανέφερε καν με το ονοματεπώνυμό του. Δημιουργώντας έτσι την εντύπωση ότι αυτό που συνέβη ναι μεν είναι «καταδικαστέο» γενικώς, αλλά… εντάξει, μωρέ, και το πάθημά του μπορεί να δικαιολογηθεί, από τη στιγμή που υπάρχουν υποψίες σε βάρος του για εμπλοκή του στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Το ΠΑΣΟΚ δηλαδή καταδίκασε τους δράστες της επίθεσης, αλλά με κομψό τρόπο τούς έδωσε και ένα ελαφρυντικό για το πώς κινήθηκαν εναντίον του Μ. Βορίδη, καθώς δεν μπήκε στη διαδικασία να αιτηθεί την αναζήτησή τους και την παραδειγματική τιμωρία τους, μήτε να ερμηνεύσει την ενέργειά τους ως πράξη που καλλιεργεί κλίμα εχθροπάθειας και μισαλλοδοξίας στην κοινωνία, αντίστοιχο με αυτό που έζησε η χώρα την περίοδο των μνημονίων και με κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ.

Την τιμή του ΠΑΣΟΚ, σε ό,τι αφορά την ουσιαστική καταδίκη τέτοιων ενεργειών, έσωσε ο ευρωβουλευτής του κόμματος Νίκος Παπανδρέου, ο οποίος -ασχέτως αν συμπαθεί ή όχι τον Βορίδη- πήρε θέση ξεκάθαρα επιθετική απέναντι σε αυτούς που επιχειρούν να νομιμοποιήσουν τους προπηλακισμούς, τη βία και την αυτοδικία, χρησιμοποιώντας ως άλλοθι την επαμφοτερίζουσα στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης ή τα πονηρά μηνύματά τους, με τα οποία σιγοντάρουν ένα κλίμα «κοινωνικής αγανάκτησης» με όρους «εκδικητικότητας» και «επεισοδίων».

Ο Ν. Παπανδρέου, ο οποίος στο πρόσφατο παρελθόν -με πρωθυπουργό τον αδελφό του, Γιώργο Παπανδρέου- βίωσε το μένος του όχλου των «αγανακτισμένων» της ακραίας Δεξιάς και Αριστεράς, που έκαναν… ντου σε ταβέρνες για να προπηλακίσουν στελέχη και υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, με δήλωσή του έστειλε το εξής μήνυμα: «Η επίθεση κατά του βουλευτή του ελληνικού Κοινοβουλίου Μάκη Βορίδη και της οικογένειάς του εκτός από απολύτως καταδικαστέα είναι συνάμα και ανησυχητική. Οι όποιες πολιτικές διαφωνίες επιβάλλεται να λύνονται μόνο με πολιτισμένο διάλογο στο πλαίσιο των θεσμών της Δημοκρατίας. Οποιαδήποτε άλλη βίαιη και έκνομη αντίδραση -από όποιον πολιτικό χώρο και να προέρχεται- συνιστά πλήγμα στο πολίτευμά μας και εντείνει το κλίμα διχασμού, που ορισμένοι καλλιεργούν για να αποκομίσουν πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη. Τέτοιες ακραίες και αντιδημοκρατικές συμπεριφορές τις έχουμε πληρώσει ακριβά ως χώρα ακόμα και στο πρόσφατο παρελθόν».

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή