EnΗ συμπεριφορά των συμμάχων απέναντι σε Πιερρακάκη και Κικίλια, ο ηγούμενος… Χατζηδάκης, τα νεύρα του Ανδρουλάκη και το δείπνο Λιβάνιου με δημάρχους
Κερδίζει έδαφος η κυβέρνηση
Βλέποντας τη δημοσκόπηση της Metron Analysis για λογαριασμό του Mega, εκείνο που έβγαλα ως συμπέρασμα, παρά το γεγονός ότι δεν είμαι Φαναράς και ούτε μπορώ να του μοιάσω ακόμη και να το ήθελα, είναι ότι ο μόνος πολιτικός οργανισμός που δείχνει να αντιδρά σε αυτό το πεθαμένο σκηνικό είναι η ΝΔ. Κέρδισε περίπου δύο μονάδες μέσα σ’ ένα μήνα γιατί έκανε δουλίτσα, από αυτές που οφείλουν να κάνουν οι κυβερνήσεις. Σε αντίθεση με την αντιπολίτευση που σε κάθε μέτρηση αποδεικνύει ότι δεν είναι η δουλειά της (να κάνει αντιπολίτευση). Και επειδή στο χωριό μου, που σπεύδω να σας πω ότι δεν ευδοκιμούν οι δημοσκόποι, λένε κάτι όταν φεύγει κάποιος από τη ζωή, δεν ξέρω τι με έκανε να θυμηθώ τον μπάρμπα μου τον Γιώργη, ο οποίος συχνά πυκνά λέει ότι «δεν πέρδονται οι πεθαμένοι». Όπως θυμήθηκα και έναν άλλο φίλο μου, που πριν από κάτι χρόνια μου παρομοίασε τις δημοσκοπήσεις με το ανδρικό μόριο (πιπέρι στο στόμα), το οποίο μόριο αν δεν είναι σε κατάσταση υπερηφάνειας, δύσκολα μπορεί να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν δεν το καταλάβατε ένα κόμμα μπορεί να ελπίζει αν στις δημοσκοπήσεις ανεβαίνει, γιατί αν η τάση είναι πτωτική απλώς περιμένει την ημέρα της ταφής.
Δημοσκόπηση από τα «Παραπολιτικά»
Κάνοντας μία βόλτα στα γραφεία των ομόσταυλων «Παραπολιτικών», βρέθηκα σε απόσταση ασφαλείας (άλλωστε δεν είναι εύκολο να πλησιάσει κανείς το συγκεκριμένο γραφείο) από το γραφείο του συναγωνιστή Κουνιά. Αν και δεν βλέπω στους είκοσι πόντους, δεν ξέρω που τα κατάφερα να δω, δυο πίνακες, από τη δημοσκόπηση της GPO, που θα δημοσιευτεί το Σάββατο στην καλή εφημερίδα. Επρόκειτο για τους πίνακες που σχετίζονταν με την απήχηση που έχουν τα υπό δημιουργία κόμματα, του Τσίπρα και της Καρυστιανού, γιατί για το άλλο του Σαμαρά, έχω την αίσθηση ότι σε λίγο δεν θα καταγράφονται ευρήματα. Σε κάθε περίπτωση και επειδή ρώτησα ευγενικά τον Κουνιά, έμαθα ότι η έρευνα της GPO, έχει ενδιαφέρον…
Η υποψηφιότητα Πιερρακάκη για το Eurogroup
Τις τελευταίες δύο μέρες έχω σκάσει από τη στεναχώρια μου, βλέποντας την αχαριστία που διακρίνει εκτός από τους Αμερικανούς, εσχάτως και τους Ευρωπαίους εταίρους. Και η αχαριστία έγκειται στο γεγονός ότι ενώ ο εν Ελλάδι άνθρωπός τους, ήταν και παραμένει, ανεξάρτητα αν το γνωρίζουν οι ίδιοι, ο υπουργός Κικίλιας, τσουπ, σκάει η είδηση ότι ετοιμάζουν τον Πιερρακάκη για πρόεδρο του Eurogroup. Με δεδομένη τη διαχρονική προσήλωση στη Δύση του Κικίλια από την εποχή που ήταν υπουργός Προστασίας του Πολίτη (το έχουμε δει κι αυτό), ειλικρινά δυσκολεύομαι να κατανοήσω τη συμπεριφορά των συμμάχων. Για παράδειγμα δεν γνωρίζουν ότι ο υπουργός Οικονομικών είναι ανθυποψήφιος του επί της Ναυτιλίας συναδέλφου του στην Α’ Αθήνας. Κι αν δεν γνωρίζουν αυτό, όφειλαν να γνωρίζουν το άλλο, ότι ο υπουργός Βασίλης, έχει ήδη θέσει (προς το παρόν στο μυαλό του) υποψηφιότητα για την αρχηγία της ΝΔ, με πιθανό αντίπαλο τον Πιερρακάκη. Για όλους αυτούς τους λόγους, συν το τάλιρο (σε χιλιάδες ) που του έριξε σε ψήφους στις εκλογές του 2023, οι σύμμαχοι, θα όφειλαν να επιδείξουν καλύτερη συμπεριφορά έναντι του Κικίλια. Επειδή όμως, έκαναν το λάθος τα διεθνή Μέσα να αποκαλύψουν την υποψηφιότητα του Έλληνα υπουργού, είμαι σίγουρος ότι ήδη ο υπουργός Βασίλης, έχει φροντίσει να επικοινωνήσει με τον Τραμπ, για να τον ενημερώσει σχετικώς…
Φαβορί ο υποψήφιος του ΕΛΚ
Και μιας και το έφερε η κουβέντα να σας πω ότι όπως με πληροφόρησε μια σχετικώς καλή πηγή που διαθέτω στις Βρυξέλλες, στο επόμενο Eurogroup που είναι προγραμματισμένο για τις 11-12 Δεκεμβρίου θα «κλειδώσουν» οι υποψηφιότητες για τον επόμενο πρόεδρο, με όλες τις εκτιμήσεις να παρουσιάζουν ως φαβορί για την προεδρία τον υποψήφιο που θα προέρχεται από την ευρωομάδα του ΕΛΚ. Και εδώ όπως αντιλαμβάνεστε «μπαίνει» (με την καλή έννοια του μπασίματος) δυναμικά το όνομα του δικού μας Κυριάκου Πιερρακάκη, που όπως σας έγραφα χθες έχει το αβαντάζ ότι ανήκει στην «οικογένεια» του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, την ισχυρότερη, δηλαδή, ευρωομάδα, γεγονός που θα μπορούσε να ισχυροποιεί την πιθανότητα της υποψηφιότητάς του. Ενδιαφέρουσα, για τους συσχετισμούς που θα διαμορφωθούν το πρώτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου, είναι και η επιρροή της Νέας Δημοκρατίας στην ευρωπαϊκή κεντροδεξιά, καθώς το κόμμα του προέδρου Μητσοτάκη αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα κεντροδεξιά κόμματα της Ευρώπης. Μην ξεχνάμε ότι πέρυσι την αντιπροεδρία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος διεκδίκησε με επιτυχία ο (πασπαρτού) αντιπρόεδρος της λαοπρόβλητης κυβέρνησης Μητσοτάκη, Κωστής Χατζηδάκης. Τώρα αν με ρωτάτε αν ο τελευταίος θα σκιστεί (με την καλή και πάλι έννοια του όρου) για την αφεντιά του Πιερρακάκη, δεν θα έβαζα ούτε ευρώ στη συγκεκριμένη προοπτική. Άλλωστε, ο αντιπρόεδρος Κωστής, δεν είναι λίγες οι φορές που έχει ξεχάσει τον εαυτό του, στο υπουργείο Οικονομικών. Κυρίως, όταν τα νέα είναι καλά. Γιατί όταν αρχίζουν τα δύσκολα όπως προσφάτως με τα ΕΛΤΑ, επιλέγει τον προ προηγούμενο θώκο, θυμίζοντάς μου, το ρητό με τον ηγούμενο και τον προηγούμενο!
