Επιτελικό κράτος χωρίς "επιτελείς"

Κάποιοι στο Μέγαρο Μαξίµου θα πρέπει να αντιληφθούν ότι εκτός από το επιτελικό κράτος της τεχνοκρατικής αντιµετώπισης των προβληµάτων υπάρχει και το επιχειρησιακό κράτος της κοινωνικής γείωσης. ∆όξα τω Θεώ, ο σηµερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποδείξει ότι δεν είναι εσώκλειστος σε µια γυάλα. Την επαφή του µε τον ελληνικό λαό τη διατηρεί στο ακέραιο και για αυτό κάθε τρεις και λίγο τον βλέπουµε να περιοδεύει σε όλα τα σηµεία της χώρας, δίχως οι εµφανίσεις του αυτές να συνδέονται µε προεκλογικά σενάρια.

Εκείνος που είχε αποµονωθεί από τον ελληνικό λαό, αντιλαµβανόµενος προφανώς ότι είχε «λερωµένη τη φωλιά του» µετά το δηµοψήφισµα-παρωδία του 2015, ήταν ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος µόλις κέρδισε τις εθνικές εκλογές τον Σεπτέµβριο του ίδιου έτους, σχηµατίζοντας συµµαχική κυβέρνηση µε τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καµµένου, τι έκανε; Επαναπαύτηκε στο Μέγαρο Μαξίµου και έφραξε µε κλούβες και την Ηρώδου Αττικού, ενώ όσο ήταν πρωθυπουργός περιόρισε τις επαφές του µε την κοινωνία.

Η περίπτωση των ΕΛΤΑ, που εκ των υστέρων τρέχει και δεν φτάνει το επιτελικό κράτος του Μεγάρου Μαξίµου να το δει µε άλλη µατιά, επιβεβαιώνει την έλλειψη «επιχειρησιακής κοινωνικής δράσης» αλλά και στοιχειώδους συνεννόησης µεταξύ των αρµόδιων φορέων, για τους οποίους δεν είναι δύσκολη η ανάδειξη των ευθυνών σε επίπεδο «ταυτοπροσωπίας». Αν όµως και για την αντιµετώπιση ενός τέτοιου ζητήµατος χρειάζεται να παρέµβει στο τέλος ο ίδιος ο πρωθυπουργός ώστε να δοθεί λύση µε κοινωνικό πρόσηµο, που θα άρει τις αγωνίες του κόσµου, τότε ο Κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να αξιολογήσει από µηδενική βάση τους «επιτελείς» του επιτελικού κράτους.


Ξύπνησαν και οι πολιτικοί - Κάλλιο αργά παρά ποτέ...

Φαίνεται ότι σε έναν βαθμό έπιασε τόπο η κριτική που ασκήσαμε στους πολιτικούς της Κρήτης, επισημαίνοντας την εκκωφαντική σιωπή τους για το αιματοκύλισμα που είχαμε στο χωριό Βορίζια του Νομού Ηρακλείου. Και αυτό διότι μετά το χθεσινό κράξιμο άρχισαν, δεξιοί και κεντροαριστεροί, να βγάζουν δηλώσεις ή να δίνουν συνεντεύξεις, σχολιάζοντας ο καθένας με τον δικό του τρόπο το συγκεκριμένο αιματηρό συμβάν.

Διότι όλες τις προηγούμενες ημέρες, κάτι που είναι και ευθύνη των δημοσιογράφων, κυρίως στα κανάλια, βλέπαμε να μιλάνε για τις φαμίλιες που αλληλοεξοντώνονται κάτι ηθοποιοί που έχουν πρωταγωνιστήσει σε σίριαλ με αντικείμενο τις βεντέτες στην Κρήτη.

Τις επόμενες ημέρες -εκτός από το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα- θα κυκλοφορήσει και το συγγραφικό πόνημα του καλλιτέχνη Άρη Μουγκοπέτρου, ο οποίος απασχόλησε τα ΜΜΕ μετά το τραγικό ατύχημα που είχε με κροτίδα το περασμένο Πάσχα σε πανηγύρι στον Νομό Αχαΐας. Σίγουρα το βιβλίο του Άρη θα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από του Αλ. Τσίπρα.


Προνομιακή μεταχείριση και των βαρυποινιτών στην Κρήτη

Αν ισχύουν οι πληροφορίες από το αστυνομικό ρεπορτάζ ότι τα σόγια που ενεπλάκησαν στο αιματηρό επεισόδιο στα Βορίζια έχουν συγγενείς φυλακισμένους στο οικείο σωφρονιστικό κατάστημα της Νέας Αλικαρνασσού, θα πρέπει και ο υπουργός Δικαιοσύνης, Γιώργος Φλωρίδης, να ασχοληθεί με τους ντόπιους νταήδες οι οποίοι εκτίουν τις ποινές τους στον τόπο καταγωγής τους. Δηλαδή λες και οι τιμωρημένοι για διάφορες εγκληματικές δραστηριότητες είναι σαν τους «βυσματούχους» φαντάρους που υπηρετούν τη θητεία τους στο πλησιέστερο στρατόπεδο της οικίας τους. Κάτι που -αν μη τι άλλοδημιουργεί σοβαρά ερωτήματα περί προνομιακής επαφής τους με τους κουμπουροφόρους συγγενείς τους ή ενδεχομένως και ασφαλούς καλοπέρασής τους από συμπατριώτες σωφρονιστικούς υπαλλήλους. Για ποιο λόγο οι εμπλεκόμενοι σε εγκληματικές ενέργειες Κρητικοί θα πρέπει να εκτίουν τις ποινές τους στις φυλακές της Νέας Αλικαρνασσού και όχι σε κάποια άλλη φυλακή της χώρας; Εκτός και αν η Κρήτη θεωρείται ανεξάρτητο κράτος, όπου όλα λύνονται εντός της επικράτειάς της.


Τα κοράκια των Τεμπών

Όλοι έχουμε αντιληφθεί ότι στην υπόθεση των Τεμπών έχουν πέσει σαν τα κοράκια ουκ ολίγοι περίεργοι τύποι που παριστάνουν τους τεχνικούς συμβούλους με όρους αγυρτείας και κομπογιαννιτισμού. Κατά καιρούς τις αμφιλεγόμενες εικασίες τους και τα μπόσικα συμπεράσματά τους τα «εργαλειοποιούν» για επικοινωνιακούς λόγους.

Παράλληλα, κάποιοι δικηγόροι, που αντιμετωπίζουν την υπόθεση με ταπεινά πολιτικά κίνητρα, δείχνουν ότι το μέλημά τους δεν είναι η αποκάλυψη της αλήθειας και η απονομή δικαιοσύνης για τη συγκεκριμένη τραγωδία εντός της δικαστικής αίθουσας, αλλά πώς θα προκαλέσουν εντυπώσεις στην κοινή γνώμη με παραπλανητικούς ισχυρισμούς και διακίνηση δόλιων θεωριών ως προς την πρόκληση του δυστυχήματος.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή