Υπήρχε ένα σημείο στη χθεσινή ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου  στο πλαίσιο των εκδηλώσεων μνήμης για τα 212 χρόνια από το ολοκαύτωμα των Σουλιωτών, στη Μονή Σέλτσου, που λίγοι πρόσεξαν. 
Καταρχάς να πούμε ότι το περιστατικό του ολοκαυτώματος αυτού είναι σχεδόν άγνωστο. Το 1804 έπεσαν στο γκρεμό 250 Σουλιώτες και Σουλιώτισσες, ως επί τω πλείστον γυναικόπαιδα, για να μην βρεθούν στα χέρια των Τούρκων. Ουσιαστικά είναι ένα άγνωστο Σούλι. 
Σε αυτή την εκδήλωση μνήμης λοιπόν, ο ανώτατος πολιτειακός άρχοντας είπε ότι «στις 21 Απριλίου 1804 η Μονή Σέλτσου έπεσε, δυστυχώς ύστερα από την προδοσία κάποιου Γιώργου Κύργιου. Αν αναφέρω το βδελυρό όνομά του είναι διότι εμείς, οι Έλληνες, οφείλουμε να μην ξεχνούμε τους εθνοπροδότες, όπως ο Εφιάλτης, αφού η προδοσία είναι, δυστυχώς, διαχρονικό σαράκι στα θεμέλια του Έθνους μας, του οποίου η μνήμη πρέπει να μας συνοδεύει για ν’ αποφύγουμε στο μέλλον την ολέθρια επανεμφάνισή του». Και ο νοών νοείτω…