Ξανά στην οδό Νίκης η Κίμπερλι
Μπορεί το μεσημέρι της Τρίτης η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ να επισκέφτηκε το υπουργείο Ανάπτυξης στο κέντρο της Αθήνας, ωστόσο το σημερινό της πρόγραμμα περιλαμβάνει και δεύτερο «πέρασμα» από την οδό Νίκης. Βλέπετε, η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ στην Ελλάδα έχει δρομολογήσει την πρώτη επίσημη συνάντηση με τον υπουργό Πιερρακάκη, το γραφείο του οποίου βρίσκεται στο ίδιο κτίριο με αυτό του Τάκη Θεοδωρικάκου. Και κάνω λόγο για «επίσημη» συνάντηση, καθώς ο υπουργός Κυριάκος και η πρέσβειρα Κίμπερλι έχουν τακτική επικοινωνία εδώ και εβδομάδες, πριν ακόμα από την άφιξη της τελευταίας στη χώρα μας. Άντε τώρα να πείσεις κάτι υποψιασμένους φίλους μου ότι η νέα πρέσβειρα επέλεξε τυχαία να πάει στον τσάρο, την ώρα που κυκλοφορεί η πληροφορία ότι θα είναι υποψήφιος για την προεδρία του Eurogroup.
Η ληστεία απέναντι από το Ενέργειας
Σκηνικό που θύμιζε κινηματογραφική σεκάνς εκτυλίχθηκε χθες το πρωί απέναντι από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, όταν σε κτίριο ακριβώς απέναντι από την είσοδο του υπουργείου σημειώθηκε ληστεία εν ώρα αιχμής. Το περιστατικό δεν εντοπίστηκε από κάποιον διερχόμενο, αλλά από συνεργάτες του υπουργού, οι οποίοι, παρατηρώντας ύποπτες κινήσεις από το παράθυρο του γραφείου τους, ειδοποίησαν αμέσως την αστυνομία. Η ανταπόκριση ήταν άμεση, οι αστυνομικοί έφτασαν στο σημείο σε λίγα λεπτά και συνέλαβαν τους δράστες επ’ αυτοφώρω, προτού προλάβουν να απομακρυνθούν. Οι πληροφορίες που ήθελαν τον υπουργό Παπασταύρου να έχει ντυθεί αστυνόμος και να κυνηγά τους κλέφτες ελέγχονται (προφανώς) ως απολύτως ανακριβείς. Πάντως, πέρα από πλάκα ευτυχώς που υπήρχαν οι άνθρωποι του υπουργού.
Πολλά νεύρα από τον Ανδρουλάκη
Όταν προχθές κυκλοφόρησε από τη Χαριλάου Τρικούπη ότι ο πρόεδρος Ανδρουλάκης θα βρεθεί στη Βουλή για το νομοσχέδιο της ΕΡΤ, υπέθεσα ότι σκόπευε να ξεδιπλώσει την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για τη Δημόσια Τηλεόραση. Έκατσα, που λέτε, (διαστροφή κι αυτή) να παρακολουθήσω (χαράς το κουράγιο μου) την ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ωστόσο αυτό που είδα ήταν η πιο εκνευρισμένη (με την αθώα του όρου έννοια) εκδοχή του κραταιού Νικόλα εδώ και μήνες – για να μην πω διαχρονικά. Ο αρχηγός Νίκος είπε σκάρτες δυο λέξεις για το νομοσχέδιο και στη συνέχεια καταπιάστηκε με την εξεταστική επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, με… ολίγη από υποκλοπές και Τέμπη. Σύντομα, όμως, ο κραταιός Νικόλας κατέφυγε σε φρασεολογία… Ζωής Κωνσταντοπούλου, μιλώντας για «δυσωδία», για «Ουγκάντα της Ευρώπης», «χειραγώγηση της ενημέρωσης». Κεντρική επωδός στην ομιλία του προέδρου Ανδρουλάκη ήταν η φράση «είστε επικίνδυνοι τυχοδιώκτες και πρέπει να φύγετε». Ανεξήγητα υψηλά ντεσιμπέλ, που μάλλον μαρτυρούν ότι στη Χαριλάου Τρικούπη καταλαβαίνουν ότι η «πράσινη» βελόνα παραμένει κολλημένη, εξέλιξη που δεν αποκλείεται σύντομα να θέσει θέμα ξεκολλήματος από την καρέκλα του αρχηγού του Ανδρουλάκη.
Τα λάθη του Νικόλα και το «γκολ» Μαρινάκη
Πέρα, όμως, από το ότι αυτός ο θυμός οδηγεί τους πολίτες να αλλάζουν κανάλι, εδώ υπήρχε και ένα ακόμα στρατηγικό λάθος του προέδρου Ανδρουλάκη: ότι επέλεξε να αντιδικήσει σε τέτοια ένταση όχι απέναντι στον πρόεδρο Κυριάκο, αλλά στον εκπρόσωπο Μαρινάκη, ο οποίος τον γνωρίζει από την εποχή που ήταν φοιτητής στη Θράκη. Ένας χρυσός κανόνας της πολιτικής είναι πως, όταν έχεις απέναντί σου έναν «ιεραρχικά κατώτερο», δεν μπορείς να κερδίσεις πολλά, αλλά αντίθετα κινδυνεύεις να πάθεις μεγάλη ζημιά. Και αυτό ακριβώς έπαθε ο Νικόλας. Πάνω στην ιερή αγανάκτησή του, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ χαρακτήρισε «ακροδεξιό τραμπουκισμό» και «εκφασισμό» τη συμπεριφορά του Μακάριου Λαζαρίδη, ισχυριζόμενος ότι «δεν του άρεσαν οι απαντήσεις του Τζεδάκη και κινήθηκε σωματικά εναντίον του». Επειδή, όμως, ο εκπρόσωπος Μαρινάκης δεν είναι χθεσινός, του γύρισε τη δήλωση του ίδιου του Τζεδάκη ότι ο σύντροφος Μακάριος «ουδέποτε του επιτέθηκε σωματικά». Και να πεις ότι δεν είχε κυκλοφορήσει το σχετικό βίντεο από νωρίς; Είχε κυκλοφορήσει. Έτσι, όμορφα κι ωραία, ο εκπρόσωπος Μαρινάκης κατέθεσε το «σχετικό», σκοράροντας ένα εύκολο πολιτικό «γκολ» χαρακτηρίζοντας -όχι άδικα- «ψέμα σε δημόσια μετάδοση» τους ισχυρισμούς του κραταιού Νικόλα, επισημαίνοντάς του ότι «εάν δεν αλλάξετε ρότα, δεν θα δείτε χαΐρι» -και άντε να του δώσεις άδικο…
Η σαπουνόπερα της Ζωής
Προς υπεράσπιση, πάντως, του προέδρου Ανδρουλάκη, δεν ήταν ο μόνος πολιτικός αρχηγός που εκτέθηκε από τον «ψηλό» της κυβέρνησης. Και αυτό γιατί, λίγο μετά τον κραταιό Νικόλα ήταν η σειρά της προέδρου Ζωής να αναμετρηθεί (όχι με ιδιαίτερη επιτυχία είναι αλήθεια) με τον εκπρόσωπο Μαρινάκη. Βέβαια, η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας δεν επέλεξε τον «δρόμο της οργής» σαν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά προτίμησε μια «επίθεση αγάπης» στον (πρώην διπλά και πλέον σκέτο) σύντροφό της Καραναστάση. Ωστόσο, το… παράκανε, αφιερώνοντας όλη της την ομιλία στον μέχρι προ ολίγων ωρών βουλευτή της. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη, επισημαίνοντας ότι η πρόεδρος Ζωή έκανε «μια ομιλία “τα άπαντα του Διαμαντή” χωρίς να τον έχουμε θίξει». Ωστόσο, δεν περιορίστηκε εκεί, συμπληρώνοντας πως «έτσι όπως σας άκουγα, νόμιζα ότι θα μου προτείνατε κάποια σαπουνόπερα ή ένα αφιέρωμα για τον ίδιο στη Δημόσια Τηλεόραση». Κάπως έτσι, Ανδρουλάκης και Κωνσταντοπούλου βρέθηκαν για άλλη μια φορά στην ίδια πλευρά – αυτή των εκτεθειμένων.
