Του Γιώργου Νόκου - Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Οι παραδοσιακοί διαχωρισμοί στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας δεν έπαψαν ποτέ να υπάρχουν και με γνώμονα αυτήν την πραγματικότητα ο Αντώνης Σαμαράς από την ημέρα που πέρασε την πόρτα της Ρηγίλλης ως εκλεγμένος πρόεδρος προσπάθησε να δημιουργήσει γύρω του μια ομάδα βουλευτών για να αποτελέσουν το προεδρικό-σαμαρικό μπλοκ, οι περισσότεροι από τους οποίους τον είχαν στηρίξει σθεναρά για την ηγεσία του κόμματος.

Αλλοτε κατάφερε να βάλει με τη δική του στήριξη στα βουλευτικά έδρανα στελέχη προερχόμενα από την Πολιτική Ανοιξη, όπως ο Ακης Γεροντόπουλος, και άλλοτε απέτυχε παταγωδώς, όπως στην περίπτωση του Φ. Κρανιδιώτη.

Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της Ν.Δ., στηρίχθηκε κυρίως σε αυτούς τους βουλευτές, αφού τους εμπιστεύθηκε θέσεις στην κυβέρνηση και το κόμμα. Η κατάσταση ωστόσο άλλαξε άρδην μετά την εκλογική συντριβή της Ν.Δ.

Οσο αδειάζει η κλεψύδρα της παρουσίας του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία του κόμματος τόσο περισσότερο αναδεικνύεται το κενό που υπάρχει γύρω από τον πρώην πρωθυπουργό, τόσο μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα όσο και στο στελεχιακό δυναμικό. Οι περισσότεροι βουλευτές από τις εκλογές και μετά έχουν θέσει τον Α. Σαμαρά υπό έντονη αμφισβήτηση, εκτός από μία ομάδα σκληρών σαμαρικών, που τον στηρίζουν. Το «άδειασμα» του προέδρου από τα άλλοτε σαμαρικά στελέχη επιβεβαιώνει μια φράση από το παραμύθι του Χ.Κ. Αντερσεν: «Ο βασιλιάς είναι γυμνός».

ΥΠΟΥΡΓΟΙ

Από τα υπουργικά σχήματα του Α. Σαμαρά εκείνος που συγκέντρωσε τα κριτικά βλέμματα ήταν ο Αργ. Ντινόπουλος. Παρόλο που εμφανιζόταν ως ένας ακραιφνής σαμαρικός βουλευτής, οι πρόσφατες εκλογές τον έβγαλαν από την κοινοβουλευτική εξίσωση, με αποτέλεσμα ο ίδιος να γίνεται θέμα όχι μόνο στα εγχώρια, αλλά και στα ξένα ΜΜΕ για την πρωτοβουλία του να στείλει βιογραφικό σε γνωστή ιστοσελίδα. Πλέον, αφού κατάλαβε το λάθος της ταύτισης με τον Α. Σαμαρά, διατηρεί τις αποστάσεις του.

Οσο για τον Ανδρέα Λυκουρέντζο, μπορεί να μην ήταν στον πυρήνα των σαμαρικών, αφού είχε και συνεχίζει να έχει σχέσεις με τον Κ. Καραμανλή, αλλά την περίοδο της διακυβέρνησης της Ν.Δ. ταυτίστηκε αναπόφευκτα με τον πρόεδρό της και αναγκάστηκε να πάρει δύσκολες αποφάσεις στο υπουργείο Υγείας. Στην Αρκαδία έχασε τη βουλευτική έδρα μετά από 11 χρόνια και πλέον αναζητά εργασία ως δημοσκόπος, χωρίς όμως να αφήνει το εσωκομματικό πεδίο της Ν.Δ., όπου βρίσκεται σε ανοιχτή επικοινωνία με άλλους πρώην βουλευτές.

Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα βουλευτή που γύρισε την πλάτη στον Α. Σαμαρά αποτελεί η Κατερίνα Παπακώστα. Από το 2009, όταν είχε βγει μπροστά για την εσωκομματική μάχη Σαμαρά-Μπακογιάννη στηρίζοντας τον τωρινό πρόεδρο, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Από υφυπουργός Υγείας στην τελευταία κυβέρνηση, πλέον είναι εκτός Βουλής και με κάθε ευκαιρία βάλλει εναντίον του Α. Σαμαρά και του περιβάλλοντός του, επιρρίπτοντας ευθύνες για τους προεκλογικούς χειρισμούς τους, αλλά και την έλλειψη πρωτοβουλιών στο κόμμα.

