Σε µια εποχή όπου η εικόνα ενός πολιτικού χτίζεται συχνά από επικοινωνιολόγους, συµβούλους και διαφηµιστικά γραφεία, σπάνια συναντά κανείς έναν «αγιογράφο» µε την κυριολεκτική έννοια της λέξης στο πλευρό ενός αρχηγού κόµµατος. Κι όµως, ο Νίκος Ανδρουλάκης, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να διαθέτει ακριβώς αυτό: έναν άνθρωπο που υπηρετεί ταυτόχρονα την ασφάλεια και την τέχνη. Ο λόγος για τον Κώστα Γκατάκα, έναν έµπειρο αστυνοµικό που ανήκει εδώ και χρόνια στη φρουρά της Χαριλάου Τρικούπη.

Πέρα από τα καθήκοντά του στην αστυνοµική προστασία του κόµµατος και του προέδρου, ο κ. Γκατάκας ξεχωρίζει για ένα εντελώς διαφορετικό ταλέντο: είναι αγιογράφος. Και όχι ένας ερασιτέχνης που απλώς παίζει µε τα χρώµατα, αλλά ένας καλλιτέχνης µε βαθιά γνώση της βυζαντινής παράδοσης, των τεχνικών της αυγοτέµπερας και της µεταφυσικής γαλήνης που κρύβει κάθε µορφή αγίου πάνω σε σανίδι. Η ιστορία του έχει κάτι από µυθοπλασία. Ο κ. Γκατάκας υπήρξε φίλος και στενός συνεργάτης του αείµνηστου Γιώργου Παναγιωτακόπουλου, του εµβληµατικού συγκεντρωσιάρχη του ΠΑΣΟΚ, που σηµάδεψε µε την παρουσία του τις µεγάλες πολιτικές µάχες του Κινήµατος. Από εκείνα τα χρόνια, ο αστυνοµικός-καλλιτέχνης παρέµεινε κοντά στο κόµµα, υπηρετώντας µε συνέπεια και διακριτικότητα - κι ας άλλαξαν οι εποχές, οι ηγέτες και οι ισορροπίες.

Τα τελευταία χρόνια, ο Κώστας Γκατάκας ακολουθεί τον Νίκο Ανδρουλάκη σχεδόν παντού. Στις περιοδείες ανά την ελληνική περιφέρεια, στις πολιτικές συγκεντρώσεις, ο «αστυνοµικός αγιογράφος» είναι πάντα παρών. Πίσω από τις φωτογραφίες, τα µικρόφωνα και τα φώτα των ΜΜΕ υπάρχει πάντοτε εκείνη η φιγούρα µε τη χαρακτηριστική ηρεµία και το βλέµµα του ανθρώπου που έχει µάθει να παρατηρεί, να προστατεύει, αλλά και να δηµιουργεί. Όσοι τον γνωρίζουν µιλούν για έναν άνθρωπο χαµηλών τόνων, ευγενικό, µε πίστη τόσο στην τέχνη όσο και στην αποστολή του.

Οι εικόνες που φιλοτεχνεί εντυπωσιάζουν µε τη λεπτοµέρεια, τη φωτεινότητα και τη δύναµη του βλέµµατος των αγίων του. Είναι έργα που αποπνέουν µιαν εσωτερική γαλήνη. Κι έτσι, µέσα στον µικρόκοσµο της Χαριλάου Τρικούπη, όπου η πολιτική και η επικοινωνία συχνά µπλέκονται µε το πάθος και τις φιλοδοξίες, υπάρχει µια ιδιότυπη φιγούρα που θυµίζει κάτι από παλιά Ελλάδα: ο αστυνοµικός που, αντί για φακέλους και διαταγές, κρατά στα χέρια του πινέλα και φύλλα χρυσού.

Ένας «αγιογράφος» όχι της εικόνας του προέδρου, αλλά των µορφών που φωτίζουν τον καµβά της πίστης.

Δημοσιεύτηκε στο Secret των Παραπολιτικών