Η σημαία και το ΠΑΣΟΚ
Παρακολουθώντας πάντως τον Ανδρουλάκη, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως αν θέλει η κυβέρνηση να κλείσει ένα θέμα, πρέπει να κάνει τρισάγια μήπως και ασχοληθεί ο «λεβεντονίκος» και το ενταφιάσει. Γιατί μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός ότι ακόμη και στο θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ, όσο δεν ασχολούνταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση ήταν με την πλάτη στον τοίχο. Όταν αποφάσισε να το πάρει πάνω του, απλά το έκλεισε και δη οριστικά. Και μιλάμε για ανησυχητικό φαινόμενο αφού τα παλιά τα χρόνια θυμάμαι ότι αν ήθελε κάποιος να απογειώσει ένα θέμα, το έδινε στην αντιπολίτευση και αυτομάτως γινόταν σημαία. Αυτά συνέβαιναν παλιά, γιατί τώρα, μείναμε με το κοντάρι και όποιος κάτσει…
Εντυπώσεις από τον χρονοκόφτη
Καθώς τις τελευταίες ημέρες δεν είχα προλάβει να παρακολουθήσω Βουλή, η χθεσινή συζήτηση στην Ολομέλεια ήταν η πρώτη που παρακολούθησα από την εφαρμογή του περίφημου χρονοκόφτη. Ως γενική εντύπωση, νομίζω ότι όλοι θα συμφωνήσουν ότι η συγκεκριμένη πρωτοβουλία δείχνει να οδηγεί σε μια σχετική εξομάλυνση τη λειτουργία του Κοινοβουλίου. Όχι ότι με τόσες (και τέτοιες…) κοινοβουλευτικές ομάδες και με τόσο έντονη αντιπαράθεση αυτό είναι εύκολο, αλλά μιλάμε για ένα καλό βήμα. Στα ευτράπελα της διαδικασίας ήταν η… «φίμωση» του Δημήτρη Καιρίδη λόγω υπέρβασης χρόνου, κάτι που οδήγησε σε ειρωνεία από πλευράς της Ζωής Κωνσταντοπούλου, προτού πέσει και η ίδια θύμα του ρολογιού. Το πιο ωραίο, όμως, το είπε ο ανεξάρτητος βουλευτής Αλέξανδρος Αυλωνίτης, ο οποίος προκειμένου να δικαιολογήσει την επιμονή του να κοιτά το ρολόι, παραδέχτηκε ότι «φοβάμαι το κόψιμο» – με την καλή έννοια, θα συμπλήρωνα εγώ.
Η Διαμαντοπούλου την «έπεσε» στην Κίμπερλι
Άκουσα τα όσα είπε χθες το πρωί η Άννα Διαμαντοπούλου στους συναγωνιστές Υποφάντη και Καϋμένου για την Κίμπερλι και λίγο έλειψε να δαγκώσω το διαβατήριο, να πάω στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και να αναζητήσω την πρώτη πτήση προς οποιοδήποτε προορισμό, ακόμη και εξωτικό. Η επί του πολιτικού σχεδιασμού, επικεφαλής, ασχέτως αν δεν υπάρχει σχεδιασμός ούτε για τους καφέδες στο ΠΑΣΟΚ, σχολιάζοντας στην πρωινή εκπομπή του Action24, τα όσα είχε πει η νέα Αμερικανίδα πρέσβειρα, αποφάσισε αξημέρωτα να κάνει την επανάστασή της. Σχεδόν αποσβολωμένοι οι συνάδελφοι, άκουγαν την Αννούλα του ΠΑΣΟΚ (γιατί του χιονιά δεν θα μπορούσε να είναι) να σηκώνει την σημαία της επανάστασης, λέγοντας ότι: «δεν είμαστε μια χώρα όπου έρχεται η πρέσβειρα να μας ανακοινώσει πολιτικές». Ειλικρινά θα αποδεχόμουν τα όσα αράδιασε πρωινιάτικα η Διαμαντοπούλου, αν δεν γνώριζα πως ήταν υπουργός, όταν ο Σημίτης, εκστόμιζε από το βήμα της Βουλής (παρακαλώ) ένα μεγαλοπρεπές «ευχαριστώ στους Αμερικανούς», το βράδυ που οι Τούρκοι γκριζάριζαν το Αιγαίο. Είπαμε ότι εκτός από τα λεφτά που υπάρχουν και τελικά δεν υπήρχαν, κάτι μας έχει ξεμείνει από μνήμη. Σε κάθε περίπτωση με αυτά και με κάτι άλλα, σε πολύ λίγο, προβλέπω ο Ανδρουλάκης, να ξεμείνει από ψήφους, εκτός κι αν πιστεύει ότι αφού κερδίσει τον Μητσοτάκη, μετά θα ανατρέψει και τον Τραμπ.
Η απάντηση Πάιατ
Πάντως δεν σας κρύβω ότι μου έκανε εντύπωση και κάτι ακόμη. Το γεγονός ενός ερωτήματος που έθεσε η Άννα του ΠΑΣΟΚ, που ήταν σχετικό με τις πρόσφατες συμφωνίες μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ. «Δεν μου αρέσει η εικόνα όπου η πρέσβειρα με τον υπουργό ανακοινώνουν τι θα γίνει σε ένα λιμάνι και η τροπολογία είναι έτοιμη αμέσως μετά τη συνάντηση. Πού μελετήθηκε; Ποιος τη μελέτησε; Αυτά γίνονται σε δημοκρατίες;», αναρωτήθηκε η συντρόφισσα Άννα. Την απάντηση σε αυτό το (φαινομενικά εύλογο) ερώτημα την έχει δώσει προκαταβολικά, πριν από λίγες ημέρες σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» ο Τζέφρι Πάιατ. Ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα δήλωσε «περήφανος για το σημείο στο οποίο βρίσκονται σήμερα οι σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ», εξηγώντας ότι «η διπλωματία μοιάζει με κηπουρική: φυτεύεις σπόρους και μερικές φορές αυτός ο σπόρος γίνεται δέντρο, αλλά συνήθως δεν είσαι εκεί για να το δεις. Ξέρεις όμως ότι άλλοι θα ωφεληθούν από το αποτέλεσμα της δουλειάς σου». Αφού στο ΠΑΣΟΚ (κάνουν πως) δεν ξέρουν, ας τα ακούσουν από κάποιον που τα έζησε. Και, αν δεν θέλουν να ακούσουν τον σύντροφο Πάιατ, ας διαβάσουν τα δελτία Τύπου της Χαριλάου Τρικούπη, που την ημέρα υπογραφής των ενεργειακών deals έγραφαν ότι ο επενδυτικός θρίαμβος Μητσοτάκη βασίστηκε στον νόμο που ψήφισε το… ΠΑΣΟΚ το 2011. Είναι να τρελαίνεσαι, πραγματικά.
Της κοντής δημοσκόπησης…
Αν και ο ίδιος ο Πάιατ (όχι κανένας Τραμπικός δηλαδή) κατέρριψε τον ισχυρισμό της συντρόφισσας Άννας στην ουσία του, μένω λίγο ακόμα στο εν λόγω στιγμιότυπο γιατί η wannabe αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δεν έμεινε μόνο στις απορίες, αλλά πέρασε και… στην επίθεση. «Η κυβέρνηση υιοθετεί χωρίς διαδικασία ανακοινώσεις των ΗΠΑ, οι οποίες έχουν τα δικά τους συμφέροντα», ισχυρίστηκε, στρέφοντας ευθέως τα βέλη της κατά της νέας Αμερικανίδας πρέσβειρας: «Με την έλευση της κυρίας Γκίλφοϊλ ανακοινώνονται πολιτικές που δεν έχουν συζητηθεί σε κανένα επίπεδο. Αλλάζει η στρατηγική της χώρας και δεν υπάρχει καμία ενημέρωση». Μάλιστα. Φταίει η Κίμπερλι, που ήρθε και έκανε κομπολόι (κατά το κοινώς λεγόμενο) τη χώρα. «Καινούργιο κοσκινάκι μου», που λέει και η θεία μου από τα Χανιά. Πρώτα φταίνε στο ΠΑΣΟΚ τα ΜΜΕ, μετά τα social media που προβάλλουν όσες χαζομάρες ξεστομίζουν τα στελέχη του, έπειτα οι δημοσκοπήσεις, τώρα η… Γκίλφοϊλ. Έχουν φτάσει σε τέτοια ανάγκη να ψάχνουν κάποιον φταίχτη, που εδώ και καιρό τα στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη περιφέρονται σε κανάλια και δηλώνουν ότι, αν το καταπληκτικό σχέδιο του κραταιού Νικόλα δεν αναγνωριστεί στην κάλπη, θα είναι αποτυχία της κοινωνίας. Ας μένει η πράσινη βελόνα κολλημένη, αρκεί πάντα κάποιος άλλος να «φταίει». Παραφράζοντας μια παροιμία που λέμε στην Κρήτη (αλλά και αλλού), «της κοντής δημοσκόπησης της φταίει η Κίμπερλι».
Η απορία της θείας μου
Δεν λέω, είναι ωραίο να ξυπνά κόσμος με την έγνοια να σε διαβάσει, αλλά η λαχτάρα της θείας μου να σχολιάσει τα γραφόμενά μου με βάζει σε μπελάδες. Έχοντας προγραμματίσει τις χθεσινές δουλειές μου για αργότερα μέσα στη μέρα, αποφάσισα να τον πάρω (τον ύπνο) για λίγο παραπάνω το πρωί. Λογάριαζα, ωστόσο, χωρίς την 85χρονη Χανιώτισσα, η οποία λίγο μετά τις 7 το πρωί διέκοψε τα όνειρά μου γιατί είχε απορίες. «Πόσους πιστεύει ότι θα βγάλει ο Νικολής;» με ρώτησε εμφανώς αναστατωμένη. Με τα πολλά, κατάλαβα ότι αναφερόταν στο χθεσινό μου κομμάτι για το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Και η αλήθεια είναι ότι η θεία μου ένα δίκιο το έχει. Σύμφωνα με όλες τις (κακές) δημοσκοπήσεις το ΠΑΣΟΚ άντε να βγάλει και έναν τρίτο βουλευτή Επικρατείας. Αν μέχρι την προκήρυξη των εκλογών το δίδυμο Γιαννίτση – Μουρελάτου παραμείνει αμετάβλητο, τότε θα ζοριστούν διάφοροι σύντροφοι που ορέγονται μια θέση στον «πράσινο ήλιο». Και το λέω αυτό γιατί κατά καιρούς για το Επικρατείας έχουν ακουστεί από την Άννα Διαμαντοπούλου μέχρι τον Κώστα Τσουκαλά και από τον Δημήτρη Μάντζο μέχρι τον Γιάννη Βαρδακαστάνη. Μην ξεχνάμε, δε, και τον πρόεδρο Βενιζέλο, που κατά πολλούς θα λειτουργούσε ως «κράχτης» για τους κεντρώους ΠΑΣΟΚους. Σε αυτή τη σπαζοκεφαλιά προσθέστε δύο ακόμα παραμέτρους: πρώτον ότι στο Επικρατείας πρέπει να προστεθούν και εκπρόσωποι της Διασποράς (και, μάλιστα, ένας σε υψηλή θέση), αλλά και ότι όλοι οι παραπάνω είναι λιγότερο ή περισσότερο «κομματικά στελέχη». Δεν το λέω με κακή πρόθεση, αλλά στο Επικρατείας είθισται να τοποθετούνται και άτομα εκτός στενού κομματικού συστήματος. Εκτός, βέβαια, αν τις προσδοκίες του ΠΑΣΟΚ περί πρωτιάς δεν τις λένε στα κανάλια για να τις πουν, αλλά γιατί τις πιστεύουν κιόλας…
Όταν ο Τσίπρας αντιγράφει τον Σημίτη
Σήμερα ο σύντροφος Κατσίγιαννης στην στήλη του «Αλάτι και Πιπέρι» στην «Απογευματινή» γράφει ότι ο πρόεδρος Τσίπρας μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου ξεκίνησε να αντιγράφει και τον Σημίτη, καθώς μετά το rebranding που έκανε επιδιώκει να εμφανιστεί ως «εκσυγχρονιστής» που επιζητά τον εκδημοκρατισμό του καπιταλισμού. Και φέρνει ως παράδειγμα (ο Κατσίγιαννης) μια ατάκα του Τσίπρα στην πρόσφατη συνέντευξη του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», η οποία είναι «κλεμμένη» ή αν το θέλετε πιο ευγενικά ελαφρώς τροποποιημένη από την ομιλία του Σημίτη στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1996. Για όσους δεν είχατε την ευκαιρία να διαβάσετε τα όσα ανέφερε ο αρχηγός Αλέξης στην ΕφΣΥΝ, σπεύδω να σας τα παρουσιάσω: «με παλιό διαβατήριο δεν περνάς στη νέα εποχή». Αυτό είπε ο Τσίπρας προχθές, με τον Σημίτη να έχει πει κάτι αντίστοιχο το μακρινό 1996: «Δεν μπορούμε να πάμε στο αύριο με χθεσινό εισιτήριο»… Πάντως ούτε στις αντιγραφές δεν είναι καλός ο αρχηγός Αλέξης.
Δείπνο βουλευτών στην Ηλιούπολη
Με πρωτοβουλία του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου Μακάριου Λαζαρίδη και τον Φίλιππο Φόρτωμα να επιλέγει την ψαροταβέρνα, δείπνησαν όπως έμαθα προχθές το βράδυ στην Ηλιούπολη τα μέλη της γαλάζιας ομάδας της Εξεταστικής Επιτροπής για τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Παρών ήταν και ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, Γιώργος Μυλωνάκης, που όπως σας έχω προαναγγείλει έχει αναλάβει ρόλο στο μασάζ των κυβερνητικών βουλευτών. Από μια εχέμυθη πηγή πληροφορήθηκα ότι όλοι τους συμφώνησαν ότι δεν έχει βγει το αφήγημα της αντιπολίτευσης, κάτι που δεν χρειάζεται μεγάλη ανάλυση αρκεί κανείς να ξοδέψει λίγο χρόνο και να δει μια ομιλία του Ανδρουλάκη.
Με Λιβάνιο στη «Βοσκοπούλα»
Και επειδή «έπιασα» τα δείπνα, από μια άλλη πηγή, έμαθα ότι προχθές, στη «Βοσκοπούλα» του φίλου μου του Πάνου, που μετρά μέρες ως αντιδήμαρχος του Μαρκόπουλου, πραγματοποιήθηκε μάζωξη καμιά εικοσαριά δημάρχων προς τιμήν του υπουργού Θοδωρή Λιβάνιου. Ένας φιλότιμος της παρέας έσπευσε να μου στείλει και φωτογραφία, στην οποία απεικονίζεται εκτός από τον τελευταίο και ένας τύπος που μοιάζει με τον Μαρκόπουλο, και γράφω μοιάζει, γιατί αυτός της φωτογραφίας, είναι κουρεμένος λες και ετοιμάζεται να πάει φαντάρος! Σε κάθε περίπτωση εκείνο που προέκυψε μεταξύ μπιφτεκακίου και κοντοσουβλίου, ήταν η σχεδόν οικουμενική αναγνώριση από την πλευρά των δημάρχων της ουσιαστικής δουλειάς που κάνει ο υπουργός Λιβάνιος. Πάντως, οφείλω να παραδεχτώ ότι ο δήμαρχος Γαλατσίου, εκτός όλων των άλλων, ξέρει να επιλέγει και τις ταβέρνες, ανάλογα με τον καλεσμένο. Για παράδειγμα αν είχε να φιλοξενήσει τον Χατζηδάκη, θα τον πήγαινε για γλυκό στη «Χαρά» και όχι για παιδάκια στη «Βοσκοπούλα».
Με Λιβάνιο στη «Βοσκοπούλα»
Ο Αλαφούζος και η στενή παρέα με Μυστακίδη
Προ ημερών σας έγραφα για τον συνεταιρισμό του Γιάννη Αλαφούζου με τον δισεκατομμυριούχο, Τέλη Μυστακίδη. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων μέρες που είναι, προφανώς και αναφέρομαι στην συνεργασία που έχουν οι δύο άντρες στην ναυτιλία. Αν και η γνωριμία τους, μετρά λίγους μήνες, από κάτι κοινούς γνωστούς, πληροφορούμαι, ότι Αλαφούζος και Μυστακίδης, έχουν αρχίσει και κάνουν παρέα.
