Η πολιτική όχι μόνο δεν την κέρδισε, αλλά αντίθετα την απώθησε. Για την Παυλίνα Βουλγαράκη ένα είναι το πάθος της: η μουσική. Δεν της αρέσει που της λένε ότι μοιάζει του μπαμπά της, Γιώργου Βουλγαράκη και παραδέχεται πως την εποχή που ξέσπασε το σκάνδαλο με πρωταγωνιστή τον πατέρα της, τον είδε να καταρρέει.

Σε μια εκ βαθέων συνέντευξη στην Καθημερινή, η κόρη του Γιώργου Βουλγαράκη, Παυλίνα παραδέχεται πως, «σύντομα η ζωή μού έμαθε πως ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει. Ήταν σκοτεινά τα χρόνια που ξέσπασε το σκάνδαλο. Εκτός απ' τα γεγονότα που γνωρίζουν όσοι ασχολούνται με την πολιτική, υπήρξαν και οι συνέπειες. Πώς το αντιμετώπισε η μητέρα μου, ο πατέρας μου, μεταξύ τους, με εμάς τα παιδιά. Η φοβία που είχα με τον κόσμο υπήρχε, όμως τότε εκτροχιάστηκε το πρόβλημά μου. Είχα απομονωθεί και, όταν έβγαινα, μου ήταν δύσκολο».

Η Ρωξάνη, η καλύτερή της φίλη, τη στήριζε. «Εκείνο που με τάραξε ήταν τα δικαστήρια της μητέρας μου». Τα λέει και κομπιάζει, σταματά και ξαναρχίζει με φανερό βάρος αλλά και αποφασιστικότητα. «Ο κόσμος έχει τη δική του γνώμη, εγώ τη δική μου. Αλλά πώς να πεις "είμαι αθώος". Εκείνη δεν ήταν πολιτικό πρόσωπο, αλλά είχε κάνει τα συμβόλαια του Βατοπεδίου. Αισθάνθηκα κοντά και με τους δύο. Ομως εκεί που είχα συνηθίσει τους γονείς μου να είναι άτρωτοι και δυναμικοί, τους έβλεπα να καταρρέουν. Επρεπε ως μεγαλύτερο παιδί να πάρω τα πράγματα στα χέρια μου».

Ηταν η εποχή που η αυθάδεια της δήλωσης «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» ξεσήκωσε πολλούς. Αισθάνθηκε ποτέ να δικαιώνεται η πολύ παλαιότερη ρήση «αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα»; «Δεν τόλμησα, ούτε είχα την πολυτέλεια. Τα πράγματα ήταν τόσο εκτός ορίων εκείνη την περίοδο. Δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες... Ηξερα, όμως, ότι, μόλις σταθούν στα πόδια τους, θα στενοχωρηθούν και οι ίδιοι για πράγματα που μπορεί να είχαν κάνει σ' αυτό το διάστημα». Λέει ότι δεν κρατούσε κακία για την τότε συμπεριφορά τους: «Στην εξουσία και την αδυναμία φαίνεται ο πραγματικός εαυτός».

«Το σπίτι ήταν ένα πένθος»

Στην ερώτηση αν χώρισαν, απαντάει: «Τώρα είναι καλύτερα, γιατί οι ίδιοι επαναπροσδιόρισαν τις προτεραιότητές τους. Παλιά, το σπίτι ήταν ένα πένθος. Τα φώτα ήταν πάντα σβηστά. Η μόνη μου διέξοδος ήταν η ψυχίατρός μου. Πέντε χρόνια έπαιρνα αντικαταθλιπτικά. Δεν μπορώ να πω ότι μάθαινα κάτι, ήμουν σαν ρομπότ».

Επιπλέον παραδέχεται πως δεν ασχολείται με την πολιτική και δεν υπήρξε ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας: «Δεν ασχολούμαι με την πολιτική και δεν ψήφισα ποτέ μου Ν.Δ.Στις εκλογές ψήφισα Στέφανο Μάνο». Φυσικά και επηρεάστηκε από το σπίτι της, αλλά: «Ηθελα να τα πάρω από την αρχή. Στη ΔΑΠ ήμουν κατά λάθος, με γράψανε. Οταν μπήκα στο πανεπιστήμιο, μου λέει ο πατέρας: "Πήγαινε, βρε παιδί μου, σε μια συνέλευση, τόσος κόσμος μας στηρίζει από κει". Πήγα, παρακολουθούσα επί ώρες και στο τέλος χειροκρότησα το λόγο μιας κνίτισσας». «Τι κάνεις;» ρωτούσε έντρομος μετά ο πατήρ Βουλγαράκης.