Η παρωχημένη αντίληψη η οποία επικρατεί στην αριστερά σχετικά με το κομματικό συνεχές αναδεικνύεται ανάγλυφα από μία αποστροφή του λόγου του πρώην υπουργού Υγείας, Ανδρέα Ξανθού, σε άρθρο του στο οποίο παρουσιάζει το νέο βιβλίο του με τίτλο “Το κόκκινο νήμα”.

Διαβάστε: Ανδρέας Ξανθός: Εκδίδει (και ο ίδιος) βιβλίο με πλήρη απουσία αυτοκριτικής

Είναι προφανές ότι οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν είχαν καλύτερο πολιτικό στέλεχος να τοποθετήσουν στο “τιμόνι” της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας πέραν του Ανδρέα Ξανθού, με καραμπινάτη απόδειξη για αυτό να αποτελεί η τοποθέτηση στην δεύτερη θέση της «πυραμίδας» της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας τον Παύλο Πολάκη, ένα στέλεχος έμπλεο εχθροπάθειας, μνησικακίας και εναντίωσης σε όλους και όλα.

Σε μία εποχή, όμως, κατά την οποία καθίσταται σαφές ότι η ισότητα δεν είναι ακριβώς εκείνο το οποίο νόμιζε κάποτε η αριστερά, με τις θετικές διακρίσεις, την ανισότητα, δηλαδή, να καταλαμβάνει την θέση της σε όλες τις κοινωνικά αλληλέγγυες πολιτικές, ο Ανδρέας Ξανθός έχει μείνει στην έννοια της “ισότητας”, η οποία, ισχυρίζεται ο ίδιος, εξακολουθεί να διαχωρίζει την αριστερά από την δεξιά…

Τι γράφει στο βιβλίο του ο Ανδρέας Ξανθός

Γράφει, συγκεκριμένα, ο Ανδρέας Ξανθός στο εν λόγω άρθρο του:

«Η ιδέα της ισότητας των ανθρώπων και τα πολιτικά προγράμματα που την κατοχυρώνουν είναι άλλωστε η θεμελιώδης διαφορά Αριστεράς και Δεξιάς. Η σημασία αυτής της διαφοράς και άρα η αξία της αριστερής πολιτικής φάνηκε με πολύ σαφή τρόπο στη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Στο ίδιο μνημονιακό πλαίσιο, υπήρξαν διαφορετικές πολιτικές ιεραρχήσεις και επιλογές μεταξύ των κυβερνήσεων της περιόδου 2010-2015 και 2015-2019. [...] Γιατί η δική μας λογική ήταν «εντός και εναντίον του Μνημονίου» και είχε στόχο την «έξοδο από την κρίση με την κοινωνία όρθια»”.

Ξεχνά ο Ανδρέας Ξανθός ότι δεν υπήρξε «ίδιο μνημονιακό πλαίσιο, με διαφορετικές πολιτικές», αλλά, αντιστρόφως, υπήρξαν «διαφορετικά μνημονιακά πλαίσια, με – πράγματι – διαφορετικές πολιτικές», με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Αλλά, μην ξεχνάτε ότι το κυρίαρχο αφήγημα των τότε κυβερνητικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι «στην Οικονομία κάναμε συμβιβασμούς και οπισθοχωρήσεις, λόγω τρίτου μνημονίου, στην Υγεία και την Παιδεία, όμως, εφαρμόσαμε αποτελεσματικά την πολιτική μας».

Γι’ αυτό έχει αξία το νέο βιβλίο του Ανδρέα Ξανθού: Αποδεικνύει γιατί δεν ισχύει τελικά αυτή η εικαζόμενη «αποτελεσματικότητα» μίας κυβερνητικής πολιτικής Υγείας, η οποία δεν ήξερε που πατούσε και που πήγαινε...