Βλέποντας τη δημοσκόπηση της Metron Analysis για λογαριασμό του Mega, εκείνο που έβγαλα ως συμπέρασμα, παρά το γεγονός ότι δεν είμαι Φαναράς και ούτε μπορώ να του μοιάσω ακόμη και να το ήθελα, είναι ότι ο μόνος πολιτικός οργανισμός που δείχνει να αντιδρά σε αυτό το πεθαμένο σκηνικό είναι η ΝΔ. Κέρδισε περίπου δύο μονάδες μέσα σ’ ένα μήνα γιατί έκανε δουλίτσα, από αυτές που οφείλουν να κάνουν οι κυβερνήσεις. Σε αντίθεση με την αντιπολίτευση που σε κάθε μέτρηση αποδεικνύει ότι δεν είναι η δουλειά της (να κάνει αντιπολίτευση). Και επειδή στο χωριό μου, που σπεύδω να σας πω ότι δεν ευδοκιμούν οι δημοσκόποι, λένε κάτι όταν φεύγει κάποιος από τη ζωή, δεν ξέρω τι με έκανε να θυμηθώ τον μπάρμπα μου τον Γιώργη, ο οποίος συχνά πυκνά λέει ότι «δεν πέρδονται οι πεθαμένοι». Όπως θυμήθηκα και έναν άλλο φίλο μου, που πριν από κάτι χρόνια μου παρομοίασε τις δημοσκοπήσεις με το ανδρικό μόριο (πιπέρι στο στόμα), το οποίο μόριο αν δεν είναι σε κατάσταση υπερηφάνειας, δύσκολα μπορεί να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν δεν το καταλάβατε ένα κόμμα μπορεί να ελπίζει αν στις δημοσκοπήσεις ανεβαίνει, γιατί αν η τάση είναι πτωτική απλώς περιμένει την ημέρα της ταφής.
Δημοσκόπηση από τα «Παραπολιτικά»
Κάνοντας μία βόλτα στα γραφεία των ομόσταυλων «Παραπολιτικών», βρέθηκα σε απόσταση ασφαλείας (άλλωστε δεν είναι εύκολο να πλησιάσει κανείς το συγκεκριμένο γραφείο) από το γραφείο του συναγωνιστή Κουνιά. Αν και δεν βλέπω στους είκοσι πόντους, δεν ξέρω που τα κατάφερα να δω, δυο πίνακες, από τη δημοσκόπηση της GPO, που θα δημοσιευτεί το Σάββατο στην καλή εφημερίδα. Επρόκειτο για τους πίνακες που σχετίζονταν με την απήχηση που έχουν τα υπό δημιουργία κόμματα, του Τσίπρα και της Καρυστιανού, γιατί για το άλλο του Σαμαρά, έχω την αίσθηση ότι σε λίγο δεν θα καταγράφονται ευρήματα. Σε κάθε περίπτωση και επειδή ρώτησα ευγενικά τον Κουνιά, έμαθα ότι η έρευνα της GPO, έχει ενδιαφέρον…
Η υποψηφιότητα Πιερρακάκη για το Eurogroup
Τις τελευταίες δύο μέρες έχω σκάσει από τη στεναχώρια μου, βλέποντας την αχαριστία που διακρίνει εκτός από τους Αμερικανούς, εσχάτως και τους Ευρωπαίους εταίρους. Και η αχαριστία έγκειται στο γεγονός ότι ενώ ο εν Ελλάδι άνθρωπός τους, ήταν και παραμένει, ανεξάρτητα αν το γνωρίζουν οι ίδιοι, ο υπουργός Κικίλιας, τσουπ, σκάει η είδηση ότι ετοιμάζουν τον Πιερρακάκη για πρόεδρο του Eurogroup. Με δεδομένη τη διαχρονική προσήλωση στη Δύση του Κικίλια από την εποχή που ήταν υπουργός Προστασίας του Πολίτη (το έχουμε δει κι αυτό), ειλικρινά δυσκολεύομαι να κατανοήσω τη συμπεριφορά των συμμάχων. Για παράδειγμα δεν γνωρίζουν ότι ο υπουργός Οικονομικών είναι ανθυποψήφιος του επί της Ναυτιλίας συναδέλφου του στην Α’ Αθήνας. Κι αν δεν γνωρίζουν αυτό, όφειλαν να γνωρίζουν το άλλο, ότι ο υπουργός Βασίλης, έχει ήδη θέσει (προς το παρόν στο μυαλό του) υποψηφιότητα για την αρχηγία της ΝΔ, με πιθανό αντίπαλο τον Πιερρακάκη. Για όλους αυτούς τους λόγους, συν το τάλιρο (σε χιλιάδες ) που του έριξε σε ψήφους στις εκλογές του 2023, οι σύμμαχοι, θα όφειλαν να επιδείξουν καλύτερη συμπεριφορά έναντι του Κικίλια. Επειδή όμως, έκαναν το λάθος τα διεθνή Μέσα να αποκαλύψουν την υποψηφιότητα του Έλληνα υπουργού, είμαι σίγουρος ότι ήδη ο υπουργός Βασίλης, έχει φροντίσει να επικοινωνήσει με τον Τραμπ, για να τον ενημερώσει σχετικώς…
Φαβορί ο υποψήφιος του ΕΛΚ
Και μιας και το έφερε η κουβέντα να σας πω ότι όπως με πληροφόρησε μια σχετικώς καλή πηγή που διαθέτω στις Βρυξέλλες, στο επόμενο Eurogroup που είναι προγραμματισμένο για τις 11-12 Δεκεμβρίου θα «κλειδώσουν» οι υποψηφιότητες για τον επόμενο πρόεδρο, με όλες τις εκτιμήσεις να παρουσιάζουν ως φαβορί για την προεδρία τον υποψήφιο που θα προέρχεται από την ευρωομάδα του ΕΛΚ. Και εδώ όπως αντιλαμβάνεστε «μπαίνει» (με την καλή έννοια του μπασίματος) δυναμικά το όνομα του δικού μας Κυριάκου Πιερρακάκη, που όπως σας έγραφα χθες έχει το αβαντάζ ότι ανήκει στην «οικογένεια» του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, την ισχυρότερη, δηλαδή, ευρωομάδα, γεγονός που θα μπορούσε να ισχυροποιεί την πιθανότητα της υποψηφιότητάς του. Ενδιαφέρουσα, για τους συσχετισμούς που θα διαμορφωθούν το πρώτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου, είναι και η επιρροή της Νέας Δημοκρατίας στην ευρωπαϊκή κεντροδεξιά, καθώς το κόμμα του προέδρου Μητσοτάκη αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα κεντροδεξιά κόμματα της Ευρώπης. Μην ξεχνάμε ότι πέρυσι την αντιπροεδρία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος διεκδίκησε με επιτυχία ο (πασπαρτού) αντιπρόεδρος της λαοπρόβλητης κυβέρνησης Μητσοτάκη, Κωστής Χατζηδάκης. Τώρα αν με ρωτάτε αν ο τελευταίος θα σκιστεί (με την καλή και πάλι έννοια του όρου) για την αφεντιά του Πιερρακάκη, δεν θα έβαζα ούτε ευρώ στη συγκεκριμένη προοπτική. Άλλωστε, ο αντιπρόεδρος Κωστής, δεν είναι λίγες οι φορές που έχει ξεχάσει τον εαυτό του, στο υπουργείο Οικονομικών. Κυρίως, όταν τα νέα είναι καλά. Γιατί όταν αρχίζουν τα δύσκολα όπως προσφάτως με τα ΕΛΤΑ, επιλέγει τον προ προηγούμενο θώκο, θυμίζοντάς μου, το ρητό με τον ηγούμενο και τον προηγούμενο!
