Επιστρέφει χειρότερος ο Αλέξης Τσίπρας

Από τον πρόλογο του βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα αντιλαµβάνεται κανείς ότι παραµένει ένας αµετανόητος ρεβανσιστής, επιβεβαιώνοντας τη λαϊκή ρήση «ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το µαλλί του, µήτε τη γνώµη άλλαξε µήτε την κεφαλή του». Με καµουφλαρισµένο τρόπο ο πρώην πρωθυπουργός, που υποτίθεται ότι µετά το επαγγελµατικό rebranding θα ήταν «ένας άλλος άνθρωπος», καταπώς µας προϊδέασε προ ηµερών και ο επιστηµονικός σύµβουλός του Α. Παπαγιαννίδης, χρησιµοποιεί πολεµικές εκφράσεις, θυµίζοντας τις αλήστου µνήµης απειλές του «ή τους τελειώνουµε ή µας τελειώνουν».

Έτσι λοιπόν, ο ανανεωµένος και αλλαγµένος Αλ. Τσίπρας δίνει τον τόνο ότι θα ξαναπάρει τη ρεβάνς, ακόµη και αν χρειαστεί να πέσει µαχόµενος απέναντι σε όσους θεωρούν ότι η ιστορία τούς ανήκει, επειδή τον νίκησαν. Συγκεκριµένα, στον πρόλογο του βιβλίου του µας ενηµερώνει: «Γράφω αυτό το βιβλίο, γιατί νιώθω πως δεν έχω το δικαίωµα να αφήσω την Ιστορία στα χέρια εκείνων που πιστεύουν πως τους ανήκει, µόνο και µόνο επειδή σήµερα θεωρούνται οι νικητές. Αν δεν διεκδικήσεις την αλήθεια, αν δεν καταθέσεις τη δική σου µαρτυρία, τότε εγκαταλείπεις αµαχητί όχι µόνο το χθες αλλά κυρίως το σήµερα και το αύριο. Κι αυτό το αύριο της πατρίδας µας, αλλά και των συλλογικών µας αγώνων για µια δίκαιη κοινωνία, δεν είµαι διατεθειµένος να το εγκαταλείψω, τουλάχιστον όχι αµαχητί».

Κανονικά, έπειτα από αυτή την προειδοποιητική και συνάµα απειλητική αναφορά του, η οποία µε επιδέξιο τρόπο τροφοδοτεί ένα νέο κλίµα διχόνοιας και διχασµού, θα έπρεπε να παραθέσει και το εξίσου «εκδικητικό» ποίηµα -σε επίπεδο πνεύµατος και νοηµάτων- που του είχε αφιερώσει στο παρελθόν ο Στέλιος Παππάς, πατέρας του «13-0», όταν στο πρόσωπό του έβλεπε τον «βλαστό της δρακογενιάς» των ηττηµένων του Εµφυλίου: «Η Ανατολή που ροδίζει / της γλυκιάς Πατρίδας τις πίκρες ανάσες / του Λαού µας καηµούς κι ελπίδες θερµαίνει. / Το ταξίδι µακρύ. / Το φορτίο βαρύ. / Κι ’σεις ∆ρακογενιάς βλαστοί Τιµονιέρηδες. / Και ’µεις την τιµή και την περηφάνια των πατεράδων µας / µοναδική κι ανεξίτηλη κληρονοµιά κουβαλάµε».


Προβοκάτσια την πιο ακατάλληλη στιγμή

Την ώρα που ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης, υποδεχόταν στο Μέγαρο Μαξίμου τον υπουργό Εσωτερικών των ΗΠΑ, Νταγκ Μπέργκαμ, τον υπουργό Ενέργειας, Κρις Ράιτ, και τη νέα πρέσβη των ΗΠΑ, Κίμπερλι Γκιλφόιλ, με αντικείμενο την ενδυνάμωση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων με έμφαση στην ενεργειακή συνεργασία, πληροφορηθήκαμε ότι οι «γαλάζιοι» βουλευτές Γιώργος Βλάχος, Δημήτρης Καλογερόπουλος, Θεόδωρος Καράογλου, Ανδρέας Κατσανιώτης, Μάνος Κόνσολας, Αναστάσιος Μπαρτζώκας, Χρήστος Μπουκώρος, Γιάννης Οικονόμου, Ευριπίδης Στυλιανίδης, Γιώργος Στύλιος και Μίλτος Χρυσομάλλης κατέθεσαν ερώτηση στη Βουλή για τις τιμές στην ενέργεια. Και να θέλει κανείς να μην τους χαρακτηρίσει «προβοκάτορες», η πρωτοβουλία τους τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή το επιβεβαιώνει.

