Εφεύρεση ΣΥΡΙΖΑ η ενοχή διά της συναναστροφής

Το γεγονός ότι το όνοµα του Μανώλη Πετσίτη (πρώην συµµαθητή του Ν. Παππά και για µια περίοδο κοµµατικού παρατρεχάµενου της «συγκυβέρνησης» ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ) ενεπλάκη µέσω των ερευνών της ΕΛ.ΑΣ. στην υπόθεση «ξεκαθαρίσµατος λογαριασµών» µεταξύ ανθρώπων του οργανωµένου εγκλήµατος, ασφαλώς και δεν συνιστά τεκµήριο «ενοχοποίησης» των πολιτικών προσώπων, µε τα οποία ο ίδιος µπορεί να είχε «φωτογραφηθεί» ή «συναναστραφεί» µαζί τους σε εθελοντική ή επαγγελµατική βάση.

Από χθες, ο Ν. Παππάς, ο οποίος εδώ και τουλάχιστον µια δεκαετία έχει κόψει τα πάρε-δώσε µε τον συγκεκριµένο άνθρωπο, υφίσταται τις συνέπειες της δόλιας πρακτικής που εφάρµοσε µε χυδαίο τρόπο το κόµµα στο οποίο ανήκει. Ο ΣΥΡΙΖΑ -κυρίως επί Αλέξη Τσίπρα, αλλά και αργότερα-, για να «χτυπήσει» τον Κυριάκο Μητσοτάκη διακινούσε στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης γνήσιες ή fake φωτογραφίες µε πρόσωπα τα οποία εµπλέκονταν σε υποθέσεις ποινικού ενδιαφέροντος. Με τον τρόπο αυτό επιχειρούσαν να αποδώσουν προσωπική ευθύνη στον Κυριάκο Μητσοτάκη, καθώς και να του χρεώσουν πολιτική κάλυψη στην οποιαδήποτε εγκληµατική συµπεριφορά ή παραβατική πράξη, ανθρώπων που µπορεί να είχαν φωτογραφηθεί µαζί του ή να είχαν την ιδιότητα του κοµµατικού στελέχους της Ν∆.

Άρα, εάν ο Μανώλης Πετσίτης «µπαινόβγαινε» στο Μέγαρο Μαξίµου επί συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και είχε αναπτύξει στενές σχέσεις, µε ανθρώπους του Αλέξη Τσίπρα ή του Π. Καµµένου, δεν σηµαίνει ότι αυτοί «γνώριζαν» τις περαιτέρω κοινωνικές του συναναστροφές ή τις επαγγελµατικές του δοσοληψίες. Ελπίζω αυτό να το καταλάβουν και κάποιοι δηµοσιογράφοι-τρολ της Αριστεράς, που µόλις προχθές ανέβαζαν στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης «µονταρισµένες» φωτογραφίες του Κυριάκου Μητσοτάκη για να τον εµφανίσουν ως «κολλητό» φίλο ενός τύπου που εµπλέκεται σε κύκλωµα τοκογλυφίας.

Κάποιος να σώσει τον Φάμελλο από την αρχηγία

Εάν έχω αντιληφθεί σωστά, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος, ζητά -ενόψει των εθνικών εκλογών- τη δημιουργία ενός ενιαίου πολιτικού φορέα στον χώρο της Κεντροαριστεράς, με τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς, του Αλέξη Τσίπρα και άλλων κινήσεων και ομάδων του προοδευτικού τόξου. «Όλοι μαζί για την απαλλαγή της χώρας από τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη», είναι το μήνυμά του.

Στο ερώτημα ποιος θα ηγηθεί ενός τέτοιου «συλλογικού σχήματος», εφόσον επιτευχθεί συμφωνία και όλοι δώσουν τα χέρια, ο Σωκράτης Φάμελλος -εμμέσως πλην σαφώς- προπαγανδίζει το σενάριο της προκήρυξης εσωκομματικών εκλογών στον χώρο της κοινωνικής βάσης της Κεντροαριστεράς, ώστε ο… προοδευτικός κόσμος να αποφασίσει για το πρόσωπο που θεωρεί καταλληλότερο να ηγηθεί μιας τέτοιας «συμμαχίας».

Για τον Μανώλη Πετσίτη είχε τοποθετηθεί στο παρελθόν και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει την παρουσία του στο Μέγαρο Μαξίμου, δήλωνε ότι ήταν ένας τύπος της προσκολλήσεως. Μάλιστα, εξηγούσε ότι επί των ημερών του το Μέγαρο Μαξίμου ήταν ανοιχτό και γενικά «μπαινόβγαινε κόσμος και κοσμάκης».

Αυτοί που τάισαν το τέρας της ασυδοσίας, τώρα ολοφύρονται για τον εκτσογλανισμό

Το αφήγημα των ακροδεξιών και ακροαριστερών δυνάμεων περί «χούντας Μητσοτάκη» περιλαμβάνει πολλές φορές και τη συστηματική υπονόμευση της λειτουργίας των Σωμάτων Ασφαλείας. Από το «οι μπάτσοι του Κούλη κακοποιούν πολίτες, υπηρετώντας ένα καθεστώς αυστηρής αστυνομοκρατίας», έως το «οι λιμενικοί του Κούλη είναι δολοφόνοι και πνίγουν ανθρώπους στη θάλασσα». Και κάπως έτσι καλλιέργησαν στον κόσμο μια κουλτούρα βίαιης αυθαιρεσίας και τσαμπουκαλίδικης συμπεριφοράς, η οποία «νομιμοποιήθηκε» σταδιακά στο συλλογικό υποσυνείδητο διά της απαξίας των Σωμάτων Ασφαλείας και της ρετσινιάς που υφίστανται με υπερβολές και ισοπεδωτικές καταγγελίες.

Γενικώς, η λογική της… ελευθεριότητας και της ασυδοσίας, κοινώς του δόγματος όλα επιτρέπονται και δικαιολογούνται, ενθάρρυνε κάθε «βλαμμένο», κάθε «ψεκασμένο» και κάθε «εξοργισμένο», να μην υπολογίζει τίποτα και κανέναν. Να φτύνει στις παρελάσεις τους επισήμους και να δέχεται επαίνους, να πετάει μολότοφ στις πορείες και να εισπράττει το συγχωροχάρτι του «αγανακτισμένου», να προπηλακίζει πολιτικούς, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους και να είναι τιμή του και καμάρι του, να μην πληρώνει τα διόδια και να ηρωοποιείται, να κλέβει τον γείτονά του ή το κράτος και να αναδεικνύεται σε «Γιάννης Αγιάννης». Δίχως να τον σκιάζει ο φόβος της τιμωρίας από τις Αρχές.

Να «γα@@ει και να δέρνει γενικώς». Από τον πλησίον του, επειδή του έκλεισε τον δρόμο στο φανάρι μέχρι τη σύντροφό του. Αποτέλεσμα; Να πολλαπλασιάζονται οι νταήδες, τα τσογλάνια και οι «σκατάνθρωποι». Κατά τα άλλα, και η Αριστερά που έχει συμβάλλει καθοριστικά στη «στοχοποίηση» των ανδρών και των γυναικών της ΕΛ.ΑΣ, παριστάνει την ολοφυρόμενη «αλληλέγγυα» απέναντι σε θύματα, δίχως να αναρωτιέται ποιος εξέθρεψε τις τερατώδεις συμπεριφορές των θυτών.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή