Του Θανάση Φουσκίδη-Εφημερίδα Παραπολιτικά

Κάθε άλλο παρά στον κάλαθο των αχρήστων του πρωθυπουργικού γραφείου βρίσκεται το σχέδιο του Αντώνη Σαμαρά και των συνεργατών του περί επανίδρυσης της Ν.Δ., επανένωσης της Κεντροδεξιάς και διεύρυνσης του κόμματος. Βλέπετε, παρά την επικοινωνιακή αποτυχία στην οποία οδήγησαν οι σχετικές διαρροές που έκαναν την εμφάνισή τους με φόντο την εορταστική ατμόσφαιρα που επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί για τα 40ά γενέθλια της Ν.Δ., είναι κοινή εκτίμηση στους κόλπους των «γαλάζιων» επιτελών πως η καλλιέργεια κλίματος ενότητας και διεύρυνσης είναι απολύτως επιβεβλημένη τη δεδομένη χρονική περίοδο. 

«Πρέπει αυτή τη φορά οι κινήσεις να είναι προσεκτικές και να μην επικεντρωθούν μόνο σε πρόσωπα, που, όπως φάνηκε, μπορεί να έχουν τους δικούς τους υπολογισμούς, αλλά σε πολιτικές», λένε κορυφαίοι κομματικοί παράγοντες της Συγγρού, αφήνοντας αιχμές για τη στρατηγική που ακολουθήθηκε σε περιπτώσεις όπως του Γιώργου Καραταζαφέρη, του Χρήστου Ζώη και άλλων στελεχών που φέρονταν ένα βήμα πριν από την επιστροφή τους στο «γαλάζιο μαντρί».
Εν μέσω όλης αυτής της ζύμωσης, σε περίοπτη θέση στην πρωθυπουργική ατζέντα βρίσκονται εκ νέου οι σκέψεις για το πέρασμα της Ν.Δ. στην Ιστορία και τη σύσταση ενός νέου κεντροδεξιού φορέα, με πολυσυλλεκτικά, ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά, που θα σηματοδοτήσει την απαρχή μιας νέας κατάστασης για την ευρύτερη παράταξη, αποτελώντας ανάχωμα στην προοπτική κυβερνησιμότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα σύμφωνα με απόλυτα διασταυρωμένες πληροφορίες, το Μαξίμου έχει ζητήσει ήδη από εταιρεία δημοσκοπήσεων να μετρηθεί το «γκελ» που κάνει στις τάξεις του εκλογικού σώματος η πιθανή υιοθέτηση του όρου «Νέα Ελλάδα» και «Νέα Εποχή», καθώς και οι αντοχές που μπορεί να έχει για μία ακόμη αναμέτρηση το brand «Νέα Δημοκρατία».

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ

Οι εν λόγω σχεδιασμοί βγήκαν και πάλι στον αφρό από την ώρα που επέστρεψαν δυναμικά οι εισηγήσεις και το σενάριο για ανάληψη από τον πρωθυπουργό συγκεκριμένων πρωτοβουλιών προς την κατεύθυνση όχι μόνο της ενότητας της Κεντροδεξιάς, αλλά και της ανανέωσης του πολιτικού συστήματος. «Πρέπει εδώ και τώρα να βγει προς τα έξω η εντύπωση ότι η Ν.Δ. παραμένει ο μοναδικός σταθερός πυλώνας του πολιτικού συστήματος, αλλά παράλληλα κοιτάει και προς το μέλλον, αντιλαμβανόμενη τις ανάγκες των καιρών», σημειώνουν οι παροικούντες τη «γαλάζια» Ιερουσαλήμ. Στο πλαίσιο αυτό, παράλληλα με τις εισηγήσεις του Χρύσανθου Λαζαρίδη για άνοιγμα προς τα δεξιά, επανήλθαν οι αντίστοιχες για την προώθηση της ιδέας της αμφίπλευρης διεύρυνσης μέσω της στροφής (και) προς το ευρωπαϊκό Κέντρο (ως μοναδική προϋπόθεση για την επιτυχία του εγχειρήματος). Οπως έγραψαν στο πρόσφατο παρελθόν τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ», κύριοι υπέρμαχοι της ιδέας αυτής είναι ο γραμματέας της Ν.Δ., Ανδρέας Παπαμιμίκος, οι λεγόμενοι θιασώτες του μεσαίου χώρου (καραμανλικοί και φιλελεύθεροι πυρήνες), ενώ με καλό μάτι θα έβλεπε την εν λόγω επιλογή και ο στενός συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά, Σταύρος Παπασταύρου.


Την ίδια στιγμή, ιχνηλατείται το τοπίο για πιθανή υλοποίηση του σχετικού πλάνου το αμέσως επόμενο διάστημα, με χρονικό ορίζοντα την επίσημη έναρξη των διαδικασιών για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Εξάλλου, ένας από τους βασικούς στόχους που έχουν τεθεί όσον αφορά το εγχείρημα της κεντροδεξιάς συσπείρωσης είναι η εξάντληση των πιθανοτήτων για εξεύρεση των 180 κοινοβουλευτικών ψήφων που απαιτούνται για τη διαδοχή του Κάρολου Παπούλια (για την οποία είναι κομβικοί οι προερχόμενοι από την ευρύτερη παράταξη ανεξάρτητοι).
Με το δεδομένο αυτό, κάθε άλλο παρά θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να υπάρξουν εξελίξεις ακόμη και πριν (ή λίγο μετά) από τις γιορτές, χωρίς πάντως να έχει ξεκαθαριστεί το χρονοδιάγραμμα. Επιπλέον, ακόμη δεν έχει καταστεί σαφές αν το άνοιγμα στο οποίο θα προχωρήσει ο Αντώνης Σαμαράς απευθυνόμενος στις δυνάμεις της Κεντροδεξιάς (μέσω μιας έκτακτης συνδιάσκεψης, εκτός κι αν επιλεγούν πιο ευέλικτες διαδικασίες) θα ταυτιστεί με την ταυτόχρονη αλλαγή του ονόματος της Ν.Δ.

ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ

Οπως και να έχει, η Ν.Δ., προκειμένου να πείσει τους «άστεγους» βουλευτές που στο παρελθόν ανήκαν στους κόλπους της, θα κάνει λάβαρο το τέλος της εποχής του Μνημονίου, άρα και την εξάλειψη της βασικής διαχωριστικής γραμμής που στεκόταν τροχοπέδη για τη συμπόρευση του συνόλου των στελεχών της παράταξης. Πάντως, όπως φαίνεται από την εξίσωση που στήνει το Μαξίμου, μένει εκτός ο Πάνος Καμμένος, όχι όμως και οι βουλευτές του, ειδικά εκείνοι που δείχνουν πλέον σκεπτικοί για την πορεία σύμπλευσης των ΑΝ.ΕΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ (κυρίως οι κ.κ. Κουίκ, Χαϊκάλης, Χρυσοβελώνη, Μελάς και Κόλλια-Τσαρουχά). Ταυτόχρονα, στο Μέγαρο Μαξίμου και στη Συγγρού πιστεύουν πως μπορεί να βρεθεί πεδίο συνεννόησης (εκτός των κ.κ. Ιατρίδη, Νταβρή, Γιοβανόπουλου, Κασαπίδη και Γιαταγάνα) τόσο με τον Χρήστο Ζώη όσο και με τον πιο «δύσκολο», Βύρωνα Πολύδωρα. Η δε περίπτωση του Γιώργου Καρατζαφέρη εξακολουθεί να θεωρείται από το πρωθυπουργικό περιβάλλον ως η πιο βατή.

Ο Καραμανλής και η αριστερή παρένθεση

Κομβική για την τύχη των διεργασιών με στόχο την κομματική συσπείρωση και ανανέωση θα είναι η διάθεση που θα επιδείξουν ο Κώστας Καραμανλής και η ομάδα των πιστών συνοδοιπόρων του, μια και ο πρώην πρωθυπουργός εξακολουθεί να απολαμβάνει ιδιαίτερα υψηλή δημοτικότητα στις τάξεις της κεντροδεξιάς βάσης, αλλά και του στελεχικού δυναμικού της Ν.Δ. και των αντιμνημονιακών σχηματισμών που προέκυψαν ουσιαστικά από τα σπλάχνα της.

Μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που συνδέουν χωρίς περιστροφές το περιβόητο ραντεβού Σαμαρά - Καραμανλή στο «Hilton» με την ολική επαναφορά των εισηγήσεων για αναδόμηση του μεγάλου μαγαζιού της κεντροδεξιάς παράταξης. Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο Αντώνης Σαμαράς έχει δεχθεί εισηγήσεις για αναβολή της ανάληψης σχετικών πρωτοβουλιών για αμέσως μετά τις εκλογές (αν και εφόσον αυτές διεξαχθούν λόγω της αδυναμίας να εκλέξει η Βουλή ανώτατο άρχοντα), στη λογική της θεωρίας της αριστερής παρένθεσης, που εσχάτως αποκτά όλο και περισσότερους οπαδούς στη Ν.Δ. Βάσει των αντίστοιχων αναλύσεων, πέραν της θέσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται επ’ ουδενί να αναδειχθεί αυτοδύναμος, δεν θα καταφέρει ούτε να προχωρήσει στις απαιτούμενες συγκλίσεις, ώστε να ελέγξει τη διαδικασία εκλογής Προέδρου. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με τους εν λόγω κύκλους, στους οποίους εξέχοντα ρόλο κατέχει ο έμπιστος συνεργάτης του κ. Σαμαρά, Χρύσανθος Λαζαρίδης, και σε ένα δεύτερο επίπεδο ο υπουργός Επικρατείας, Δημήτρης Σταμάτης, η χώρα θα οδηγηθεί εκ νέου σε κάλπες σε σύντομο χρονικό διάστημα. «Τότε, και εν μέσω της σύγχυσης που θα έχει προκληθεί, θα είναι η ιδανική στιγμή για να αναδειχθούν οι προθέσεις του πρωθυπουργού για αναβάπτιση του πολιτικού σκηνικού», επισημαίνουν οι υπέρμαχοι της σχετικής προοπτικής.


Αντικρουόμενες εισηγήσεις

Του Νίκου Σίμου

Για να προχωρήσουν οι σχεδιασμοί του πρωθυπουργού, θα πρέπει να εξασφαλιστεί το μίνιμουμ της συναίνεσης, πέραν του κ. Κώστα Καραμανλή, και των υπόλοιπων «γαλάζιων βαρόνων», κάτι ιδιαίτερα δύσκολο, αν αναλογιστεί κανείς την εμφανή διάσταση που διακρίνει τις δημόσιες τοποθετήσεις τους. Καίριο ζήτημα είναι η στρατηγική έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, που μαρτυρά και τις προθέσεις τους για την πολιτική ρότα που πρέπει να ακολουθήσει το κόμμα τους επόμενους, κρίσιμους μήνες. Εξάλλου, η επιθετική τακτική που έχει υιοθετήσει ο Αντώνης Σαμαράς έναντι του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης (κλείνοντας κάθε πόρτα πολιτικής σύγκλισης ακόμη και μετά τις εκλογές), μετριοπαθέστερα σε σχέση με το παρελθόν, δεν φαίνεται να βρίσκει σύμφωνα κορυφαία και με συμβολικό χαρακτήρα στελέχη του κόμματος, όπως ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ο ισχυρός κομισάριος σήμερα Δημήτρης Αβραμόπουλος και η διεκδικήτρια της αρχηγίας της Ν.Δ., Ντόρα Μπακογιάννη. Οι δύο πρώτοι διατηρούν, όπως είναι γνωστό, επικοινωνία με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ή με στενούς συνεργάτες του, μέσω των δικών τους συνεργατών. Ενώ είναι χαρακτηριστική η συνέντευξη του Νίκου Παππά, που είναι δεξί χέρι του Αλέξη Τσίπρα, στην οποία απέφυγε μεν να απαντήσει αν σήμαινε τίποτε παραπάνω η επί τρεισήμισι ώρες συνομιλία των κ.κ. Αβραμόπουλου και Τσίπρα, έμμεσα επιβεβαίωσε όμως την καλή χημεία που υπάρχει μεταξύ των δύο ανδρών. Τόσο δε ο κ. Αβραμόπουλος όσο και η κ. Μπακογιάννη δεν απορρίπτουν, στο πλαίσιο της εξασφάλισης της πολιτικής σταθερότητας και της ομοψυχίας του πολιτικού συστήματος του δημοκρατικού τόξου, το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, όπως θα μπορούσε να αποκληθεί, στην οποία βεβαίως θα συμμετείχε και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ομως, οι τρεις κορυφαίοι αυτοί παράγοντες της Ν.Δ. δεν διακρίνονται μόνο για τη συναινετική στάση τους απέναντι σε εξελίξεις που θα αναδείξουν ενδεχομένως τον πρωταγωνιστικό ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ. Από τη μετριοπαθή προσέγγιση που έχουν, αλλά και από τις απόψεις που έχουν διατυπώσει οι κ.κ. Μπακογιάννη και Αβραμόπουλος και έχει στην πράξη αποδείξει ο Κ. Καραμανλής, και οι τρεις τους είναι αντίθετοι στη στρατηγική της μονομερούς προσέγγισης από το κόμμα ενός ακραιφνώς δεξιού ακροατηρίου. Πιστεύουν ότι η προεκλογική πλεύση της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να είναι προς το Κέντρο και ότι οι απώλειες του κόμματος δεν οφείλονται μόνο στα σκληρά μέτρα που έχουν ληφθεί, αλλά και στη δεξιόστροφη πολιτική της Ν.Δ.


ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ

Σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση κινείται το επιτελείο του Αντώνη Σαμαρά και ορισμένοι εκ των υπουργών και βουλευτών, που έχουν σηκώσει το βάρος της προβολής του έργου και των θέσεων της κυβέρνησης, κυρίως με τηλεοπτικές παρουσίες, αλλά και αρθρογραφία ή συνεντεύξεις στις εφημερίδες. Από το επιτελείο του Μαξίμου υπέρ μιας προς τα δεξιά καθαρής στροφής τάσσονται οι Δημήτρης Σταμάτης και Χρύσανθος Λαζαρίδης, ενώ από πλευράς υπουργών στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται ο Μάκης Βορίδης και ο Γεράσιμος Γιακουμάτος, όπως επίσης ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, Αδωνις Γεωργιάδης.
Στο μέσον βρίσκεται ο Νίκος Δένδιας, ο οποίος διατηρεί στενή επαφή με το γραφείο Καραμανλή, σε σημείο ο Αντώνης Σαμαράς να θεωρεί ότι τον υπονομεύει, ως ενδιαφερόμενος για την αρχηγία του κόμματος. Αντίθετα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εξ οικογενειακής παραδόσεως, είναι υπέρ ενός σαφούς ανοίγματος προς το Κέντρο, αφού η Ν.Δ., με τη διεύρυνση που είχε κάνει ο ιδρυτής της στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, είχε σαφέστατη κεντροδεξιά ταυτότητα.
ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ. Ενδιαφέρον δημιουργεί το γεγονός ότι τα περισσότερα εκ των μελών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. -ίσως επειδή είναι πολυπληθής η καραμανλική πτέρυγα- θεωρούν ότι αποτελεσματικότερο εκλογικά θα ήταν το άνοιγμα προς το Κέντρο. Κι εκείνοι, όπως οι Κώστας Καραμανλής, Δημήτρης Αβραμόπουλος και Ντόρα Μπακογιάννη, πιστεύουν δικαιολογημένα ότι η προς τα δεξιά δεξαμενή ψηφοφόρων είναι περιορισμένη, καθώς και ότι με τη δεξιά κλίση που πήρε η Ν.Δ., μετά την ανάληψη της αρχηγίας από τον Αντώνη Σαμαρά, έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια συσπείρωσής της.