Ο Αλέξης Τσίπρας, στην επίσκεψη του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο λίγη ώρα μετά την τηλεφωνική του επικοινωνία με τον Ζόραν Ζάεφ, επανέλαβε αρκετές φορές την φράση, «αρχαία ελληνική Μακεδονία».

Μια φράση, που δημιουργεί πολλά ερωτηματικά τόσο για τις ιστορικές γνώσεις του Αλέξη Τσίπρα αλλά και για το τι έχει συμφωνηθεί τελικά με τα Σκόπια καθώς πρόκειται για ένα άνευ προηγουμένου ανιστόρητο φάουλ.

Δεν προκύπτει σε όλη την ιστοριογραφία, ύπαρξη αρχαίας ελληνικής Μακεδονίας καθώς η αρχαία Μακεδονία ήταν μία και αδιαίρετη με αποτέλεσμα με την αναφορά αυτή να επιμερίζει τον ιστορικό χώρο της Μακεδονίας και να δημιουργεί από μόνος του διεκδίκηση αρχαίας (κάτι άλλο) Μακεδονίας.

Ήταν ένα λάθος εκφραστικό του πρωθυπουργού ή ένα σκόπιμο – τυχαίο λάθος;

Στο ίδιο μήκος κύματος, στο διάγγελμά του ο κ. Τσίπρας έκανε λόγο για «ελληνομακεδονική γλωσσική κληρονομιά». Συγκεκριμένα, αναφερόμενος στο θέμα της γλώσσας του γειτονικού λαού, δήλωσε: «Η Συμφωνία αναγνωρίζει τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ από το 1977 για την καταγραφή της γλώσσας των γειτόνων μας ως Μακεδονικής γλώσσας, με την πρόσθετη, όμως, και σαφή διατύπωση ότι αυτή ανήκει στην οικογένεια των νοτιοσλαβικών γλωσσών, γεγονός που, όπως ρητά αναγνωρίζεται, τη διαχωρίζει απολύτως από την ελληνομακεδονική γλωσσική κληρονομιά και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό».

Ο όρος «ελληνομακεδονική γλώσσα» είναι ένας νεολογισμός που διατυπώνεται ως τρόπος δισχωρισμού από την ελληνική γλώσσα της ιστορικής Μακεδονίας και σε αντιπαραβολή προς το σλαβομακεδονικό ιδίωμα, το οποίο αναβαθμίζεται πλέον σε «μακεδονική γλώσσα», ενώ η γλώσσα των Μακεδόνων παίρνει ως πρόθεμα ένα συνθετικό και ονομάζεται από τον πρωθυπουργό «ελληνομακεδονική».