Ξανά στην οδό Νίκης η Κίμπερλι
Μπορεί το μεσημέρι της Τρίτης η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ να επισκέφτηκε το υπουργείο Ανάπτυξης στο κέντρο της Αθήνας, ωστόσο το σημερινό της πρόγραμμα περιλαμβάνει και δεύτερο «πέρασμα» από την οδό Νίκης. Βλέπετε, η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ στην Ελλάδα έχει δρομολογήσει την πρώτη επίσημη συνάντηση με τον υπουργό Πιερρακάκη, το γραφείο του οποίου βρίσκεται στο ίδιο κτίριο με αυτό του Τάκη Θεοδωρικάκου. Και κάνω λόγο για «επίσημη» συνάντηση, καθώς ο υπουργός Κυριάκος και η πρέσβειρα Κίμπερλι έχουν τακτική επικοινωνία εδώ και εβδομάδες, πριν ακόμα από την άφιξη της τελευταίας στη χώρα μας. Άντε τώρα να πείσεις κάτι υποψιασμένους φίλους μου ότι η νέα πρέσβειρα επέλεξε τυχαία να πάει στον τσάρο, την ώρα που κυκλοφορεί η πληροφορία ότι θα είναι υποψήφιος για την προεδρία του Eurogroup.
Η ληστεία απέναντι από το Ενέργειας
Σκηνικό που θύμιζε κινηματογραφική σεκάνς εκτυλίχθηκε χθες το πρωί απέναντι από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, όταν σε κτίριο ακριβώς απέναντι από την είσοδο του υπουργείου σημειώθηκε ληστεία εν ώρα αιχμής. Το περιστατικό δεν εντοπίστηκε από κάποιον διερχόμενο, αλλά από συνεργάτες του υπουργού, οι οποίοι, παρατηρώντας ύποπτες κινήσεις από το παράθυρο του γραφείου τους, ειδοποίησαν αμέσως την αστυνομία. Η ανταπόκριση ήταν άμεση, οι αστυνομικοί έφτασαν στο σημείο σε λίγα λεπτά και συνέλαβαν τους δράστες επ’ αυτοφώρω, προτού προλάβουν να απομακρυνθούν. Οι πληροφορίες που ήθελαν τον υπουργό Παπασταύρου να έχει ντυθεί αστυνόμος και να κυνηγά τους κλέφτες ελέγχονται (προφανώς) ως απολύτως ανακριβείς. Πάντως, πέρα από πλάκα ευτυχώς που υπήρχαν οι άνθρωποι του υπουργού.
Πολλά νεύρα από τον Ανδρουλάκη
Όταν προχθές κυκλοφόρησε από τη Χαριλάου Τρικούπη ότι ο πρόεδρος Ανδρουλάκης θα βρεθεί στη Βουλή για το νομοσχέδιο της ΕΡΤ, υπέθεσα ότι σκόπευε να ξεδιπλώσει την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για τη Δημόσια Τηλεόραση. Έκατσα, που λέτε, (διαστροφή κι αυτή) να παρακολουθήσω (χαράς το κουράγιο μου) την ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ωστόσο αυτό που είδα ήταν η πιο εκνευρισμένη (με την αθώα του όρου έννοια) εκδοχή του κραταιού Νικόλα εδώ και μήνες – για να μην πω διαχρονικά. Ο αρχηγός Νίκος είπε σκάρτες δυο λέξεις για το νομοσχέδιο και στη συνέχεια καταπιάστηκε με την εξεταστική επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, με… ολίγη από υποκλοπές και Τέμπη. Σύντομα, όμως, ο κραταιός Νικόλας κατέφυγε σε φρασεολογία… Ζωής Κωνσταντοπούλου, μιλώντας για «δυσωδία», για «Ουγκάντα της Ευρώπης», «χειραγώγηση της ενημέρωσης». Κεντρική επωδός στην ομιλία του προέδρου Ανδρουλάκη ήταν η φράση «είστε επικίνδυνοι τυχοδιώκτες και πρέπει να φύγετε». Ανεξήγητα υψηλά ντεσιμπέλ, που μάλλον μαρτυρούν ότι στη Χαριλάου Τρικούπη καταλαβαίνουν ότι η «πράσινη» βελόνα παραμένει κολλημένη, εξέλιξη που δεν αποκλείεται σύντομα να θέσει θέμα ξεκολλήματος από την καρέκλα του αρχηγού του Ανδρουλάκη.
Τα λάθη του Νικόλα και το «γκολ» Μαρινάκη
Πέρα, όμως, από το ότι αυτός ο θυμός οδηγεί τους πολίτες να αλλάζουν κανάλι, εδώ υπήρχε και ένα ακόμα στρατηγικό λάθος του προέδρου Ανδρουλάκη: ότι επέλεξε να αντιδικήσει σε τέτοια ένταση όχι απέναντι στον πρόεδρο Κυριάκο, αλλά στον εκπρόσωπο Μαρινάκη, ο οποίος τον γνωρίζει από την εποχή που ήταν φοιτητής στη Θράκη. Ένας χρυσός κανόνας της πολιτικής είναι πως, όταν έχεις απέναντί σου έναν «ιεραρχικά κατώτερο», δεν μπορείς να κερδίσεις πολλά, αλλά αντίθετα κινδυνεύεις να πάθεις μεγάλη ζημιά. Και αυτό ακριβώς έπαθε ο Νικόλας. Πάνω στην ιερή αγανάκτησή του, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ χαρακτήρισε «ακροδεξιό τραμπουκισμό» και «εκφασισμό» τη συμπεριφορά του Μακάριου Λαζαρίδη, ισχυριζόμενος ότι «δεν του άρεσαν οι απαντήσεις του Τζεδάκη και κινήθηκε σωματικά εναντίον του». Επειδή, όμως, ο εκπρόσωπος Μαρινάκης δεν είναι χθεσινός, του γύρισε τη δήλωση του ίδιου του Τζεδάκη ότι ο σύντροφος Μακάριος «ουδέποτε του επιτέθηκε σωματικά». Και να πεις ότι δεν είχε κυκλοφορήσει το σχετικό βίντεο από νωρίς; Είχε κυκλοφορήσει. Έτσι, όμορφα κι ωραία, ο εκπρόσωπος Μαρινάκης κατέθεσε το «σχετικό», σκοράροντας ένα εύκολο πολιτικό «γκολ» χαρακτηρίζοντας -όχι άδικα- «ψέμα σε δημόσια μετάδοση» τους ισχυρισμούς του κραταιού Νικόλα, επισημαίνοντάς του ότι «εάν δεν αλλάξετε ρότα, δεν θα δείτε χαΐρι» -και άντε να του δώσεις άδικο…
Η σαπουνόπερα της Ζωής
Προς υπεράσπιση, πάντως, του προέδρου Ανδρουλάκη, δεν ήταν ο μόνος πολιτικός αρχηγός που εκτέθηκε από τον «ψηλό» της κυβέρνησης. Και αυτό γιατί, λίγο μετά τον κραταιό Νικόλα ήταν η σειρά της προέδρου Ζωής να αναμετρηθεί (όχι με ιδιαίτερη επιτυχία είναι αλήθεια) με τον εκπρόσωπο Μαρινάκη. Βέβαια, η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας δεν επέλεξε τον «δρόμο της οργής» σαν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά προτίμησε μια «επίθεση αγάπης» στον (πρώην διπλά και πλέον σκέτο) σύντροφό της Καραναστάση. Ωστόσο, το… παράκανε, αφιερώνοντας όλη της την ομιλία στον μέχρι προ ολίγων ωρών βουλευτή της. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη, επισημαίνοντας ότι η πρόεδρος Ζωή έκανε «μια ομιλία “τα άπαντα του Διαμαντή” χωρίς να τον έχουμε θίξει». Ωστόσο, δεν περιορίστηκε εκεί, συμπληρώνοντας πως «έτσι όπως σας άκουγα, νόμιζα ότι θα μου προτείνατε κάποια σαπουνόπερα ή ένα αφιέρωμα για τον ίδιο στη Δημόσια Τηλεόραση». Κάπως έτσι, Ανδρουλάκης και Κωνσταντοπούλου βρέθηκαν για άλλη μια φορά στην ίδια πλευρά – αυτή των εκτεθειμένων.