Δεν ξέρω αν ο νέος «σοσιαλδημοκράτης»- ισλαμιστής δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Ζοχράν Μαμντάνι, είναι η άλλη όψη του γραφικού νομίσματος των ΗΠΑ, αλλά βλέποντάς τον σε κάτι βίντεο να ραπάρει ημίγυμνος, αποδοκιμάζοντας -και καλά- το σύστημα, το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό είναι πως η πρωτεύουσα του καπιταλισμού βρήκε και αυτή τον δικό της «Φειδία Παναγιώτου» από την Κύπρο. Η πλάκα είναι ότι τη νίκη αυτή έχουν εργαλειοποιήσει οι εγχώριες «προοδευτικές» δυνάμεις.

Δούρειος ίππος του Σαμαρά ο Καραχάλιος;

Στην περίπτωση του Νίκου Καραχάλιου, ο οποίος ισχυρίζεται ότι τους προηγούμενους μήνες έκανε ουκ ολίγα «εμπιστευτικά ραντεβού» με τη Μαρία Καρυστιανού ώστε να τη βοηθήσει σε πολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο για τη δημιουργία νέου κόμματος, αναδεικνύεται ταυτοχρόνως και μια τεράστια αντίφαση. Από τη στιγμή που ο ίδιος έχει εκφράσει δημοσίως, μαζί με τον Νίκο Νικολόπουλο, τη στήριξή του προς τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, για ποιο λόγο αναμείχθηκε με το Κίνημα των Τεμπών και τη Μαρία Καρυστιανού, όταν η ίδια έχει δημοσίως ξεκαθαρίσει ότι δεν θέλει καμία απολύτως σύνδεση με εκπροσώπους του παλαιού πολιτικού συστήματος; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό αναμένεται να ξεκαθαριστεί τις επόμενες ημέρες. Πάντως, άνθρωποι που βρίσκονται στο περιβάλλον της κυρίας Καρυστιανού, η οποία δεν έχει σκοπό να ασχοληθεί περαιτέρω με τις «αποκαλύψεις» που κάνει ο Ν. Καραχάλιος για τις επαφές που είχε μαζί της, αρχίζουν να πιστεύουν ότι ο συγκεκριμένος σύμβουλος επικοινωνίας και στρατηγικής λειτούργησε ως «δούρειος ίππος», χρησιμοποιώντας τη δημοφιλία της χαροκαμένης μάνας για να δώσει «ενέργεια» και «δυναμική» στον πρώην πρωθυπουργό Αντ. Σαμαρά.

Για καλό και για κακό…

Χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών, με αναφορές στην εκδήλωση ακτιβιστικών δράσεων στα όρια του τραγέλαφου, καλού-κακού οι ιδιοκτήτες του εκδοτικού οίκου Gutenberg ας έχουν κατά νου το ενδεχόμενο ότι τις επόμενες ημέρες μπορεί να τους γίνει κανένα ντου από απλήρωτους εργαζομένους στην «Αυγή» και «Στο Κόκκινο», οι οποίοι θα ζητούν τα έσοδα από την έκδοση του βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα να χορηγηθούν στις οικογένειές τους. Η φυγή του Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει και μηδενισμό κάθε εκκρεμότητας που άφησε πίσω του, αλλά ευθύνες που ενδεχομένως πρέπει να αναλάβει με προσωπικό κόστος. Και θυμίζει έναν στίχο από το άσμα «Περίεργο παιχνίδι» του Δημήτρη Μητροπάνου, που αναφέρει: «Στροφές ανάποδες κι η άσφαλτος να καίει. Περνούν σφυρίζοντας οι μήνες σαν νταλίκες. Φεύγεις κι αφήνεις μιαν αγάπη όλο χρέη, με ανοιχτούς λογαριασμούς και υποθήκες».

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή