Του Μάνου Οικονομίδη -Twitter@EmOikonomidis


Οι θλιβερές εξελίξεις γύρω από το ιστορικό ξενοδοχείο “Πεντελικόν” δεν προσφέρονται φυσικά για αφ’ υψηλού ή επιδερμική προσέγγιση. Η μνήμη ωστόσο δυσκολεύεται να μην κοντοσταθεί σε μια παράμετρο που αφορά την πολιτική, και θα μπορούσε να έχει αλλάξει ή έστω διαφοροποιήσει την ιστορική διαδρομή του τόπου.

Η στιγμή ενώπιον της οποίας η ιστορική μνήμη κοντοστέκεται, είναι ο Νοέμβριος του 1990, με το ΠΑΣΟΚ να μετράει ήδη δυο ήττες από τη Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη μέσα σε διάστημα πέντε μηνών, να εμπλέκεται ωστόσο ακόμη στη διακυβέρνηση της χώρας, μέσω της οικουμενικής κυβέρνησης υπό τον εμβληματικό Ξενοφώντα Ζολώτα.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, για πρώτη φορά αμφισβητείται ανοικτά και ευθέως από τα στελέχη του κόμματος το οποίο ίδρυσε ο ίδιος, τόσο για την εμπλοκή του στο σκάνδαλο Κοσκωτά, όσο και για το κατά πόσο το ΠΑΣΟΚ μπορεί υπό τη δική του ηγεσία να ανακάμψει, και να διεκδικήσει εκ νέου την εξουσία.

Ο πολιτικός ηγέτης που περισσότερο από κάθε άλλον μετά την… Απελευθέρωση, κατανόησε την ψυχολογία των Ελλήνων, κυρίως τις σκοτεινές πτυχές της, ανθίσταται, δεν αποχωρεί, και προχωρεί σε ανακάτεμα της κομματικής τράπουλας, προτείνοντας τον (αντ’ αυτού) Άκη Τσοχατζόπουλο, ως πρώτο εκλεγμένο Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ.

Η Μελίνα Μερκούρη, ο Κώστας Λαλιώτης, ο Θεόδωρος Πάγκαλος και… φυσικά ο Κώστας Σημίτης, προωθούν την υποψηφιότητα του Παρασκευά Αυγερινού, και φέρονται να εκβιάζουν πολιτικά τον Ανδρέα Παπανδρέου, για να πετύχουν μια πολιτική συγκατοίκηση, αν όχι συνδιοίκηση του ΠΑΣΟΚ.

Πώς αντέδρασε ο (“εκβιαζόμενος”) Ανδρέας; Μίλησε ανοικτά, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης για την “απόπειρα εκβιασμού” του. Και ξεκαθάρισε ότι δεν υποχωρεί (στον “εκβιασμό”). Και έτσι, πρότεινε τον Άκη, ο οποίος εξελέγη σχεδόν πανηγυρικά, μετά και τη στήριξη του Γιώργου Γεννηματά, η παρέμβαση του οποίου ήταν όσο καθοριστική θα ήταν μετά από 6 χρόνια εκείνη του Γιώργου Παπανδρέου, στο Συνέδριο διαδοχής, για την εκλογή του Κώστα Σημίτη και όχι του Άκη Τσοχατζόπουλου στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Τα… δανεικά της Ιστορίας που επεστράφησαν.

Επανερχόμαστε ωστόσο. Στο “Πεντελικόν”, που δοκιμάζεται σήμερα, θα μπορούσε να έχει “τελειώσει” το ΠΑΣΟΚ. Τουλάχιστον υπό τη μορφή και τον πολιτικό προσανατολισμό που του είχε δώσει ο χαρισματικός Ανδρέας Παπανδρέου. Θα ήταν το εθνικό μέλλον μας διαφορετικό; Σίγουρα. Καλύτερο; Κανείς δεν ξέρει. Γιατί το ΠΑΣΟΚ, μπορεί να καλλιέργησε και να ενθάρρυνε τις αδυναμίες των Ελλήνων, δεν τις… ανακάλυψε ωστόσο. Υπήρχαν. Εκεί τις βρήκε.

Ποιός άλλωστε θα αδικήσει τον ιστορικό του μέλλοντος, αν καταγράψει την μάλλον εύγλωττη διαπίστωση ότι, ακόμη κι αν το ΠΑΣΟΚ δεν είχε υπάρξει, θα το είχαμε εφεύρει…