Η σημαία και το ΠΑΣΟΚ
Παρακολουθώντας πάντως τον Ανδρουλάκη, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως αν θέλει η κυβέρνηση να κλείσει ένα θέμα, πρέπει να κάνει τρισάγια μήπως και ασχοληθεί ο «λεβεντονίκος» και το ενταφιάσει. Γιατί μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός ότι ακόμη και στο θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ, όσο δεν ασχολούνταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση ήταν με την πλάτη στον τοίχο. Όταν αποφάσισε να το πάρει πάνω του, απλά το έκλεισε και δη οριστικά. Και μιλάμε για ανησυχητικό φαινόμενο αφού τα παλιά τα χρόνια θυμάμαι ότι αν ήθελε κάποιος να απογειώσει ένα θέμα, το έδινε στην αντιπολίτευση και αυτομάτως γινόταν σημαία. Αυτά συνέβαιναν παλιά, γιατί τώρα, μείναμε με το κοντάρι και όποιος κάτσει…
Εντυπώσεις από τον χρονοκόφτη
Καθώς τις τελευταίες ημέρες δεν είχα προλάβει να παρακολουθήσω Βουλή, η χθεσινή συζήτηση στην Ολομέλεια ήταν η πρώτη που παρακολούθησα από την εφαρμογή του περίφημου χρονοκόφτη. Ως γενική εντύπωση, νομίζω ότι όλοι θα συμφωνήσουν ότι η συγκεκριμένη πρωτοβουλία δείχνει να οδηγεί σε μια σχετική εξομάλυνση τη λειτουργία του Κοινοβουλίου. Όχι ότι με τόσες (και τέτοιες…) κοινοβουλευτικές ομάδες και με τόσο έντονη αντιπαράθεση αυτό είναι εύκολο, αλλά μιλάμε για ένα καλό βήμα. Στα ευτράπελα της διαδικασίας ήταν η… «φίμωση» του Δημήτρη Καιρίδη λόγω υπέρβασης χρόνου, κάτι που οδήγησε σε ειρωνεία από πλευράς της Ζωής Κωνσταντοπούλου, προτού πέσει και η ίδια θύμα του ρολογιού. Το πιο ωραίο, όμως, το είπε ο ανεξάρτητος βουλευτής Αλέξανδρος Αυλωνίτης, ο οποίος προκειμένου να δικαιολογήσει την επιμονή του να κοιτά το ρολόι, παραδέχτηκε ότι «φοβάμαι το κόψιμο» – με την καλή έννοια, θα συμπλήρωνα εγώ.
Η Διαμαντοπούλου την «έπεσε» στην Κίμπερλι
Άκουσα τα όσα είπε χθες το πρωί η Άννα Διαμαντοπούλου στους συναγωνιστές Υποφάντη και Καϋμένου για την Κίμπερλι και λίγο έλειψε να δαγκώσω το διαβατήριο, να πάω στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» και να αναζητήσω την πρώτη πτήση προς οποιοδήποτε προορισμό, ακόμη και εξωτικό. Η επί του πολιτικού σχεδιασμού, επικεφαλής, ασχέτως αν δεν υπάρχει σχεδιασμός ούτε για τους καφέδες στο ΠΑΣΟΚ, σχολιάζοντας στην πρωινή εκπομπή του Action24, τα όσα είχε πει η νέα Αμερικανίδα πρέσβειρα, αποφάσισε αξημέρωτα να κάνει την επανάστασή της. Σχεδόν αποσβολωμένοι οι συνάδελφοι, άκουγαν την Αννούλα του ΠΑΣΟΚ (γιατί του χιονιά δεν θα μπορούσε να είναι) να σηκώνει την σημαία της επανάστασης, λέγοντας ότι: «δεν είμαστε μια χώρα όπου έρχεται η πρέσβειρα να μας ανακοινώσει πολιτικές». Ειλικρινά θα αποδεχόμουν τα όσα αράδιασε πρωινιάτικα η Διαμαντοπούλου, αν δεν γνώριζα πως ήταν υπουργός, όταν ο Σημίτης, εκστόμιζε από το βήμα της Βουλής (παρακαλώ) ένα μεγαλοπρεπές «ευχαριστώ στους Αμερικανούς», το βράδυ που οι Τούρκοι γκριζάριζαν το Αιγαίο. Είπαμε ότι εκτός από τα λεφτά που υπάρχουν και τελικά δεν υπήρχαν, κάτι μας έχει ξεμείνει από μνήμη. Σε κάθε περίπτωση με αυτά και με κάτι άλλα, σε πολύ λίγο, προβλέπω ο Ανδρουλάκης, να ξεμείνει από ψήφους, εκτός κι αν πιστεύει ότι αφού κερδίσει τον Μητσοτάκη, μετά θα ανατρέψει και τον Τραμπ.
Η απάντηση Πάιατ
Πάντως δεν σας κρύβω ότι μου έκανε εντύπωση και κάτι ακόμη. Το γεγονός ενός ερωτήματος που έθεσε η Άννα του ΠΑΣΟΚ, που ήταν σχετικό με τις πρόσφατες συμφωνίες μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ. «Δεν μου αρέσει η εικόνα όπου η πρέσβειρα με τον υπουργό ανακοινώνουν τι θα γίνει σε ένα λιμάνι και η τροπολογία είναι έτοιμη αμέσως μετά τη συνάντηση. Πού μελετήθηκε; Ποιος τη μελέτησε; Αυτά γίνονται σε δημοκρατίες;», αναρωτήθηκε η συντρόφισσα Άννα. Την απάντηση σε αυτό το (φαινομενικά εύλογο) ερώτημα την έχει δώσει προκαταβολικά, πριν από λίγες ημέρες σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» ο Τζέφρι Πάιατ. Ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα δήλωσε «περήφανος για το σημείο στο οποίο βρίσκονται σήμερα οι σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ», εξηγώντας ότι «η διπλωματία μοιάζει με κηπουρική: φυτεύεις σπόρους και μερικές φορές αυτός ο σπόρος γίνεται δέντρο, αλλά συνήθως δεν είσαι εκεί για να το δεις. Ξέρεις όμως ότι άλλοι θα ωφεληθούν από το αποτέλεσμα της δουλειάς σου». Αφού στο ΠΑΣΟΚ (κάνουν πως) δεν ξέρουν, ας τα ακούσουν από κάποιον που τα έζησε. Και, αν δεν θέλουν να ακούσουν τον σύντροφο Πάιατ, ας διαβάσουν τα δελτία Τύπου της Χαριλάου Τρικούπη, που την ημέρα υπογραφής των ενεργειακών deals έγραφαν ότι ο επενδυτικός θρίαμβος Μητσοτάκη βασίστηκε στον νόμο που ψήφισε το… ΠΑΣΟΚ το 2011. Είναι να τρελαίνεσαι, πραγματικά.
Της κοντής δημοσκόπησης…
Αν και ο ίδιος ο Πάιατ (όχι κανένας Τραμπικός δηλαδή) κατέρριψε τον ισχυρισμό της συντρόφισσας Άννας στην ουσία του, μένω λίγο ακόμα στο εν λόγω στιγμιότυπο γιατί η wannabe αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δεν έμεινε μόνο στις απορίες, αλλά πέρασε και… στην επίθεση. «Η κυβέρνηση υιοθετεί χωρίς διαδικασία ανακοινώσεις των ΗΠΑ, οι οποίες έχουν τα δικά τους συμφέροντα», ισχυρίστηκε, στρέφοντας ευθέως τα βέλη της κατά της νέας Αμερικανίδας πρέσβειρας: «Με την έλευση της κυρίας Γκίλφοϊλ ανακοινώνονται πολιτικές που δεν έχουν συζητηθεί σε κανένα επίπεδο. Αλλάζει η στρατηγική της χώρας και δεν υπάρχει καμία ενημέρωση». Μάλιστα. Φταίει η Κίμπερλι, που ήρθε και έκανε κομπολόι (κατά το κοινώς λεγόμενο) τη χώρα. «Καινούργιο κοσκινάκι μου», που λέει και η θεία μου από τα Χανιά. Πρώτα φταίνε στο ΠΑΣΟΚ τα ΜΜΕ, μετά τα social media που προβάλλουν όσες χαζομάρες ξεστομίζουν τα στελέχη του, έπειτα οι δημοσκοπήσεις, τώρα η… Γκίλφοϊλ. Έχουν φτάσει σε τέτοια ανάγκη να ψάχνουν κάποιον φταίχτη, που εδώ και καιρό τα στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη περιφέρονται σε κανάλια και δηλώνουν ότι, αν το καταπληκτικό σχέδιο του κραταιού Νικόλα δεν αναγνωριστεί στην κάλπη, θα είναι αποτυχία της κοινωνίας. Ας μένει η πράσινη βελόνα κολλημένη, αρκεί πάντα κάποιος άλλος να «φταίει». Παραφράζοντας μια παροιμία που λέμε στην Κρήτη (αλλά και αλλού), «της κοντής δημοσκόπησης της φταίει η Κίμπερλι».
