Ο Ευάγγελος έτοιµος να γεµίσει το κενό «κυβερνησιµότητας»

Επειδή πίσω από τις λέξεις κρύβονται και… προθέσεις, αργά ή γρήγορα αυτοί που τις εκστοµίζουν εισέρχονται µε δική τους ευθύνη στο ξέφωτο της αποκάλυψης. Εξαίρεση από αυτόν τον κανόνα δεν αποτελεί φυσικά ούτε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος το προηγούµενο διάστηµα πυροδότησε συζητήσεις µε τον ισχυρισµό του ότι η χώρα έχει περιέλθει σε τροχιά «µη κυβερνησιµότητας», για να έρθει στη συνέχεια να τονίσει πως ο ίδιος είναι «στη διάθεση των γεγονότων και στις υπηρεσίες της πατρίδας», προκειµένου να συµβάλει στην… εξουδετέρωση του προβλήµατος που εδώ και καιρό µάς περιγράφει.

Από τις επεξηγηµατικές απαντήσεις που δίνει για να προσδιορίσει -δίχως ίχνος σεµνοτυφίας- τον ρόλο του ως ηγετικού παράγοντα στην εξολόθρευση των εθνικών κινδύνων, σε µια εγχώρια αποµίµηση του Ουίνστον Τσόρτσιλ, όλοι καταλαβαίνουµε ότι οι παρατηρήσεις του περί «ελλείµµατος κυβερνησιµότητας» εµπεριέχουν και προσωπικά κίνητρα. Κυρίως νέες πολιτικές φιλοδοξίες, ώστε η υστεροφηµία του να µην κλείσει µε επίλογο πως κάποτε διετέλεσε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Αντώνη Σαµαρά. Με φόντο τα παραπάνω, σας µεταφέρω τον διάλογο που είχε στην εκποµπή «Αταίριαστοι» του Σκάι µε τους συναδέλφους Χρ. Κούτρα και Γ. Ντσούνο: Χρ. Κούτρας: Σε περίπτωση µη αυτοδυναµίας, ο Ευάγγελος Βενιζέλος -αν κληθεί- θα πει, «είµαι εδώ;».

Ευ. Βενιζέλος: Από ποιους να κληθεί;

Χρ. Κούτρας: Από τα κόµµατα τα οποία µπορεί να αποφασίσουν να κάνουν µια συνεργασία.

Ευ. Βενιζέλος: Τα κόµµατα, εάν θεωρήσουν ότι πρέπει να απευθυνθούν σε άλλα πρόσωπα, τα πρόσωπα -µεταξύ αυτών και εγώ, δεν παριστάνω τώρα τον σεµνότυφο- θα κρίνουµε αν µπορούµε να προσφέρουµε κάτι.

Χρ. Κούτρας: Εκείνη τη στιγµή.

Ευ. Βενιζέλος: Εάν υπάρχει εµπιστοσύνη, εάν υπάρχουν συσχετισµοί, αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις, αλλά δεν θα έλεγε κανείς «όχι» σε µια παρόµοια περίσταση. Ξέρετε, εγώ έχω υπηρετήσει αντιπρόεδρος σε µια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ µε τον Γιώργο Παπανδρέου. Μετά, µε πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ έµεινα αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονοµικών µε πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήµο, αποδέχτηκα την πρωθυπουργία του Αντώνη Σαµαρά και κάναµε αυτή την κυβέρνηση που σήκωσε κολοσσιαίο βάρος και έφερε πολύ σηµαντικά αποτελέσµατα, την κυβέρνηση Σαµαρά - Βενιζέλου, άρα σε όλη τη διάρκεια των σκοτεινών χρόνων της κρίσης, συµµαχικές κυβερνήσεις, κυβερνήσεις συνεργασίας, διεύθυναν τη χώρα και είχαν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσµατα.

«Θα μιλήσει ο λαός» στο κόμμα Κασσελάκη

Δεν καταλαβαίνω την κριτική που ασκείται στον πρόεδρο του Κινήματος Δημοκρατίας επειδή προκήρυξε τη διεξαγωγή συνεδρίου, όπου -μεταξύ άλλων- τα μέλη του κόμματος θα κληθούν να επιβεβαιώσουν με την ψήφο τους ζητήματα που σχετίζονται με την περαιτέρω πορεία του κόμματος, αλλά και με την αποσαφήνιση των προθέσεών του σε ό,τι αφορά την παρουσία του ή μη σε σχήματα κυβερνητικής συνεργασίας.

Ο Στ. Κασσελάκης, επειδή λειτουργεί με γνώμονα πως «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν», τα κάνει όλα νοικοκυρεμένα. Εάν το συνέδριο του κόμματος θέλει διάλυση του Κινήματος ή συνέχιση της πολιτικής του δράσης με προοπτική την απόκτηση της ιδιότητας του κυβερνητικού εταίρου, είναι κάτι που δεν θα το «ξεφουρνίσει» στο τέλος ο ίδιος, όπως συνέβαινε στο παρελθόν με άλλα κόμματα. Επίσης, ο Στ. Κασσελάκης κάνει και κάτι άλλο: Την ώρα που στο ΠΑΣΟΚ συζητούν τη διεξαγωγή συνεδρίου για να αποφασίσουν με ποιον… δεν θα συνεργαστούν, ο ίδιος επιλέγει τη λήψη μιας πιο υπεύθυνης απόφασης. Εάν πρέπει να συνεργαστούν ή όχι, για το καλό της χώρας.

Από χθες έχει ξεκινήσει μια συζήτηση αν στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής έχουν κληθεί άσχετα πρόσωπα από αυτά που περιλαμβάνονται στη δικογραφία για τον ΟΠΕΚΕΠΕ μέσα από τις καταγεγραμμένες συνομιλίες του «κοριού» της ΕΥΠ. Αν άλλος μιλάει στις απομαγνητοφωνήσεις και άλλος καλείται στην Εξεταστική, τότε μιλάμε για «σαΐνια» ερευνητές.

Η «δυσαρέσκεια για τους θεσμούς» δεν ξεκίνησε το 2019…

Με αφορμή τις τελευταίες παρεμβάσεις του Ευ. Βενιζέλου, όπως η χθεσινή του στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι, καταγράφει κανείς κάποια στοιχεία αναξιοπιστίας σε ό,τι αφορά τον πολιτικό του λόγο και την επιχειρηματολογία του. Υπάρχουν πολλές εκκωφαντικές αντιφάσεις στις απόψεις που διατυπώνει, ώστε να δικαιολογήσει το αφήγημά του περί «έλλειψης κυβερνησιμότητας».

Ο ίδιος συνδέει το πρόβλημα με την κρίση νομιμοποίησης του συστήματος. «Αυτό αφορά και την αντιπολίτευση, αφορά θεσμούς μη πολιτικούς, δεν μιλάμε μόνο για κρίση αξιοπιστίας της Βουλής, της κυβέρνησης, των κομμάτων, αλλά και για κρίση αξιοπιστίας της Δικαιοσύνης, των ανεξαρτήτων Αρχών. Άρα, ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής; Δυσαρέσκεια για τους θεσμούς, αίσθηση ότι παρεμποδίζεται η συμμετοχή η πολιτική και η αντιπροσώπευση, ψάχνουν λοιπόν να βρουν κάτι άλλο που δεν ξέρουν τι είναι», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Εκείνο όμως που παραβλέπει και το προσπερνά με εγωιστική ελαφρότητα είναι ότι για την απαξίωση των ιδεολογιών, την κατεδάφιση των διαχωριστικών γραμμών και την επιβολή της παραδοχής για περιορισμένες δυνατότητες παρέμβασης της πολιτικής φέρει και ο ίδιος μερίδιο ευθύνης, με τις επιλογές που έκανε ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Μπορεί η συνεργασία του με τη ΝΔ του Αντ. Σαμαρά να ήταν «για καλό σκοπό», όμως στα μάτια της κοινής γνώμης ήταν μια προβληματική εξέλιξη, που πήρε χαρακτηριστικά κυνικής εξουσιομανίας, όταν μετά την επίμαχη συμφωνία τους «μοίραζαν» τα ιμάτια της εξουσίας με αριθμητικούς υπολογισμούς και αναλογική εκπροσώπηση. Αυτός είναι σοβαρός λόγος και για την κρίση αντιπροσώπευσης…

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή