Ξύδι για τα νεύρα και λάδι (δεν θέλουμε καν να φανταστούμε για ποιά χρήση) σύστησε στους επικριτές του πατέρα της η δικηγόρος και πολιτεύτρια με τη ΔΗΜΑΡ, Μαρία Κουβέλη.

Το να υποστηρίζει βεβαίως μια κόρη τον πατέρα της είναι μια πράξη αυτονόητη κι ευγενής.

Το κακό όμως με τις δημόσιες αναρτήσεις είναι ότι μπορεί κανείς να ανατρέχει σε αυτές. 

Οπότε θα κάνουμε, ειλικρινά και καλόπιστα, κι εμείς μια σύσταση. 

Μια κουταλιά ζάχαρη. Γιατί, όπως έλεγε κι η Μαίρη Πόππινς στο παιδικό τραγουδάκι, «με μια κουταλιά ζάχαρη κατεβαίνει το φαρμάκι». 

Αχρειαστή να 'ναι βέβαια, απλώς αν έχεις γράψει αυτά:

Και υποστήριζες αυτά:

Για αυτόν που για τον πατέρα σου έγραφε αυτά:

Και ξαφνικά έχεις να διαχειριστείς αυτά:

«Γνωρίζω καλά ότι όλοι σε αυτό το υπουργείο προτάσσουν το εθνικό και δημόσιο συμφέρον και ακολουθούν όλα τα άλλα.
Παρακολουθώ την εξέλιξη της λειτουργίας του υπουργείου και των Ενόπλων Δυνάμεων και είναι σημαντικό το έργο που έχει επιτευχθεί και επιτελείται σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες με κυρίαρχη την οικονομική αντιξοότητα της πατρίδας μας. Σε αυτό το υπουργείο όλοι συναρθρώσατε τη δράση και τη λειτουργία με αυτό που καταγράφει στην ελληνική κοινωνία» - Φώτης Κουβέλης στην τέλετη παράδοσης στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Ε...Λίγη ζαχαρίτσα μπορεί να φανεί χρήσιμη. 

Με όλο το σεβασμό. 

ΥΓ: Σε λίγες μέρες έχουμε την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου. Καλή παρέλαση να ευχηθούμε. Δεν καταργήθηκε.