Η απορία της θείας μου
Δεν λέω, είναι ωραίο να ξυπνά κόσμος με την έγνοια να σε διαβάσει, αλλά η λαχτάρα της θείας μου να σχολιάσει τα γραφόμενά μου με βάζει σε μπελάδες. Έχοντας προγραμματίσει τις χθεσινές δουλειές μου για αργότερα μέσα στη μέρα, αποφάσισα να τον πάρω (τον ύπνο) για λίγο παραπάνω το πρωί. Λογάριαζα, ωστόσο, χωρίς την 85χρονη Χανιώτισσα, η οποία λίγο μετά τις 7 το πρωί διέκοψε τα όνειρά μου γιατί είχε απορίες. «Πόσους πιστεύει ότι θα βγάλει ο Νικολής;» με ρώτησε εμφανώς αναστατωμένη. Με τα πολλά, κατάλαβα ότι αναφερόταν στο χθεσινό μου κομμάτι για το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Και η αλήθεια είναι ότι η θεία μου ένα δίκιο το έχει. Σύμφωνα με όλες τις (κακές) δημοσκοπήσεις το ΠΑΣΟΚ άντε να βγάλει και έναν τρίτο βουλευτή Επικρατείας. Αν μέχρι την προκήρυξη των εκλογών το δίδυμο Γιαννίτση – Μουρελάτου παραμείνει αμετάβλητο, τότε θα ζοριστούν διάφοροι σύντροφοι που ορέγονται μια θέση στον «πράσινο ήλιο». Και το λέω αυτό γιατί κατά καιρούς για το Επικρατείας έχουν ακουστεί από την Άννα Διαμαντοπούλου μέχρι τον Κώστα Τσουκαλά και από τον Δημήτρη Μάντζο μέχρι τον Γιάννη Βαρδακαστάνη. Μην ξεχνάμε, δε, και τον πρόεδρο Βενιζέλο, που κατά πολλούς θα λειτουργούσε ως «κράχτης» για τους κεντρώους ΠΑΣΟΚους. Σε αυτή τη σπαζοκεφαλιά προσθέστε δύο ακόμα παραμέτρους: πρώτον ότι στο Επικρατείας πρέπει να προστεθούν και εκπρόσωποι της Διασποράς (και, μάλιστα, ένας σε υψηλή θέση), αλλά και ότι όλοι οι παραπάνω είναι λιγότερο ή περισσότερο «κομματικά στελέχη». Δεν το λέω με κακή πρόθεση, αλλά στο Επικρατείας είθισται να τοποθετούνται και άτομα εκτός στενού κομματικού συστήματος. Εκτός, βέβαια, αν τις προσδοκίες του ΠΑΣΟΚ περί πρωτιάς δεν τις λένε στα κανάλια για να τις πουν, αλλά γιατί τις πιστεύουν κιόλας…
Όταν ο Τσίπρας αντιγράφει τον Σημίτη
Σήμερα ο σύντροφος Κατσίγιαννης στην στήλη του «Αλάτι και Πιπέρι» στην «Απογευματινή» γράφει ότι ο πρόεδρος Τσίπρας μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου ξεκίνησε να αντιγράφει και τον Σημίτη, καθώς μετά το rebranding που έκανε επιδιώκει να εμφανιστεί ως «εκσυγχρονιστής» που επιζητά τον εκδημοκρατισμό του καπιταλισμού. Και φέρνει ως παράδειγμα (ο Κατσίγιαννης) μια ατάκα του Τσίπρα στην πρόσφατη συνέντευξη του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», η οποία είναι «κλεμμένη» ή αν το θέλετε πιο ευγενικά ελαφρώς τροποποιημένη από την ομιλία του Σημίτη στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1996. Για όσους δεν είχατε την ευκαιρία να διαβάσετε τα όσα ανέφερε ο αρχηγός Αλέξης στην ΕφΣΥΝ, σπεύδω να σας τα παρουσιάσω: «με παλιό διαβατήριο δεν περνάς στη νέα εποχή». Αυτό είπε ο Τσίπρας προχθές, με τον Σημίτη να έχει πει κάτι αντίστοιχο το μακρινό 1996: «Δεν μπορούμε να πάμε στο αύριο με χθεσινό εισιτήριο»… Πάντως ούτε στις αντιγραφές δεν είναι καλός ο αρχηγός Αλέξης.
Δείπνο βουλευτών στην Ηλιούπολη
Με πρωτοβουλία του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου Μακάριου Λαζαρίδη και τον Φίλιππο Φόρτωμα να επιλέγει την ψαροταβέρνα, δείπνησαν όπως έμαθα προχθές το βράδυ στην Ηλιούπολη τα μέλη της γαλάζιας ομάδας της Εξεταστικής Επιτροπής για τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Παρών ήταν και ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, Γιώργος Μυλωνάκης, που όπως σας έχω προαναγγείλει έχει αναλάβει ρόλο στο μασάζ των κυβερνητικών βουλευτών. Από μια εχέμυθη πηγή πληροφορήθηκα ότι όλοι τους συμφώνησαν ότι δεν έχει βγει το αφήγημα της αντιπολίτευσης, κάτι που δεν χρειάζεται μεγάλη ανάλυση αρκεί κανείς να ξοδέψει λίγο χρόνο και να δει μια ομιλία του Ανδρουλάκη.
Με Λιβάνιο στη «Βοσκοπούλα»
Και επειδή «έπιασα» τα δείπνα, από μια άλλη πηγή, έμαθα ότι προχθές, στη «Βοσκοπούλα» του φίλου μου του Πάνου, που μετρά μέρες ως αντιδήμαρχος του Μαρκόπουλου, πραγματοποιήθηκε μάζωξη καμιά εικοσαριά δημάρχων προς τιμήν του υπουργού Θοδωρή Λιβάνιου. Ένας φιλότιμος της παρέας έσπευσε να μου στείλει και φωτογραφία, στην οποία απεικονίζεται εκτός από τον τελευταίο και ένας τύπος που μοιάζει με τον Μαρκόπουλο, και γράφω μοιάζει, γιατί αυτός της φωτογραφίας, είναι κουρεμένος λες και ετοιμάζεται να πάει φαντάρος! Σε κάθε περίπτωση εκείνο που προέκυψε μεταξύ μπιφτεκακίου και κοντοσουβλίου, ήταν η σχεδόν οικουμενική αναγνώριση από την πλευρά των δημάρχων της ουσιαστικής δουλειάς που κάνει ο υπουργός Λιβάνιος. Πάντως, οφείλω να παραδεχτώ ότι ο δήμαρχος Γαλατσίου, εκτός όλων των άλλων, ξέρει να επιλέγει και τις ταβέρνες, ανάλογα με τον καλεσμένο. Για παράδειγμα αν είχε να φιλοξενήσει τον Χατζηδάκη, θα τον πήγαινε για γλυκό στη «Χαρά» και όχι για παιδάκια στη «Βοσκοπούλα».
Με Λιβάνιο στη «Βοσκοπούλα»
Ο Αλαφούζος και η στενή παρέα με Μυστακίδη
Προ ημερών σας έγραφα για τον συνεταιρισμό του Γιάννη Αλαφούζου με τον δισεκατομμυριούχο, Τέλη Μυστακίδη. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων μέρες που είναι, προφανώς και αναφέρομαι στην συνεργασία που έχουν οι δύο άντρες στην ναυτιλία. Αν και η γνωριμία τους, μετρά λίγους μήνες, από κάτι κοινούς γνωστούς, πληροφορούμαι, ότι Αλαφούζος και Μυστακίδης, έχουν αρχίσει και κάνουν παρέα.
