Ένα ενδιαφέρον παρασκήνιο τις περιόδου πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 αποκαλύπτει στο βιβλίο του «Ιθάκη» ο Αλέξη Τσίπρας. Πρόκειται για μία πρόταση που έκανε στον πρόεδρο των ΑΝΕΛ, Πάνο Καμμένο να ενταχθεί στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, με τον τελευταίο, ωστόσο να αρνείται και λίγες ημέρες μετά να κατεβαίνει αυτόνομα με τον Ανεξάρτητους Έλληνες.  

Διαβάστε: Πάνος Καμμένος για την ''Ιθάκη'' του Αλέξη Τσίπρα: Το σχόλιο για το τηλεφώνημα Ομπάμα - ''Είναι το κλειδί για το 2015''

«Οι εκλογές ορίστηκαν για τις 20 Σεπτεμβρίου (…) Με απασχολούσε ιδιαιτέρως η επόμενη ημέρα των εκλογών. Αρχικώς ο σχεδιασμός μου δεν περιελάμβανε νέα κυβερνητική συνεργασία με τους ΑΝΕΛ. Εκτιμούσα πως μετά την ψήφιση του Τρίτου Μνημονίου, οι παλιές αντιθέσεις σε σχέση με τα προγράμματα διάσωσης θα ατονούσαν σταδιακά και οι κύριες διαιρέσεις θα περιστρέφονταν γύρω από τον άξονα Δεξιά - Αριστερά. (…) Από την άλλη δεν το κρύβω ότι είχα εκτιμήσει τη στάση του Καμμένου την προηγούμενη περίοδο. Μπορεί να ήταν δεξιός και πολύ μακριά από τις ευρύτερες ιδεολογικές πεποιθήσεις μου, μπορεί να είχε ένα ιδιαίτερο ύφος που δεν μου ταίριαζε ούτε αισθητικά, ούτε ιδεολογικά, αλλά σε όλη την διάρκεια της διαπραγμάτευσης δεν είχε προκαλέσει το παραμικρό εμπόδιο. Δεν είχα μάθει να εγκαταλείπω ψυχρά όσους έπαυαν να εξυπηρετούν τα σχέδια μου. Ένιωθα, λοιπόν, μία μορφή ηθικής δέσμευσης. Ήθελα να του προσφέρω μία έντιμη διέξοδο, εντάσσοντάς τον στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ ως συνεργαζόμενο και να διασφαλίσω την παρουσία δύο - τριών συνεργατών του σε εκλόγιμες θέσεις μία και οι εκλογές θα γίνονταν με λίστα. Για να του ανακοινώσω την πρότασή μου, τον κάλεσα στο Σούνιο, λίγο πριν από την επίσημη προκήρυξη των εκλογών. Ήρθε κατευθείαν από την Ικαρία με το σκάφος του, κρατώντας ένα καλάθι με ψάρια. Αν ήταν ένα πολιτικό δώρο ή ένα είδος διαπραγματευτικού συμβολισμού, δεν το ξεκαθάρισα ποτέ. Προσπάθησα να τον πείσω να μην κατέλθει στις εκλογές αυτόνομα, εξηγώντας του ότι η πιθανότητα κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης ήταν περιορισμένη και ότι μία αυτόνομη κάθοδός του δεν εξυπηρετούσε κανέναν, ούτε εμάς, ούτε τον ίδιο. Εκείνος με άκουσε προσεκτικά, όμως ήταν ήδη αποφασισμένος να προχωρήσει σε αυτό που είχε στο μυαλό του. Έκανα ότι μπορούσα να του αλλάξω γνώμη, αλλά μάταια. Όταν έφυγε είχα τη συνείδηση μου ήσυχη, βέβαιος ότι δεν θα καταφέρει να μπει στη Βουλή. Διαψεύστηκα από τα αποτελέσματα».