Είδαμε πολλών ειδών γκριμάτσες στα πρόσωπα στελεχών της Nέας Δημοκρατίας στη Δυτική Ελλάδα, όταν μαθεύτηκε η συνάντηση μεταξύ του προέδρου του κόμματος, Κυριάκου Μητσοτάκη, και του γιου του αείμνηστου Προέδρου της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου, Ηλία.

Είδαμε γκριμάτσες ικανοποίησης τύπου «πολύ καλή ιδέα», γκριμάτσες προβληματισμού του στυλ «ναι, καλό είναι, αλλά θα τραβήξει;» και κάποιες άλλες, που σε ελεύθερη μετάφραση έλεγαν «από πού ήρθε τώρα αυτός ουρανοκατέβατος;».

Ακούσαμε και μεγάλη γκρίνια σε κάποια πηγαδάκια κομματικών.

Οτι, π.χ., «δεν μπορεί να τραβάμε εμείς τόσον καιρό το κάρο και να δίνουμε αγώνες για να έρθει με το αλεξίπτωτο ο γιος του Κωστή να πάρει τη θέση» ή ότι «δεν μπορεί να μιλάμε για νέα εποχή και να κάνουμε επιλογές οικογενειοκρατίας διαλέγοντας έναν υποψήφιο μόνο από το επώνυμό του και με καμιά πολιτική ή κομματική πορεία».

Ο γιος του Κωστή, γνωστός δικηγόρος, δεν έχει μέχρι σήμερα ασχοληθεί με την πολιτική, αλλά εδώ και χρόνια το όνομά του «παίζει» κάθε φορά που μυρίζουν εκλογές. Μέχρι σήμερα δεν έχει πειστεί να κατέβει υποψήφιος βουλευτής -όπως του πρότειναν-, αλλά τώρα με την Περιφέρεια φαίνεται να το σκέφτεται, για αυτό και πήρε προθεσμία να ζυγίσει το θέμα και προφανώς να μετρήσει τις αντιδράσεις που ήδη έχουν αρχίσει να εκδηλώνονται από κομματικά στελέχη στους τρεις νομούς.

Ο Κ. Μητσοτάκης είναι, βέβαια, αυτός που θα πάρει την απόφαση, αλλά οφείλουμε να αναγνωρίσουμε μια δυσκολία στο να αντισταθεί κανείς στο όνομα «Στεφανόπουλος» και τους συνειρμούς που προκαλεί μια συνάντηση με έναν «Μητσοτάκη».