Περισσότερο μετανιωμένος για την επιλογή του να εμφανίζεται ως «λοχαγός» του Α. Σαμαρά είναι ο Π. Παναγιωτόπουλος. Ο λόγος είναι ότι, παρόλο που στήριζε τον σημερινό πρόεδρο της Ν.Δ., εκ των υστέρων στοχοποιεί τον ίδιο και τους συνεργάτες του για τις συμμαχίες που τον έφεραν εκτός νυμφώνος στη Β’ Αθηνών. Ο πρώην υπουργός πλέον έχει επιστρέψει στη μικρή οθόνη και στη δουλειά του δημοσιογράφου, που του πρόσφερε αναγνωρισιμότητα.

Ξεχωριστή περίπτωση αποτελεί ο Γιάννης Μιχελάκης. Ενα στέλεχος που αναδείχθηκε από τον ίδιο τον Α. Σαμαρά και αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της επικοινωνιακής τακτικής της Συγγρού, βρέθηκε στο υπουργείο Εσωτερικών. Ο Μεσσήνιος ωστόσο τον «θυσίασε» για χάρη των ενδοκυβερνητικών ισορροπιών με τον Ευ. Βενιζέλο και στη συνέχεια εκείνος δεν εξελέγη στη Β’ Αθηνών. Πλέον οι παρεμβάσεις του είναι τουλάχιστον επικριτικές για την ηγεσία της Ν.Δ., ενώ σε εκείνον χρεώνεται σε μεγάλο βαθμό ο θόρυβος που προκλήθηκε από την επιθετική ανακοίνωση του ΕΛΚ για την Ελλάδα.

ΜΠΑΛΤΑΚΟΣ

Ο Τ. Μπαλτάκος είναι μία sui generis περίπτωση, αφού, παρόλο που δεν ήταν εκλεγμένος βουλευτής, ήταν ο απόλυτος άνθρωπος του Α. Σαμαρά και όλα περνούσαν από τα χέρια του. Μετά τα γνωστά γεγονότα με τον Ηλ. Κασιδιάρη, αποπέμφθηκε και τελικά πέρασε εντελώς απέναντι, αφού όπου σταθεί κι όπου βρεθεί κατηγορεί τον Αντ. Σαμαρά.

Οι βουλευτές που τον «πλήρωσαν»

Τα πράγματα είναι ιδιαίτερα σύνθετα για τους βουλευτές της περιφέρειας που ταυτίστηκαν με τον Α. Σαμαρά, με την επιλογή τους αυτή να τους κοστίζει ετεροχρονισμένα. Ο Ηλίας Βλαχογιάννης στα Τρίκαλα αποτελούσε έναν από τους διακριτικούς βουλευτές του νομού, αλλά δεν κατάφερε να εκλεγεί, κάτι που ισχύει και για τον Λάζαρο Τσαβδαρίδη από την Ημαθία. Παρόλο που και οι δύο είχαν στηρίξει τον Α. Σαμαρά, πλέον έχουν απομακρυνθεί από τις επιλογές της ηγεσίας του τόσο στο εσωκομματικό πεδίο όσο και στο αντιπολιτευτικό, αφού κανένας δεν είναι διατεθειμένος να υποστηρίξει στους ανθρώπους της επαρχίας τις πολιτικές των Μνημονίων και της τρόικας. Η περίπτωση του Κώστα Μαρκόπουλου διαφέρει, καθώς ο Ευβοιώτης πολιτικός ήταν στην Πολιτική Ανοιξη, στήριξε τον Α. Σαμαρά στη μάχη του 2009, αλλά μεταπήδησε στους ΑΝ.ΕΛ. και μετά επανήλθε στη Ν.Δ. Οι εκλογές τον έφεραν δεύτερο μετά τον Σ. Κεδίκογλου και ο ίδιος επέλεξε να πάρει τις αποστάσεις του από τη Ν.Δ. και να γυρίσει στο επάγγελμα του γιατρού.